De Kern van iedere mens is Stilte Als je je niet thuis voelt in het NU
maakt het niet uit waar je heen gaat, want je neemt je onbehagen overal mee naartoe.
Eckhart Tolle
10-04-2010
Hatha Yoga
Toen ik vierentwintig jaar werd ontdekte ik de hatha yoga. Daarvoor had ik nog nooit een sport beoefend. Ik was nog geen tien jaar toen ik tijdens de reportage van het spelprogramma Visa pour le Monde over Indië, enkele plaatselijke asceten allerlei vreemde houdingen zag uitvoeren, en wist ik intuïtief dat ik die later ook nog zou kunnen uitvoeren. Toen ik met de asanas startte duurde het niet lang voordat ik tamelijk lenig werd. Op een bepaald moment moest ik terugdenken aan mijn turnleraar Jan Lamquet, ik herinnerde me dat hij eigenlijk ook een fervent yogabeoefenaar was, en belde hem zonder te aarzelen op. Dat was het begin van een lange vriendschap en we spendeerden lange ontmoetingen met het beoefenen van de yogahoudingen en geregeld ook met het filosoferen over de spirituele aspecten van het leven. Toen hij tachtig jaar werd organiseerden zijn trouwe vrienden een groot verjaardagsfeest waar zijn biografie uitvoerig werd besproken. Mij vroegen ze om de yogahoudingen te laten zien toen zijn fysieke sportiviteit werd bewonderd. Tijdens die demostratie werd de foto genomen.
Momenteel kies ik het leesvoer van de bekende sinoloog Ulrich Libbrecht uit om mijn leesstonden op te vullen. Het was een aangename verademing om zijn Dank aan het leven te mogen lezen. Daarmee heb ik me ook andere titels aangeschaft, zoals De vinger die naar de maan wijst en de Geelzucht van Europa. De meeste van deze boekjes vind ik in tweedehands boekenwinkels zoals De Slegte en In het profijtelijk boeksken.
Ulrich Libbrecht kent de kunst om moeilijke onderwerpen op een eenvoudige en volkse manier uit te leggen zodat ze begrijpelijk worden voor een ruim publiek. Hij schrijft over de verborgen en transcendente energieën van de natuur en de menselijke gestalte zodat ze transparant worden voor iedereen.
Hij is dankbaar voor het leven maar ik ben vooral dankbaar voor zijn leven en dat hij zijn inzichten met zijn vrienden heeft willen delen, de meeste boeken heeft hij namelijk opgedragen aan zijn beste vrienden. Op een bescheiden manier reken ik mezelf dus tot zijn intiemste vriendenkring, alhoewel we elkaar nog nooit gezien hebben.
Als we verder naar het beeld van de koorddanser kijken dan merken we vooral zijn geconcentreerde blik op, zijn ogen zijn namelijk gefocust op een vast punt. Die manier van kijken helpt het lichaam om tijdens het lopen over het koord gemakkelijker het evenwicht te bewaren. Is het mogelijk om deze truuk te gebruiken in het dagelijks leven om de balans te behouden tussen de wisselende omstandigheden, en welk vast punt kunnen we dan gebruiken. Dat laatste vormt namelijk wel een probleem omdat er nergens een punt bestaat dat stabiel is. We zoeken namelijk een vast punt tussen gebeurtenissen en omstandigheden om onszelf in balans te houden en welk punt kunnen we dan aangrijpen? We stellen namelijk vast dat alles in beweging is en voortdurend veranderd. Zeker in onze moderne maatschappij is alles onderhevig aan progressie waardoor zelfs vaste structuren onderhevig zijn aan de noodzaak om aanpassingen en wendingen te importeren. We zijn op zoek naar een punt dat we als het ware kunnen gebruiken als een merkteken. Het is voor de hand liggend dat we in de eerste plaats onze menselijke identiteit gebruiken als merkteken, bij de geboorte hebben we namelijk een gezicht en een eigenheid meegekregen van onze ouders. We zijn een kind van onze ouders en dat gebruiken we meestal als ondersteuning tijdens de omgang met anderen. De naam en faam van onze familie kunnen we dan als een vertrekpunt gebruiken om onze ambities en verwachtingen in het verdere leven waar te maken. Later kunnen we ons dan vestigen in onze loopbaan en die gebruiken als een obligaat onderdeel van onze persoonlijkheid, vooral een carrière in de spotlichten helpt hierbij. Tijdens het levenspad ontdekken we nog allerhande andere ijkpunten die onze aandacht trekken en waarmee we onze persoonlijkheid kunnen ondersteunen. Zo kunnen we ons al of niet voegen naar een godsdienst of een zedenleer. Op die manier gebruiken we de voorgeschreven geboden en aanvaarden we hun leiding en dogmas als poolster in onze levensvisie. We stellen bij observatie echter vast dat dit soort bagage meestal de strijdlust aanwakkert in de confrontatie met aanhangers van andere strekkingen, want bij nader onderzoek kunnen we niet ontkennen dat ons vast punt of focuspunt op dat moment bedreigd wordt, waardoor onze veilige balans in gevaar komt. Nadat uiteindelijk het inzicht is gekomen dat men de strategie om het focuspunt als veilige haven te gebruiken moet loslaten, komt men terecht in een totaal nieuwe situatie. Het gemis van een houvast aan een centraal punt zet de deur open voor een stuurloos leven met alle gevolgen van dien. Je kan het al proberen met het te imagineren.
Stel je voor er is geen hemel Het is simpel als je het probeert
Geen hel onder ons Boven ons alleen lucht Stel je voor dat alle mensen Leven voor vandaag
Stel je voor er zijn geen landen Het is niet moeilijk te doen Niets om voor te doden of te sterven
Ook geen geloof Stel je voor dat alle mensen Samenleven in vrede
Je zou kunnen zeggen dat ik een dromer ben Maar ik ben niet de enige Ik hoop dat op een dag je bij ons komt En de wereld zal een eenheid zijn
Stel je voor geen bezitten Ik vraag me af of jij het kan
Geen lust naar hebzucht of honger Een gemeenschap van mensen Stel je voor dat alle mensen De wereld samen delen
Je zou kunnen zeggen dat ik een dromer ben Maar ik ben niet de enige Ik hoop dat op een dag je bij ons komt En de wereld zal een eenheid zijn
Alles wat een mens doet in het leven, vanaf de wieg tot het graf, kan men samenvatten tot de grondgedachte dat men op zoek is naar evenwicht tussen de omstandigheden des levens en zichzelf. Het zijn deze twee faktoren in de voorwaarden tot evenwicht die de oorzaak zijn van het onevenwicht, juist omdat zij voortdurend veranderen. De omstandigheden gebeuren en veranderen gedurig zonder dat men daar controle over heeft en op de standvastigheid van zichzelf kan men ook niet rekenen, blijkens de wetenschap zijn we overgeleverd aan het spel van de genen en de hormonen.
Is er dan geen hoop op een betrouwbare vorm van evenwicht waarin een toestand bereikt wordt waar alles aan alle kanten even zwaar of licht is, zodat men niet valt? De koorddanser zoekt het equilibrium met de hulp van zijn stok en dit beeld kunnen we transponeren om ons zoeken naar evenwicht duidelijk te maken. Frank Boeijen toont in de lyriek zijn ervaring met het zoeken naar evenwicht in het eigen leven.
De Koorddanser
Elke dag voer ik een gesprek Een gesprek hier in mijn hoofd Over wat ik allemaal gedaan heb Over wat er allemaal is gebeurd Over wat ik allemaal misdaan heb Elke dag praat ik met mezelf Zonder woorden maar als in een droom Dan zie ik voor me ontevreden vrienden Vrienden met onbegrepen vriendinnen En ik sta aan de kant Hoe strak is het koord waarop ik dans Tussen mijn hoofd en mijn hart Hoe lang zal het zijn voordat ik val Tussen mijn hoofd en mijn hart Elke dag vraag ik aan mezelf Wanneer ben ik oud en wijs genoeg Zonder twijfels of onbezonnen daden Een zonderling berooid en verlaten Van God en alleman Want hoe sterk is dit koord waarop ik dans Tussen mijn hoofd en mijn hart Hoe lang zal het zijn voordat ik val Tussen mijn hoofd en mijn hart Het leven van een koorddanser In balans uit balans In balans Want hoe sterk is dit koord Tussen mijn hoofd en mijn hart Hoelang zal het zijn voordat ik val Tussen mijn hoofd en mijn hart,
na een reis van meer dan dertig jaar op de zoektocht naar innerlijke vrede arriveerde ik op het adres van de stilheid. En nu dat ik dat heb gevonden wil ik nog maar één ding, en dat is dat te delen met anderen.
