De Kern van iedere mens is Stilte Als je je niet thuis voelt in het NU
maakt het niet uit waar je heen gaat, want je neemt je onbehagen overal mee naartoe.
Eckhart Tolle
In een fabriek te werken is voor geen mens een plezierige opdracht en deze persoon is niet beter dan een ander. Als in een roes groeide nochthans daardoor in hem het verlangen om een eind te maken aan diens eigen kostbare leven dat nog maar vierentwintig jaren jong was, en met een scherp mes te snijden in beider polsen en te laten doodbloeden zodat er een stopping zou komen aan het kloppen van het jonge hart in de overtuiging dat dan de pijn er niet meer zou zijn en dat dan de rust wel ging terug komen. Had hij de moed niet? en ging de pijn van het gemis heel het leven hem achtervolgen? Hij wist toendertijd niet wat er aan de hand was en besefte ook niet dat de pijn veroorzaakt werd doordat er een leegte was in het hart: een groot gemis. De pijn bleef aan de deur van het hart kloppen tot op de dag dat Ik op mijn weg de sleutel vond om het slot om te draaien en de verse wind te laten binnenstromen in al de lege holtes van het koude lichaam. Want het grote nieuws dat meegebracht werd door de vreemde gedachten en ideeën uit de wereld van die Oosterse mystieke wetenschap die me terug de Eenheid toonde maakten mijn lichaam terug jong en vulde het met een onbeschrijfelijk geluksgevoel. Zoals een pasgeboren kind moest ik er terug mee leren lopen, het leven had me bij de gratie van de onstoffelijke Schepper nieuwe ledematen gegeven waarmee ik in het Paradijs mocht werken en de voor mij nieuwe kennis omzetten en transformeren in voedsel voor de Nieuwe Aarde dat nu als hemels manna door iedereen die het kan gebruiken met veel smaak opgenomen wordt.
Dochter lief zit momenteel te genieten in het naar Sandel ruikende en exotische Morgenland zoekend naar het liefdevolle Licht van de Poolster als spirituele Wegwijzer des desperate mensenharten en naar de lijm voor een hechter contact met de Moeder die alle Leven baart. Het is een innerlijke reis die eigenlijk ieder van ons maakt onder de regenboog van zijn eigen habitat en de illusoire bagage draagt van vele vertwijfelde levens zonder dat Neckermann daar aan te pas komt. Soms zitten we in een overvol of verlaten treincoupé met een slechte ventilatie en soms met een slecht uitzicht en soms in een donkere en schijnbaar eindeloze tunnel waardoor we helemaal van niets meer weten. Meestal zitten we samen met trouwe gezellen die we niet of amper begrijpen en als we geluk hebben geeft iemand een onverwachte hint waardoor we wakker worden uit de droom en herinneren we dat we slechts lichamen desalniettemin op Tempels gelijkend zijn die op de trein des levens zitten rijdend van nergens naar nergens en dat het uiteindelijke doel van de reis alleen in het Hier en Nu te vinden is - en dus niet ergens in de Toekomst, want een volgend Station bestaat enkel in onze fantasie en superstitie
Velen worden geraakt wanneer ze een regenboog zien. Een mengeling van bemoediging, ontzag en hoop wordt dan vaak beleefd. De geestelijke kracht en betekenis van dit natuurverschijnsel wordt veroorzaakt doordat we op dat moment aanwezig zijn bij de schepping zelf. Zonlicht en regen scheppen kleuren en een prachtige ronde vorm. Op dezelfde wijze waarop ooit de wereld werd geschapen. We zijn erbij, bij de vorming van deze tijdelijke schoonheid en tegelijk bij het niet eindigende wonder van het menselijk bestaan. Deze getuigenis ontroert. Het verbindt ons direct met het scheppende principe van het bestaan waarin alles enkel komen is en weer gaan, ontstaan en weer sterven. En hoe tijdelijk deze regenboog ook is, ze was er al, lang voor wij er waren en zal er zijn, lang nadat wij hier niet meer leven. Het ondergaan van dit tijdloze en almaar aanwezige scheppingswonder, spreekt ons aan in onze eigen kwaliteit van erbij zijn. Zo kunnen we deze regenboog zien als een terugkerend beeld van kracht, duurzaamheid en scheppingskracht. Maar vooral als een oproep diezelfde kwaliteiten in onszelf ten volle te ontwikkelen.
Allan Kardec schrijft over mediums in het jaar des Heeren 1884 in zijn boek: PROEFONDERVINDELIJK SPIRITISME, HET BOEK DER MEDIUMS OF GIDS VOOR MEDIUMS EN TER INVOCATIE VAN GEESTEN, het volgende:
Over de mediums.
Alle menschen zijn mediums: alle hebben een Geest die hen tot het goede leidt als zij naar hem willen luisteren. Dat nu eenigen door eene bijzondere mediumniteit met hem in gemeenschap zijn, terwijl anderen hem alleen door de stem van het hart en der rede hooren, doet er weinig toe, het is daarom niet minder hun beschermgeest die hen raad geeft. Noem dezen geest, rede, intelligentie, het blijft altijd eene stem die aan uwe ziel antwoord geeft en u goede woorden mededeelt; alleen verstaat gij die niet altijd. Niet allen weten te handelen naar de ingeving der rede, niet de rede die eer kruipt en zich moeielijk langs den grond sleept, dan loopt, niet de rede die zich te midden der stoffelijke en grove belangen verliest, maar de rede die den mensch boven zichzelf verheft, die hem naar onbekende gewesten voert; het heilig vuur dat den kunstenaar en den dichter bezielt, de goddelijke gedachte die den wijsgeer verheft, de opwelling die zoowel de individuen als de volken medesleept, die rede die het algemeen niet begrijpen kan, maar die den mensch verheft en hem, meer dan eenig ander schepsel tot God voert, het verstand dat hem van het bekende tot het onbekende weet te leiden en hem de verhevenste dingen doet ten uitvoer brengen. Luistert dus naar die stem in uw binnenste, naar den goeden genius die steeds tot u spreekt, en gij zult steeds meer en meer uwen beschermengel hooren, die u uit den hoogen de hand toereikt; ik herhaal het, de innerlijke stem die tot uw hart spreekt, is de stem der goede Geesten, en het is uit dat oogpunt beschouwd, dat alle menschen mediums zijn.
Moqui Stenen zijn levende stenen die van oudsher hun herkomst hebben vanuit de Indiaanse reservaten in het westen van de Verenigde Staten. Moqui in het Indiaans betekent Trouwe Schat. De Indianen ontdekten al vroeg de helende krachten van de Moqui Marbles. Honderden jaren geleden al ontdekten de Indianen dat de stenen helend waren voor lichamelijke klachten, maar ook voor de ziel en het in balans brengen van de aura.
Moqui marbles brengen rust, vrede en overredingskracht in een gestrest bestaan zeker bij mensen die hier overgevoelig voor zijn. Ze blokkeren ook negatieve invloeden door anderen.
Moqui marbles komen uit de oerlagen van de aarde (vandaar hun hardheid) en worden door hun hardheid en vorm naar de oppervlakte geduwd, net als de Indiase Shiva Lingams. Er is een mannelijke en een vrouwelijke vorm (pos/neg) waarbij de vrouwelijke vorm vaak ronder, gladder en kleiner is. De mannelijke en vrouwelijke Moqui Marble vormen samen een geheel, waarbij de mannelijke vorm rechtsdraaiende energie en de vrouwelijke vorm links draaiende energie heeft.
Moqui marbles zijn zeer ijzerhoudend en hebben verder Mangaan, Titaan en Palladium in zich met een zeer hoge hardheid van 7.4. Dit te vergelijken met buitenlandse steen zoals Meteorieten en Moldavieten vanuit het heelal op onze aarde gestort als vergane planeten. Ze werken naast energie overdrager ook als versneller en informatie gever.
Moqui Marbles helpen bij blokkades in het lichaam, de geest en de ziel, herstellen de aura en versterken de eigenwaarde en levenszin. Om de energie van de Moqui Marbles te ervaren kun je de stenen in je hand nemen. Mannelijke steen in je linkerhand en de vrouwelijke steen rechts. Sluit je handen zacht en breng beide handen naar je hartstreek. Je zult nu na verloop van enkele minuten de energie ervaren en voelen dat je armen willen reageren.
Moqui marbles moeten als paartje bij je worden gedragen en zullen door je lichaamswarmte extra aktief zijn. Bijzonder ook is de hulp van de Moqui Marbles bij slaapproblemen, leg een set in of onder je kussen en je zult merken dat de slaapproblemen verminderen/verdwijnen. Vooral bij onrustig slapende kinderen, waardoor ouders vaak ook te weinig nachtrust krijgen werkt dit uitstekend. Maar ook bij volwassenen zijn de resultaten zeer bevredigend. Ook bij mensen met te veel stress en burn-outs zijn de resultaten meer dan bevredigend. Gezegd moet in dit kader dat ieder mens anders reageert en de effecten op de geneeskrachtige stenen natuurlijk wisselend zijn. Na verloop van tijd kan het zijn dat de stenen minder gaan reageren omdat ze veel negativiteit opgenomen hebben. Deze kunnen dan weer opgeladen worden door ze in een bakje met bergkristal stenen +/- 48 uur voor het raam in het licht (zon/maan) te zetten, waarna ze weer zijn geactiveerd
Het is aanvaarbaar te opperen dat slechts bijgeloof aan de basis ligt van de massale rush naar mensen zoals John Of God en desondanks kan niemand ontkennen dat de geheimzinnige sfeer rond deze Braziliaanse Casa mensen blijer en vooral mentaal sterker kan maken. De in wit geklede toeristen hullen zich in ontvankelijkheid en genieten van mekaars vriendschappelijke aura beseffende dat dit de enige deur is naar een betere wereld. Desondanks was ik ontgoocheld toen ik te horen kreeg dat mijn exceptionele stenen tweeduizend vijfhonderd dollar ( = € 1.875) gingen kosten, Door dit toedoen kon ik me niet meer van het vermoeden ontdoen dat er in economische route van die commercie ergens een omweg liep naar persoonlijk profijt. Zonder met mijn terechtwijzende vinger iemand aan te wijzen hebben mensen met spiritueel beslag mijns inziens een speciale verantwoordelijkheid om de omgang met het leven eenvoudig te houden en extreem winstbejag achterwege te laten. De stenen heb ik dus met de vlieger niet meegebracht maar ik had het intuïtief vermoeden dat ik mijn gerief ging kunnen vinden in de eigen landelijke streek hetgeen later met positief resultaat bevestigd werd. Een handelaar, en tevens een spirituele vriend, met een winkel met stenen en mooie mineralen en dergelijken in Antwerpen kon voor mij gelijkaardige exceptionele stenen gewoon uit zijn schuif toveren, want hij kende dergelijke stenen; ze lagen daar te koop voor een uitzonderlijk democratische en menselijke prijs en sindsdien ben ik de bezitter ervan, en niemand heeft ze sinds dat moment niet meer gezien behalve deze schrijver.
Vandaag wil ik een vreemd verhaal aan mijn blog toevertrouwen en wanneer je me zult tegenkomen zal ik waarschijnlijk alles ontkennen want het verhaal vertellen zal me heel kwetsbaar maken. Het verhaal begint in Brazilië op de plaats waar we twee weken verbleven hebben: Abadiania, in de Casa van Joao De Deus. Ik maakte deel uit van een kleine groep die van over de hele wereld bijeengegaard was om te genieten van de kracht van de Entiteiten die de dienst uitmaakte om de healingszoekende mensen te begeleiden naar een gezonder leven wat dat ook moge betekenen. Iedereen mocht op een zeker moment van het begin van het verblijf aldaar zijn specifieke vragen neerschrijven om de volgende dag aan de Entiteiten te laten lezen. Iedereen in de Groep had daarmee geen noemenswaardige problemen want iedereen had de lange reis ondernomen met als doel zijn of haar fysieke en misschien mentale zorgen te zien verlichten door de Genezers van Abadiania. Maar voor deze traveler was het een kortstondig zoektocht om zijn briefje te vullen met een vraag aan de onzichtbare helpers want tot dan toe had deze er nog niet over nagedacht vermits het zijn doel niet was geweest met een vraag op zak naar ginder te reizen. Maar misschien mede door de smaak van het Açaïsap werd zijn zoeken naar een vraag op een goed spoor gezet, mijn vraag betrof namelijk de opdracht waarmee ik in dit exotisch land terecht gekomen was: Help me als het jullie belieft aan voldoende kracht om dit werk zo lang mogelijk uit te oefenen, en was daarmee blij met deze vraag. Het antwoord van de Entiteiten liet niet lang op zich wachten, de volgende dag kwam het antwoord uit de mond van John met als doel mijn vraag een gepaste omkadering te geven: Een heerlijke onspanning werd me aanbevolen met kosmische muziek op de achtergrond en flikkerende lichten vanuit gezegende kristallen wachten de zoeker op om weg te zinken in een diep rust. Dat was het eerste gedeelte van hun antwoord. Het tweede gedeelte daarvan was de opdracht van een totaal ander caliber, namelijk om in het bezit te komen van twee exceptionele stenen en het exceptionele bestond er in dat de twee stenen elkaars tegenpool waren, moeilijk te begrijpen maar simpel te verstaan als duidelijk wordt dat van de twee stenen er de ene mannelijk genoemd wordt en de andere vrouwelijk. Vanaf het moment dat ze in het bezit kwamen van de eigenaar mochten ze aan niemand meer getoond worden en slechts persoonlijk gebruikt worden om de drager op te laden met zuivere energie: het antwoord dat het resultaat was van mijn gestelde vraag.
Op de vraag ofdat de Mens een vrije wil heeft of niet kan tot in de eeuwigheid gediscuteerd worden en tot hier toe heeft nog niemand een pasklaar en deftig antwoord op tafel gelegd laat staan dat men "vrije wil" gedefiniëerd heeft, want wat betekent een vrije wil? Wanneer is een wil vrij en wanneer niet? Is een wil an sich vrij of niet? Indien de Wil - meestal - niet vrij is wanneer is hij dan wel vrij? Als ik de straat wil oversteken om naar een etalage te gaan kijken of om een vriend te spreken is dat dan gebaseerd op een vrije wil of niet? Zoniet, wanneer is de wil dan toch - zogenaamd - vrij? Zijn onze keuses gebonden aan iets of zijn ze vrij, zijn we vrij om te kiezen tussen verschillende dingen of zijn we niet vrij om te kiezen. Of willen we gewoon iets? zonder dat er sprake is van vrijheid, en zeggen we achteraf dat we vrij waren om te kiezen?
Over mijn trip naar Abadiania ben ik nog niet uitgesproken laat staan uitgedacht want het impact dat die uitstap naar Brazilië op mij heeft gehad is nog niet verwerkt en moet nog altijd een plaats in mijn leven krijgen. Waarover hier in het druilerige België wordt gesproken, gefantaseerd en workshops worden over gegeven, daar pakt men in Abadiania gewoon de koe bij de horens en kan men zonder aarzelen en schroom spreken over Entiteiten en healing alsof het Dagelijkse Kost is. Natuurlijk is 'Healing', en de zogenaamde mirakels, terplaatse geen dagelijkse kost maar wordt het door de believers ge-ogenschouwd als het begin van een lang proces dat eventueel leidt naar een andere kijk op het leven in al zijn aspecten alhoewel ik gehoord heb van wonderbaarlijke genezingen en geef ik die verhalen het nodige krediet want dat ademt de plaats en het gebeuren rond het Medium John Of God wel uit. De terugreis naar de eigenste thuishaven leverde helemaal geen overbodige tranen op want deze schrijver en eigenlijk iedereen van onze groep besefte terdege dat het grootste souvenier niet in de valiezen stak maar veilig opgeborgen was in het spirituele centrum van het hart en onaanraakbaar was voor allerlei skeptisisme van anderen, want de uren die we doorbrachten in die sacrale plaats konden we met vertrouwen achterlaten in de goede handen van de herinneringen.
We zijn een tijdje uit de ether geweest en dat werd veroorzaakt doordat deze schrijver in december naar het andere halfrond van onze planeet gevlogen is en meer bepaald naar Abadiânia, in Brazilië. Lezers met meer achtergrondinformatie zullen onmiddelijk begrijpen dat dit het spirituele oord is van João de Deus alias João Teixeira de Faria . Het was voor de schrijver dan ook een unieke ervaring die hem overviel en in zijn schoot geworpen werd door een gentleman die zijn hulp zeer goed kon gebruiken. Op het ogenblik dat dit geschrijf hernomen wordt begint het verwerkingsproces zich te nestelen in het dagdagelijkse leven en tegelijkertijd in het stappenplan naar de toekomst toe, als we dat zo mogen noemen voor iemand die van moment naar moment leeft, in dit verband mag ik een wens citeren van iemand die me ter gelegenheid van Nieuwjaar 2013 onlangs de zijne zond "Ik wens jou een boeiende reis gestuurd door een gerichte wind: God's adem".
De glazen asbak was blijkbaar vannacht op de grond gevallen en de vieze inhoud had zich over het tapijt verspreid. Ik merkte dat de geur van de sigarettenpeuken en de assen in mijn neus een walging opwekte. Het gordijn was door mijn slecht humeur gisterenavond slordig dichtgeschoven en liet de ochtendzon door de opening haar stralen binnenkomen en gelukkig niet op mijn ogen want ik had hoofdpijn. Ik moest allang opgestaan zijn maar mijn hoofd was nog zwaar door de vele Duvels. Ik fantaseerde dat een Engel de kamer binnenkwam, gedragen door de moeiteloze kracht van haar witte vleugels en die de schade kwam opmeten. Maar deze kwam blijkbaar wonderwel in de kamer tevoorschijn met andere vragen in haar hoofd want met duidelijk verstaanbare woorden stelde zij me de vraag wat ik vandaag wilde zijn: gelukkig of ongelukkig. Zonder erbij na te denken antwoordde ik dat ik vandaag eindelijk eens gelukkig wilde zijn. Twee weken geleden was mijn vrouw opgestapt met mijn beste vriend en de wonde bloedde nog. In ieder geval bood deze engel me nu de mogelijkheid aan om dat verleden los te laten en me te richten op de dingen die me vandaag zouden kunnen overvallen zoals negatieve herinneringen en bruine enveloppen van de fiscus en ze op te vangen met een vrolijke lichaamshouding. Na het douchen had ik de koffiezetter aangezet en was ik het voorval met de engel al bijna vergeten toen de telefoon zijn best deed om aandacht te vragen.
Voor veel mensen is religie een onderwerp dat geklasseerd kan worden bij de B van bijgeloof, voor mij echter bij de M van mystiek, alhoewel dat voor diezelfde mensen natuurlijk geen verschil uitmaakt. De nuance ligt in de oorsprong van het gevoel dat men mysticisme noemt. Indien men er van uit gaat dat de Mens en al wat existeerd het resultaat is van een toevalligheid in de chemische moleculen dan zou ik in dit pandemonium ook twijfelen in het bestaan van een creator die men God wil noemen. En wanneer men aanhanger is van een creationistisch geloof moet men een persoon zijn die met simplistische oogkleppen over de ontegensprekelijke bevindingen van de exacte wetenschap durft stappen. Toch blijft de term mystiek niet ongemerkt als men zich open stelt voor de grootsheid en de kracht van de natuur en het leven. De Natuur enerzijds en de dominantie over de natuur van de egocentrische Mens anderzijds, het lijkt allemaal onoverkomelijk en gepredestineerd door de machtzucht des mensen's nauwe ego. Maar als de zoekende eenling over de drempel stapt van de innerlijke stilte en daar de brug ontdekt die leidt naar het panoramisch zicht op het Universum in het grenzenloze hart dan herkent die eenzelvige Mens sowieso de sacrale geschiedenis die ingeluid wordt met de oorspronkelijke Oerknal en stopt in het hier en nu en herkent zijn reflectie in ieder moment.
Ieder partikeltje - zo groot en zelfs kleiner dan een speldenpunt - van een ruimte, leeg of gevuld met objecten, is een afbeelding van het grote geheel dat we Kosmos noemen. Zoals iedere miniscule cel een duplicaat is van ons lichaam. Op dezelfde manier zijn wij als mens een identiek afgietsel van het Universum. Met de hulp van de Ratio is dit allemaal misschien moeilijk of onmogelijk te vatten maar via de Sacrale Stilte des te beter. Dit en nog veel meer komt binnen in ons intuïtief lichaam via graziosoose inzichten. Mijn gewezen en heengegane turnleraar Jan Lamquet die tevens mijn eerste contact was met het spirituele corsage van de mens vertrouwde me dikwijls toe dat hij dergelijke kennis noch voor waar aannam maar ook nooit verwiep, maar deze in de schuif legde van de nog te checken onderwerpen en ze daar liet liggen totdat er meer informatie voor hem beschikbaar zou zijn, een mooie en interessante levensleuze die ik graag overnam. Over de meeste mysterieuze aspecten van het leven heb ik in de loop van de jaren wel een eigen soepele mening gevormd maar toch en desalniettemin liggen er nog veel onderwerpen in mijn goedgevulde schuif. En deze is er één van:
De theorie over de wedergeboorte is gebasseerd op verhalen van mensen die beweren dat ze al eerder geleefd hebben en duidelijke herinneringen meebrengen als bewijs dat hun verhaal klopt als een bus en zelfs sceptici verbaast doen staan alhoewel ze dat slechts schoorvoetend durven toe te geven. Ook het leven na de dood lijkt door believers duidelijk omschreven te worden want het verhaal van de lange tunnel met op het einde het schitterende licht wordt wereldwijd door diegene die het meemaakte vertelt aan iedereen die het wil horen. Al die beweringen en mooie verhalen over reïncarnatie boeiden deze schrijver ook vele jaren en met grote interesse las ik spannende biografiën met dit gegeven als onderwerp. Maar een mens evolueerd en het denkpatroon kan veranderen zoals alles trouwens. Op dit moment zie ik enkel rondom mij een oneindige oceaan zonder bodem en naast mij zijn er ontelbare andere mij's en ik vraag me dikwijls af waar de grenzen zijn tussen al die mij's want ik zie er geen, en evenmin zien wij geen grenzen in het verleden en naar de toekomst toe, en die grenzenloosheid geeft gemoedsrust en een liefdevol hart. Maar ook vertrouwen dat alles loopt zoals het moet lopen want een mensenwezen kan vreemde wendingen nemen die door anderen onbegrijplijk zijn, en wie ben ik om daarover te oordelen. Elke geboorte heeft zijn eigen scenario dat nooit op voorhand mag ingekeken worden, het is altijd een verrassing en pas achteraf zien we de samenhang der dingen. George Bernard Shaw (1856 - 1950) wist ook dat je beter een leven lang fouten maakt dan een leven lang niets te doen, hij was dan ook een beroemd schrijver die waarschijnlijk veel fouten heeft gemaakt en dan mag je zoiets schrijven.
Wie alles weet maar zichzelf niet kent, die mist het Al
De mens is een doorzichtig en onbepaald wezen dat zich moet uitdrukken via zekere gedragingen en dat als gevolg daarvan uiterlijk - voor de anderen - veel meer omlijnd en gepreciseerd wordt dan hij innerlijk is. Hieruit komt de tragische wanverhouding voort tussen zijn geheime onrijpheid en het masker dat hij opzet in zijn omgang met anderen . Er blijft hem niets anders over dan zich innerlijk aan dat masker aan te passen alsof hij werkelijk diegene is die hij schijnt te zijn!
Wanneer je de ander zult kunnen integreren en aanvoelen als een deel van je-zelf zal het gevoel van die tragische wanverhouding verdwijnen als sneeuw voor de Zon. Die metamorfose wordt gedragen door de sacrale stilte die leeft achter dat doorzichtig en onbepaald wezen, zoals je dat zo mooi beschrijft, en anderzijds gepreciseerd en meer omlijnd uiterlijk. Af en toe of regelmatig die sacrale stilte opzoeken helpt om de identificatie ermee te verwezenlijken en de eenheid aan te voelen met zowel 'zijn geheime onrijpheid' als dat 'schijnbare masker'.
To be alone is essential for man to be uninfluenced, for something uncontaminated to take place. For this aloneness there seems to be no time, there are too many things to do, too many responsibilities and so on. To learn to be quiet, shutting oneself in one's room, to give the mind a rest, becomes a necessity. Love is part of this aloneness. To be simple, clear, and inwardly quiet, is to have that flame. Jiddu Krishnamurti, Letters to a Young Friend, 20
Alleen zijn is essentieelvoor de mens om niet te worden beïnvloed, om ietsonbesmets te laten plaatsvinden. Om deze alleenheid te leren voelen lijkt er nooit tijd te zijn, er is altijd iets tedoen, we hebben te veelverantwoordelijkheden enga zo maar door.Om te lerenstil te zijn wordt het noodzakelijk om ons zelf op te sluitenin een kamer.Liefdemaakt deel uit vandeze alleenheid. Met dit vuur in zich is men eenvoudig, helder,en innerlijk stil. Jiddu Krishnamurti, Brieven aan een jongevriend, 20
Een mens wordt altijd geroepen
