k vind het niet zo gemakkelijk je blog te verbeteren k heb nog veel te leren hoor,hopelijk vind ik hoe het moet ,k hang daar in de midden en weet niet hoe t moet maar alles komt on orde,dat voel ik ,als ik al die mooie berichten zie,ben ik nog vere van ,allen de ze stuurden zeg ik bedankt?love roger
Er wordt oveel geschreven over pijn en pijn bestrijding maar; wat doe je als de pijn veroorzaakt wordt door suikerziekte. Voornamelijk de benen en de voeten? voorlopig kan ik mij verhelpen met toevoeging van magnesium en inspuitingen met vitamine b,voor de rest is t wel beter maar weggaan doet het niet. makelijk gezegd maar,voor de rest geloof ik niet dat tussen mijn twee oren zit(makelijker gezegd dan gedaan) mail roge.clement@skynet.be
Ben ik nu niet mooi t is feest en vanavond wil ik zingen,van vrolijk kerstmis en een gelukkige nieuwe jaar aan alle blokkers ,aan jullie een dikke zoen ,Van moestie? het jongste spruitje.
De hondjes ze lagen bij na a achte,zij lagen bij nacht in hun kot (poepzat),ze hielden vol trouwe de wa a achte, tot er daar opeens was een kat; ze liepen al wanklend naar buiten, de kat sprong een gat in de lucht,en voor dat de hondjes het wi i sten was poes er vanonder gevlucht.
Ho is feest,wat kookt de pot,"snuif snuif" een lekker stukje vers vlees ;of wordt het weer een afgekookte been,wees nu eens lief voor mij,dan krijg je eene flinke poot,en zijn ik en mijn baaske o zooooooooo blij.
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/15 slot
't Groote hospitaal van Torhoutwas de bisschoppelijke normaalschoolSt Jozef.Duizenden mannen hebben daar liggen kermen en kreunnen, honderden zijn er aan hun verwondingen beweken en rusten in de goed onderhouden,getooide graven op 't Kerkhof langs den Bruggschen steenweg,bij den ingang der stad of aan de Warande.Torhout bergde verder een voorname militaire instelling," t smelthuis",zoals het volk het noemde' t Was vroeger 't sterelisatie-instituut.Nubrachten de Duitschers er hun afgedankte paarden, waarvan 't vleesch zooveel mogelijk gezuiverd en bereidbaar gemaakt en het vet gesmolten werd.Waar was de tijd, toen de soldaten ook hier in Torhout 't vleesch zat waren?Ook Torhout zag eer veel vluchtelingen doortrekken.De stad kreeg meenigmaal bommen.Zoo was daar in Vlaanderen de toestand in October 1917.Tusschen Yzer en Leie hadden de geallieerden hun centrum veel meer vooruitgebracht,dan linker en rechtervleugel.Het midden hing aan den Westelijke helling van de heuvels, maar Passchendale,de kruin ,was nog niet genomen.Het frond vormde daar dus een vooruitspringend punt. maar aan de uiteinden was men achter gebleven. Om de positie houdbaar te maken,diende men de kruin te bezitten, en de Duitschers in de vlakte te werpen. Men nam daartoe de maatregelen, want er diende spoed gemaakt te worden. De winter was nabij. ( einde) vervolg de (Verovering van passchendale)
De Notaris wijziging van de overeenkomst tijdens de procedure 4
De echtgenoten kunnen gezamelijk een wijzigende overeenkomst aan de rechter voorleggen onder volgende voorwaarden:er vinden nieuwe en onvoorziene omstandigheden plaats waardoor de toestand van -beide ouders -een van hen -hun kinderen ingrijpend gewijzigd wordt.De rechter kan uit eigen beweging beslissen om de kinderen te horen.
Uitpraak echtscheiding
Na de tweede en laatste verschijning en mits volharding in hun wil,spreekt de rechtbank de echtscheiding door onderlinge toestemming uit. Indien aan alle wettelijke voorwaarden naar inhoud en vorm,is voldaan, geeft de procureur zin conclusie weer als volgt; "De wet laat toe." Het huwelijk is aldus tussen partijen ondbonden.
Overschrijving in de registers burgerlijke stand Na de verstijking van de termijn van hoger beroep of van voorziening in cassatie, wordt er door de griffier van de rechtbank gezorgd dat het beschikkende gedeelte van het vonnis of arrest wordt verstuurd naar de ambtenaar van de plaats waar het huwelijk voltrokken is. De ambtenaar schrijft het beschikkende gedeelte binnen de maand over in zijn register en maakt er melding van op de kant van de huwelijkakte.
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/13
Ze richten er munitiedepots op, bouwden er schuilplaatsen, stelden er hun batterijen,Men had er zagerijen,werkplaatsen,lazaretten .Treintjes voerden er het noodige en troepan kampeerden er,steeds gereed om in alle richtingen uit te trekken,en hulp te bieden waar t nood deed.Zoo ook nu in October 1917was het woud een bedreiging voor generaal Plumers troepen,welke tot voor Poelkapelle lagen.De Duitschers konden in 't bosch een yegenoffensief voorberieden en dan den Brit in de linkerflank op 't lijf vallen. Wij weten dat de Franschen te bixschote waren, dat ze den 31" Juli hadden genomen,daar in de nabijheid van het woud en met de taak,de uitgangenvan het geduchte bosch te bewaken.De Fransche operatie had trouwens als hoofddoel de linkerflank der Engelschen te beschermen.Aan de Franschen werd dan ook opgedragen het woud aan te tasten.Den8"October gelastte general Anthoine den aanval, over een front van 2.500 meter.Zijn twee divisies overschreden de Broenbeek,namen Mangelare,Veldhoek,eenige versterkte hoeven,Island,Lanes,houchard,Lasalles(oorlogsnamen) en naderden het Papegoed,een houve,overblijfsel der voormalige abdij van Merkem. Men rukte hier in een waar moeras op.De Boschkanters kenden dat al, en telken winter waren die punten schier onbereikbaar. De vijand werd verast en week 2 km achteruit,met achterlating van 400 gevangenen.De Engelschen stemden het krijgsbedrijf,door nabij het klein stion van Poelkapelle,aan de lijn Boesinge-Staden, het woud op zijn oostelijk deel aan te tasten. De Engeschen werden teruggeworpen, maar namen toch het geheele dorp Poelkapelle. Maar dat was geen woud van Houthulst.Vliegers bestookten het bosch,wierpen er bommen,werkten met kookende olie,doch de vijand zat vielig in zijn beton schuilplaatsen, en liet zich zoo gemakkelijk niet verjagen.Den aanval mislukte al had men eenige vorderingen gemaakt. word vervolgd
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/12
Na eenige weken zenuwachtig en angstig rusteloos leven, zijn de burgers gaan denken, dat bij het versteend vastzitten der legers,het niet aanging zoo maar voort te slenteren door de straten; de beurs werd met de dag ijdel en de behoeften werden gastadig aan grooter.Voor mondvoorraad moet men elke dag zorgen en toch ook kleren koopen .Een oogenblik dacht men uit de schatkist te kunnen putten, maar zoals het maar al te klaar was,bleek het spoedig,dat de staat niet ganch de bevolking tot renteniers maken of op pensioen stellen kon.Zoo trachtte ieder naar een middel om de balans te doen kloppen.Sommigen zochten redding in het uitwijken en gingen,met beklemd en de droefheid in de ziel,naar vreemde bodem een tijdelijkbestaan zoeken;anderen trachten hier, hetzij van den handel, hetzij van het werk hunner handen te leven.Handelaars,zij rijzen als uiy den grond op;menschen die er zich nooit mee bezig gehoeden hebben, winnen er nu hun kost mee.Jammer,dat al de goederen uit Frankrijk of Engeland moeten getrokken worden en dat het vervoer zoo veel tijd en geld vraagt. Tusschen de snorrende autos en de bevoorradingswagens der soldaten komt men hier en daar een oud versleten rijtuig tegen dat niet opgeeischt werd,met een oud paard bespannen, vroeger afgekeurd of voor het leger onbruikbaar geworden, en waarmee men nu een vracht uit Duinkerke haalt. midden in al die beweging, is de voerman, naar den zin van een of ander soldaat,niet rap genoeg uit de voeten, en scheldwoorden krijgt hij dan genoeg naar den kop.Doch met misprijzen en ook wel met uitdagenden blik,steunend op zijn goed recht,bezoet hij de jonge soldaten, die thans zoo baas spelen in de streek, en zonder een woord te spreken, zet hij zijn weg voort.Aan elken kruishoek,knok en post,wordt hij door gendarmen en schildwachten aangeroepen, moet hij zijn papieren toonen en eenige aanmerkingen hooren,doch gehoorzaamt gelaten, steekt de paperassen weer in de zak en rijdt verder. De mensen zijn stoiekers geworden:ze verschieten van niets meer."De Duitschers waren dus geheel meester in het woud van Houdhulst,een prachtige dekking voor hun troepen en een bron van kostbaar materiaal voor de loopgraven. vogende keer verder
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/10
Eenige dagen voor het huwelijk sprak de bruidegom een paar vrienden:'s avonds gingen ze samen naar het goede bosch, het woud van Houdhulst maar voor hen in waarheid" den Vrijbusch": ze zaagden sparren af,anderen maakten leem gereed, en nog voor de eerste zonnestralen door de dreven schoten,stond het nieuwe hutteke klaar,om het bruidspaar te ontvangen .Als de muren droog waren,streek men een laag kalk over en zoo bouwde men de blanke huisjes,welke nu toch stilaan voor meer moderne woningen hadden plaats gemaak, Zonderlinge menschen?O ?men vond ze ook verder te Klerken,Jonkershove naar de Ieperlee op een eveneens in 't land rond Kemmelberg.Zonderlinge menschen? Ge hadt daar vroegerden ouden dokter van Wytschate,die een groot wit huis bezat, maar het nooit betrad,doch in een kluis in de gevel woonde ,op stroo op bladeren sliep en vooral eieren nuttigde,ze rauw uitzoog,om de schaal bij de andere op ee'n hoop te werpen.En als de stapel te hoog werd,kwam ieman hem weghalen.De dokterdwaalde dag en nacht rond,meestal babbelend in zich zelven. Een lange baard hing verward over de havelooze kleedij en van onder den vettigen wijden hoed golvden wilde dooreengestrengelde haren.In zijn vak was hij zeer bekwaam,,,,Waarom leefde hij zoo? Niemand wist het....Zekeren morgen vond men hem vermoord in zijn kluis.En nooit is die misdaad opgehelderd. Maar genoeg de oorlog kwam ook in het Woud van Houdhulst.Veel Boschkanters zwermden weg.Anderen bleven zoo lang ze konden.Maar dan zag men op zekere dag te Torhout of Roeselare een stoet van burgers door soldaten omringd.Er waren kloeke burgers bij,vrouwen en kinderen,maar ook bestedelingen uit het oud-mannen en vrouwenhuis,zieken en gebrekkigen.Sommigen zaten op een kar,anderen op een kruiwagen.... en ze staarden wezenloos voor zich uit als menschen die allen iegen wil verloren hadden en nu maar gelaten hun lot verbeidden.De meesten gingen te voet,velen rillend in hun dunne kleeren, ineengekrompen van de kou,het hoofd bukkend in de scherpen wind.Kinderen trappelden aan de hand van vader,van een grooteren broer,van een zusje of hingen aan moeders rok.'t Waren uitgedrevenen,weggevoerden in ballingschap arme lieden uit't woud van Houthulst of de omgeving.En veel kinderen en oudjes stierven in zoogenaade asyls,maar in waarheid echte pestholen,door de ombarmhartigheid der Duitschers,die maar volk hoopten in veel te enge lokalen.Andere bewoners van 't woud van Houdhulst en omgeving bleven in de dorpen achter den IJzer en Ieperlee hangen. een Belgisch soldaat beschrijft hun levenals volgd:(1) word vervolgd