k vind het niet zo gemakkelijk je blog te verbeteren k heb nog veel te leren hoor,hopelijk vind ik hoe het moet ,k hang daar in de midden en weet niet hoe t moet maar alles komt on orde,dat voel ik ,als ik al die mooie berichten zie,ben ik nog vere van ,allen de ze stuurden zeg ik bedankt?love roger
Er wordt oveel geschreven over pijn en pijn bestrijding maar; wat doe je als de pijn veroorzaakt wordt door suikerziekte. Voornamelijk de benen en de voeten? voorlopig kan ik mij verhelpen met toevoeging van magnesium en inspuitingen met vitamine b,voor de rest is t wel beter maar weggaan doet het niet. makelijk gezegd maar,voor de rest geloof ik niet dat tussen mijn twee oren zit(makelijker gezegd dan gedaan) mail roge.clement@skynet.be
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/12
Na eenige weken zenuwachtig en angstig rusteloos leven, zijn de burgers gaan denken, dat bij het versteend vastzitten der legers,het niet aanging zoo maar voort te slenteren door de straten; de beurs werd met de dag ijdel en de behoeften werden gastadig aan grooter.Voor mondvoorraad moet men elke dag zorgen en toch ook kleren koopen .Een oogenblik dacht men uit de schatkist te kunnen putten, maar zoals het maar al te klaar was,bleek het spoedig,dat de staat niet ganch de bevolking tot renteniers maken of op pensioen stellen kon.Zoo trachtte ieder naar een middel om de balans te doen kloppen.Sommigen zochten redding in het uitwijken en gingen,met beklemd en de droefheid in de ziel,naar vreemde bodem een tijdelijkbestaan zoeken;anderen trachten hier, hetzij van den handel, hetzij van het werk hunner handen te leven.Handelaars,zij rijzen als uiy den grond op;menschen die er zich nooit mee bezig gehoeden hebben, winnen er nu hun kost mee.Jammer,dat al de goederen uit Frankrijk of Engeland moeten getrokken worden en dat het vervoer zoo veel tijd en geld vraagt. Tusschen de snorrende autos en de bevoorradingswagens der soldaten komt men hier en daar een oud versleten rijtuig tegen dat niet opgeeischt werd,met een oud paard bespannen, vroeger afgekeurd of voor het leger onbruikbaar geworden, en waarmee men nu een vracht uit Duinkerke haalt. midden in al die beweging, is de voerman, naar den zin van een of ander soldaat,niet rap genoeg uit de voeten, en scheldwoorden krijgt hij dan genoeg naar den kop.Doch met misprijzen en ook wel met uitdagenden blik,steunend op zijn goed recht,bezoet hij de jonge soldaten, die thans zoo baas spelen in de streek, en zonder een woord te spreken, zet hij zijn weg voort.Aan elken kruishoek,knok en post,wordt hij door gendarmen en schildwachten aangeroepen, moet hij zijn papieren toonen en eenige aanmerkingen hooren,doch gehoorzaamt gelaten, steekt de paperassen weer in de zak en rijdt verder. De mensen zijn stoiekers geworden:ze verschieten van niets meer."De Duitschers waren dus geheel meester in het woud van Houdhulst,een prachtige dekking voor hun troepen en een bron van kostbaar materiaal voor de loopgraven. vogende keer verder
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/10
Eenige dagen voor het huwelijk sprak de bruidegom een paar vrienden:'s avonds gingen ze samen naar het goede bosch, het woud van Houdhulst maar voor hen in waarheid" den Vrijbusch": ze zaagden sparren af,anderen maakten leem gereed, en nog voor de eerste zonnestralen door de dreven schoten,stond het nieuwe hutteke klaar,om het bruidspaar te ontvangen .Als de muren droog waren,streek men een laag kalk over en zoo bouwde men de blanke huisjes,welke nu toch stilaan voor meer moderne woningen hadden plaats gemaak, Zonderlinge menschen?O ?men vond ze ook verder te Klerken,Jonkershove naar de Ieperlee op een eveneens in 't land rond Kemmelberg.Zonderlinge menschen? Ge hadt daar vroegerden ouden dokter van Wytschate,die een groot wit huis bezat, maar het nooit betrad,doch in een kluis in de gevel woonde ,op stroo op bladeren sliep en vooral eieren nuttigde,ze rauw uitzoog,om de schaal bij de andere op ee'n hoop te werpen.En als de stapel te hoog werd,kwam ieman hem weghalen.De dokterdwaalde dag en nacht rond,meestal babbelend in zich zelven. Een lange baard hing verward over de havelooze kleedij en van onder den vettigen wijden hoed golvden wilde dooreengestrengelde haren.In zijn vak was hij zeer bekwaam,,,,Waarom leefde hij zoo? Niemand wist het....Zekeren morgen vond men hem vermoord in zijn kluis.En nooit is die misdaad opgehelderd. Maar genoeg de oorlog kwam ook in het Woud van Houdhulst.Veel Boschkanters zwermden weg.Anderen bleven zoo lang ze konden.Maar dan zag men op zekere dag te Torhout of Roeselare een stoet van burgers door soldaten omringd.Er waren kloeke burgers bij,vrouwen en kinderen,maar ook bestedelingen uit het oud-mannen en vrouwenhuis,zieken en gebrekkigen.Sommigen zaten op een kar,anderen op een kruiwagen.... en ze staarden wezenloos voor zich uit als menschen die allen iegen wil verloren hadden en nu maar gelaten hun lot verbeidden.De meesten gingen te voet,velen rillend in hun dunne kleeren, ineengekrompen van de kou,het hoofd bukkend in de scherpen wind.Kinderen trappelden aan de hand van vader,van een grooteren broer,van een zusje of hingen aan moeders rok.'t Waren uitgedrevenen,weggevoerden in ballingschap arme lieden uit't woud van Houthulst of de omgeving.En veel kinderen en oudjes stierven in zoogenaade asyls,maar in waarheid echte pestholen,door de ombarmhartigheid der Duitschers,die maar volk hoopten in veel te enge lokalen.Andere bewoners van 't woud van Houdhulst en omgeving bleven in de dorpen achter den IJzer en Ieperlee hangen. een Belgisch soldaat beschrijft hun levenals volgd:(1) word vervolgd
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/11
Eenige dagen voor het huwelijk sprak de bruidegom een paar vrienden:'s avonds gingen ze samen naar het goede bosch, het woud van Houdhulst maar voor hen in waarheid" den Vrijbusch": ze zaagden sparren af,anderen maakten leem gereed, en nog voor de eerste zonnestralen door de dreven schoten,stond het nieuwe hutteke klaar,om het bruidspaar te ontvangen .Als de muren droog waren,streek men een laag kalk over en zoo bouwde men de blanke huisjes,welke nu toch stilaan voor meer moderne woningen hadden plaats gemaak, Zonderlinge menschen?O ?men vond ze ook verder te Klerken,Jonkershove naar de Ieperlee op een eveneens in 't land rond Kemmelberg.Zonderlinge menschen? Ge hadt daar vroegerden ouden dokter van Wytschate,die een groot wit huis bezat, maar het nooit betrad,doch in een kluis in de gevel woonde ,op stroo op bladeren sliep en vooral eieren nuttigde,ze rauw uitzoog,om de schaal bij de andere op ee'n hoop te werpen.En als de stapel te hoog werd,kwam ieman hem weghalen.De dokterdwaalde dag en nacht rond,meestal babbelend in zich zelven. Een lange baard hing verward over de havelooze kleedij en van onder den vettigen wijden hoed golvden wilde dooreengestrengelde haren.In zijn vak was hij zeer bekwaam,,,,Waarom leefde hij zoo? Niemand wist het....Zekeren morgen vond men hem vermoord in zijn kluis.En nooit is die misdaad opgehelderd. Maar genoeg de oorlog kwam ook in het Woud van Houdhulst.Veel Boschkanters zwermden weg.Anderen bleven zoo lang ze konden.Maar dan zag men op zekere dag te Torhout of Roeselare een stoet van burgers door soldaten omringd.Er waren kloeke burgers bij,vrouwen en kinderen,maar ook bestedelingen uit het oud-mannen en vrouwenhuis,zieken en gebrekkigen.Sommigen zaten op een kar,anderen op een kruiwagen.... en ze staarden wezenloos voor zich uit als menschen die allen iegen wil verloren hadden en nu maar gelaten hun lot verbeidden.De meesten gingen te voet,velen rillend in hun dunne kleeren, ineengekrompen van de kou,het hoofd bukkend in de scherpen wind.Kinderen trappelden aan de hand van vader,van een grooteren broer,van een zusje of hingen aan moeders rok.'t Waren uitgedrevenen,weggevoerden in ballingschap arme lieden uit't woud van Houthulst of de omgeving.En veel kinderen en oudjes stierven in zoogenaade asyls,maar in waarheid echte pestholen,door de ombarmhartigheid der Duitschers,die maar volk hoopten in veel te enge lokalen.Andere bewoners van 't woud van Houdhulst en omgeving bleven in de dorpen achter den IJzer en Ieperlee hangen. een Belgisch soldaat beschrijft hun levenals volgd:(1) word vervolgd
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/9
Een gehucht van Merkem en een naam uit de legerberichten, is Langewade,aan de weg Diksmuide-Ieperen.Er stond een zeer oude kapel,oorspronkelijk uit de elfde eeuw,maar nadien vergroot en hersteld.Recht er over zag men slechts een huis,een herberg:"In de lange wade".De kapel was echter een bedevaartplaats.Elken dag kwamen er bezoekers en iedere zaterdag werd er mis gelezen,maar de groote begankenis begon op half Oogst, duurde negen dagen en ging met een kermis gepaard.De Kapel was thans tot een beton steunpunt vervormd en Franschen en Duitschers hadden er hardnekkig gestreden. De bewoners van het Houthulst woud, boschkanters geheeten,waren natuurmenschen,ruw maar eerlijk.Kwijtschriften en degelijke stukken kenden ze niet.Hun woord was meer waard dan een votje papier.Enals een vreemdelingbij zaken op zulk een bewijs toch aandrong,zie men:Ga maar voort....als we elkaar niet betrouwenkunnen,is 't beter ook geen affaires te beginnen."De mannen en jongelingen trokken maandenheen,om hun bezems uit te leuren.Ze hielden van 'tzwervend,vrije leven.In fabrieken kon men e niet opsluiten,al kwam de nieuwe tijd ook met zijn dwang, zoodat men te Houthulst een borstel-fabriek bouwde.Tal van Klerkenaars,dijvoorbeeld,bleven toch reizen,als scharenslijpers,pottenvertinners en elfs als foorgasten met een schietkraam.Met de kermis keerde men naar ' boch terug.De kinderen liepen vroeger's zomers half naakt door het woud.Bij uitzonderlijke onbeschaafdheid,had men echter zeer geonde begrippen.Maar men zou zich moeilijk plooien naar nieuwe wetten.Bij het gehucht Bultehoek begon het bosch,aan de welbekende herberg"De Melange",nog een bloedig punt,evenals het kasteel van de heer Maes uit Isegem, destijds volksvertegenwoodiger voor Diksmuide.De Bultenhoek yelde ongeveer 50 huizen,waaronder veel van hout en leem.Aan den boschkant immers bekommerde men zich vroeger niet om een architekt, bouwplannen,lijnrichting en al die moderne eischen.Wanneer aan de Mangelare een zoon troude,kreeg hij als bruidschat een heelen frank,om teDiksmuide of Ieperen een mes te koopen,"t gerief om in het milde bosch hout te snijden voor een woning, een rijs van bezems,"t middel van destaan.het was als een synbolische handelijng,dit overhandigen van een frank bij het stichten van een nieuw Boschkantersgezin. wordt vervolgd
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/8
Zoo was nu Vlaanderen.en dat leed schokte u nog meer, als ge aan t verleden van dit gewest dacht,als ge al die welvarende,vroolijke dorpen kent in het zonnige harte van West- Vlaanderen ,als ge ze u voorstellen kunt met hoeven en molens in t golvend landschap,als je meent het windje te hooren suizen door de boschen, over de graanakkers, door de welige boomgaarden,als ge er t'liedeke der vlaswiedsters,t' gefluit van een boer,t' getramp van de koeien beluisterd hebt ,als ge dat gewest leerde beminnen,zoodat ge er gaarne dooldet,er sprak van boeren en boerinnen,zoo eenvoudig, zoo goedhartig, en ondanks gebreken,zoo flink en trouw .O, wat is er daar geleden.En alle lazaretten, de kerk van Dadizeele,die van Roozebeke en kloosters van Meenen,Wervik en Kortrijk, het seminarie te Roeselare,lagen vol gewonden;het bedehuis van Lendelede moest ambulance worden;en treinen voerden onophoudelijk gekwetstenNoord-en Oostwaarts.En in deze dagen wzren de militaire kerkhoven van Hooge,Becelare,Roozebeke,Moorsele,Kruiseike en andere doodenakkers in t' veld,veel uitgestrekter geworden.Maar ook aan de andere zijde waren de verliezen zwaar en lieten zelfs tal van burgers het leven.Het centrum der Engelschen stond nu met de linker-en rechter vleugels ver voouit.Vooral links dreigde er gevaar, want daar strekte zich het woud van Houthulst uit.Dit zullen we van nu af aan meermalen hooren noemen.Na de oorlog zou het zoo goed als verdwenen zijn.Laten we het even nader beschouwen.t' Woud van Houdhulst,ginds t' (den Vrijbusch) geheeten en waarin as het ware de herinnering nog hing aan d" roover Bakelandt en zijn bende,was vroeger veel uitgestrekter dan thans. Het lag tusschen het dorp Houthulst,(welke kloosters thans lazaret was der Duitschers,en voor welks gebouw een groot kerkhof lag) Langemark,Klerken en Merksem. (volende keer verder)
In pricipe verschijnen de echtgenoten"samen en in persoon" voor de voorzitter van de rechtbank van eersten aanleg.In uitzonderlijke omstandigingen( bv.woonplaats of beroepsmatig verblijf in het buitenland,ernstige ziekte of ongevalà,kunnen zij zich laten vertegenwoordigen door een notaris of advocaat.Hiertoe wordt afzonderlijk verzoekschrift gericht .aan de voorzitter van de rechtbankDe nodige bewijs-en overtuiginsstukken worden er aan toegevoegd. Verhoor van de kinderen..... Het openbaar ministerie controleert de wettelijke vereisten van de echtscheiding en zal zich ook uitspreken over den inhoud van de overeenkomsten.Het kind krijgthierbij bijzondere aandacht:de rechter en het openbaar ministerie laten zich uitsluitend leiden door het belang van het kind.Overeenkomstig de Universele Conventie van de rechten van het kind(UCRK) en op verzoek van de rechter kunnen de kinderen,die in staat zijn een eigen mening te uiten (een minimumleeftijd is niet voorzien) gehoord worden.De rechter kan voorstellen de overeenkomsten over de kinderen te schrappen of te wijzigen.In dit geval dienen de echtgenoten aanvullende overeenkomsten op te stellen,die voor de laatste verschijning op de griffie van de rechtbank worden neergelegd.Gaan de echtgenoten niet op het verzoek in,dan kan dit tot de afwijzing van de echtschijding leiden. (vervolg wijziging van overeenkomst)
Het verzoek tot echtscheiding wordt ingeleid bij verzoekschrift dat wordt ondertekend door beide echtgenoten,door een notaris of door een advocaat. Het verzoekschrift heeft enkele bijlagen, zoals de regelingsakte, de eventuele boedelbeschrijving ,uittreksel huwelijksakte,uitreksel akte van geboorte van echtgenoten en kinderen.De echtgenoten kiezen vrij de rechtbank waarvoor ze willen verschijnen.hun woonplaats speelt bij deze keuze geen rol. DUUR Binnen de maand na neerlegging van het verzoekschrift volgt een eerste verschijning voor de voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg.De tweede en tevens de laatste verschijning heeft plaats in de loop van de vierde maand die volgt op de datum van het proces-verbaal van de eerste verschijning.Bij elke verschijning worden de echtgenoten verzocht hun instemming te geven met de inhoud van de regelingsakte,verduidelijkheid te geven,indien de voorzitter het vraagt,en het zittingsblad te ondertekenen.Is de rechtbank van oordeel dat de echtgenoten aan alle voorwaarden en formaliteiten hebben voldaan,dan wordt de echtscheiding uitgesproken en zijn ze uit de echt gescheiden,onder voorbehoud van hoger beroep en voorziening in cassatie. (vervolg vertegenwoordiging)
ECHTSCHEIDING DOOR ONDERLINGE TOESTEMMINGAfspraken over minderjarige kinderen, hun goederen en het persoonlijk contact en dit zowel gedurende de proeftijd als na de echtscheiding. de wet kent als uitgangspositie het systeem van gezamelijke uitoefening van de bevoegdheden van ouderlijk gezag,zijnde het begeer over de personen en over de goederen van de minderjarige.Ingeval de ouders het niet eens zijn over belangrijke aspecten van de opvoeding van hun kind ,kan de uitoefening van het ouderlijk gezag worden opgedragen aan een van de ouders. De rechter kan ten allen tijde een regelijg opleggen in het belang van het kind.Ouders kunnen kiezen voor het verblijf van hun kinderen;afwisselend bij hun beide of exclusief verblijf bij één met recht op persoonlijk contact voor de andere ouder;ook de verblijfsregeling tijdens weekeinds en vakantieperiodes woren nauwkeurig in de akte opgenomen. Afspraken over de bijdrage van elk van beide echtgenoten in het levens onderhoud, de opvoeding en de passende opleiding van hun kinderen.Een juiste formulering zal latere betwisingen voorkomen.De bijdrage wordt bij voorkeur per kind bepaald.De ouders bepalen het bedrag van de bijdrage;hoelang de bijdrage verschudigd blijft, en eventuele verhoging op een bepaalde leeftijd, de eventuele indexatie en de bijzondere tussenkomst voor enkele opgesomde aangelegenheden zoals schoolreizen medische kosten, enz.-de vermelding van het bedrag van de eventuele uitkering te bepatalen door de ene echtgenoot aan de andere,zowel gedurende de proeftijd als na de echtscheiding.De afgesproken uitkeringblijft in principe ongewijzigd.De echtgenoten dienen de veranderlijkheid(indexatie, verlaging bij werkonbekwaamheid uitkerinsgerechtigde) en de duur ( einde bij overlijden van de uitkeringsgerechtigde of uitkeringsplichtige,eindebij nieuw huwelijk of aangaan van een nieuwe relatie door de uitkeringsgerechtigde) uit drukkelijk in de akte te bepalen:-een afspraak over het erfrecht van de echtgenoten ten opzichte van elkaar tijdens de proeftijd. Wat de goederen betreft: In de akte wordt wordt een regeling opgenomen ontrend; activa/ verdeling van den indoedel en de lichamelijke roerende goederen;uit handelszaak, aandelen, enz. verdeling van de eventuele schuldvorderingen: pesioensparen en levensverzekeringen. passiva; regeling schulden zoals lening op afbetaling, tot van hypothecaere-lening,schuldsaldo- en brandverzekeringcontracten; regeling van de te betalen of nog verschuldigde belastingen:-regeling van het huurrecht.
De opmaak van de regelingsakte in notariele akte geniet steeds de voorkeur en dit om volgend redenen:
-De notaris heeft naast zijn funktie van openbaar ambtenaar een vertouwensfunktie :hij is vertrouwd met het familierecht en bemiddelt onpartijdig tussen de echtgenoten.Hij wijst de echtgenoten op hun afspraken en op de gevolgen van de door hen afgesloten verbintenissen.De notaris helpt bij de precieze reactie van de gemaakte overeenkomst. -de notaris dient noodzakelijk op te treden bij overdracht van onroerende goederen door een akte van overdracht of aanwijzing van onroerende goederen moet worden overgeschreven op het hypotheekkantoor. dit vind plaat wanneer: -een van de echtgenoten het woonhuis overneemt,desgevallend mits betalinf van een oplegsom aan de andere echtgenoot: -de biede echtgenoten beslissen om niet uit onverdeeldheid te treden wat betreft bijvoorbeeld het woonhuis voor een periode van maximaal vijf jaar(termijn die kan vernieud worden. Ingeval van niet uitvoering van de verbintenissen door de uitkeringsplichtige echtgenoot kan de andere echtgenoot gebruik maken van het voordeel van de uitvoerbare kracht van de ondertekende notariéle akte:hij of zijkan zichin dat geval rechtstreeks wenden tot een gerechtsdeurwaarder,zonder eerst veen vonnis te bekomen dat de veruimende echtgenoot veroordeelt. (volgende keer de procedure)
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/7
De hierboven bedoelde Franschman was ook van de makkers afgescheiden. maar hij kon zich verborgen houden en in de nacht wegsluipen. Hij bevond zich nu in 't bezeete Frankrijk. Zijn eenige verlangen was naar het verlaten frond terug te keeren.Maar daarvoor moest hij natuurlijk den reusachtigen omweg maken via Belgiè,Nederland en Engeland.Hij verkreeg burgerkleeren en ondernam het eerste en het gevaarlijkste deel van de tocht.Veilig bereikte hij Maldegem. Hier was hij nog een half uur van Nederland.Heeft hij de versperringen te licht geteld?Nu de grootste bezwaren overwonnen schenen,moest hij ellendig en pijnlijk sterven... een meter van 't vrijland. Pijnlijk,ja,want zij,die door dezen draad worden gegrepen,leven nog enkele minuten en meestal hoort men hun doodsgeschrei in den stille nacht.Kort voor het einde had de Fransche soldaat zijn avonturen aan een grensbewonerverteld." Maar genoeg.wij kennen nu de gezindheid onder de troepen.Doch de Duitsche tucht was nog machtig.Het uur der revolutiezou pas veel later slaan. * * * De vijf aangevoerde divisies waren dus verrast op dien vierden October,eensklaps aangevallen te worden en weken.Elf tanks kwamen aangewageld,gobbelden overgranaattrechters,vernielden prikkeldraadversperringen en sloopten de pillendoozen.Verschrikt snelden de Duitschers uit die steunpunten heen,maar vielen onder de kogels die de monsters als naar alle richtingen uitgebraakt.Zoo effenden de tanks toen het terein tusschen Sint-Juliens en Poelkapelle en veroverden ze zelfs de hoevenTerrier en Glocester,voor dit laatste dorp.De infanterie volgde en maakte zich meester van 's Graventafel en nam Beselare op Polderbosch. Het was nog even doorslecht weer en t' stormde toen die dag.Doornat kampeerde men in t slijk en op veel punten reikte het water tot de borst.Inzulk een positie had men hevig granaatvuur te weerstaan.Om een gewonde weg te dragen over dat glibberig veld, waren vier man noodig,en dan nog deed men twee uur over een kilometer. Door de onmogelijkheid de gekwetsten te helpen,welke door gebrek aan zorgen, jammerlijk stierven,hadden de Britten op talrijke dagen daaraan veel meer dooden te wijten,dan aan de projektielen van de vijand. wordt vervolgd
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/6
Om niet vreemd te doen,bleef ik als veel anderen even staan kijken.Er werden levensmiddelen gelost,die van Amerika kwamen.Dan ging ik verder,den straatweg naar Ardooie op. Ik paseerde bij de stad een wacht. Die vroeg mij niets.Maar ge kunt begrijpen,dat t harte me fel klopte,toen ik als butger voorbij de soldaten ging. Nu moest ik goed oppassen.Noordelijker lag Tielt;waar t hoofdkwartier is. Nu ik begreep,dat men in den omtrek zeer waakzaam zou zijn.Toen heb ik tien dagen gebruikt om de grens te bereiken.Hoofd-en dwarswegen vermeed ik: ik ging over het veld.maar alleen s'nachts. Overdag bleef ik in een gracht, kroop ik in een schuur of mijt. Ik bleef wel eens twee dagen rusten,als er veel beweging van militairen was.s'Nachts reisde ik dus.Nu storte ik in een beek,dan kwam ik bij een watergang terecht.Ik liet overdag mijn bovenkleeren drogen. Mijn eten kocht ik s' avonds,als het donker was.Burgers wilde ik niet in ongelegenheid brengen en bovendien,ik durfde niet alle burgers vertrouwen.Sommigen hadden,uit vrees voor straffen gesteld op bevordering van desertie,mij kunnen verklappen.Endelijk,eindelijk was ik in holland."Ja zo zag men ze komen,als boden van de ellende,die in Vlaanderen heerschte.Ook Franschen en Engelschen verschenen enkelen toch maar,deserteurs, docht gevangenen die hadden weten te ontsnappen.Een bedoelde korrespondent schreef nog;"Tragisch was wel 't einde van den Franschen soldaat,die bij Eede door de elektrischen draad aan de grens van het leven beroofd werd.De man kwam pas van 't front in Noord Frankrijk.Bij een gevecht geraakten Franschen enDuitschers zoo in elkanders linies,dat van weerszijden veel soldaten gevangen werden genomen. volgende keer verder
Ik heb een dromenvanger opgehangen, omdat ik toch heb zo een groot verlangen, de nare dromen laat hij door de mazen, alleen de goede dromen blijven hangen, zoals de droom van ieder, man ieder vrouw, die voor eeuwig en alijd zal blijven hangen, soms is er wel eens heel veel wind, soms blijven goede dromen ook niet hangen, dan valt die goede droom aan scherven, maar telkens weer komt er weer dat verlangen, om zo een goede droom te laten vangen, dan komt opnieuw dat liefdevol genieten, van man en vrouw elkaar nog te behagen, soms is die droom voor goed verdwenen, toch blijft er het verlangen om weer eens, zo een mooie droom te vangen, om weer eens lief te hebben, eens weer te kunnen houden van, weer eens te kunnen beminnen, weer eens te kunnen voelen diep van binnen, wat met die verloren droom is weggegaan, die drang, je voelt het in je bloed, hou mij eens stevig vast en voel met mij, die mooie droom,dat goed gevoel vanbinnen. die nieuwe droom ,in mijnen dromenvanger op gevangen?
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/5
noch van de eene, nog voor de andere partij.In t voorste terrien dolf men geen loopgraven meer,doch had men betonnen blokhuizen gebouwd,pillendozen noemden de Engelschen ze, en daar voerden mitrailleurs den strijd.WAren die blokhuizen vernield, dan stootten de voort-rukkendetroepen op loopgraven en reserven, die hen terug dreven.Zo ging het nu al twee manden op en neer. Waarom vocht men?Zoo vroeg de man wanhopig.en hij was er vandoop getrokken.Hij had veertien dagen noodig gehad voor de reis van Zonnebeke naar de grens, een tocht dien men gemakkelijk op een dag kon doen.Ik kroop weg in t struikgewas",vertelde hij ons.Daar wachte ik de nacht af.Dan sloop ik in een leegstaande huis, ik vond er kleederen van de reeds lang gevluchte bewoners.Klit er dus mijn uniform.Die nacht kwam ik tot bij Dadizeele;bijna al kruipend over de grond.Ik verborg mij onderstruiken en een gracht en hield mij daar den hanschen dag doodstil.Kwas gewapend met een revolver en zou mijn leven verdedigen tot t uiterste.Bleef ij aan t front dan viel ik ook.Werd ik op mijn vlucht gedood,t was t zelfde.Maar ik had nu toch een kans om gered te worden. Den tweede nacht sloop ik van Dadizeele tot bij Roeselare.Ik besloot over dag door de stad te gaan.Te Roeselare zijn immers veel burgers?Waarom zou men bijzonder op mij letten?Wie niet waagt ,wie niet wint.Ik ging dus om de kleine haven.Burgers waren de schepen aan het lossen....... volgende keer verder
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/4
zes en vijftig dagen had hij nodig om ven Leffinge de Nederlandsche grens in Noord -Brabant te bereiken. In Selzaete had hij Nederland wel gezien,maar dit inmogekijk kunnen bereiken.Hij is getrouwd en heeft een kind.Te Eindhoven trof hij drie kameraden aan,gedeserteerde uhlanen. Samen zullen zij nu hun weg verder zoeken.Dat zijn verhalen uit Vlaanderen... Duizenden soldaten,duizenden vrouwen en moeders huiverden bij de naam Vlaanderen,eens te vreedzaam,mooi land... De oorlog had het tot een hel gemaakt." Dan ontmoette de korrespondent een deserteur uit de sektor Langemark, en schreef; "De militair was gedeserteerd,nadat hij bij Poelkapelle ( niet ver van Roeselare ) in de borrst gewond was. Drie dagen had hij achter een boschje gelegen en ontzettend geleden. Toen greep de gruw voor den krijg hem zo gevig aan, dat hij na zijn herstelling niet meer blijven kon..." Ik zou gek geworden zijn", verklaarde hij.O veel zenuwgestellen worden in dienatte,slijkerige loopgraven,onder dat waken en wachten weken lang in de schaduw van de dood, die om de soldaten heen maait en velt,slaat en stormt geweldig aangetast.En dikwijls als ik de soldaten van het front hoor vertellen,denk ik aan wat de Franchman uit de loopgraven schreef. "De verdienste,de roem van ons zal nu zijn: niet krankzinnig te worden." "Doort lang","er is geen vooruitgang", "men zegt niet door",wordt met een zekere onverschilligheid gezegd... ver van het front, waar men alleen van den oorlog in de kranten leest.Maar, wie nabij het frond woont,huivert weer elke dag."Voor mijn deur", vertelde mij een vrouw uit Roeselare,"stonden automobielen met gewonden.Een lange rij...Ik kon er niet naar eien en telkens moest ik weer.Daar lagen die arme kerels in hun eerste verband.Twaren Duitschers, het waren onze vijanden..., maar t waren toch iemands kinderen?Voor ons lag er een te sterven.Een kameraad kwam met een glas wijn.De gewonde schudde het hoofd.De vriend bood een stuk van een appel aan...Weer dat treurig hoofd schudden...O,die trek van lijden,van pijn,die lijkkleur...en als ge dan zelf een geliefde in den oorlog hebt?"Nog een gevluchte vertelde van de worsteling om Zonnebeke, waar men vocht in slijk en granaattrechters vol vuil water.Hij had gewonden,die zich niet meer helpen konden en welke de brankardiers onmogelijk wisten te bereiken;in de kuilen zien verdrinken.Van sommige trechters kleurde hetwater zich bij wijlen rood van t bloed.Hij noemde den slag een moorderij.Van doorbreken was geen sprake, (volgende keer meer)
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/3
In de nacht van dinsdag op woensdag waagden zij den tocht over de grens,even ten Oosten van Middelburg.Zij schoven een ton tusschen den elektrischen draad en een gummi chauffeursjas werd binnen in de ton gelegd.De overtocht slaagde uitstekend.Zij klommen over een dijk en waanden zich op Nederlandsch grondgebied,hoewel zij wisten dat de versperring niet overal de grenslijn volgt. Wel twijfelden zij een een oogenblik toen zij aan een geheel verroest tramspoor kwamen .Een van hen ging op verkenning uit en bracht spoedig het welkome bericht,dat zij inderdaad in Nederland waren.De volgenden dag kwam er een van den IJzer,waar de britten nog herhaalde malen gepoogd hadden het verloren terein bij,Lombardzijde terug te winnen.Deze deserteur was ziekelijk.Menigmaal stond hij bij Stuivekenskerke acht uur op wacht,tot aan de borst in t water.Kameraaden vielen naast hem,,,Nu en dan een kreet,de doodschreeuw van een,die verdronk. Lijken dreven op den IJzer. soms was de stank onuitstaanbaar.Bommen rukten lichamen uiteen.Gewonden,die men niet bereiken kon, kermden tot de dood zich over hen ontfermde.De Belgen noemde hij "rappe kwade"mannen.Bij t woord Engelschen vlamde zijn oog.Men spreekt nu niet meer van Calais, maar ziet met angst den naderenden winter te gemoed.Nogmaals in sneeuw en water.Brood kregen ze genoeg,maar t vleech werd zeldzaam. Vijf maanden had de wanhopige de ellende der loopgraven doorstaan."Tlaatst was hij bij Leffinge.Vandaar vluchte hij in burgerkleeren.Om de schildwachten op de bruggen te mijden,zwom hij door de kanalen en rivieren. Bij dage verschool hij zich,s nachts zocht hij zijn weg,dikwijls al kruipend. Hij bedelde als t donker was zijn voedsel. wordt vervolgd
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/2
De strijd bij Ieperen was in de laatste tijd geweldig.Van een groep van 482 manschappen waartoe zij behoorden zijn er juist geteld, 19 overlevenden. De anderen waren gesneuveld of zwaar gwond, meest op Maandag van de vorige week.Het blijft er een wanhopige strijd. De Engeleschman is een dapper tegenstander. Toch zijn deze soldaten van meening,dat de beslissing niet bij Ieperen zal vallen en de strijd daar niet uitgevochten kan worden.Bij Geluwveld zijn het dezelfde loopgraven ,die nu eens door de eene,dan weer door de andere,partij veroverd worden?De Duitsche overheid vreest voor onlusten onder de eigen troepen en treedt daarom zeer
streng op.Dit was de aanleiding geweest tot de vlucht van deze mannen. zij waren zelf in een opstootje grwikkeld geweest.Hetbegon over voedsel.De deserteurs lieten mij het brood zien, dat zij kregen.Een bakker aan de zijde van de grens onderzocht het en konstateerde dat het gebakken was van mais en tarwe van zeer slechte kwaliteit. Voortduurend kwamen de klachten over het eten,vertelden de Duitschers.Zoo ook even voor onze vlucht.Een luitenant voer tegen ons uit en zei dat allas opperbest was. Toen kregen wij blikjes met gekonserveerd vleesch,dat echter gevige dorst opwekte.Het op post staan was een kelling,want het water uit de grachten en beken is gevaarlijk met het oog op besmetting door het aantal lijken. Er ondstond een nieuwe woordenwisseling en de luitenant sloeg een soldaat,maar kreeg van dezen met een gummistok een klap in de nek terug. Een streng onderzoek volgde en wij zagen negen onzer kameraden voor het frond fusilleeren. Een tweede oorzaak van verzet is het gevoel,det ge als vee wordt beschouwd.De aanval bij Geluwvelt geschiedde aldus.Wij moestenmet de bajonet op de Engelschen instormen.Eigen mannen stonden achter ons met last te vuren op ieder,die wilde wijken .wij hadden dus de dood zoowel achter als voor ons.Wat kan men dan anders doen dan gehoorzamen?Verder legt men strenge straffen op aan bekende wijfelaars. men geeft hun de gevaarlijkste plaatsen bij luisterposten,daar, waar voortduurend mijnontploffingen dreigen en gebruikt ze voor het vuilste werk.Ook heerscht er ontevredenheid over de weinige kosideratie voor zieken. Een van onze kamaraden was stijf van rheumatiek en afgemaat.Toch kon hij geen rust krijgen en moest op post staan. Wij hebben nog wacht gedaan voor hem;opdat hij rust kon krijgen.De deserteurs wanhoopten aan het einde van den strijd. Alleswat men hen had voorgespiegeld,was anders uitgekomen.Na de laatste slachting op Maandag waren zij op weg gegaan naar de grens.Werden zij door gendarmen gegrepen,och,zij verkozen een snelle dood boven het leven aan het frond.Een van hen sprak plat Duitsch, wat hem in Vlaanderen goed te pas kwam. word vervolgd.
strijd bij t woud van Houthulst en verovering van Poelkapelle wo 1 :1
Den 4° October gingen de Britten weer ten aanval over,tusschen Langemark en geluwe."t bleek voor de Duitschers een verassing .Immers de maand September was vrij kalm voorbij gegaan en men meend, dat de Britten uitgeput waren.De Duischers beraamden zefs een tegenoffensief en hadden vijf divisies op het frond in Vlaanderen tusschen Poelkapelle en Geluwvelt samen gebracht. Bij deze divisies scheen een zekere ontmoediging te zijn.S° Avonds te voren ontvingen Engelsche soldaten in de eerste loopgravenbriefjes als dit:"Waarde Tommies .De Duitsche Tommies groeten u. Wanneer de vrede? Antwoordt ons." Was het de Russische leer,welke hier aangangers vond? Hun generaal Von Kuhn kloeg trouwens in een legerbevel over het steeds te laat ingrijpen der reserven. Deze moesten gereed staan, telkens de vijand een aanval begon en optreden zoodra men den tegenstander op het schijnbaar prijsgegeven terein gelokt had. Ja er was ontmoediging en de Duitsche overheid nam zelfs maatregelen tegen desertie. Immers op het zelfde terrein vielen nu al sedert twee maanden duizenden mannen en werden andere duizenden verminkt en gewond. En uit het vaderland kwamen brieven met klachten,over honger en ellende.De Winter naderde en wat zou dan de ellende zijn, zoowel thuis als hier onder de wapenen. Luisteren naar eenige berichten over die desertie,opgeteekend en verzonden aan de Nederlandche grens, welke voor de Duitschers in Vlaanderen den eenige uitweg tot de vrijheid bood. Zoo schreef in September 1917 een korrespondent in Zeeuwch Vlaanderen:" Vier Duitsche deserteurs, infanteristen,zijn er in geslaagd van het frond bij Ieperen te vluchten.Na hun uniformen begraven en burgerkleeren aangetrokken te hebben,begaven zij zich op weg en in drie dagen bereikten zij de grensversperring.Een van henbekleedein het burgerlijk leveneen vrij gewichtige betrekking.Hij spraak op grievende wijze over het tegenwoordig leven van de Duitsche soldaten? Maar ook met liefde over zijn land.Wat hij meedeelde,is merkwaardig en bevestigt t°Engelsche komunnique°;het welk melde,dat de Duitschers verleden week bij Ieperen zware verliezen hebben geleden.Ware er geen versperringen strenge bewaking in Vlaanderen, de deserteurs kwamen niet bij honderden, maar bij duizenden,vertelde hij,en de anderen stemden toe. wordt vervolgd
De dag is kort, de nachten lang en velen die alleen zijn voelen zich bekrompen in de eenzaamheid. De avonden zo lang, en de tv die maakt nu ook niet alles goed? en in die stilte van de nacht, groeit het verlangen naar de nieuwe dag,de zon, en soms ook nog een kort bezoek dat maakt voor al die er alleen voor staan de draagkracht van t alleen zijn met nieuwe moed te dragen.
Volgende week gedenken wij de overleden en levende senioren ,traditioneel is er een mis ter gelegenheid van deze.in kruiskerke ,doomkerke en in t centrum te ruiselede. Tijdens de week zijn tal van activiteiten gepland, onder andere ,kaarting en bolling in kruiskerke , kaarting in doomkerke ,en in t centrum . Er is petanque in t centrum. velen zullen nog eens kunnen genieten van het samenzijn onder onze senioren. Lans deze weg wens ik alle senioren van harte nog vele jaren een gezellig samen zijn, tussen pot en pint maken wij er een gezellige boel van, en voelen ons weer even in ons sas. (met ons dasje aan en ons jasje aan,de senioren gaan op stap) groetjes aan alle senioren in ons dierbaar land.
Den 17° maakten de Franschen eenige vorderingen bij draaibank,waar ze op een waar moeras stootten.Den 19°werkten de Britten met tanks vanuit Langemark,voorafgegaan door kunstmatige mist,doch doorslaane resultaten behaalden ze niet.En na den storm,daalde weer de kalmte over dit bloedig vlaanderen. Alleen artillerievuur melden de berichten.T Was een vreeselijk gedonder,dat tot ver in Frankrijk en in Nederland gehoord werd.Den 22° Augustus namen de Engelschen met de hulp van tanks het Westelijk van het Ivernessbosch ten noord-oosten van Geluwveld,nabij de weg Ieperen-Meenen. Intussen was ook in Noord-Franktijk gestreden. Den 15° Augustus begonnen de Kanadeezen een aanval bij Lens, in het ,koolbekken,namen hoogte 70 en eenige versterkte punten,sloten nauwer de stad in,maar konden de Duitschers er niet uitdrijven.En meer en meer verflauwde toen de strijd. We kunnen hier niet alle bijzonderheden vermelden,het nemen van een loopgraaf,een hoeve,een boschje, het verliezen weer van zulke punten, het terug nemen dan.Een maand lang brachten de ijzerberichten weinig nieuws. T is waar ,dat het ongunstig weer aanhield,en het slagveld rond Ieperen een modderpoel was. Ook verder in Frankrijk bij Mord-Homme,Le Chaume deden de Franschen aanvallen. Den 20° Augustus had een hevige slag plaats. onze bondgenooten namen 8000 gevangenen.Men ontlastte daardoor Verdun meer/Den 20° September hernamen de Britten het gevecht bij Geluwvelt.Ze veroverden het Invernessbosch,het glincorse woud, de Nonneboschen en een deel van polygoonwoud, verder eenige bekend geworden hoeven,Potddam,Vampier, Barry(weg Ieperen Roeselare).Iberian,Gallipoli, nog meer links.T was een afschuwelijke worsteling met vlammenwerpers ,tanks vliegtuigen.Zware verliezen, hooge offers, maar nog had men Passchendale,Becelare of Geluwvelt niet;punten die men in1914 toch bezat.Den 25°namen de Britten Plygoonbosch en Zonnebeke. Maar het woud van Houthulst is nog steeds als een onneembare veste. Poelkapelle verspert even sterk den weg naar Roeselare.En september bracht geen nieuwe uitdagingen meer. (volgende keer strijd bij t woud van Houthulst en de Verovering vanPoelkapelle)
Majoor Christie voerde zijn mannen aan.Deze stormden op de vijand in.Gruwelijk was het daar rondom hen.Overal lage, door gas getroffen makkers.Gewonden kermden om hulp.Een hevige strijd ontstond.De Duitschers moesten terug.Christie had in de omgeving nog helpers gezocht.Ieder moest zijn kracht leenen.De dappere offisier werd zelfs ernstig aan het been gewond.drummer Bell,en zijner trouwe soldaten en een makker droegen hem weg.t Regende granaten.Bell stelde zich dikwijls als schild tusschen ijn overste en het vuur."Laat mij maar liggen en redt u zelve", zei Christie herhaaldelijk,maar daarvan wilden de Britten niet hooren. Ghristie bereikte het hospitaal.Het genas,maar was voor verderen dienst onbekwaam.Hoeveel episode 's zou men zoo kunnen vertellen. Elf dagen waren nu verloopen?Het offensief was geluwd,de Duitschers seinden al over een mislukking,doch nog zware dagen zouden volgen. Van 7 tot 10 Augusus was feitelijk alleen de artillerie aan 't woord.Den 10° namen de Engelschen Westhoek. Van 10 tot 16 Augustus weer kalmte,maar den 16° de infanterie-strijd opnieuw.En nog altijd regende het.De franschen namen het bruggenhoofd van 3 grachten.De Engelschen namen Langemark terug en drongen nog 800 meter verder.Maar dat was geen vooruitgang. De Duitschers pasten hier eenvoudog Hindenburgs nieuwe methode toe.Ze lokten de achter-volgers over een door het geschut omgewoeld terrein,en als de tegenstaander vermoeid was,barste eensklaps artillerievuur los en volgden aanvallen van stoottroepen. Aldus geschiedde het eveneens nu.De Britten kwamen tot bij Poelkapelle, verloren daar veel volk en de overigen werden wanordelijk teruggedreven tot Langemark.Bij westhoek ging het op gekijke wijze toe.De Engelsen rukten tot aan het Polygoon-bosch,waaruit plots een reserve stormde en den tegenstander achteruit wierp. Twas weer een bloederige dag geweest.Men seinde dat men 2400 gevangenen en 24 kannonnen genomen had,maar over de vele dooden en gewonden zwegen de berichten. ( wordt vervolgd)
