COVID week 6
Hallo Sint Lucas,
Net mijn wekelijkse fietstocht in de buurt van mijn kot achter de rug. Ideaal om het hoofd eens leeg te maken. Bij het opstarten van mijn computer krijg ik de melding dat ik op dit eigenste uur verwacht wordt voor een rondleiding in de Van Eyck tentoonstelling. Dit zal voor mij in dit leven niet meer lukken.
Maar weet je: in de veertiende eeuw werd Vlaanderen ook geteisterd door verschillende epidemieën, in de volksmond genoemd “Gadoot”. De pest was veel meer verwoestend dan COVID-19. Ook in deze periode werden zondebokken gezocht en werd veel fake news verspreid. De joden zouden de waterputten geïnfecteerd hebben. Als gevolg van deze epidemieën zijn er ook maatschappelijke gevolgen geweest. Dat zal nu niet anders zijn.
Ons schip kabbelt stilletjes verder. De gefaseerde opstart van de consultaties is prima verlopen. De gemaakte afspraken rond spreiding zijn mooi opgevolgd. De planning van dringende en semi-dringende operaties alsook de optimale inrichting en spreiding van onze IZ-bedden is een continu proces, waarbij we met de input van de werkvloer toch tot een aanvaardbaar compromis zijn gekomen voor iedereen, waarvoor mijn dank.
Het woord compromis zal voor mij ongetwijfeld een van de belangrijkste begrippen zijn dat ik onthoud uit deze crisis. Het continu schipperen tussen ja en nee, tussen tegenstrijdige berichten, tussen groepsbelang en drang naar individueel belang. Iedereen vraagt om duidelijkheid en heldere afspraken, maar ook dit is in zekere mate utopisch. Een ziekenhuis is een heel complexe omgeving en er bestaat niet zoiets als een universeel kookboek waarin alle situaties van een ziekenhuis vastgelegd zijn.
Ik heb er alle begrip voor dat de grote hoeveelheid van informatie die op jullie allemaal afkomt soms lastig te verwerken is. Deze info wordt om diverse redenen nog regelmatig bijgestuurd en in een moderne maatschappij wordt alles nog eens via sociale media razendsnel vergeleken met hoe men het bij de buren doet. Ideale cocktail voor discussie en onrust. Wij overleggen dagelijks met een breed team om de richtlijnen zo scherp mogelijk te krijgen, gebaseerd op wetenschappelijke evidentie. Wij proberen de communicatie nog te optimaliseren, suggesties hieromtrent zijn welkom.
Na de beslissingen van de veiligheidsraad staat hier en daar te lezen: het aftellen is begonnen. Ik zou hiervoor toch willen waarschuwen. Een nieuwe piek is zeker niet denkbeeldig en de overheid heeft ons gevraagd hierop voorbereid te zijn, en dat zijn we. De exit en het terug naar een ‘nieuw normaal’ gaan zal ook nog heel wat energie vergen. Deze heropstart zal trager gaan dan de lockdown.
Dit alles zal nog meer overleg en afstemming vergen. Wat ik ook geleerd heb de afgelopen weken is dat er één zekerheid is: er komen steeds nieuwe discussies. Ik vraag rustig te blijven. Ervaring heeft mij geleerd dat wij hieruit geraken en tot een compromis komen (voilà, een van de belangrijkste woorden van deze crisis). Niet slagen is geen optie voor mij. Ik wens hier dezelfde strategie aan te houden als wij tot nu toe aanhielden. De basis is het groepsbelang en onze maatschappelijke reden van bestaan: betrouwbare zorg aanbieden voor al wie op ons beroep doet.
Wij hebben een sterk team en de afgelopen zes weken hebben wij als ziekenhuis - dat veruit de meeste COVID-patiënten in Gent heeft verzorgd - getoond waar wij voor staan: BETROUWBARE ZORG, elke dag opnieuw. Zowel wij als Sint-Lucas team als jullie elk individueel mogen daar best trots op zijn.
En nu ga ik mij een douche nemen.
Hou je taai,
Dirk Maes
08-05-2020 om 10:31
geschreven door Pikuurtje
|
