k vind het niet zo gemakkelijk je blog te verbeteren k heb nog veel te leren hoor,hopelijk vind ik hoe het moet ,k hang daar in de midden en weet niet hoe t moet maar alles komt on orde,dat voel ik ,als ik al die mooie berichten zie,ben ik nog vere van ,allen de ze stuurden zeg ik bedankt?love roger
Er wordt oveel geschreven over pijn en pijn bestrijding maar; wat doe je als de pijn veroorzaakt wordt door suikerziekte. Voornamelijk de benen en de voeten? voorlopig kan ik mij verhelpen met toevoeging van magnesium en inspuitingen met vitamine b,voor de rest is t wel beter maar weggaan doet het niet. makelijk gezegd maar,voor de rest geloof ik niet dat tussen mijn twee oren zit(makelijker gezegd dan gedaan) mail roge.clement@skynet.be
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/10
Eenige dagen voor het huwelijk sprak de bruidegom een paar vrienden:'s avonds gingen ze samen naar het goede bosch, het woud van Houdhulst maar voor hen in waarheid" den Vrijbusch": ze zaagden sparren af,anderen maakten leem gereed, en nog voor de eerste zonnestralen door de dreven schoten,stond het nieuwe hutteke klaar,om het bruidspaar te ontvangen .Als de muren droog waren,streek men een laag kalk over en zoo bouwde men de blanke huisjes,welke nu toch stilaan voor meer moderne woningen hadden plaats gemaak, Zonderlinge menschen?O ?men vond ze ook verder te Klerken,Jonkershove naar de Ieperlee op een eveneens in 't land rond Kemmelberg.Zonderlinge menschen? Ge hadt daar vroegerden ouden dokter van Wytschate,die een groot wit huis bezat, maar het nooit betrad,doch in een kluis in de gevel woonde ,op stroo op bladeren sliep en vooral eieren nuttigde,ze rauw uitzoog,om de schaal bij de andere op ee'n hoop te werpen.En als de stapel te hoog werd,kwam ieman hem weghalen.De dokterdwaalde dag en nacht rond,meestal babbelend in zich zelven. Een lange baard hing verward over de havelooze kleedij en van onder den vettigen wijden hoed golvden wilde dooreengestrengelde haren.In zijn vak was hij zeer bekwaam,,,,Waarom leefde hij zoo? Niemand wist het....Zekeren morgen vond men hem vermoord in zijn kluis.En nooit is die misdaad opgehelderd. Maar genoeg de oorlog kwam ook in het Woud van Houdhulst.Veel Boschkanters zwermden weg.Anderen bleven zoo lang ze konden.Maar dan zag men op zekere dag te Torhout of Roeselare een stoet van burgers door soldaten omringd.Er waren kloeke burgers bij,vrouwen en kinderen,maar ook bestedelingen uit het oud-mannen en vrouwenhuis,zieken en gebrekkigen.Sommigen zaten op een kar,anderen op een kruiwagen.... en ze staarden wezenloos voor zich uit als menschen die allen iegen wil verloren hadden en nu maar gelaten hun lot verbeidden.De meesten gingen te voet,velen rillend in hun dunne kleeren, ineengekrompen van de kou,het hoofd bukkend in de scherpen wind.Kinderen trappelden aan de hand van vader,van een grooteren broer,van een zusje of hingen aan moeders rok.'t Waren uitgedrevenen,weggevoerden in ballingschap arme lieden uit't woud van Houthulst of de omgeving.En veel kinderen en oudjes stierven in zoogenaade asyls,maar in waarheid echte pestholen,door de ombarmhartigheid der Duitschers,die maar volk hoopten in veel te enge lokalen.Andere bewoners van 't woud van Houdhulst en omgeving bleven in de dorpen achter den IJzer en Ieperlee hangen. een Belgisch soldaat beschrijft hun levenals volgd:(1) word vervolgd
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/11
Eenige dagen voor het huwelijk sprak de bruidegom een paar vrienden:'s avonds gingen ze samen naar het goede bosch, het woud van Houdhulst maar voor hen in waarheid" den Vrijbusch": ze zaagden sparren af,anderen maakten leem gereed, en nog voor de eerste zonnestralen door de dreven schoten,stond het nieuwe hutteke klaar,om het bruidspaar te ontvangen .Als de muren droog waren,streek men een laag kalk over en zoo bouwde men de blanke huisjes,welke nu toch stilaan voor meer moderne woningen hadden plaats gemaak, Zonderlinge menschen?O ?men vond ze ook verder te Klerken,Jonkershove naar de Ieperlee op een eveneens in 't land rond Kemmelberg.Zonderlinge menschen? Ge hadt daar vroegerden ouden dokter van Wytschate,die een groot wit huis bezat, maar het nooit betrad,doch in een kluis in de gevel woonde ,op stroo op bladeren sliep en vooral eieren nuttigde,ze rauw uitzoog,om de schaal bij de andere op ee'n hoop te werpen.En als de stapel te hoog werd,kwam ieman hem weghalen.De dokterdwaalde dag en nacht rond,meestal babbelend in zich zelven. Een lange baard hing verward over de havelooze kleedij en van onder den vettigen wijden hoed golvden wilde dooreengestrengelde haren.In zijn vak was hij zeer bekwaam,,,,Waarom leefde hij zoo? Niemand wist het....Zekeren morgen vond men hem vermoord in zijn kluis.En nooit is die misdaad opgehelderd. Maar genoeg de oorlog kwam ook in het Woud van Houdhulst.Veel Boschkanters zwermden weg.Anderen bleven zoo lang ze konden.Maar dan zag men op zekere dag te Torhout of Roeselare een stoet van burgers door soldaten omringd.Er waren kloeke burgers bij,vrouwen en kinderen,maar ook bestedelingen uit het oud-mannen en vrouwenhuis,zieken en gebrekkigen.Sommigen zaten op een kar,anderen op een kruiwagen.... en ze staarden wezenloos voor zich uit als menschen die allen iegen wil verloren hadden en nu maar gelaten hun lot verbeidden.De meesten gingen te voet,velen rillend in hun dunne kleeren, ineengekrompen van de kou,het hoofd bukkend in de scherpen wind.Kinderen trappelden aan de hand van vader,van een grooteren broer,van een zusje of hingen aan moeders rok.'t Waren uitgedrevenen,weggevoerden in ballingschap arme lieden uit't woud van Houthulst of de omgeving.En veel kinderen en oudjes stierven in zoogenaade asyls,maar in waarheid echte pestholen,door de ombarmhartigheid der Duitschers,die maar volk hoopten in veel te enge lokalen.Andere bewoners van 't woud van Houdhulst en omgeving bleven in de dorpen achter den IJzer en Ieperlee hangen. een Belgisch soldaat beschrijft hun levenals volgd:(1) word vervolgd
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/9
Een gehucht van Merkem en een naam uit de legerberichten, is Langewade,aan de weg Diksmuide-Ieperen.Er stond een zeer oude kapel,oorspronkelijk uit de elfde eeuw,maar nadien vergroot en hersteld.Recht er over zag men slechts een huis,een herberg:"In de lange wade".De kapel was echter een bedevaartplaats.Elken dag kwamen er bezoekers en iedere zaterdag werd er mis gelezen,maar de groote begankenis begon op half Oogst, duurde negen dagen en ging met een kermis gepaard.De Kapel was thans tot een beton steunpunt vervormd en Franschen en Duitschers hadden er hardnekkig gestreden. De bewoners van het Houthulst woud, boschkanters geheeten,waren natuurmenschen,ruw maar eerlijk.Kwijtschriften en degelijke stukken kenden ze niet.Hun woord was meer waard dan een votje papier.Enals een vreemdelingbij zaken op zulk een bewijs toch aandrong,zie men:Ga maar voort....als we elkaar niet betrouwenkunnen,is 't beter ook geen affaires te beginnen."De mannen en jongelingen trokken maandenheen,om hun bezems uit te leuren.Ze hielden van 'tzwervend,vrije leven.In fabrieken kon men e niet opsluiten,al kwam de nieuwe tijd ook met zijn dwang, zoodat men te Houthulst een borstel-fabriek bouwde.Tal van Klerkenaars,dijvoorbeeld,bleven toch reizen,als scharenslijpers,pottenvertinners en elfs als foorgasten met een schietkraam.Met de kermis keerde men naar ' boch terug.De kinderen liepen vroeger's zomers half naakt door het woud.Bij uitzonderlijke onbeschaafdheid,had men echter zeer geonde begrippen.Maar men zou zich moeilijk plooien naar nieuwe wetten.Bij het gehucht Bultehoek begon het bosch,aan de welbekende herberg"De Melange",nog een bloedig punt,evenals het kasteel van de heer Maes uit Isegem, destijds volksvertegenwoodiger voor Diksmuide.De Bultenhoek yelde ongeveer 50 huizen,waaronder veel van hout en leem.Aan den boschkant immers bekommerde men zich vroeger niet om een architekt, bouwplannen,lijnrichting en al die moderne eischen.Wanneer aan de Mangelare een zoon troude,kreeg hij als bruidschat een heelen frank,om teDiksmuide of Ieperen een mes te koopen,"t gerief om in het milde bosch hout te snijden voor een woning, een rijs van bezems,"t middel van destaan.het was als een synbolische handelijng,dit overhandigen van een frank bij het stichten van een nieuw Boschkantersgezin. wordt vervolgd
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/8
Zoo was nu Vlaanderen.en dat leed schokte u nog meer, als ge aan t verleden van dit gewest dacht,als ge al die welvarende,vroolijke dorpen kent in het zonnige harte van West- Vlaanderen ,als ge ze u voorstellen kunt met hoeven en molens in t golvend landschap,als je meent het windje te hooren suizen door de boschen, over de graanakkers, door de welige boomgaarden,als ge er t'liedeke der vlaswiedsters,t' gefluit van een boer,t' getramp van de koeien beluisterd hebt ,als ge dat gewest leerde beminnen,zoodat ge er gaarne dooldet,er sprak van boeren en boerinnen,zoo eenvoudig, zoo goedhartig, en ondanks gebreken,zoo flink en trouw .O, wat is er daar geleden.En alle lazaretten, de kerk van Dadizeele,die van Roozebeke en kloosters van Meenen,Wervik en Kortrijk, het seminarie te Roeselare,lagen vol gewonden;het bedehuis van Lendelede moest ambulance worden;en treinen voerden onophoudelijk gekwetstenNoord-en Oostwaarts.En in deze dagen wzren de militaire kerkhoven van Hooge,Becelare,Roozebeke,Moorsele,Kruiseike en andere doodenakkers in t' veld,veel uitgestrekter geworden.Maar ook aan de andere zijde waren de verliezen zwaar en lieten zelfs tal van burgers het leven.Het centrum der Engelschen stond nu met de linker-en rechter vleugels ver voouit.Vooral links dreigde er gevaar, want daar strekte zich het woud van Houthulst uit.Dit zullen we van nu af aan meermalen hooren noemen.Na de oorlog zou het zoo goed als verdwenen zijn.Laten we het even nader beschouwen.t' Woud van Houdhulst,ginds t' (den Vrijbusch) geheeten en waarin as het ware de herinnering nog hing aan d" roover Bakelandt en zijn bende,was vroeger veel uitgestrekter dan thans. Het lag tusschen het dorp Houthulst,(welke kloosters thans lazaret was der Duitschers,en voor welks gebouw een groot kerkhof lag) Langemark,Klerken en Merksem. (volende keer verder)
