Het is weer tijd voor een Kennedymars, en ik haal Kurt op om half tien 's avonds om samen naar Etten-Leur te rijden. Na een uurtje zijn we er, en na even zoeken vinden we de startplaats, café Marktzicht, ook voor de auto te parkeren is het even zoeken want je moet hier op de meeste plaatsen betalen. Toch vinden we vlakbij de start een plaatsje en na het betalen van het inschrijfgeld zetten we ons vanachter in het zaaltje bij de reeds aanwezige deelnemers. Vele mensen herkennen me, dankzij mijn vele bezoeken hier en mijn aanwezigheid op het W4W-forum. Om half twaalf gaan we met zo'n 140 mensen naar buiten, geven onze bagage af voor in de camion (waar een dixi-toilet instaat :shock:) en wachten op het startschot. Ik neem nog wat foto's en praat nog even, maar stipt om twaalf uur is het tijd om te vertrekken.
Onmiddellijk zetten we een vrij hoog tempo in, en het duurt dan ook niet lang of de groep valt al in kleine groepjes uit elkaar. Kurt en ik krijgen het gezelschap van Chris, een Nederlander die ik heb leren kennen in Dordrecht. Samen lopen we de spoorlijn af, lange rechte stukken over asfalt, het gekende Nederlandse recept voor een lange-afstandstocht. Met ons drieën gaan de kilometers erdoor dat het niets is, de sfeer zit er goed in en er wordt over tochten allerhande gepraat. Onderweg hebben we verschillende wagencontrole's waar we kunnen kiezen uit vanalles en nog wat: gehaktballetjes, drop, snoep, verschillende soorten fruitsap, chocomelk, teveel om op te noemen:!: De bagage(vracht)wagen passeert ons regelmatig en vinden we ook dikwijls op de controleposten zelf, de verzorging is hier top:!: Ook een ehbo-wagen en zelfs een massage-wagen:shock: passeert ons en kunnen we een beroep op doen, maar dat is gelukkig niet nodig:-8) Spijtig genoeg is het parcours heel wat minder, we wandelen heel de tijd over lange banen waar soms geen einde aan lijkt te komen. Onderweg worden we even opgeschrikt door een brandje, maar de brandweer had alles onder controle toen we voorbij kwamen. Via Prinsenbeek, Breda, Rijsbergen en Sprundel gaan we terug naar de startzaal in Etten-Leur, waar we om half zeven 's morgens ons ontbijt krijgen na 40 kilometer. Van hieruit moeten we nu vier lussen van tien kilometer wandelen, en in elke lus zit nog een verzorgingspost in het midden. Elke lus heeft ook zijn eigen kleur, missen kan eigenlijk bijna niet :wink:
Om zeven uur starten we vol goede moed aan de eerste lus. Nu het ondertussen licht is kan ik me ook meer bezighouden met mijn foto's, een hobby tijdens een hobby:-D Na één kilometer gaat het dan grondig mis, we steken de rotonde recht over zoals er op het bordje staat, maar eigenlijk moesten we iets meer naar rechts een baantje in. Omdat er enkel bordjes staan aan een punt waar je moet veranderen van richting en er geen bordjes erna ter bevestiging hangen duurt het een tijdje voor we beseffen dat er iets niet klopt. Na veel gevloek en gezoek vinden we toch terug het juiste pad, spijtig dat we hiervoor drie kilometer extra gewandeld hebben en een dik half uur aan tijd kwijt zijn:-( Op de verzorgingspost krijgen we een knipje in onze kaart en kunnen we terug naar café Marktzicht. Onze bagage staat nog altijd in de vrachtwagen die buiten staat, elke keer moet je je bagage vragen als je iets nodig hebt, wel goed eigenlijk want zo is er constant bewaking. Op het terras kan je soep en koffie krijgen en daar maken we zeker gebruik van.
Om kwart na negen beginnen we aan de tweede lus, die de andere kant uitgaat. Na enkel minuutjes haakt Chris af, hij bedankt ons voor het gezelschap tijdens de voorbije 50 kilometer maar het gaat nu toch te snel voor hem. We steken de zeer mooie markt van Etten-Leur over en gaan voorbij een windmolen uit het jaar 1744, steken de A58 over naar de post voor ons knipje in de controlekaart en keren weer terug. Om elf uur hebben we er zestig kilometer opzitten, ik steek mijn trui in mijn tas want het zonnetje begint aardig wat warmte te geven. Ook mijn linkerscheenbeen begint pijn te doen, waarschijnlijk een overbelasting van de voorbije weken. Als we rechtstaan om weer te vertrekken komt Chris er juist aan, ik wens hem nog veel succes, het zal de laatste keer zijn dat we hem hier vandaag nog zien.
We beginnen om elf uur 's morgens aan de derde lus. Dankzij het lussensysteem komen we geregeld over dezelfde stukken, dikwijls in een andere richting en zien we wandelaars die in alle richtingen gaan :-) Een paar snelle wandelaars komen onze richting uit, als ik hun vraag hoe ver ze al zitten leer ik dat dit het einde van lus vier is, dus het einde van de Kennedymars maar dat is voor straks. Dankzij de lange afstand over het asfalt en de warmte nu beginnen mijn voetzolen weer te branden, en ook Kurt voelt traditioneel na deze afstand zijn voeten meer en meer. Een uur en half later staan we weer aan het café, waar ook enkel leden van het forum zitten, zij moeten wel nog aan lus drie beginnen. Na tien minuutjes rust staan we recht voor de laatste lus van de dag.
Aan het begin van lus vier zien we hoe we daarstraks eigenlijk konden verkeerd gaan, want de eerste twee kilometer zijn dezelfde als lus één. In deze lus zien we ook het haventje waar er enkel plezierbootjes liggen. Om twintig voor drie komen we voor vijfde en laatste keer aan het café en zit de tocht erop. We krijgen nog een mooie medaille, een diploma en natuurlijk een stempeltje op mijn Kennedykaart, het vierde van dit jaar reeds. Na een lekker fris colaatje is het tijd om naar huis terug te keren, en om half vijf zijn we goed en wel weer bij onze vrouwen.
Deze Kennedymars was speciaal dankzij zijn lussensysteem, je kon zowel de snelle als de tragere wandelaars nog ontmoeten tijdens de tocht. De verzorging was perfect, de vrijwilligers supervriendelijk:!: Het parcours was wel minder, maar al bij al ben ik content dat ik er bij was:!: