Vers 70. Hij alleen bereikt vrede in wie alle wensen binnen komen, net zoals water dat in de oceaan stroomt zonder dat deze enige verandering ondergaat. Hij die door begeerte wordt meegesleurd bereikt geen vrede.

Zolang men een stoffelijk lichaam heeft blijven de verlangens naar zinsbevrediging bestaan maar de wijze, vervuld van Godsbewustzijn, raakt hier niet door verstoord, net zoals rivieren in de oceaan stromen zonder dat deze hierdoor enige verandering ondergaat. De onwetende, die enkel verlangt naar zinsbevrediging vindt nimmer vrede.

Vers 69. Wat nacht is voor alle levende wezens is dag voor de wijze, wat dag is voor de wijze is nacht voor alle levende wezens.

Bijna alle levende wezens zitten gevangen in het net van materieel verlangen. Zij bevinden zich tussen de slinger van pijn en vreugde en ondergaan de wisselvalligheden van de materiële wereld. Indien ze niet tot spirituele bezinning komen blijven ze ronddolen in het labyrinth van de kringloop van geboorte en dood. Wat dag is voor de onwetenden is nacht voor de wijze ziel en omgekeerd. De wijze heeft de Allerhoogste in zichzelf ervaren en zijn onderscheidingsvermogen (buddhi) ziet de waarheid tussen het Zelf en het niet-Zelf. Zodoende beschikt hij over zelfbeheersing en standvastigheid. De materiële wereld die het idool is van de onwetenden is voor hem niet meer dan een droom waarin hij zich onaangetast beweegt.

Vers 68. O Machtige in de wapens (Arjuna), wie zijn zintuigen van de zinsobjecten kan weerhouden, is werkelijk iemand die tot wijsheid en standvastigheid is gekomen.

In dit tijdperk van Kali yuga is het bijna onmogelijk zijn zintuigen door middel van wilskracht te beteugelen. Door je liefdevolle aandacht te richten op de Allerhoogste en je zintuigen enkel en alleen in Zijn dienst te gebruiken wordt mogelijk wat zelfs voor hen met een enorme wilskracht gedoemd is te mislukken.

Vers 67. Zoals een schip op zee door de storm her- en derwaarts wordt geslingerd, zo wordt het onderscheidingsvermogen meegesleurd door de geest, wanneer deze wordt belaagd door de dwalende zinnen.

De juiste manier om de geest te beheersen is om "alle" zintuigen in dienst van de Allerhoogste te gebruiken. Als men zelfs maar één zintuig op zinnelijke objecten richt wordt het onderscheidingsvermogen van de toegewijde en de kennis van het Zelf en het niet-Zelf vernietigd.

Vers 66. Wie niet verbonden is met de Allerhoogste kan geen onbewogen geest hebben, zonder welke vrede onmogelijk is. En hoe kan men gelukkig zijn als men de vrede niet kent?

Voor iemand die niet toegewijd is aan de Allerhoogste kan er geen vrede zijn, noch standvastigheid van geest, noch kennis van de ware natuur van het Zelf. Er is geen blijvend geluk voor iemand die enkel verlangt naar materiële dingen en verblijft in de klauwen van zintuiglijk genot.

Vers 66. Wie niet verbonden is met de Allerhoogste kan geen vrede verwachten. Enkel in vrede eindigt zijn geestelijk en lichamelijk lijden omdat iemand met een stille geest standvastig is. Geluk kan niet bestaan zonder vrede.

Concentreer je op de Allerhoogste die in je hart woont als de Overziel. volbreng al je activiteiten als een offer aan Hem, de Geliefde, zonder voor- of afkeer, zonder de vruchten te willen plukken. Spoedig zal je geest stil worden, zuiver en standvastig, en vervuld van intens geluk.

Vers 65. Wie volkomen vervuld is van Godsbewustzijn, tevreden en vredevol is, wordt vrij van geestelijk en lichamelijk lijden en bereikt standvastigheid.

Wie zich bewust is van de Allerhoogste als Overziel in zijn hart (Heer Jezus: het Koninkrijk der Hemelen bevindt zich in u) wordt een standvastige, tevreden ziel en gebruikt de zintuiglijke objecten enkel als deze niet te vermijden zijn, maar zonder er zich aan te hechten.

Vers 64. Hij die zich beweegt temidden van zintuiglijke objecten terwijl hij zijn zintuigen beheerst, vrij van gehechtheid zowel als van afkeer, bereikt eeuwige vrede.

In deze stoffelijke wereld zijn we aangewezen op onze zintuigen maar waar het om gaat is hoe men deze gebruikt. De natuurlijke activiteit van de zintuigen gaat steeds gepaard met tegenstelling zoals bijvoorbeeld liefde en haat. Wie echter naar bevrijding verlangt gebruikt zijn zintuigen zonder voorkeur en afkeer, en enkel in dienst van de Allerhoogste. Zo iemand transcendeert zichzelf, verkrijgt zelfbeheersing, kalmte en vrede.

Vers 63. Toorn is de oorzaak van misleiding; misleiding veroorzaakt verwarring van het geheugen; door verwarring van het geheugen gaat het onderscheidingsvermogen verloren en valt de mens terug in het materiële moeras. 

Door toorn raken we in een toestand van illusie en misleiding. Vervolgens worden we totaal verward en vergeten alle kennis die we hebben opgedaan. Hierdoor verliezen we het onderscheidingsvermogen (Buddhi) en kunnen het verschil tussen goed en kwaad, tussen wat is en niet-is niet meer waarnemen. Het gevolg is dat de mens zijn zelfbeheersing verliest en terugvalt in de materiële natuur.

Vers 62. Door zijn aandacht te richten op zinsobjecten onstaat er aantrekkingskracht. Uit aantrekkingskracht ontstaat er verlangen en begeerte, en begeerte is de oorzaak van toorn.

Als het bewustzijn zijn zinnen richt op objecten ontstaat er aantrekkingskracht. Uit aantrekkingskracht ontstaat er verlangen en begeerte. En wanneer de verlangens niet worden bevredigd ontstaat er toorn. Het kunstmatig onderdrukken van begeerte is zo goed als gedoemd te mislukken. Door zich echter over te geven aan de Allerhoogste en zijn activiteiten aan Hem op te dragen, transcendeert men zijn verlangens naar een hogere smaak, naar zuivere spirituele vreugde, en kan men zijn materiële verlangens daadwerkelijk overwinnen.

Vers 61. Wie zijn zintuigen beheerst, volledig in bedwang houdt en zijn bewustzijn enkel op Mij richt als middelpunt, is werkelijk tot wijsheid gekomen.

Vooral in dit tijdperk van Kali yuga, het ijzeren tijdperk van bedrog en misleiding, is het ontzettend moeilijk om zijn zinnen te beheersen. Gedachten aan zintuiglijke objecten zijn de bron van alle kwaad. Daarom wordt aangeraden om ons bewustzijn enkel op de Allerhoogste, de Geliefde, te richten en Hem alleen tot het middelpunt van ons bestaan te maken. Heer Krishna spreekt hier als Avatar in de Mij-vorm net als Heer Jezus deed (de Vader en Ik zijn één).

Vers 60. O Arjuna, de zintuigen zijn zo sterk en onstuimig dat ze zelfs de geest van een wijze, ondanks zijn inspanningen deze te beheersen, met geweld kunnen meesleuren.

De materiële mens die een voorkeur heeft voor zintuiglijke objecten wordt als het ware beheerst door zijn zintuigen. Er heerst grote opwinding en onrust in zijn geest die de zinnen wil bevredigen. Zelfs vergevorderde wijzen worden soms het slachtoffer van materiële zinsbevrediging door de onstuimige natuur der zinnen. Er bestaan tal van spirituele technieken om de geest te beheersen en tot rust te laten komen doch deze worden nog steeds aangedreven door wilskracht. Door zich echter volledig van de Allerhoogste bewust te zijn en Hem tot het middelpunt van zijn bestaan te maken, kan men de aantrekkingskracht van de materiële natuur volledig overwinnen. 

Vers 59. Men kan zich onthouden van de zintuiglijke objecten doch deze verliezen niet hun aantrekkingskracht. Als men echter de Allerhoogste heeft ervaren houdt ook dit verlangen op.

Zelfs iemand die onwetend is kan afstand doen van de genietingen van de zintuiglijke objecten door uiterste versterving, de aantrekkingskracht echter blijft aanwezig. Bij wie de Allerhoogste, de Geliefde, heeft ervaren verdwijnt zelfs de meest subtiele materiële aantrekkingskracht, wordt deze als het ware onvruchtbaar en verliest elk spoortje van kwaadwilligheid. Bij de spirituele aspirant zijn de voor hem geschikte mentale en/of fysieke oefeningen wel noodzakelijk om de zintuiglijke aantrekkingskracht te leren beheersen. Wanneer hij echter het laatste stadium heeft bereikt en de Allerhoogste in zijn innerlijke heeft ervaren worden deze oefeningen overbodig.

Vers 58. Hij die zijn zintuigen kan terugtrekken van de aantrekkingskracht van hun objecten, zoals een schildpad zijn ledematen in zijn schild trekt, is onwankelbaar in volmaakt bewustzijn.

Er bestaan drie categorieën van tegenslagen: lichamelijke klachten, externe tegenslagen zoals bijvoorbeeld een ongeval en tegenslagen tengevolge van grote, kosmische krachten zoals natuurrampen. Wie versterving beoefent trekt zijn zintuigen ook terug van de aantrekkingskracht van hun objecten doch de aantrekking blijft bestaan. Onze zintuigen worden soms vergeleken met giftige slangen die vrij willen zijn, geen beperkingen dulden en dus zeer moeilijk beheersbaar zijn naar eigen plan. Door zich echter over te geven aan de Allerhoogste, de Geliefde, de zintuigen te transcenderen door deze enkel in Zijn dienst te gebruiken, kunnen we hun aantrekkingskracht werkelijk overwinnen.

Vers 57. Wie onbewogen blijft in het aangezicht van goed en kwaad, het ene niet verheerlijkt, het andere niet veracht, aan persoon noch plaats is gebonden; houd hem voor iemand die tot wijsheid is gekomen.

In deze duale wereld worden we bijna dagelijks geconfronteerd met gebeurtenissen die voor opschudding zorgen, ten goede of ten kwade. We moeten ons oefenen om ons hierdoor niet te laten meesleuren. De beste manier om dit te doen is door onze geest continu te richten op de Allerhoogste en onze zintuigen terug te trekken van hun objecten.

Vers 56. Iemand wiens hart en geest niet verward en verstoord raakt door tegenslag, die niet naar genot hunkert, vrij is van gehechtheid, woede en angst, is een mens die tot ware wijsheid is gekomen.

Een mens wiens hart niet overmatig wordt verstoord door tegenslag en wiens verlangen naar genot grotendeels is uitgedoofd is een wijs mens. Wiens geest standvastig op de Allerhoogste, de Geliefde is gericht, die onthecht is van resultaat gerichte handelingen, wordt een wijze ziel genoemd.

Vers 55. Heer Krishna sprak: "Als een mens alle begeerten van zijn geest volledig heeft opgegeven en alleen met het Zelf tevreden is en hierin bevrediging vindt, dan kun je zeker zijn dat hij ware en standvastige wijsheid heeft bereikt."

Als een mens volledig wordt vervuld door de gelukzalige aanwezigheid van de Allerhoogste in het sanctum van zijn hart, zich afwendt van en zich niet meer aangetrokken voelt tot de materiële wereld met haar oneindige illusoire wensen, weet je zeker dat hij het stadium van wijsheid heeft bereikt. Hij vindt nog enkel ware bevrediging en diepe Vrede in zijn ware binnenste Zelf.

Vers 54. O Krishna, hoe herkennen we de mens die tot wijsheid is gekomen, de staat van gelukzaligheid heeft bereikt, wiens geest standvastig is en voortdurend in contemplatie verblijft? Hoe leeft, handelt en spreekt hij?

Hoewel de wijze nog steeds bepaalde karaktertrekken heeft en zich als een gewoon mens gedraagt, voelt de student op het spirituele pad dat deze mens toch anders is, getranscendeerd naar een hoger spiritueel niveau. Voor de materiële mens echter is de wijze niet meer dan een dwaas en het onderwerp van spot.

Vers 53. Wanneer de geest onverstoorbaar blijft, niet in de war gebracht door de veelheid van Vedische opvattingen in bloemrijke taal gebracht, en standvastig en onbeweeglijk in het Zelf is gevestigd zul je Godsrealisatie bereiken.

De Vedische geschriften staan vol met tegenstelling die de spirituele zoeker kunnen verwarren en hem doen besluiten het pad naar Zelfrealisatie te beëindigen. Houd je geest met onwankelbaar vertrouwen vast gericht op de Allerhoogste, die als Overziel in je hart woont. Laat je enkel door Hem, de Geliefde, leiden en volg Zijn aanwijzingen.

Vers 52. Wanneer je geest het moeras van illusie oversteekt, zul je alles wat je reeds hebt gehoord en nog zult horen gelijkelijk beoordelen.

Eenmaal je het woud van illusies achter je hebt gelaten en de Allerhoogste in je hart hebt leren kennen, zul je onverschillig komen te staan voor deze stoffelijke wereld en haar tradities. Familiebanden kunnen je niet meer binden. Religieuze plichten en riten gelden niet meer voor jou. Met enkel de Allerhoogste, de Geliefde in je hart en op Hem alleen geconcentreerd, beleef je deze materiële wereld als niet meer dan een droom.