k vind het niet zo gemakkelijk je blog te verbeteren k heb nog veel te leren hoor,hopelijk vind ik hoe het moet ,k hang daar in de midden en weet niet hoe t moet maar alles komt on orde,dat voel ik ,als ik al die mooie berichten zie,ben ik nog vere van ,allen de ze stuurden zeg ik bedankt?love roger
Er wordt oveel geschreven over pijn en pijn bestrijding maar; wat doe je als de pijn veroorzaakt wordt door suikerziekte. Voornamelijk de benen en de voeten? voorlopig kan ik mij verhelpen met toevoeging van magnesium en inspuitingen met vitamine b,voor de rest is t wel beter maar weggaan doet het niet. makelijk gezegd maar,voor de rest geloof ik niet dat tussen mijn twee oren zit(makelijker gezegd dan gedaan) mail roge.clement@skynet.be
(Foto nog enkele van one gefusillerden)Een der koeriers was Dustin, bijgenaamd het " kruikske"; de op fijn geschreven rapporten werden in den dubbelen wand van een koffiebus gesoldeerd door een loodgieter; als werkman verkleed begaf Dustin dan met zijn kruiksje naar de grens.Dustin werd aangehouden, maar men vond niets bij hem; toch stuurde men hem naar Duitschland. De heer Van Mierlo , hoofdingenieur der slaapwagens van Oostende, liet verslagen van ginder in een sleutel overbrengen M Kusters, dienstdoend Burgemeester van Reckheim(Limburg), wist ook menig verslag over de grens te krijgen.De Duitschers waren den dienst op het spoor en hielden Kusters en Dubois aan. Andere medewerkers ondergingen hetzelfde lot:Coppejans, Blanpain,Chantraine, stoker in de Zuidstatie, een zuster van Kusters en haar man,Merckx, een andere zuster van Kusters,Philippart, Wevekens en Goosens.Terzelfdertijd ontdekte men twee andere diensten,die min of meer samen werkten en in 't geheel hied men 62 personen aan, die te Hasselt opgesloten werden. In September 1916 werden 17 doodvonnissen uitgesproken: vier werden bekrachtigd:Dubois Kusters, Wauters en Massart. De heer Buyl bleef vrij: hij werd de "patroon" genoemd, ende Duitschers wisten er iets van, want zij boden Dubois het behoud van zijn leven aan, zoo hij den"patroon" noemde, Dubois weigerde hardnekkig. Den avond voor zijn terechtstelling, zei Dubois in zijn cel zijn medegevangene Lheureux:"Als den oorlog uit is gij vrij zult zijn, ga dan aanM Buyl zeggen, dat ik geweigerd heb zijn naam te noemen en ik als belooning voor mijn stilzwijgendheid slechts een ding vraag: dat hij voor de toekomst van mijn dochtertje zorge". Dubois werd den1*December gefusilleerd.Kusters stierf reeds een maand vroeger. Men had de ongelukkige gemaarteld, om hem tot spreken te dwingen, maar te vergeefs.'s Avonds te voren schreef hij aan zijn famillie een brief waarin hij getuigenis aflegde van zijn Cristelijke gevoelens en gelatenheid in zijn lot.Men leest er ondermeer de zinnen in:"Ik heb aan God gevraagd en den verhoord geworden: dat Zijn heilige wil steeds geschiedde. Steeds was mijn het vurige wensch mijn bloed voor mijn geliefd vaderland te vergieten, als maartelaar te sterven, teneinde ook mijn ziel te redden en eeuwig van het Hemelsch geluk te genieten.Daarom ween toch niet, wees getroost, en fier over uw zoon en broeder, die voor slechts enkele uren meer tot dezen wereld behoort. Verder schrijft hij nog,"Groot is mijn vreugde als martelaar te kunnen sterven. Ik roep u allen een laatste vaarwel toe tot in de eeuwigheid. Omhels een laatste maal voor mij de kinderen ,Albertine,Pieter en Cornelis: dat God hen zegene.Vaarwel tot in de eeuwigheid?Hoera, hoera?"De oude vader van de veroordeelde, waarvan een zoon aan het frond, een gevangene in Duitschland was die nog twee dochters tot gevangenisstraf zag veroordeelen, stierf van verdriet. Wordt vervold op 14
(Foto ven enkele van onze gefusilleerden) Neyts sprak een aangrijpend woord:"Ik betreur niets", zei hij," en moest ik opnieuw beginnen, ik zou het doen. Ik vlgde de onderrichtingen van mijn minister.Mijheeren, ik vraag u niets voor mij, maar ik vraag vergiffenis voor allen, die ik meegesleept heb; ik ben het slachtoffer geweest van een uidagingsagent. Ik ben tegen den oorlog, wie dezen ook uitlokt:'t is niet de haat voor Duitschland, die mij deed handelen.Als een land lijdt, lijden ook al zijn kinderen.Velen der onzen sterven aan het front; ik vraag slechts ook te mogen sterven, men kan eveneens achter het front zijn land dienen. Ik vraag geen genade, maar smeek mijn verdediger, zich te bekommeren over mijn vrouw en het onderwijs van mijn dochter."Uit de gevangenis van Sint-Gilles schreef hij nog zijn advokaat, Mr Kirschen." Laat mij toe u te zeggen, dat mijn grootste verdriet tijdens mijn hechtenis was te vernemen, dat mijn vrouw en mijn kind op het punt stonden,uit hun woning te gezet te worden.Ik wensch dat ze niet aan hun lot overgelaten zullen worden.Vertrouwend op uw welwillendheid, gelukkig over den volbrachten plicht.val ik met de voldoening getrouw gebleven te zijn aan mijn beginselen.God,Koning, Wet en Vrijheid."Het vonnis werd uitgesproken. Het was hard.Men zag,dat den bezetter zwaar treffen wilde, hij wiens rechtbank toch op onrecht steunde.1 Francois Mus Brussel:Dood.-2 Leon Jacquet:- Brussel Dood.-3 Louis Neyts, Brussel: Dood.-4Jules CHAWAY. Levenslange dwangarbeid-5 J B Corbisier,Elsene: Dood- 6 Jacques Demey, Brussel: Levenslange dwangarbeid- 7 Everist Boeyens, Charleroi: Levenslange dwangarbeid. 8 Leon Deloge Jumet: 15 jaar;-9Edm Dambroise, Ottignies; Levenslange dwangarbeid. 10 Frans Vergauwen, Antwerpen: buiten zaak, 11 Priester Eugeen Truvens, Brussel; Vrijspraak. 12 Amanda Proost, Brussel; 10 jaar- 13 Arm Gilles,Leuven:Levenslange dwangarbeid.Het vonnis vanNeyts, Corbisier en Mus werd op den morgen van 4 September voltrokken. Jacquet stierf 24 uur later. Hij huwde inextremis mejuffer Proost.De volksvertegenwoordiger Buyl had ook een spionagedienst ingericht. Daartoe behoorde de heer Lenoir, wiens aanhouding en dood wij reeds melden.Arthur Dubois hoofdtreinwachter, richtte dan den dienst opnieuw in, met de hulp van medewerkers van Coppejans,te Schaarbeek,Blanpain,herbergier op den hoek der Trier enMontoyerstraat, Duquesne, hoofdtreinwachter te Monceau-sur-Sambre.Wordt vervolgd op 13.
Als je voelt dat je vastroest in een patroon van ieder voor zichelf en verstrikt raakt in een woestenij van hebben en van houden, durf dan de woestijn door: stap voor stap de weg van mensen opnieuw gaan, vragen stellen bij je doen en laten, je her herorienteren meteen ander horloge en een ander kompas in de hand, stil houden bij een vergeten bron om je andere ik en die andere mens als tochtgenoot te treffen, verder gaan met mensen en omwille van de mensen, weer mens worden onder elkaar. En zakt de moed in je schoenen, haak dan toch niet af, vreest niet, want bij elke uittocht is de Heer met je.
(Met de groetjes van ploef)( Uit het parochieblad)
Heb je 't al gezien,de lente is weer in het land, en dat is kweeniegoeplezant, en daarom deze wensen; Voor iedereen veel zonneschijn , en vlinders die je weer kan vangen, en je buikje vol met kribbels en veel leute, 't maakt je blij, met een doos vol dromen, en een handje vol met vrienschap , en nog een portie vreugd erbij, en vele vrienden om je, en ook wat geluk, dan kan die lente niet meer stuk, tot slot nog lentegroetjes aan jullie er bovenop. Kom de lente met een gerust hart door , en vergeet vooral je picknickmantje niet ' hoor'
Want vriendschap betekent dat je van iemand houd, dat je elkaar troost en bemind, dat je troost schenkt als het pijn doet, dat je er bent in den nood, elkaar steunt en begrijpt, dat je elkaar helpt als je 't niet ziet zitten, dat er iemand aan je denkt als aan de zonneschijn ,aan de regen, aan het licht en de duisternis, als iemand je gelukkig maakt. 'Tbetekent iemand hebben die zomaar van je houden wil.
Laat je nog eens verwennen......'t is immers Valentijn
'Tis immers Valentijn,zeg het nog eens met bloemen, een klein geschenk mag ook, bedrijf de liefde op zijn best, en je wederhelft die doet de rest, 't is soms nog eens de moeite waard, laat liefde sromen van uit 't hart, zo wordt de vrede nog bewaard, zo zal je hart nog vreugde kennen, door eens je wederhelft nog te verwennen. Dus geef er eens ne lap op?
(Met de groetjes van ploef) en een prettigen Valentijn.
't Kleinste gebaar....'t geeft hoop om te leven, om de zon te dragen bij wie ze niet kent. Open je deur.....'t kan genoeg warmte geven, om tranen te drogen, te zijn wie je bent. Ja een bloem, een bezoekje, en spelende kindren die maken mij blij. Bij kaarslicht een lied dat iedereen zingt.... Dat is de berg die wij moeten beklimmen, de kracht om te leven,er zijn voor elkaar; in moeilijke dagen; blijven beminnen, Zeg eens ja,durf het aan: teken mee voor elkaar.
Geef uiting van je verdriet, en 't wordt zachter, geef uiting aan je vreugde, en de vervoering wordt intenser. Denk niet steeds wat komt er morgen, 't leven gaat zo snel voorbij, denk niet steeds aan al je zorgen, geniet en blijf een beetje blij.
Niemand wil opzettelijk een ander kwetsen, meestal gebeurd dat van uit zijn eigen gekwetst zijn, dit wetende maakt je milder, zowel naar anderen als naar jezelf.
God bekijkt de wereld van op afstand, hij ziet hoe ellendig wij er mee omgaan, hoe wij begonnen zijn aan de aftakeling, de vele rampen die gebeuren, de oorlog die als maar blijft duren, de onverdeeldheid van de rijkdom, de vele rampen die gebeuren, de wildgroei en het profiteren hoe lang kan dit nog duren, hoelang kan dit nog verder gaan, Hoelang kan God 't nog tolereren, dat wij "zijn"schepping niet verstaan? Het staat geschreven in het boek der wijsheid, dat wij niet altijd zijn schepping kunnen blijven negeren , maar wij ze beter moeten leren waarderen.
Ik was bang om alleen te zijn, 'k was bang van de regen, de wind en de nacht, ik was bang van ziekte en verdriet, ik was bang om op te staan, en ook van 't slapen gaan tot op een dag ik geloofde in een God, een God die mij onder zijn vleugels nam, mij rust en vrede bracht, Die op mij wacht en mij gelukkig maakt.
Ze zeggen? 'K WEET 'T IS NIET GENOEG? het leren aanpassen maakt het leven juist zo boeiend, maar ook soms moeilijk,toch is het de bedoeling,dat het eenvoudig zijn.....Dat 't proberen al weel waard is. Ik wens je veel liefde toe en een goede zondag; ook aan mijzelf.
Wie durft te zijn zoals hij is, is een gelukkig mens, wie het niet kan, die moet nog heel veel leren, wie dit niet mag is soms een beetjen dom, want wie zichelve kent veroordeeld niemand.
Door vriendschap wordt vreugde verdubbelt, en wordt verdriet gedeeld, echte vriendschap is als gezondheid, de waarde is zelden geweten, tot dat je 't verloren hebt.
Niemand is zo arm dat hij geen glimlach kan geven, niemand is zo rijk dat hij geen glimlach nodig heeft. Als voor je kijken je bang maakt, als achter je kijken je triest maakt, kijk dan naast je want daar sta ik.
(Foto nog enkele van one gefusillerden)Een der koeriers was Dustin, bijgenaamd het " kruikske"; de op fijn geschreven rapporten werden in den dubbelen wand van een koffiebus gesoldeerd door een loodgieter; als werkman verkleed begaf Dustin dan met zijn kruiksje naar de grens.Dustin werd aangehouden, maar men vond niets bij hem; toch stuurde men hem naar Duitschland. De heer Van Mierlo , hoofdingenieur der slaapwagens van Oostende, liet verslagen van ginder in een sleutel overbrengen M Kusters, dienstdoend Burgemeester van Reckheim(Limburg), wist ook menig verslag over de grens te krijgen.De Duitschers waren den dienst op het spoor en hielden Kusters en Dubois aan. Andere medewerkers ondergingen hetzelfde lot:Coppejans, Blanpain,Chantraine, stoker in de Zuidstatie, een zuster van Kusters en haar man,Merckx, een andere zuster van Kusters,Philippart, Wevekens en Goosens.Terzelfdertijd ontdekte men twee andere diensten,die min of meer samen werkten en in 't geheel hied men 62 personen aan, die te Hasselt opgesloten werden. In September 1916 werden 17 doodvonnissen uitgesproken: vier werden bekrachtigd:Dubois Kusters, Wauters en Massart. De heer Buyl bleef vrij: hij werd de "patroon" genoemd, ende Duitschers wisten er iets van, want zij boden Dubois het behoud van zijn leven aan, zoo hij den"patroon" noemde, Dubois weigerde hardnekkig. Den avond voor zijn terechtstelling, zei Dubois in zijn cel zijn medegevangene Lheureux:"Als den oorlog uit is gij vrij zult zijn, ga dan aanM Buyl zeggen, dat ik geweigerd heb zijn naam te noemen en ik als belooning voor mijn stilzwijgendheid slechts een ding vraag: dat hij voor de toekomst van mijn dochtertje zorge". Dubois werd den1*December gefusilleerd.Kusters stierf reeds een maand vroeger. Men had de ongelukkige gemaarteld, om hem tot spreken te dwingen, maar te vergeefs.'s Avonds te voren schreef hij aan zijn famillie een brief waarin hij getuigenis aflegde van zijn Cristelijke gevoelens en gelatenheid in zijn lot.Men leest er ondermeer de zinnen in:"Ik heb aan God gevraagd en den verhoord geworden: dat Zijn heilige wil steeds geschiedde. Steeds was mijn het vurige wensch mijn bloed voor mijn geliefd vaderland te vergieten, als maartelaar te sterven, teneinde ook mijn ziel te redden en eeuwig van het Hemelsch geluk te genieten.Daarom ween toch niet, wees getroost, en fier over uw zoon en broeder, die voor slechts enkele uren meer tot dezen wereld behoort. Verder schrijft hij nog,"Groot is mijn vreugde als martelaar te kunnen sterven. Ik roep u allen een laatste vaarwel toe tot in de eeuwigheid. Omhels een laatste maal voor mij de kinderen ,Albertine,Pieter en Cornelis: dat God hen zegene.Vaarwel tot in de eeuwigheid?Hoera, hoera?"De oude vader van de veroordeelde, waarvan een zoon aan het frond, een gevangene in Duitschland was die nog twee dochters tot gevangenisstraf zag veroordeelen, stierf van verdriet. Wordt vervold op 14
(Foto ven enkele van onze gefusilleerden) Neyts sprak een aangrijpend woord:"Ik betreur niets", zei hij," en moest ik opnieuw beginnen, ik zou het doen. Ik vlgde de onderrichtingen van mijn minister.Mijheeren, ik vraag u niets voor mij, maar ik vraag vergiffenis voor allen, die ik meegesleept heb; ik ben het slachtoffer geweest van een uidagingsagent. Ik ben tegen den oorlog, wie dezen ook uitlokt:'t is niet de haat voor Duitschland, die mij deed handelen.Als een land lijdt, lijden ook al zijn kinderen.Velen der onzen sterven aan het front; ik vraag slechts ook te mogen sterven, men kan eveneens achter het front zijn land dienen. Ik vraag geen genade, maar smeek mijn verdediger, zich te bekommeren over mijn vrouw en het onderwijs van mijn dochter."Uit de gevangenis van Sint-Gilles schreef hij nog zijn advokaat, Mr Kirschen." Laat mij toe u te zeggen, dat mijn grootste verdriet tijdens mijn hechtenis was te vernemen, dat mijn vrouw en mijn kind op het punt stonden,uit hun woning te gezet te worden.Ik wensch dat ze niet aan hun lot overgelaten zullen worden.Vertrouwend op uw welwillendheid, gelukkig over den volbrachten plicht.val ik met de voldoening getrouw gebleven te zijn aan mijn beginselen.God,Koning, Wet en Vrijheid."Het vonnis werd uitgesproken. Het was hard.Men zag,dat den bezetter zwaar treffen wilde, hij wiens rechtbank toch op onrecht steunde.1 Francois Mus Brussel:Dood.-2 Leon Jacquet:- Brussel Dood.-3 Louis Neyts, Brussel: Dood.-4Jules CHAWAY. Levenslange dwangarbeid-5 J B Corbisier,Elsene: Dood- 6 Jacques Demey, Brussel: Levenslange dwangarbeid- 7 Everist Boeyens, Charleroi: Levenslange dwangarbeid. 8 Leon Deloge Jumet: 15 jaar;-9Edm Dambroise, Ottignies; Levenslange dwangarbeid. 10 Frans Vergauwen, Antwerpen: buiten zaak, 11 Priester Eugeen Truvens, Brussel; Vrijspraak. 12 Amanda Proost, Brussel; 10 jaar- 13 Arm Gilles,Leuven:Levenslange dwangarbeid.Het vonnis vanNeyts, Corbisier en Mus werd op den morgen van 4 September voltrokken. Jacquet stierf 24 uur later. Hij huwde inextremis mejuffer Proost.De volksvertegenwoordiger Buyl had ook een spionagedienst ingericht. Daartoe behoorde de heer Lenoir, wiens aanhouding en dood wij reeds melden.Arthur Dubois hoofdtreinwachter, richtte dan den dienst opnieuw in, met de hulp van medewerkers van Coppejans,te Schaarbeek,Blanpain,herbergier op den hoek der Trier enMontoyerstraat, Duquesne, hoofdtreinwachter te Monceau-sur-Sambre.Wordt vervolgd op 13.
Een beetje liefde aan anderen geven,
Als je voelt dat je vastroest
Want vriendschap betekent dat je van iemand houd,
't Kleinste gebaar....'t geeft hoop om te leven,
God bekijkt de wereld van op afstand,
Ik was bang om alleen te zijn,
Ze zeggen? 'K WEET 'T IS NIET GENOEG?
