k vind het niet zo gemakkelijk je blog te verbeteren k heb nog veel te leren hoor,hopelijk vind ik hoe het moet ,k hang daar in de midden en weet niet hoe t moet maar alles komt on orde,dat voel ik ,als ik al die mooie berichten zie,ben ik nog vere van ,allen de ze stuurden zeg ik bedankt?love roger
Er wordt oveel geschreven over pijn en pijn bestrijding maar; wat doe je als de pijn veroorzaakt wordt door suikerziekte. Voornamelijk de benen en de voeten? voorlopig kan ik mij verhelpen met toevoeging van magnesium en inspuitingen met vitamine b,voor de rest is t wel beter maar weggaan doet het niet. makelijk gezegd maar,voor de rest geloof ik niet dat tussen mijn twee oren zit(makelijker gezegd dan gedaan) mail roge.clement@skynet.be
DE GRUWELEN IN HET LAND VAN NAMEN (7)TE FRASNES_LEZ_COUVIN
Te frasnes-Lez -Couvin: Drie km, 't en noorden,van Couvin ligt:Frasnes-liz-Couvin.Op 25 Augustus 1914 had het verscheidene beschietingen te onderstaan.De bevolking was voor een goed deel gevlucht, zoohaast de komst van de eerste ulhanen werd gemeld. De Fransche troepen namen stelling op de omliggende hoogten en voedvolk verschool zich met mitrailleuzen in verschillende huizen van het dorp. Weldra begon de slag, welke eerst 's avonds eindigde.De Franschen trokken zich dan terug op Couvin.Om 10 uur 's avonds hielden de Duitschers hun intocht.Ze gedroegen zich betrekkelijk goed tegenover de inwoners die gebleven waren, maar drongen met geweld in de verlaten woningen binnen, waar geplunderd en vernield werd.Op Woensdag 26 Augustus trokken, gedurende den geheelen ochtend,troepen voorbij. Hier en daar werden reeds toebereidselen tot het in brand steken van de plaats genomen.Men handelde hier dus met voorbedachten rade.Daarvan zijn nog enkele bewijzen.Staf-officieren, die bij de pastoor van Frasnes overnacht hadden, raaden hem herhaaldelijk, den 26é 's ochtends aan het dorp te verlaten. Op een vraag van M. Malter, leeraar aan de normaalschool van Couvin,aan een der officieren,die bij hem gelogeerd hadden, of men nu niets meer te vreezen had, antwoordde deze ;" ik geloof het niet. te Mariembourg;ze volgen ons,en hun geeft men af en toen een dorp te verwoesten." Twee jongelingen,die tijdens de slag van Mariembourg gevangen werden genomen, hoorden den 23" een sodaat zeggen, dat Frasnes den volgend dag zou worden platgelegd.Deze getuigenissen bewijzen, dat het lot van Frasnes van te voren beslist was.Tegen twee uur in den namiddag klonken schoten.Deze leidden de rampzallige gebeurtenissen in Als eerste slachtoffer viel Jozeph Remy. neergeschoten in zijn tuin, in bijzijn van zijn vrouw,en schoonmoeder en een buurvrouw. wordt vervolgd.
Aan allen die mijn blog bezoeken een vrome palmen zondag wens ik jullie. Wij gaan te saam naar pasen, in de goede week. het brood dat wordt gedeeld, de dood,en de heropstanding des Heere; brengt ons naar het feest van pasen. De opstanding van de Heer,
Liefde is zoals de wind, je ziet ze niet maar voelt ze, de liefde draagt geen haat, ze over ziet de fouten, draagt alleen de mooie dingen mee, geeft rust en vreugde aan 't bestaan; ze speelt met je gevoelens; je draagt ze in je handen, zo kun je deelzaam zijn voor anderen.
Vanaf 1 Mei zijn alle pastoors op straffe van boete hun kooi op de kerketoren te verwijderen zodat de haan op de toren weer vrij kan bewegen. dringend mensen verwacht om de kooien van de torens te laten verwijderen,zo niet dienen de pastoors graties 3 maanden alle diensten op zich te nemen.
Was alles stil en grauw, maar bij het eerste lente weer ontpop ik mij in schoonheid, en laat ik zien, dat straks de eerste zonnestralen komen, de glinsterende morgendauw het groene gras,de vogels in de tuin, ze roepen mij naar buiten, genietend van de zomerzon.
DE GRUWELEN IN HET LAND VAN NAMEN ( VERVOLG VAN 6) LE PETITE CHAPELLE
Tijdens de ondervraging wordt hem wat voedsel aangeboden;een weinig deschimmeld brood en een kruik water,waarop speeksel en sigarettenstompjes drijven. De priester weigert dit te nutten,alhoewel hij in vierentwintig uur niets gegeten heeft. Een weinig daarna;nieuwe ondervraging.En ook hier herhaalt de priester zijne verklaringen.Hij stelt,ten slotte,voor een ernstig onderzoek in te stellen.Zulks wordt aangenomen.Een afschuwelijke soep wordt hem dan aangeboden. Van Rocroi naar Petite- Chapelle is de geestelijke weer aan allerlei beleedigingen en grofheden bliitgesteld.Te Petite- Chapelle gekomen werd hem het zwijgen opgelegd.De bewoners werden bij bij de kerk tesamen geroepen, en het onderoek begon.Allen beaamden de vrklaringen van den pastoor.Deze werd desondanks niet vrijgelaten en moest terug naar Rocroi,nadat men hem geweigerd hat zich wat te verfrisshen en een hoed te halen,daar hij bloodshoofds was sinds den vorige dag.Steeds weer klonken beleedigingen en bedreigingen.Te Rocroi liet men hem aan het sarkasme van de soldeniers over, om hem dan naar de gevangenis teleiden.Hier kreeg wat brood en wat koffie.Op zijn vraag, om zich even te werwijderen ,werd hem brutaal geantwoord:"Sterf daar?" De geestelijke moest dan in zijn hok aan zijn behoeften voldoen.Slechts den volgenden ochtend werd hij vrijgelaten. Toen vroeg hij om de vrijlating van de zuster Dumont, almede van de overste van het klooster te Petite-Chapelle, welke tijdens het onderhoor der bevolking gevangen was genomen.Men deelde hem mede, dat de zusters reeds den vorige dag waren teruggekeerd,maar dat Dumont niet in vrijheid kon worden gesteld.De E. H. Bastin bleef aandringen, totdat men hem uiteindelijk in vrijheidsstelling van Dumont toeegde.En na treffend het Duitsch barbarisme te hebben gebrandmerkt, verwijderde hij zich,ten slotte langzaam.(vervolg) TE FRASNES-LEZ-COUVIN.)
DE GRUWELEN IN HET LAND VAN NAMEN (6) VERVOLG LE PETIT SHAPELLE
Vervolgens moet de pastoor roepen;"Ik ben de pastoor van Petite-Chapelle,in- dien hij schiet, word ik gefusilleerd?.Men dwingt hem dezen zin meermalen op luiden toon uit te scheeuwen. om dit spel eenigszins te wijzigen beveelt men mem eenerzijds te zwijgen, op straf van met de bajonet te worden doorstoken, en men steekt hem de punt van de bajonet tusschen de lippen,-anderzijds te roepen, op straffe gefusileerd te worden,en terzelfdertijd voelt hij slachtoffer een geweerloop in den hals drukken.Hij zwijgt.Liever door een kogel te sterven, dan aan de bajonet te worden geregen.Maar de Duitsche beulen hebben er nog niet genoeg van.Opnieuw slaan en trappen zij den rampzaligen geestelijke,spuwen op hem,schelden en razen als duivels. Hij wordt op den grond gesmeten, gestampt en vertrapt, weer rechtgetrokken en opnieuw mishandeld. Dan moet hij mee,steeds roepend;" Ik ben den pastoor van Petite-Chapelle?" De Duitschers brengen hem dan naar het klooster,waar hij getuige is van de verwoesting,die ze daar aanrichten.Op vele plaatsen wordt den brand aangestoken en den pastoor ten midden der gloeiend vuren geplaatst.Ondrtusschen hielden andere soldaten zich met met de verwoesting van de kerk bezig.Eerst beproefden zij het met mitraellieuzen. Daar dit niet spoedig genoeg afdoende resultaten gaf,wordt het gebouw in brand gestoken.De E.H.Bastin moet daarvan getuige zijn.Onder kolfslagen en stampen brengt men hem ter plaatse.Steeds moet de ongelukkige den zin uitschreeuwen.En men sleurt hem mede,schopt hem verder.Tegen tien uur 's avonds was de marteling niet ten einde en werd den pastoor van den eene plaats naar de andere gedreven.Steeds heeft hij de handen op den rug gebonden en moest hij dezelfde woorden roepen.Dan werd hij naar den Rocroi gvoerd.Eindelijk mocht hij zwijgen:;het was tijd, daar zijn stem hem dreigde te begeven.Te Rocroi herbegon de afschuwelijke behandeling.Opnieuw regend het hier slagen,stampen,stompen,scheldwoorden.Van tallen kante klonk het "Schweinenhund?"Vervolgens dreef men hem tot dichtbij een reusachtigen vuurgloed.Wilden de Duitschers hem levend verbranden?De pijn werd onuitstaanbaar.Ook deze beproeving bracht het einde niet. De pastoor werd nu naar een huis gebracht,waar zich reeds de zuster en Aleide Dumont bevonden. Deze moesten de woning verlaten.Aleide Dumont werd daarbij ruw geslagen.De Kalvarie-tocht was hiermede niet volbracht. De geestelijke wordt op straat gejaagd,en zoo onbarmachtig met geweerkolven gebeukt, dat de beenderen dreigen te breken.Vervolgens sluit men hem op in de gevangenis.Hier word hij door een hooger officier ondervraagd en beschuldigd verantwoordelijk te zijn van den dood van twee Duitsche soldaten,te Petite-chapelle.De priester verzet zich krachtdadig tegen de beschuldigingen. Niets baat hem.Men sluit hem op in het vuilste hok der gevangenis.De andere cellen achten de soldaten"zijn rein"( te rein) voor hem. De nieuwe beproeving ondergaat de pastoor even moedig als de andere.Eindelijk wordt het touw rond zijn handen weggesneden,nadat men eerst er aan getrokken heeft, om het door te breken,zoo fel dat het tot diep in het vleech is gedrongen.Dan krijgt den pastoor rust. Het is bij middernacht.Tegen 5 uur 's morgens werd den pastoor ven Petite-Chapelle in zijn pesthol gewekt door een soldaat,die hem zegt:"Gij gaat sterven,varken?"Wel twintig maal herhaalt zich dit tooneel.Om elf uur wordt hij opnieuw ondervraagd door de officieren,die allerlei inlichtingen over de bevolking van Petite-chapelle begeeren.De pastoor antwoordt hun, dat er zich in zijne parochie geen enkele Frans-tireur bevindt en niemand geschoten heeft.Een weinig later wordt hij op de Kommandantur van Rocroi geroepen.ook hier ondergaat hij'n lange ondervraging desbetreffende de z.g. Francs-tireurs van Petite Chapelle welke beschuldiging hij ten krachtdadigste verwerpt,terwijl hij aantoont dat de Duitschers zelf de twee Duitsche soldaten,waarom het gaat,hebben neergeschoten.(Wordt vervolgd)
Met je handen werkt je om het brood. Met je handen spreek je tot je vrienden. Met je handen streel je door haar haren. Met je handen vertel je over lief zijn. Met je handen dank je om het leven. Met je handen bouw je aan de vrede. Met je handen streel je alle rimpels glad. Met je handen bidt je om de vrede. Met je handen reik je naar de hemel. Met je handen dank je noch de goede God.
16 APRIL WORDT HET WEERAL PASEN EN VAKANTIE VOOR DE KINDERS
Vakantie pret voor kinders, even tijd om speels te zijn, om zomaar even uit te blazen , om even weer een kind te zijn, te stoeien in het groene gras, te klimmen in de bomen, de lente bloemekens te plukken, om eventjes bij Pa en Ma te zijn, om langs te gaan bij Oma en bij Opa, als kind nog eens gelieft te zijn.
(met de groetjes van ploef) EEN BEETJE VROEG MAAR GOED BEDACHT.
DE GRUWELEN IN HET LAND VAN NAMEN (5)TE FAGNOLLES EN OMSTREKEN
Fagnolles ( 't en oosten van Mariemburg, Matane- la Grande,Verviers,Olloy,Le Misnil en Oignies ondergaan de gekende Duitsche methode,brand roof en plundering,schrikaanjaging,doodslag. De Fransche gemeenten Haybes en Fépin waren het tooneel van onmenselijke misdaden. TE PETITE_CHAPELLE Pettite-Chapelle ligt op 15 km van Couvin en telt een vierhonderdtal inwoners.De Duitschers bereikten het op 24 Augustus,en wreekten zich over de geleden verliezen,door te plunderen en de bevolking vrees in te boezemen.Zoo werd op Felix Rubin een hond losgelaten,welke hem wreedaardig beet. Een maand nadien-26 September-speelde zichh hier een ontroerend drama af. Om half zeven's avonds rukten een duizendtal Saksers van 't 108 en 181° voetvolk.Petite-Chapelle binnen.Na hij de weduwe Meunier een hunnerdie gekwetst was,te hebben neergelegd, begonnen zij in de richting van het dorp te schieten .Ze verdeelden zich dan in twee groepen,de eene stelde zich nabij het klooster op,de andere bij de pastorie Nauwelijks waren de soldaten aangerukt,toen een officier zei:" Nich schiessen?"Haast dezelfdertijd schoot hij zijn revolver af.Dit scheen een signaal te zijn, want onmiddelijk daarop omringden de troepen de pastorie.Er werd nu gevig geschoten op de muren van het klooster.Onder den bons der kolfslagen bezwijkt weldra de deur van den tuin,die de pastorie omringt. De pastoor verschijnt,en onmiddelijk wordt hij aangevallen en mishandeld.In de pastorie bevinden zich eveneens;de vader en de nicht van de pastoor.Ook de vader wordt gestampt en geslagen,maar weldra keert zich de woede geheel naar de pastoor.De geweldenaars verplichten hem met hen de ronde van het huis te doen.Zij vinden daarbij de gelegenheid hun slachtoffer op onmenselijke wijze te mishandelen.Anderen verwoesten ondertusschen den gevel van het gelijkvloers en slepen meubels aan. Zij willen,verklaren zij,een barrikade oprichten,om zich tegen de Fransche-tireurs te verdedigen?Nadat de vader gedwongen is een priestermantel aan te trekken-om aldus aan de soldaten te doen geloven dat er twee priesters op het dorp zijn-, worden de drie slachtoffers naar buiten gestuwd.Wilde kreten begroeten hen .De vader en de nicht worden echter losgelaten en aangeraden terug in de pastorie te gaan.Alleen blijft de pastoor in de handen der beulen over.Zij voeren hem naar de weide,waar zij een soort krijgsraad houden. Na een kwartier beraadslagen, meenen zij dat de marteling nog niet lang genoeg heeft geduurd. De pastoor wordt terug naar de pastorie geleid. Onder zijn oogen steekt men een naburig huis in brand,dat van Emile Goulard.Dezes vrouw en dochter kwamen haast in de vlammen om.Dan klinken geweerschoten.De 44-jarige huisvader,Armand Dumont,wordt zonder eenige vorm van proces doodgeschoten.De moord geeft de Duitschers nieuwen moed en ze verdubbelen hun vuistslagen. Men slaat pastoor Bastin in 't gezicht,zoodat 't bloed uit de neus spat;een slag op de slaap doet hem wankelen en neerstorten. Hij wordt opgeraapt,en terwijl enkelen hem rechthouden,beuken de andere er op los.Dan vinden zij een nieuwe marteling uit.Een koort wordt den pastoor op de mond gebonden en langs achter toegeknoopt. Aldus wil men hem beletten met een Duitsche zuster, die in gezelschap van Aleide Dumont,welke men heeft aan gehouden,ter plaatse verschijnt, te spreken. Na een poosje wordt het touw van de mond weggenomen en dient het dan om zijn polsen op zijn rug vast te binden. (wordt vervolgd)
Ieder draagt in zijn leven,
