Beste allemaal,

Ik weet niet hoe het komt maar vandaag blijft het refrein van het nummer ‘Liefde voor muziek’ van Raymond van het Groenwoud in mijn hoofd spelen: en het ging vooruit. En of! De eerste maand van het nieuwe jaar loopt reeds naar zijn einde. De start van de eerste COVID-golf met zijn lockdown herinneren we ons allen alsof het gisteren was.

Twee jaar zitten we nu met deze miserie opgescheept. Wij zijn door woelig water gegaan.  In mijn vorig schrijven moest ik nog laten uitschijnen dat wij voor het onbekende stonden. Ik ga niet te vroeg victorie kraaien maar wat betreft ziekenhuisopnames van zieke COVID-patiënten lijkt het nu toch dat wij aan de gunstige kant van de curve zitten.

Dit evenwel in schril contrast met wij allemaal die - al dan niet – ziek dreigen te worden of in quarantaine moeten.

Het is alle hens aan dek in het onderwijs. Ik heb een beetje een déjà-vu van onze eerste golf waarbij er veel onzekerheid was, heel veel verschillende meningen, continu bijsturen van het beleid, ongeloof, weerspannigheid, onmacht ... Maar gisteren hebben wij met zijn allen de voorstelling gehad van de Belgische coronabarometer waar wij reeds veel maanden naar uit keken. Eigenlijk is dit maar een klein nieuwtje in de stroom van nieuwe gebeurtenissen die ons overspoelen.

De spanning in Oekraïne neemt toe. De energieprijzen swingen de pan uit. Djokovic die zich onaantastbaar voelde is toch met hangende pootjes mogen vertrekken uit Australië. In Frankrijk heeft president Macron toch het rijk der vrijheid in het verschiet gesteld met een zeer uitgebreide reeks van versoepelingen. Zijn tegenstanders doen dit af als een vroege verkiezingsstunt. Tonga is zwaar getroffen door een zeebeving en een tsunami na de uitbarsting van een onderzeese vulkaan. De natuurkracht was zo hevig dat het over zowat het grootste deel van de aardbol werd waargenomen. Pas na enige dagen is de eerste hulp toegekomen. Het land zat met een dilemma. Tot dan was het coronavrij en de vrees bestaat dat met de hulpgoederen en reddingswerkers ook COVID zijn intrede doet als bijkomende ramp.

Onze noorderburen beleven hun eigen tsunami in de showbizzwereld. Wijzelf zitten met het intrieste verhaal van Dean. Hierbij worden weeral veel vragen gesteld rond ons beleid van vrijheidsberoving, het voorbereiden van gedetineerden naar de maatschappij, de opvang en behandeling van verslavingsproblematiek in gevangenissen. Dit alles maar om mijn gevoel weer te geven dat COVID toch wat naar de achtergrond wordt gedrongen. Vermoedelijk hebben wij nog een paar lastige weken door uitval van medewerkers. Laat ons hopen dat binnen enkele weken met de komst van de prille lente ook de pandemie afzwakt. Spanje overweegt af te stappen van de term pandemie en over te schakelen naar endemische aandoening.

Ik wil toch nogmaals mijn welgemeende appreciatie uitspreken voor jullie allen die met de voeten in de klei staan om ons ziekenhuis door deze moeilijke periode te leiden en vooral het beste van jezelf te geven voor onze patiënten. Vorig jaar ben ik zelf ook een paar keer ervaringsdeskundige geweest als patiënt in ons ziekenhuis. Een dikke merci voor allen die mij toen geholpen hebben. Het was Betrouwbare Zorg met hoofdletters.

Voor het begint te schemeren, ga ik nog de laatste hand leggen aan het klaarmaken van de teelaarde in mijn serre.

Hou er vooral nog de moed in. ‘Land in zicht’ om het nog eens in scheepstermen te schrijven.

Dirk