|
Ria Sturtewagen realiseert haar jeugddroom
“Met een gevoel van dankbaarheid voor wat ik mag betekenen voor anderen.”
Ria Sturtewagen had meer dan veertig jaar met haar man een bloeiende fotozaak in Aalter. In 2017 sloten ze de winkel en verhuisden naar het landelijke Hansbeke. Genieten van reizen en kleinkinderen vertroetelen. Maar ook tijd maken voor sociaal engagement, een jeugddroom die echter moeilijk te verweven was met het gezinsleven en de drukke winkel. Ze vrijwilligt nu in ons ziekenhuis bij de Start to walk, daarnaast staat ze in een Oxfam wereldwinkel en trok ze al tweemaal naar Rwanda om ontwikkelingswerk te doen.
“In 2015 heb ik borstkanker gehad. Het AZ Sint-Lucas had een revalidatieprogramma uitgewerkt voor borstkankerpatiënten die hun curatieve behandeling achter de rug hebben, B-Care (Breast Cancer REvalidation). Hieraan meedoen deed me heel veel deugd en leerde mij omgaan met lotgenoten en met mijn eigen zorgen. Ondertussen werd het programma uitgerold naar alle behandelde kankerpatiënten. Het wordt enkele malen per jaar aangeboden. Informeren en bewegen zijn de kernthema’s. In het luik ‘bewegen’, kunnen de deelnemers kiezen tussen een ‘start to run’ en een ‘start to walk’, telkens twee sessies in de Blaarmeersen. Ik koos voor het wandeltraject dat steeds ongeveer 3,8 km bedroeg. Wandelen is geen zware fysieke inspanning, is heel ontspannend en geeft rust. Uitstekend dus voor mijn herstel. Toen ik het programma er doorlopen had, vroeg kinesiste Sarah Soenen me of ik in de toekomst de groepjes wandelaars als vrijwilliger wou begeleiden. Ik heb niet getwijfeld! Zo ben ik in gewoon in het vrijwilligerswerk 'gerold'”
De kracht van bewegen
“Bij het begin van de wandeling stelt Sarah me steevast voor als 'ervaringsdeskundige' en weten de deelnemers zonder al teveel uitleg dat ik zelf ook te kampen had met de ziekte”. Dat schept een vertrouwensband en geeft een instant gevoel van samenhorigheid.
Sarah vergezelt de lopers en ik neem de wandelaars mee. Meestal een 6 tal personen die erg verschillen in hun conditioneel niveau, maar ik pas me steeds aan het tempo van mijn gezelschap aan.
Ik voel me er heel goed bij. Enerzijds kan ik mij als ex-kankerpatiënte inleven in hun bezorgdheden, dat maakt praten gemakkelijker. Anderzijds leerde ik, met mijn ervaring als winkeluitbaatster, ook heel goed luisteren.
De wandeling is vooral ontspannen. Sommigen zeggen niets, anderen vinden het fijn om met een ‘lotgenoot’ te kunnen praten. Het gaat dan over hun therapie of over hun vrees dat ze misschien nooit meer de ‘oude’ zullen worden. Ik vertel hen dat ik perfect weet dat het niet zo eenvoudig is om na de ziekte opnieuw de draad op te pikken en zeg hen eerlijk dat ik daar ook mee geworsteld heb (2 jaar). Gelukkig is mijn energie teruggekomen en deze bewegingssessie heeft daarbij enorm geholpen. Ik kan ze perspectief geven en daar put ik zelf ook kracht uit. Ik geef hen de raad om alle ondersteuning die aangeboden wordt vanuit het ziekenhuis met beide handen aan te pakken.
Het is wel spijtig dat ik de meeste groepen slechts 1 maal ontmoet en dus niet weet hoe het verloopt met hun herstel. Maar misschien is het beter dat ik niet te emotioneel betrokken geraak want sommige verhalen zijn zwaar. Ik hoop dat ze - net als ik - tijdens de ‘Start to walk’ de smaak van het wandelen en bewegen te pakken krijgen. Ik weet dat Sarah hen daar in elk geval ook enorm voor motiveert.”
Impore ‘het komt wel goed’
“Impore, een sussend woordje in het Rwandees voor het ‘komt wel goed’, dat relativeren is één van de aspecten die Ria heeft meegenomen uit haar vrijwilligerswerk in Rwanda. “Het was altijd mijn droom om aan ontwikkelingshulp te doen in Afrika. Samen met een bevriende arts zijn we enkele jaren terug op inleefreis gegaan naar Rwanda. Daar leerden we het project van prof. Luk Cannoodt en zijn echtgenote kennen. Zij zetten zich in voor de verbetering van de gezondheidstoestand en levenskwaliteit van de meest kwetsbaren. Ik heb hen spontaan gevraagd of ik daar iets kon doen. Zo heb ik begin 2019 en ook in februari van dit jaar, een drietal weken Engelse les gegeven aan een kleine groep ondervoede kinderen met een leerachterstand.
Ik heb zelf geen onderwijservaring, maar was enorm goed voorbereid. Met tassen vol zelf gemaakt didactisch materiaal en allerlei klein schoolmateriaal ben ik aan de uitdaging begonnen. Op die korte tijd heb ik die kinderen toch een en ander kunnen bijbrengen. Ik zag ze openbloeien en hun enthousiasme motiveerde me.
Ik kon ook hun families bezoeken die vaak in schrijnende omstandigheden leven. Zij waren enorm dankbaar voor de bijdrage die het project levert, zowel op vlak van onderwijs als van voeding.
Als afsluiter van mijn laatste reis, heb ik een Graduation Day georganiseerd. (zie foto, de hoedjes heb ik zelfgemaakt) .
Het is telkens een intense ervaring, maar het gevoel van dankbaarheid voor wat ik mocht doen en beleven overheerst .”
https://www.impore.be/tweede-workshop-van-superjuf-ria-geeindigd/
Viviane Venneman
23-03-2020 om 17:07
geschreven door Pikuurtje
|
