|
Hallo Sint-Lucas,
Vorige week zijn wij pas goed van wal gestoken in de COVID-storm. Het vasteland ligt achter ons en aan de horizon zien wij ook nog de nieuwe oever niet.
Ik had mij voorgenomen een dagboek bij te houden maar misschien is dat toch net iets te ambitieus voor een - in oorsprong - arts van een snijdende discipline. Ik zal het houden bij een weekbericht.
Wij zijn flink heen en weer geschud door allerlei - soms tegenstrijdige - berichten van onze diverse overheden, gekruid met berichten op sociale media en nog straffere reportages op allerlei kanalen waarbij ik soms de indruk heb te kijken naar een futuristische modeshow van een nieuwe ontwerper en waarbij al dan niet experten hun kennis of wensdromen etaleren. Verwachtingen naar testing en materiaal worden verspreid die niet realistisch zijn en vooral ook niet echt onderbouwd. Dit alles zal grotendeels tegen de zomer vergeten zijn.
Wat ik wél zal onthouden van deze week is JULLIE ALLEMAAL.
Van zij die de deurkrukken poetsen tot het team dat het beleid bepaalt. Vorige week schreef ik nog dat ik meer dan 100% vertrouwen heb maar maak daar maar 200% van. Heel veel mensen worden ingezet op andere afdelingen, artsen worden gevraagd om andere taken op te nemen. Dat is best wel spannend: een nieuw team, een pathologie die je niet kent, hoe gaan ze naar mij kijken, ... Ik zou zeggen: heb vertrouwen en sta open voor mekaar. En vooral: durf te springen! Niemand in Sint-Lucas zal je laten verdrinken.
Ik heb schitterend werk gezien rond opleiding, zelfs met de regel van social distancing. Afspraken zijn onderling gemaakt die vroeger ondenkbaar waren.
Natuurlijk is er onzekerheid. Wat komt er nog? Word ik ziek en wat betekent dit? Hoe moet het met mijn kinderen, partner, ouders,…? Het zijn vragen waar wij allemaal mee zitten. Terwijl ik dit schrijf, verneem ik dat de lockdown met twee weken wordt verlengd en besef ik dat ik de komst van mijn vijfde kleindochter niet “lijfelijk” zal meemaken. Wij hebben veel meer vragen dan er antwoorden zijn. Het antwoord van vandaag kan morgen anders zijn en dat is lastig voor ons allemaal om te vatten.
Maar: ik heb maar één woord voor wat jullie afgelopen weken gepresteerd hebben: CHAPEAU!
Maak ook eens wat tijd voor jezelf en vergeet niet dat humor de beste saus is.
Wij staan ervoor of middenin. Schouder aan schouder gaan wij erdoor. We bereiken de overkant. Zoals het spreekwoord zegt: beter een goede buur/goed maatje op het werk dan een verre vriend.
Hou jullie taai en tot volgende week,
Dirk Maes
|
