Beste vrijwilligers,

Graag herinner ik jullie aan het feit dat volgende dinsdag 17 november de uren van de laatste kans plaatsvinden!

Tijdens  de priksessie voor het griepvaccin in straat 31 zal ik een laatste keer aanwezig zijn voor het bedelen van jullie attenties.

Het is onze blijk van dankbaarheid en appreciatie naar jullie toe, het zou jammer zijn als deze niet aanvaard wordt…

Alvast bedankt voor jullie aandacht!

Vriendelijke groeten

Chantal

12-11-2020 om 17:16 geschreven door Pikuurtje

Beste vrijwilliger,

Sinds de heropstart van de vrijwilligerswerking in juni zijn we helaas door gekende omstandigheden nog altijd niet voltallig aanwezig in het ziekenhuis.

De vrijwilligers met een vaste stek konden aan de slag, diegenen met een wisselende werkplek bleven tot nu toe in hun kot.

De stijging van de coronacijfers sinds september maakten nieuwe maatregelen onafwendbaar.

In tegenstelling tot de eerste coronagolf kunnen vrijwilligers met een vaste werkplek nu wel aan het werk blijven, op voorwaarde dat zij zichzelf daar veilig bij voelen uiteraard. Iedere vrijwilliger beslist dit voor zichzelf (zie mail van 19/10/2020).

Omdat de stabiliteit van de situatie momenteel een beetje zoek is, zal ik zoals beloofd opnieuw om de 14 dagen feedback brengen rond de stand van zaken.

In bijlage een overzicht betreffende het verloop van de coronacrisis en de berichten van onze directeur in de voorbije weken.

Blijf zorg dragen voor uzelf en uw geliefden!

Vriendelijke groeten

Chantal

12-11-2020 om 16:13 geschreven door Pikuurtje

Gent, 09/11/2020

Beste vrijwilliger,

Sinds de heropstart van de vrijwilligerswerking in juni zijn we helaas door gekende omstandigheden nog altijd niet voltallig aanwezig in het ziekenhuis.

De vrijwilligers met een vaste stek konden aan de slag, diegenen met een wisselende werkplek bleven tot nu toe in hun kot.

De stijging van de coronacijfers sinds september maakten nieuwe maatregelen onafwendbaar. In tegenstelling tot de eerste coronagolf kunnen vrijwilligers met een vaste werkplek nu wel aan het werk blijven, op voorwaarde dat zij zichzelf daar veilig bij voelen uiteraard. Iedere vrijwilliger beslist dit voor zichzelf.

Omdat de stabiliteit van de situatie momenteel een beetje zoek is, zal ik zoals beloofd opnieuw om de 14 dagen feedback brengen rond de stand van zaken.

Hieronder een overzicht betreffende het verloop van de coronacrisis in de voorbije weken.

Vriendelijke groeten

Chantal

12-11-2020 om 16:10 geschreven door Pikuurtje

Beste allen,

Ik had gelijk. Thuis zouden mijn kinderen zeggen: onze papa moet altijd gelijk hebben.

Wij zijn na deze eerste stormweek niet gekapseisd.  De druk kende een steile klim maar neemt voorlopig niet verder toe. Vooral onze intensieve zorgen is nog geïmpacteerd.

Verdere opschaling van onze cohorte-afdelingen hebben wij voorlopig on hold gezet.

Mijn bijzondere dank hiervoor voor allen die hier zeer kort op de bal gespeeld hebben en meer dan het beste van zichzelf gegeven hebben om mogelijk te maken dat wij terug een beetje kunnen afschalen ten voordele van niet-COVID pathologie.

Ik kan me inbeelden dat medewerkers op de werkvloer zich soms afvragen ‘vanwaar komt deze beslissing nu weer?’ Dat heeft alles te maken met de snel veranderende toestand op het terrein, zoals men zegt.

De kans bestaat dat de situatie het meest kritiek wordt eind volgende week; dit is twee weken na de fameuze koopzondagen. We zijn er klaar voor om deze schok opnieuw op te vangen.

Laat ons hopen dat de lockdown nu voldoende lang wordt aangehouden om de besmettingscijfers zeer laag te houden en zo een derde golf te voorkomen. Ik vrees evenwel dat wij er niet in zullen slagen een derde golf af te weren.

En ondertussen draait de wereld verder. In de USA - waar de derde golf in kracht wint - geraken ze er niet uit wie nu de verkiezingen heeft gewonnen, maar afhankelijk wie het dan haalt zullen zij de coronacrisis hetzij ontkennen hetzij aanpakken. Een raar volkje deze cowboys als je het mij vraagt. Aanslagen vinden plaats of worden juist verijdeld, ook met deze realiteit hebben wij de afgelopen jaren leren leven.

Exact twee jaar geleden stond alles in het teken van de honderdjarige herdenking van het einde van de Grote Oorlog. Dit was evenwel ook de vooravond van de tweede en dodelijkste golf van de Spaanse griep. Waren onze grootouders zich hiervan bewust en hoe gingen zij hier mee om? Ik zoek hierover nog literatuur op.

Zoals u waarschijnlijk bekend ben ik erg geïnteresseerd in kwaliteit in de gezondheidszorg. Deze week vond het wereldcongres over quality and safety plaats in Kopenhagen. Spijtig genoeg moest ik mij beperken tot het online volgen van een aantal sessies. Zoveel is duidelijk: COVID zal een aantal veranderingen die zich met mondjesmaat aan het ontwikkelen waren, versnellen. Deze crisis is ook een opportuniteit. Als grote zorginstelling moeten wij hierover kritisch durven nadenken: hoe kunnen wij middelen en mensen optimaal inzetten voor de beste outcome voor zowel patiënt, medewerker als organisatie? De muren tussen eerste, tweede en derde lijn zullen een stuk vervagen. Ambulante activiteit, opvolgen op afstand en zowel thuishospitalisatie als daghospitalisatie zullen aan belang winnen. Zeker voor chronische patiënten zullen de problemen meer en meer in team samen met de patiënt aangepakt worden. Het is nog zeer de vraag of de commercialisering en de bouw van steeds grotere ouderenvoorzieningen de weg is die wij moeten gaan. 

Volgende week wordt nog een kritieke en lastige week. Zoals deze morgen bij het beklimmen van  de Oude Kwaremont: we halen eens diep adem, kijken niet om, rechten onze rug een laatste keer en gaan er tegenaan. Probeer ook wat te genieten van de herfstzon.

Mede namens de raad van bestuur wenst de directie jullie allemaal uitdrukkelijk te danken voor uw inzet en getoonde flexibiliteit.

Hou jullie taai en zorg voor mekaar,

Dirk 

12-11-2020 om 16:06 geschreven door Pikuurtje

Beste allen,

En of we in ruwere zee terecht gekomen zijn!

Voor zij die nog de klassieke media volgen, we worden overstelpt door coronanieuws. Experten verdringen elkaar om maar op de beeldbuis te komen. Tot daar aan toe, maar ik vind het wel jammer dat ze ons beeld van “boot op zee” gebruiken. Zowel het diensthoofd van de spoed ZNA als Pierre Van Damme stellen dat het schip niet zo maar bij te sturen is en op de klippen zal varen. Deze bv’s zijn van Antwerpen dus spreken ze wel van een zeeschip en een tanker. Kwestie van uw plaats te kennen.

 Wel ik zeg u met mijn hand op het hart dat we er alles aan zullen doen om ons schip niet te laten vastlopen. De storm die op ons afkomt, zal ons wel averij opleveren maar we zullen alles doen wat in onze mogelijkheden ligt om niet te kapseizen.

 Deze week zijn we erin geslaagd om ons opschalingsplan bij te sturen zodat onze capaciteit substantieel kan uitgebreid worden zoals de overheid vraagt. We hebben heel wat geleerd uit de eerste golf en ik ben mij er ook heel goed van bewust dat niet alles wat mensen verwachten, kan gerealiseerd worden om diverse redenen.

 De afspraken tussen de Gentse ziekenhuizen lopen. Maar we zitten allemaal in dezelfde storm. Hoewel het lastig is voor ons allemaal heb ik deze week heel wat positieve zaken gezien. Afspraken zijn gemaakt rond inzet van artsen op de afdelingen. Medewerkers bieden zich spontaan aan om te helpen. Op het ogenblik dat we in het oog van de storm komen, zullen we elkaar hard nodig hebben. Spreek wederzijdse verwachtingen uit tegenover mekaar, steun en ondersteun mekaar. Laat elkaar vooral niet los.

De kans bestaat dat moeilijke beslissingen zullen moeten genomen worden. Een protocol wordt voorbereid om de last van moeilijke keuzes door meerdere mensen te laten dragen zodat je er nooit alleen voor staat. Met onze bemanning van Sint-Lucas slaan we ons hierdoor. Het zal weken duren.

 Ik kreeg een berichtje van mijn dochter Josefien dat ik met de ganse organisatie mag delen.

Een collega van haar onderging deze week een ingreep in ons dagziekenhuis en stuurde haar de volgende Whatsapp:

“Zeg maar aan uw papa: mega chapeau voor zijn personeel! Wat die allemaal doen in deze onzekere tijden…vanaf maandag worden bijna alle verpleegsters die mij vandaag hielpen naar andere afdelingen gestuurd, weg van hun teamgenoten en niet wetend voor hoe lang. En allemaal doen zij dit met veel courage!” De witte lakens zijn wel verdwenen maar de mensen dragen jullie toch nog in het hart.

De periode van Allerheiligen doet ons stilstaan bij onze overleden dierbaren.  In een van mijn vorige berichten schreef ik reeds iets over mijn voorliefde voor Midden- en Zuid-Amerika.

Steeds brengen we ook een bezoekje aan begraafplaatsen. Hoe gemeenschappen met hun doden omgaan, zegt voor mij zeer veel over hun cultuur. In deze landen gaat men op bepaalde plaatsen met de ganse familie naar het graf om ganse dag een soort ritueel feest te vieren. Dit zullen deze mensen dit jaar ook niet kunnen doen.

Met mijn echtgenote ga ik morgen naar het graf van mijn ouders. Mijn mama veel te jong overleden, mijn papa zou nu 92 jaar zijn. Ik ben voor deze sociale man opgelucht dat hij deze periode van lockdown nu niet meer moet meemaken. Laten we ook even stilstaan bij onze overleden COVID-patiënten en hun familie, alsook bij onze medewerkers die deze mensen op het einde hebben bijgestaan in moeilijke omstandigheden.

Hou jullie taai, zorg voor jezelf en elkaar!

Dirk

PS: het was vandaag best pittig fietsen, zeer strakke zuidenwind en behoorlijk glad door bladeren en modder

12-11-2020 om 16:02 geschreven door Pikuurtje

Beste allen,

Vorige week meldde ik dat we koers zetten richting volle zee. Deze week kan ik niet anders dan zeggen dat de zee sneller dan verwacht ruwer wordt. De overheid heeft bijkomende strikte richtlijnen opgesteld om ons voor te bereiden op de komende weken.

We hebben ons noodplan opnieuw geactiveerd en alle plannen zoveel mogelijk bijgestuurd om te proberen de situatie onder controle te houden. Begin volgende week lees je hierover meer in de e-brief.

Na mijn passage deze morgen in het ziekenhuis  ben ik in mijn fietspak gekropen voor mijn wekelijks “zen” moment. Ideaal weertje voor dit seizoen: een flinke zuidwester, af en toe weinig motregen, veel zuurstof in de lucht, bandana strak over mijn haar, helm goed vast. ‘Laat ze maar komen de Vlaamse Ardennen met de neus in de wind’, dacht ik. ‘Over een vijftal kilometer is mijn hoofd leeg. Let’s go.’ Het lukt mij maar half: teveel wind? Muizenissen in mijn hoofd? Het is het laatste.

Hoewel we allemaal stilletjes het tegenovergestelde hopen, worden het een paar lastige weken. Anders dan vorige keer. Ik voel heel goed aan dat jullie allemaal het beste van jezelf wilt geven voor deze toch zwaar zieke medemensen. Heel wat van jullie gaan naar huis met het gevoel dat jullie toch nog meer zouden willen bieden, maar dat door de omstandigheden   tijd en ruimte ontbreken. En dit knaagt aan jullie hart voor de zorg. Misschien raar om te schrijven: dit siert jullie allen.

Ik hou regelmatig Gents burgemeester Mathias De Clercq op de hoogte van de situatie hier. Hij gaf mij gisteren de volgende boodschap mee voor jullie allemaal: “Chapeau voor de toewijding van het ganse team, mijn diep respect en grote dankbaarheid.”

Wat komt, komt . We gaan ons hierdoor slaan. In de koers zie je bij veel wind waaiervorming. Dat houdt grote risico’s in voor degenen die achteraan fietsen om eruit gewaaid te worden.

We gaan dit NIET doen. We houden het peloton gesloten, schouder aan schouder. We halen SAMEN de eindmeet.

We komen in de donkerste dagen, het winteruur start straks. Ik ga nu nieuwe voederbakjes en vogelkastjes in de tuin hangen met in mijn gedachten het nieuwe leven dat hier over enkele maanden zal ontstaan als we de klok terug op zomeruur zetten. Toch een grote zekerheid: de wisseling van de seizoenen met elk hun charme blijft .

Kop op, we rechten onze rug!

Hou je taai en gezond,

Dirk 

12-11-2020 om 15:58 geschreven door Pikuurtje