In een fabriek te werken is voor geen mens een plezierige opdracht en deze persoon is niet beter dan een ander. Als in een roes groeide nochthans daardoor in hem het verlangen om een eind te maken aan diens eigen kostbare leven dat nog maar vierentwintig jaren jong was, en met een scherp mes te snijden in beider polsen en te laten doodbloeden zodat er een stopping zou komen aan het kloppen van het jonge hart in de overtuiging dat dan de pijn er niet meer zou zijn en dat dan  de rust wel ging terug komen. Had hij de moed niet? en ging de pijn van het gemis heel het leven hem achtervolgen? Hij wist toendertijd niet wat er aan de hand was en besefte ook niet dat de pijn veroorzaakt werd doordat er een leegte was in het hart: een groot gemis. De pijn bleef aan de deur van het hart kloppen tot op de dag dat Ik op mijn weg de sleutel vond om het slot om te draaien en de verse wind te laten binnenstromen in al de lege holtes van het koude lichaam. Want het grote nieuws dat meegebracht werd door de vreemde gedachten en ideeën uit de wereld van die Oosterse mystieke wetenschap die me terug de Eenheid toonde maakten mijn lichaam terug jong en vulde het met een onbeschrijfelijk geluksgevoel. Zoals een pasgeboren kind moest ik er terug mee leren lopen, het leven had me bij de gratie van de onstoffelijke Schepper nieuwe ledematen gegeven waarmee ik in het Paradijs mocht werken en de voor mij nieuwe kennis omzetten en transformeren in voedsel voor de Nieuwe Aarde dat nu als hemels manna door iedereen die het kan gebruiken met veel smaak opgenomen wordt.