Samen met Wim, Kristof en Jos zal ik deelnemen aan de Oxfam Trailwalk 2010 op 28 en 29 augustus. Meer info vindt u als u op de foto klikt. Onze groepsnaam is "De Genieters" en ons nummer 158.
Ook vandaag haal ik Rik om half vijf 's morgens op en rijden we weer naar Kluisbergen voor het tweede deel van de 100 kilometer van Kluisbergen. Op de E40 voor Gent is het even opschrikken, alle auto's mogen enkel over het rechterrijvak wegens een ongeval, terwijl we passeren zie ik op het middelste vak een wit laken over iemand liggen, later zou op het nieuws komen dat het iemand was die gewoon op de snelweg rondliep. Ik kan me op de Kluisberg juist op hetzelfde plekje parkeren als gisteren, niet ver van de start dus :-) In de sporthal is het drukker dan gisterenmorgen, vandaag zijn er ook al de andere afstanden die meedoen, waaronder de 39ste 50 km van Kluisbergen die we eigenlijk ook doen vandaag. Er zijn er velen die hun gekregen sjaaltje van gisteren aanhebben, het mijne ligt thuis op de kast. Stipt half zeven gaan de deuren open en zijn we op pad, en ook nu zit ik goed vooraan. Wanneer we het zwembad achter ons laten moet er direct geklommen worden, de beenspieren weten direct dat het vandaag niet om te lachen zal zijn! De eerste kilometers gaan op en af doorheen het kluisbos, het duurt niet lang voor er al gaten in de grote groep vallen. Na een uurtje hebben we een eerste bevoorrading in een hoeve in het dorpje Labroye, hier krijgen we een blikje aquarius. Na dit blikje wacht ons een loodzwaar stuk met de beklimming van Le Trieu, niet testeil maar wel zeer lang gevolgd door een kleine afdaling doorheen de weiden en volgt er een stukje bos waar het boswegje meer weg heeft van een hindernissenparcours. Regelmatig liggen er bomen over het paadje, dan weer bukken voor een paar takken, enzovoort. We dalen verder af en komen aan één van de meest bekende controleposten van het land, het provinciaal Instituut Heynsdaele, oftewel de ontbijtpost, waar we een boterham met spek met eieren krijgen met een kop koffie. Na dit ferm en stevig ontbijt is het tijd om verder te gaan. Op de grote baan zien we de mensen die de ontbijtpost binnenstappen, waaronder Fernand en Chantal moeten hun spek met eieren nog verorberen. We worden over de Hotond gestuurd, met bovenaan de top zijn gekende windmolen, waarvan enkel nog de molenkuip overblijft. Bovenop de molen is er een oriëntatietafel, deze zal echter voor een andere keer zijn want daar is nu geen tijd voor. De tocht zet zich verder terwijl de Hotond afdalen, onderweg krijgen we een stukje sinaasappel aangeboden. Wat verderop hebben we een afdaling steil tussen de bomen door, er hangt een touw omdat het toch best gevaarlijk is. Even is er opschudding wanneer Katrien onderuit gaan, gelukkig zonder erg. We gaan verder doorheen de velden naar Zulzeke waar we in de hoeve van gisteren controle hebben, ondanks het vroege uur, iets na tien uur, is dit de middagpost. Vandaag staan er boterhammen op het menu met soep, zo lekker de broodjes gisteren waren zo slecht zijn de boterhammen vandaag, je kan er bij wijze van spreken iemand mee doodslaan. Er volgt nu een relatief rustiger stuk langs velden en weiden, goed om ons eten te laten zakken. Na 26 kilometer krijgen we een bekertje water, we zetten direct onze weg verder. We zien de Koppenberg schuin rechts voor ons liggen, en wanneer ik het wegje van gisteren herken weet ik hoe laat het is, we slaan rechtsaf en moeten de Koppenberg op. Het eerste stuk valt nog mee, maar het stukje onder de bomen is het bijzonder steil. Wanneer ik eindelijk boven kom staan er twee fotografen om foto's te trekken die je kan downloaden van een speciale site, ik zal er chique opstaan met mijn vuurrood gezicht. Boven op de top heb je wel een prachtig panoramisch zicht, eventjes wat foto's maken en even uitpuffen. De afdaling doen we langs de flank van de Koppenberg doorheen de bossen, éénmaal beneden hebben we in het centrum van Melden controle in het zaaltje van gisteren. Hier krijgen we een rijsttaartje en een koffie, op het bord staat dat we nu een stuk van vier kilometer krijgen. We volgen het fietspad van gisteren maar dan in omgekeerde richting, in Meers slaan we af en trekken de velden in. De beloofde vier kilometer zijn volgens mij een heel stuk langer, en ook mijn gps geeft aan dat we al heel wat verder zitten. We beklimmen de Patersberg langs de kant waar de helling niet zo steil van is als de kasseiweg, alleen duurt het nu wat langer. Boven op de Patersberg slaan we linksaf de kasseiweg in naar beneden, wielertoeristen kruipen figuurlijk de flank op en ik moedig hen aan, want blijkbaar niet altijd in dank aangenomen wordt. Beneden krijgen we in een hoeve een appel, er is geen bord aanwezig waar de kilometers opstaan, ook niet van de andere afstanden die hier ook een bevoorradingspost hebben. Ik trek verder en moet nu de Kwaremont op. De moeheid van gisteren en het al zware parcours van vandaag zorgen ervoor dat mijn benen helemaal verzuren tijdens de beklimming, soms is wandelen ook een beetje afzien :-) Eénmaal boven krijg ik een koekje en een water, het is hier dankzij de andere afstanden vrij druk, traditioneel is er op het Kwaremontplein ook vanalles te zien en te doen. Ook hier geen bord te bespeuren, toch wel een mankement vind ik persoonlijk. Via veldwegjes gaan we naar de bevoorradingspost van Wittekerke, onderweg is het op de zandweggetjes soms moeilijk om de andere wandelaars in te halen. We komen beneden in het Beukenhof terecht waar het jaarlijks in deze periode tijd is voor Sculptour, met beelden van bekende en mindere bekende kunstenaars. Boven komen we aan de bevoorrading, je kan hier op de koppen lopen. Ook hier is er vanalles en nog wat te doen, je kan er zelfs muurklimmen met de mannen van Defensie. Het enige dat mij nu interesseert is mijn stempeltje en mijn Wittekerke-rosé, niet in een bekertje zoals gisteren maar in een blik. Hier hangt eindelijk terug een info-bord, er staan ons nog vijf kilometer te wachten. Op het terrein zelf houd ik nog even halt bij de roofvogels, er zou er zelfs eentje ontsnapt zijn en in het bos zitten. Het volgende gedeelte is hetzelfde als gisteren tussen de Wittekerke-post en de Augustijn-post. Het grote verschil met gisteren zijn het aantal mensen dat op de been zijn, gisteren bijna niemand en nu precies iedereen. We drinken er snel ons biertje uit en leggen de laatste twee kilometer af doorheen de Kluisbossen. We halen de man in die gisteren de tocht op zijn blote voeten gedaan heeft en ook vandaag nog 15 kilometer op zijn blote voeten :shock:, om aandacht te trekken voor de daklozen. De laatste honderd meter gaan nog steil bergaf, het is kwart voor vier wanneer we de sporthal binnen stappen. We halen onze t-shirt op, eten en drinken nog iets en laten Kluisbergen achter om naar huis te gaan. Het zijn twee fantastische dagen geweest, tweemaal een zeer mooi en (vooral vandaag) zwaar parcours en een goede bevoorrading, prachtig weer en weeral wat nieuwe toffe mensen leren kennen, het was een fijn weekend!
Reacties op bericht (1)
17-05-2010
Kluisbergen.... de mooiste
Hoi Steven,
Ja ook voor ons blijft Kluisbergen één van de mooiste omlopen. Wij hebben deze nu 2 keer gedaan in 2007 en 2009. We hopen er nog weer een keer terug te komen, want het is meer dan de moiete waard. Bedankt voor je foto-reportage zo hebben we toch nog een beetje kunnen mee genieten.
Met vriendelijke groet, vn ons beiden 'uut Epe'
17-05-2010 om 17:38
geschreven door Rob & Aartje
Over mijzelf
Ik ben Steven Jaspers
Ik ben een man en woon in Mechelen (België) en mijn beroep is Arbeider.
Ik ben geboren op 26/02/1973 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, Voetbal.
Ik ben Steven Jaspers
