Ochtendvruchtje...

DOFFERS, LAND VAN KAAS EN EEN ZOMER.

In een grijze nacht had de maan tussen kleine sterretjes staan mediteren. Lagen wind, golvend in vlagen rekt en trekt vastberaden aan het wolkendek. Het is bijna ochtend als zijn wilde adem - in randen en rafels- zwaait en zwiept tegen vensterramen. Januari-dagen nat, die zich langzaam een weg banen naar méér licht en nieuw leven. Aan de bosrand staat winterbeek aan de rand van haar vermogen. Verzadigd ziet ze hoe gehaaste forenzen watergladheid verschalken. Op het erf van boer Nest huilt hond Bas in de richting van het gekerfde maangezicht. Het lijkt een soort medeleven, betuigt als een eenzame wolf die troostend samenspraak voelt. Verder weg -voorbij het Venetië van het Noorden- moet de zee vandaag zich ook onderwerpen aan de kuren van de wind.

Doffers, land van kaas en een zomer.

Wakker. Vanop de bedrand van januari rolt ze haar gedachten in een stille woordenstroom uit. Het is stil in de kamer. In een kleine dichtbundel leest ze hoe Lenaerts vertelt iedere dag te lezen als een boek met open raam op een brede liefdevolle wereld. Buiten beginnen katten hun liefdesfeest te zingen met een door merg en been gaande klaagzang. Op de dakrand koeren doffers droef in de regen. Barcelona, Quiévrain, Noyon, Arras. Hoe ver moet je vliegen om te ontkomen? De ochtend is een rover en in zijn eigen wereld maakt hij buit wanneer en als het kan.

Doffers, land van kaas en een zomer.

De werkelijkheid drukt de nieuwe morgen zacht de hand. In een wereldstad loopt een schrijver door een stil verhaal, zoekt en wikt hij woorden en vormt letters tot zinnen. 
In de zekere beperking van zijn dwalen spiegelt zich de horizon van verlangen. 
In de fluistergang van zijn gedachten worden ergens slaapoogjes wakker en voelt hij hoe tedere vingers over wenkbrauwen glijden. Met een soort muzikale precisie strijken ze littekens glad terwijl het portaal van deelzaamheid beloftes inkadert. 
Flanellen lakens, rust op een gezicht waarin hij zich graag verstopt. 
Langsheen kleine rondingen parelen nog nachtzweetdruppels als de vlam van adoratie heviger gaat branden. Papieren vingers trillen als het ware liefdesverhaal zich weerspiegelt in het eerste ochtendlicht. 
Dagen en afstand zijn tergend langzaam weg gestorven, contouren van denkwerelden duidelijker geworden. 
Vandaag is er meer dan een beeltenis in de euforie van een nieuwe dag. 
Januari, februari dan maart als bij avondval – in het land van kaas en nou- de koningin van zijn gedachten zachtjes de ogen sluit, zijn lippen zoentjes laten vormen en ware liefde met innige tederheid een nieuwe bladzijde zal schrijven. Later zullen ze stokoud en samen het boek lezen. Het boek van ware liefde. Het boek zonder einde. Het boek Z/E.

Doffers,land van kaas en een zomer.

In mijn gedachten wandelt de lente al. Vogels, vlinders en vee in de verte. Gespring over dampende sloten alsof ik zo een dankdag breng aan het gewas. En dan moet de zomer nog komen. Ik nip aan mijn achtste kop koffie, voel aan hoe scherp de stilte dwaalt in mijn hoofd. Uit de letterbak komt gekrijs alsof het schreeuwen zijn in een tunnel waar ik doorheen moet. Zomers, het zijn een soort cookies die nooit verdwijnen. “De rosse” begrijpt het niet en kijkt me vragend aan. Zomers, van de eerste plannen tot de eenzaamheid en het gemis dat leeg blijft. Het zal wel de verbinding zijn, de textuur van de jaarlijkse moeilijke dagen en slechte animatie die paradeert. Een zomer, het programma dat je kiest, is hoe je lay-out eruit ziet. Ik probeer, duw op de reset knop, maar in de realiteit zit die niet op mijn toetsenbord.

Doffers, land van kaas en een zomer.

Aan “de rosse” vertel ik dat liefde alles is wat je nodig hebt,maar zo nu en dan wat chocolade géén kwaad kan. Zij begrijpt het niet. In het boek -van en vol (of omgekeerd)- herinneringen laat hij twee verliefden wandelen in een gezellige binnenstad waar ze genieten ze van een ontbijtje. Samen zijn vinden ze heerlijk. 
Ze noemt hem soms een “echte beer”. Ze moet lachen als hij dan vraagt of het een ijsbeer mag zijn. Haar oogjes schitteren als hij zegt : “die kan tegen de kou”, waarmee hij eigenlijk zegt “ik kan niet zonder jou”. 
Voor hem is ze net dat stukje Bounty, zijn eigen paradijs op aarde. Samen vormen ze net twee sneeuwvlokjes, voor elkaar gevallen en gesmolten. 
Daar samen laten ze door de mistige regendag heen de zon weer schijnen. Soms raakt hij even zacht haar hand aan. Vertederend delen ze de ontbijtbroodjes en laten hun ware liefde in stilte gevangen worden bij de geurende koffie. Mooie momenten, blijvende herinneringen. De doffers zijn verdwenen, het land van kaas wacht terwijl de zomer zich opmaakt voor nieuw leven.

10-01-2019 om 07:24 geschreven door Books

KOMPASLOZE WITREGELS
Straks, door de gekuiste ramen landt heer Winter op de vensterbank. Buiten hebben twee mussen zich te pletter gegooid vanuit de dakgoot. Kriebels vechten zich een weg uit schoenen, klanken sluipen uit het hart. De “niets” als mensen vragen waaraan ze denkt wervelt zich langs haar hart. 
Kompasloze witregels.
Op het clipboard groet een foto zichzelf de nieuwe dag in. Hier in de beslotenheid en stilte van de ontwakende dag schrijft zij een tsunami van ware liefde. In haar kleine schriftje start emotionele rust een dialoog met zichzelf over zachte koesteringen en lyrische lofuitingen. 
Fierheid gekapseld voor oprechte woorden als verleidelijke troeven van een momentum dansen als lichtflitsen in de slaapkamer. Plagerig verlokkend preekt de passie in het rond. Fladderend traag speelt ware liefde een zoveelste duet. In verstrengeling verbonden hartkamers, vertederen met elkaar. Keurig op een lijn dansen letters en gaat het cursieve schrift uitbundig krullen. Ogen tekenen liefdesgeluk, handen leggen accenten, lippen vinden kompasloos de weg terwijl ware liefde een uitroepteken plaatst. 
Ware liefde schuilt in kleine dingen, in zinnen waar een witregel soms meer zegt dan woordenvloed, in een belofte, gemaakte afspraken en in de wetenschap dat gevoelens spreken zonder letters. Ze sluit zachtjes het schriftje. 
Kompasloze witregels.
Ochtend, de nacht voorbij. Verward dromen biedt géén troost aan d'uitgeputte slaapster. 
Behoedzaam -op tere spinnenweefseldraden- sluipt loom de nieuwe dag binnen. Het lijkt alsof de hemel zacht een teer klaaglied zingt. Breekbaar dun, dat zelfs een zuchtje wind krachtiger lijkt dan een orkaan. Adem voor twee.
“Overleef maar zonder angst en zonder meer”. 
Wanneer de dageraad traag uitsterft in de dag legt dauw zich op de vandaag-wonden en koelt het branden stil.
Kompasloze witregels.
Het is grijs en nat buiten. In mijn wereldstad hangt nog de naklank van het feestgedruis als gratis contrast voor het oprukkende leger koopjesjagers. 
Vannacht trokken jaren vreugde en verdriet mij dromend voorbij. In de nog verlaten straten bewegen -vers en net- aangeplante kalende bomen zich vredig de dag in. Koffie ontvankelijk geeuw ik. 
Op het klavier bevaart in zekere gemoedsrust een zin, verblijdt van gedachten bevrijdt. De ochtend ontwaakt. Wintersferen spelen met regen en wind, als een late bladval in januari dwarrelt ware liefde tussen de muren. Vannacht heeft de nacht gedwaald en gedirigeerd. 
Kompasloze witregels.
Ochtend. Het raam van het verleden slotvast staat hij te trappelen in nieuwe dagdromen. In de hoek van de schrijfkamer rust het zwaard van Klaroen. “De rosse” lijkt waterlaarsjes te zoeken als ze merkt hoe de nacht een ballade van regendruppels heeft nagelaten op het venster. Straks parkeert een nieuwe dag zich aan de horizon terwijl ergens slaapoogjes merken hoe een broos gelaat nog sporen draagt van de voorbije uren. I
Op de schrijftafel geurt de koffie -zesde kop alwéér- waarin ik mijn hart heb verstopt. Afgemeten wolkje melk, little sign of true love.
In een boek -derde rij in de bibliotheekkast- dansen verliefde prentjes, vult de dauw buiten de sporen van de regen en delen gedachten kleine tedere momentjes. 
Ik laat druppels van liefde wegsmelten in woorden die zich vast vechten op een vel papier. Een nieuwe morgen. 
Als straks een vermoeide stem mijn oor raakt voel ik de immer sterker wordende liefdesband.
Kinderlijk puberaal spaar ik hartjes uit ramen. Een soort ware liefde in een vloeiende vingerbeweging, hartjes uit ramen. Hart verstopt in koffie. 
Kompasloze witregels.
Ridder Klaroen kijkt door het raam. 
Hij mijmert bij een symfonie van zachte regen. 
Over hoe de tijd langzaam is voor diegene die wacht, té snel voor diegene die bang is. Te lang voor diegene die rouwt, te kort voor diegene die zich verheugt. Maar voor hem is tijd een eeuwigheid, omdat hij de ware liefde kent. Reeds dagen praat hij met de beuk. 
Vertelt hem over hoe ze elkaar hadden gevonden, met hun eigen taal als spiegel van hun zielen. Over warme benen en haar stilte die meer zegt dan een spraakwaterval. Koffie en verstrengelde handen, vier voeten op het hard geworden zand en hun armen om elkaar. Hij vindt haar in alles wat hij rondom hem ziet. Ware liefde, hun sleutel tot een burcht met als naam thuis. De beuk luistert, hoopt hij. 
Ochtend. De jaarwisseling is verleden tijd. 
Uit een kokertje -verborgen- in zijn harnas haalt Klaroen een briefje. De beuk luistert als hij deze zinnen leest. 
“Ik kan je geen perfect leven beloven, maar ik zal er altijd voor je zijn. Moeilijke dagen, gewone momenten bijzonder maken. Een bijzonder moment.”

09-01-2019 om 07:14 geschreven door Books

EEN NAAM MAAKT HET VERSCHIL
Zondagochtend. Regen en vrieskou vechten een robbertje uit om Belgenland te omarmen. 
Gladde wegen liggen er uitnodigend bij om een slippertje te maken. Het wielertoerisme is al lang terug geschroefd en staat nu op negatief peil. 
Wielerfanaten dromen nu bij de warme haard van fietsen langs Vlaamse wegen, een stralende zon en vooral de altijd voorziene tussenstop. 
Zoerselse berggeiten, Koppenberg klimmers en veel andere kassei bedwingers houden een winterslaapje. Reikhalzend - voor het televisiescherm- waar modderduivels rijden voor een tweede plaats kijken ze uit naar de lente en hun favoriete stopplaats op hun wekelijkse weekend fietstocht. 
Meestal kent de gerenommeerde fietstoerist zijn haltes. 
Een schaduwrijk terrasje, een frisse trappist en als het echt meezit fietsende lotgenoten. 
Een absolute favoriete stopplaats is café De Liggende Wip. Met die naam scoor je, zovéél is zeker!. 
Het terras langs de drukke provinciebaan is tijdens de zomermaanden uitnodigend. De dienster iets minder. Geen muggentaille, eerder hommelheupen. Eerlijk is eerlijk. Als je thuiskomt, zwijg je in alle talen over beiden. Je vrouw zou zo waar rare gedachten krijgen, je zat in de Liggende Wip?
Zat, van het werkwoord zitten. Liggen deed je er in feite, moe achterover in de stoel met bloemrijk kussen. 
De dienster slalomt als een good year band tussen de fietsen en tafels door. De schlagermuziek lijkt afgestemd op haar enthousiasme. 
Café De Liggende Wip op zondagmorgen. Eigenlijk zijn zelfs Nederlandse vrienden wat jaloers. 
Ze mogen het thuis uitleggen dat ze een fiets stop houden in Café De Kut. 
Zelfs de gemiddeld ruimdenkende Hollandse vrouw krijgt er een blosje bij. Ach, kut is het. Zo zeggen Nederlanders dat toch? Ik zat in De Kut, het café bedoelend. 
Of hoe één woordje soms op zondagmorgen een wereld van verschil kan uitmaken. Ik zat op De Wip. Bekt beter, niet? Neen, geef mij maar de Vlaamse liggende wip. 
Straks kunnen we met zijn allen naar de binnen speeltuin compleet met zandvlakte en een wip.
Wippen te samen met de drie kleinkinderen. 
Het is een kille koude zondag, dus wippen we.

08-01-2019 om 05:48 geschreven door Books

Ochtendvruchtje...
OVER ZAINAB, LENAERTS EN VAN HEMELT...STIEKEM
Buiten rolt de wind een vers bobijntje uit. 
Hij trekt aan de luiken als een soort woeste geselaar die de ontwakende ochtend aftuigt. Drie wijzen -op hun kameel- zijn voorbij getrokken. 
Aan de bosrand, in een kale beuk zitten twee tortels -de Turkse taal onmachtig- te overleggen. 
Het platanenbos ontwaakt tussen zijn stammen, schrikt even op als een kraai door de lucht klieft met een geroofd ei in zijn bek. Zainab ontwaakt. 
Het landschap ligt er troosteloos en desolaat bij, door elkaar lopen schijnbaar identieke ronddwalende schimmen. Zij tracht hen te ontwaren maar haar ogen zijn nog wazig beneveld. Zijn het grijze hersenschimmen of dito visualisaties uit dat onderbewustzijn met ondefinieerbare geuren en kleuren? Ze onthullen deugden en verdorvenheden, zijn plots manifest, dwingend bijna en duidelijk waarneembaar. 
Zal ik hen vervoegen of keer ik me om? 
Net wakker zijn ze de bron van controversieel denken, van twijfels en streven. Gooit ze haar met gans haar teder wezen in deze wirwar van contradicties? 
Vechten tot de strijd gestreden is, uitgeput haarzelf ontheven uit het ogenblik waarin zij zichzelf overgeeft aan wat node wordt toebedeeld. 
Over Zainab, Lenaerts en Van Hemelt...stiekem.
Net wakker. Ze slaat het kleine schriftje open en laat samen met haar gedachten Lenaerts wandelen. Parafraserend. 
De zee maakt haar woorden los, als wind en water met de stormkracht die ze heeft. 
In winter maakt ze zich groen en grauw in haar golven, die aanrollen op het strand. U-vormig en schuimend uitslaand ramt ze het zilt tegen de golfbrekers. Vettig van het zeewier. ruw en hard gerimpelde kreken zijn een waadplaats voor krabben en kleine garnalen geworden. De zee is niet mijn eenvoud bij storm noch enige stilte. Soms lijkt ze te zieden van woede die men haar aandoet. Ze kan ze niet troosten want ze wil het niet. Ze laat haar eenzaam achter, tot het zomer wordt. Dan vindt zij haar troost als een omarming van een aankomende moeder die de dagen insluit. 
Over Zainab, Lenaerts en Van Hemelt...stiekem.
Terwijl de laatste duisternis zich nog even strekt alsof het een doffe dweil is, liggen verlaten straten er kletsnat bij. 
In de huiskamer -wintertijdsgewijs- staat het wasrekje als een klein ornament langsheen de tafel. 
"De rosse” lijkt haar af te vragen wat ik aan het schrijven ben, terwijl een gedicht zonder vleugels de juiste startbaan zoekt. Deben maakt zijn entree en vertelt hoe je streelt als een mistral over mijn huid. Koorts bijna, tintelingen en geluk dat -plechtig als een eredienst bijna, languitliggend binnen dringt. Ik nip aan mijn 4de tas koffie, haal wat nieuwe letters uit de letterbak. Stil en teder benevelt je lach mijn gedachten. Langs mijn eigen ware liefdes smokkelroute draag ik een zak hartstocht met me mee, ik verover jouw Troje. 
Over Zainab, Lenaerts en Van Hemelt...stiekem
Erik ontwaakt. Nog koffie. Vroeg in de ochtend, ik luister en fluister bij mezelf. 
In een stilte die ik -even- niet wil verstoren poets ik oude plaatjes op, veeg ik puin en verdriet. 
In een wolkje sigaar zie ik je adem, voel ik hoe een koude nevel doorbroken wordt. F.Hemelt herleest een werkje. Ik lees met hem mee.
“ Welk ongemak valt ons nog ten deel, heb je onlangs nog onraad geroken? Goede raad is soms zeldzaam duur en voor elk berouw komt de zonde. Omstandigheden wisselen met de dag, met het uur tot we er wat op hebben gevonden.“ 
Erik F.Hemelt. 
Op het pad van onze ware liefde stap ik, ik aarzel niet en geef je mijn arm. Met jou wil ik mijn weg vervolgen, want je bent mijn zon die me warm maakt. Langsheen de al lang verzwolgen onrust loopt mijn ziel naar je toe. 
Morning has broken, en Ik? Stiekem met je... Ja.

08-01-2019 om 05:46 geschreven door Books

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
SeniorenNet-team

08-01-2019 om 05:37 geschreven door