Allan Kardec schrijft over mediums in het jaar des Heeren 1884 in zijn boek: PROEFONDERVINDELIJK SPIRITISME, HET BOEK DER MEDIUMS OF GIDS VOOR MEDIUMS EN TER INVOCATIE VAN GEESTEN, het volgende:

Over de mediums.

Alle menschen zijn mediums: alle hebben een Geest die hen tot het goede leidt als zij naar hem willen luisteren. Dat nu eenigen door eene bijzondere mediumniteit met hem in gemeenschap zijn, terwijl anderen hem alleen door de stem van het hart en der rede hooren, doet er weinig toe, het is daarom niet minder hun beschermgeest die hen raad geeft. Noem dezen geest, rede, intelligentie, het blijft altijd eene stem die aan uwe ziel antwoord geeft en u goede woorden mededeelt; alleen verstaat gij die niet altijd. Niet allen weten te handelen naar de ingeving der rede, niet de rede die eer kruipt en zich moeielijk langs den grond sleept, dan loopt, niet de rede die zich te midden der stoffelijke en grove belangen verliest, maar de rede die den mensch boven zichzelf verheft, die hem naar onbekende gewesten voert; het heilig vuur dat den kunstenaar en den dichter bezielt, de goddelijke gedachte die den wijsgeer verheft, de opwelling die zoowel de individuen als de volken medesleept, die rede die het algemeen niet begrijpen kan, maar die den mensch verheft en hem, meer dan eenig ander schepsel tot God voert, het verstand dat hem van het bekende tot het onbekende weet te leiden en hem de verhevenste dingen doet ten uitvoer brengen. Luistert dus naar die stem in uw binnenste, naar den goeden genius die steeds tot u spreekt, en gij zult steeds meer en meer uwen beschermengel hooren, die u uit den hoogen de hand toereikt; ik herhaal het, de innerlijke stem die tot uw hart spreekt, is de stem der goede Geesten, en het is uit dat oogpunt beschouwd, dat alle menschen mediums zijn.

Channing.

Moqui Stenen zijn levende stenen die van oudsher hun herkomst hebben vanuit de Indiaanse reservaten in het westen van de Verenigde Staten. Moqui in het Indiaans betekent Trouwe Schat. De Indianen ontdekten al vroeg de helende krachten van de Moqui Marbles. Honderden jaren geleden al ontdekten de Indianen dat de stenen helend waren voor lichamelijke klachten, maar ook voor de ziel en het in balans brengen van de aura.

Moqui marbles brengen rust, vrede en overredingskracht in een gestrest bestaan zeker bij mensen die hier overgevoelig voor zijn. Ze blokkeren ook negatieve invloeden door anderen.

Moqui marbles komen uit de oerlagen van de aarde (vandaar hun hardheid) en worden door hun hardheid en vorm naar de oppervlakte geduwd, net als de Indiase Shiva Lingams. Er is een mannelijke en een vrouwelijke vorm (pos/neg) waarbij de vrouwelijke vorm vaak ronder, gladder en kleiner is. De mannelijke en vrouwelijke Moqui Marble vormen samen een geheel, waarbij de mannelijke vorm rechtsdraaiende energie en de vrouwelijke vorm links draaiende energie heeft.

Moqui marbles zijn zeer ijzerhoudend en hebben verder Mangaan, Titaan en Palladium in zich met een zeer hoge hardheid van 7.4. Dit te vergelijken met buitenlandse steen zoals Meteorieten en Moldavieten vanuit het heelal op onze aarde gestort als vergane planeten. Ze werken naast energie overdrager ook als versneller en informatie gever.

Moqui Marbles helpen bij blokkades in het lichaam, de geest en de ziel, herstellen de aura en versterken de eigenwaarde en levenszin. Om de energie van de Moqui Marbles te ervaren kun je de stenen in je hand nemen. Mannelijke steen in je linkerhand en de vrouwelijke steen rechts. Sluit je handen zacht en breng beide handen naar je hartstreek. Je zult nu na verloop van enkele minuten de energie ervaren en voelen dat je armen willen reageren.

Moqui marbles moeten als paartje bij je worden gedragen en zullen door je lichaamswarmte extra aktief zijn. Bijzonder ook is de hulp van de Moqui Marbles bij slaapproblemen, leg een set in of onder je kussen en je zult merken dat de slaapproblemen verminderen/verdwijnen. Vooral bij onrustig slapende kinderen, waardoor ouders vaak ook te weinig nachtrust krijgen werkt dit uitstekend. Maar ook bij volwassenen zijn de resultaten zeer bevredigend. Ook bij mensen met te veel stress en burn-outs zijn de resultaten meer dan bevredigend. Gezegd moet in dit kader dat ieder mens anders reageert en de effecten op de geneeskrachtige stenen natuurlijk wisselend zijn. Na verloop van tijd kan het zijn dat de stenen minder gaan reageren omdat ze veel negativiteit opgenomen hebben. Deze kunnen dan weer opgeladen worden door ze in een bakje met bergkristal stenen +/- 48 uur voor het raam in het licht (zon/maan) te zetten, waarna ze weer zijn geactiveerd

~ met dank aan edelstenen-en-mineralen.nl

Het is aanvaarbaar te opperen dat slechts bijgeloof aan de basis ligt van de massale rush naar mensen zoals John Of God en desondanks kan niemand ontkennen dat de geheimzinnige sfeer rond deze Braziliaanse Casa mensen blijer en vooral mentaal sterker kan maken. De in wit geklede toeristen hullen zich in ontvankelijkheid en genieten  van mekaars vriendschappelijke aura beseffende dat dit de enige deur is naar een betere wereld. Desondanks was ik ontgoocheld toen ik te horen kreeg dat mijn exceptionele stenen tweeduizend vijfhonderd dollar ( = € 1.875) gingen kosten, Door dit toedoen kon ik me niet meer van het vermoeden ontdoen dat er in economische route van die commercie ergens een omweg liep naar persoonlijk profijt. Zonder met mijn terechtwijzende vinger iemand aan te wijzen hebben mensen met spiritueel beslag mijns inziens een speciale verantwoordelijkheid om de omgang met het leven eenvoudig te houden en extreem winstbejag achterwege te laten. De stenen heb ik dus met de vlieger niet meegebracht maar ik had het intuïtief vermoeden dat ik mijn gerief ging kunnen vinden in de eigen landelijke streek hetgeen later met positief resultaat bevestigd werd. Een handelaar, en tevens een spirituele vriend, met een winkel met stenen en mooie mineralen en dergelijken in Antwerpen kon voor mij gelijkaardige exceptionele stenen gewoon uit zijn schuif toveren, want hij kende dergelijke stenen; ze lagen daar te koop voor een uitzonderlijk democratische en menselijke prijs en sindsdien ben ik de bezitter ervan, en niemand heeft ze sinds dat moment niet meer gezien behalve deze schrijver.

Vandaag wil ik een vreemd verhaal aan mijn blog toevertrouwen en wanneer je me zult tegenkomen zal ik waarschijnlijk alles ontkennen want het verhaal vertellen zal me heel kwetsbaar maken. Het verhaal begint in Brazilië op de plaats waar we twee weken verbleven hebben: Abadiania, in de Casa van Joao De Deus. Ik maakte deel uit van een kleine groep die van over de hele wereld bijeengegaard was om te genieten van de kracht van de Entiteiten die de dienst uitmaakte om de healingszoekende mensen te begeleiden naar een gezonder leven wat dat ook moge betekenen. Iedereen mocht op een zeker moment van het begin van het verblijf aldaar zijn specifieke vragen neerschrijven om de volgende dag aan de Entiteiten te laten lezen. Iedereen in de Groep had daarmee geen noemenswaardige problemen want iedereen had de lange reis ondernomen met als doel zijn of haar fysieke en misschien mentale zorgen te zien verlichten door de Genezers van Abadiania. Maar voor deze traveler was het een kortstondig zoektocht om zijn briefje te vullen met een vraag aan de onzichtbare helpers want tot dan toe had deze er nog niet over nagedacht vermits het zijn doel niet was geweest met een vraag op zak naar ginder te reizen. Maar misschien mede door de smaak van het Açaïsap werd zijn zoeken naar een vraag op een goed spoor gezet, mijn vraag betrof namelijk de opdracht waarmee ik in dit exotisch land terecht gekomen was: Help me als het jullie belieft aan voldoende kracht om dit werk zo lang mogelijk uit te oefenen, en was daarmee blij met deze vraag. Het antwoord van de Entiteiten liet niet lang op zich wachten, de volgende dag kwam het antwoord uit de mond van John met als doel mijn vraag een gepaste omkadering te geven: Een heerlijke onspanning werd me aanbevolen met kosmische muziek op de achtergrond en flikkerende lichten vanuit gezegende kristallen wachten de zoeker op om weg te zinken in een diep rust. Dat was het eerste gedeelte van hun antwoord. Het tweede gedeelte daarvan was de opdracht van een totaal ander caliber, namelijk om in het bezit te komen van twee exceptionele stenen en het exceptionele bestond er in dat de twee stenen elkaars tegenpool waren, moeilijk te begrijpen maar simpel te verstaan als duidelijk wordt dat van de twee stenen er de ene mannelijk genoemd wordt en de andere vrouwelijk. Vanaf het moment dat ze in het bezit kwamen van de eigenaar mochten ze aan niemand meer getoond worden en  slechts persoonlijk gebruikt worden om de drager op te laden met zuivere energie: het antwoord dat het resultaat was van mijn gestelde vraag.

Op de vraag ofdat de Mens een vrije wil heeft of niet kan tot in de eeuwigheid gediscuteerd worden en tot hier toe heeft nog niemand een pasklaar en deftig antwoord op tafel gelegd laat staan dat men "vrije wil" gedefiniëerd heeft, want wat betekent een vrije wil? Wanneer is een wil vrij en wanneer niet? Is een wil an sich vrij of niet? Indien de Wil - meestal - niet vrij is wanneer is hij dan wel vrij? Als ik de straat wil oversteken om naar een etalage te gaan kijken of om een vriend te spreken is dat dan gebaseerd op een vrije wil of niet? Zoniet, wanneer is de wil dan toch - zogenaamd - vrij? Zijn onze keuses gebonden aan iets of zijn ze vrij, zijn we vrij om te kiezen tussen verschillende dingen of zijn we niet vrij om te kiezen. Of willen we gewoon iets? zonder dat er sprake is van vrijheid, en zeggen we achteraf dat we vrij waren om te kiezen?

Over mijn trip naar Abadiania ben ik nog niet uitgesproken laat staan uitgedacht want het impact dat die uitstap naar Brazilië op mij heeft gehad is nog niet verwerkt en moet nog altijd een plaats in mijn leven krijgen. Waarover hier in het druilerige België wordt gesproken, gefantaseerd en workshops worden over gegeven, daar pakt men in Abadiania gewoon de koe bij de horens en kan men zonder aarzelen en schroom spreken over Entiteiten en healing alsof het Dagelijkse Kost is. Natuurlijk is 'Healing', en de zogenaamde mirakels, terplaatse geen dagelijkse kost maar wordt het door de believers ge-ogenschouwd als het begin van een lang proces dat eventueel leidt naar een andere kijk op het leven in al zijn aspecten alhoewel ik gehoord heb van wonderbaarlijke genezingen en geef ik die verhalen het nodige krediet want dat ademt de plaats en het gebeuren rond het Medium John Of God wel uit. De terugreis naar de eigenste thuishaven leverde helemaal geen overbodige tranen op want deze schrijver en eigenlijk iedereen van onze groep besefte terdege dat het grootste souvenier niet in de valiezen stak maar veilig opgeborgen was in het spirituele centrum van het hart en onaanraakbaar was voor allerlei skeptisisme van anderen, want de uren die we doorbrachten in die sacrale plaats konden we met vertrouwen achterlaten in de goede handen van de herinneringen.

We zijn een tijdje uit de ether geweest en dat werd veroorzaakt doordat deze schrijver in december naar het andere halfrond van onze planeet gevlogen is en meer bepaald naar Abadiânia, in Brazilië. Lezers met meer achtergrondinformatie zullen onmiddelijk begrijpen dat dit het spirituele oord is van João de Deus alias João Teixeira de Faria . Het was voor de schrijver dan ook een unieke ervaring die hem overviel en in zijn schoot geworpen werd door een gentleman die zijn hulp zeer goed kon gebruiken. Op het ogenblik dat dit geschrijf hernomen wordt begint het verwerkingsproces zich te nestelen in het dagdagelijkse leven en tegelijkertijd in het stappenplan naar de toekomst toe, als we dat zo mogen noemen voor iemand die van moment naar moment leeft, in dit verband mag ik een wens citeren van iemand die me ter gelegenheid van Nieuwjaar 2013 onlangs de zijne zond "Ik wens jou een boeiende reis gestuurd door een gerichte wind: God's adem".

 wij zijn maar als blaren

ritselend langs de zoom

van oude wouden

en alles is onzeker,

en hoe zouden wij weten

wat alleen de wind weet, kind

De glazen asbak was blijkbaar vannacht op de grond gevallen en de vieze inhoud had zich over het tapijt verspreid. Ik merkte dat de geur van de sigarettenpeuken en de assen in mijn neus een walging opwekte. Het gordijn was door mijn slecht humeur gisterenavond slordig dichtgeschoven en liet de ochtendzon door de opening haar stralen binnenkomen en gelukkig niet op mijn ogen want ik had hoofdpijn. Ik moest allang opgestaan zijn maar mijn hoofd was nog zwaar door de vele Duvels. Ik fantaseerde dat een Engel de kamer binnenkwam, gedragen door de moeiteloze kracht van haar witte vleugels en die de schade kwam opmeten. Maar deze kwam blijkbaar wonderwel in de kamer tevoorschijn met andere vragen in haar hoofd want met duidelijk verstaanbare woorden stelde zij me de vraag wat ik vandaag wilde zijn: gelukkig of ongelukkig. Zonder erbij na te denken antwoordde ik dat ik vandaag eindelijk eens gelukkig wilde zijn. Twee weken geleden was mijn vrouw opgestapt met mijn beste vriend en de wonde bloedde nog. In ieder geval bood deze engel me nu de mogelijkheid aan om dat verleden los te laten en me te richten op de dingen die me vandaag zouden kunnen overvallen zoals negatieve herinneringen en bruine enveloppen van de fiscus en ze op te vangen met een vrolijke lichaamshouding. Na het douchen had ik de koffiezetter aangezet en was ik het voorval met de engel al bijna vergeten toen de telefoon zijn best deed om aandacht te vragen.

Voor veel mensen is religie een onderwerp dat geklasseerd kan worden bij de B van bijgeloof, voor mij echter bij de M van mystiek, alhoewel dat voor diezelfde mensen natuurlijk geen verschil uitmaakt. De nuance ligt in de oorsprong van het gevoel dat men mysticisme noemt. Indien men er van uit gaat dat de Mens en al wat existeerd het resultaat is van een toevalligheid in de chemische moleculen dan zou ik in dit pandemonium ook twijfelen in het bestaan van een creator die men God wil noemen. En wanneer men aanhanger is van een creationistisch geloof moet men een persoon zijn die met simplistische oogkleppen over de ontegensprekelijke bevindingen van de exacte wetenschap durft stappen. Toch blijft de term mystiek niet ongemerkt als men zich open stelt voor de grootsheid en de kracht van de natuur en het leven.  De Natuur enerzijds en de dominantie over de natuur van de egocentrische Mens anderzijds, het lijkt allemaal onoverkomelijk en gepredestineerd door de machtzucht des mensen's nauwe ego. Maar als de zoekende eenling over de drempel stapt van de innerlijke stilte en daar de brug ontdekt die leidt naar het panoramisch zicht op het Universum in het grenzenloze hart dan herkent die eenzelvige Mens sowieso de sacrale geschiedenis die ingeluid wordt met de oorspronkelijke Oerknal en stopt in het hier en nu en herkent zijn reflectie in ieder moment.

Ieder partikeltje - zo groot en zelfs kleiner dan een speldenpunt - van een ruimte, leeg of gevuld met objecten, is een afbeelding van het grote geheel dat we Kosmos noemen. Zoals iedere miniscule cel een duplicaat is van ons lichaam. Op dezelfde manier zijn wij als mens een identiek afgietsel van het Universum. Met de hulp van de Ratio is dit allemaal misschien moeilijk of onmogelijk te vatten maar via de Sacrale Stilte des te beter. Dit en nog veel meer komt binnen in ons intuïtief lichaam via graziosoose inzichten. Mijn gewezen en heengegane turnleraar Jan Lamquet die tevens mijn eerste contact was met het spirituele corsage van de mens vertrouwde me dikwijls toe dat hij dergelijke kennis noch voor waar aannam maar ook nooit verwiep, maar deze in de schuif legde van de nog te checken onderwerpen en ze daar liet liggen totdat er meer informatie voor hem beschikbaar zou zijn, een mooie en interessante levensleuze die ik graag overnam. Over de meeste mysterieuze aspecten van het leven heb ik in de loop van de jaren wel een eigen soepele mening gevormd maar toch en desalniettemin liggen er nog veel onderwerpen in mijn goedgevulde schuif. En deze is er één van:

De theorie over de wedergeboorte is gebasseerd op verhalen van mensen die beweren dat ze al eerder geleefd hebben en duidelijke herinneringen meebrengen als bewijs dat hun verhaal klopt als een bus en zelfs sceptici verbaast doen staan alhoewel ze dat slechts schoorvoetend durven toe te geven. Ook het leven na de dood lijkt door believers duidelijk omschreven te worden want het verhaal van de lange tunnel met op het einde het schitterende licht wordt wereldwijd door diegene die het meemaakte vertelt aan iedereen die het wil horen. Al die beweringen en mooie verhalen over reïncarnatie boeiden deze schrijver ook vele jaren en met grote interesse las ik spannende biografiën met dit gegeven als onderwerp. Maar een mens evolueerd en het denkpatroon kan veranderen zoals alles trouwens. Op dit moment zie ik enkel rondom mij een oneindige oceaan zonder bodem en naast mij zijn er ontelbare andere mij's en ik vraag me dikwijls af waar de grenzen zijn tussen al die mij's want ik zie er geen, en evenmin zien wij geen grenzen in het verleden en naar de toekomst toe, en die grenzenloosheid geeft gemoedsrust en een liefdevol hart. Maar ook vertrouwen dat alles loopt zoals het moet lopen want een mensenwezen kan vreemde wendingen nemen die door anderen onbegrijplijk zijn, en wie ben ik om daarover te oordelen. Elke geboorte heeft zijn eigen scenario dat nooit op voorhand mag ingekeken worden, het is altijd een verrassing en pas achteraf zien we de samenhang der dingen. George Bernard Shaw (1856 - 1950) wist ook dat je beter een leven lang fouten maakt dan een leven lang niets te doen, hij was dan ook een beroemd schrijver die waarschijnlijk veel fouten heeft gemaakt en dan mag je zoiets schrijven. 

Hoe meer je
je identiteit
ontleent
aan je gedachten,

des te meer raak je
afgesneden
van de spirituele
dimensie
in jezelf.

Eckhart Tolle

De mens is een doorzichtig en onbepaald wezen dat zich moet uitdrukken via zekere gedragingen en dat als gevolg daarvan uiterlijk - voor de anderen - veel meer omlijnd en gepreciseerd wordt dan hij innerlijk is. Hieruit komt de tragische wanverhouding voort tussen zijn geheime onrijpheid en het masker dat hij opzet in zijn omgang met anderen . Er blijft hem niets anders over dan zich innerlijk aan dat masker aan te passen alsof hij werkelijk diegene is die hij schijnt te zijn!

Wanneer je de ander zult kunnen integreren en aanvoelen als een deel van je-zelf zal het gevoel van die tragische wanverhouding verdwijnen als sneeuw voor de Zon. Die metamorfose wordt gedragen door de sacrale stilte die leeft achter dat doorzichtig en onbepaald wezen, zoals je dat zo mooi beschrijft, en anderzijds gepreciseerd en meer omlijnd uiterlijk. Af en toe of regelmatig die sacrale stilte opzoeken helpt om de identificatie ermee te verwezenlijken en de eenheid aan te voelen met zowel 'zijn geheime onrijpheid' als dat 'schijnbare masker'.

To be alone is essential for man to be uninfluenced, for something uncontaminated to take place. For this aloneness there seems to be no time, there are too many things to do, too many responsibilities and so on. To learn to be quiet, shutting oneself in one's room, to give the mind a rest, becomes a necessity. Love is part of this aloneness. To be simple, clear, and inwardly quiet, is to have that flame.
Jiddu Krishnamurti, Letters to a Young Friend, 20

Alleen zijn is essentieel voor de mens om niet te worden beïnvloed, om iets onbesmets te laten plaatsvinden. Om deze alleenheid te leren voelen lijkt er nooit tijd te zijn, er is altijd iets te doen, we hebben te veel verantwoordelijkheden en ga zo maar door. Om te leren stil te zijn wordt het noodzakelijk om ons zelf op te sluiten in een kamer. Liefde maakt deel uit van deze alleenheid. Met dit vuur in zich is men eenvoudig, helder, en innerlijk stil.
Jiddu Krishnamurti, Brieven aan een jonge vriend, 20

De Rooms-Katholieke Kerk loopt 200 jaar achter. Dat zegt de gisteren overleden vroegere aartsbisschop van Milaan, Carlo Maria Martini, in een interview dat vandaag in de krant Corriere della Sera is verschenen. Martini, die aan de ziekte van Parkinson leed, stond vorige maand voor de krant een ordegenoot - hij was jezuïet - te woord. Martini stond bekend om zijn progressieve opvattingen. Hij zegt in het postuum gepubliceerde interview dat katholieken zelfvertrouwen missen. "Onze cultuur is oud geworden, onze kerken zijn groot en leeg en de kerkelijke bureaucratie neemt toe, onze godsdienstige rites en de kleren die we dragen, zijn pompeus." Hij waarschuwt dat de kerk milder moet zijn jegens gescheidenen. De vraag is volgens hem niet of zij de sacramenten mogen ontvangen, maar hoe de kerk gezinnen kan helpen. Duizenden inwoners van Milaan hebben zaterdag afscheid van de vroegere aartsbisschop genomen. Martini, die gold als een kandidaat voor het pausschap, leidde het grootste katholieke bisdom in de wereld van 1980 tot en met juli 2002. Hij wordt maandag begraven in de Dom van Milaan.
De Morgen 1 september 2012


Is de Kerk inderdaad stil blijven staan terwijl de mensheid verder geëvolueerd is vooral in de richting van het individualisme en dat sinds de Verlichting (1650 -1850). Eenvoudig kan gesteld worden misschien dat de Kerk hetzelfde simulare verhaal van de Kikker doorloopt die gekneld zit in zijn kleine vijver en er stellig van uit gaat dat die vijver de Wereld is. Iedereen ziet wel het grappige dat die kikker verbeeld maar wie ziet hetzelfde soms verschijnen in het eigen leven waar een met prikkeldraad omringt leefgebied zijn kosmische wereld moet verzinnenbeelden gebarricadeerd met een dogmatisch denken en een met oogkleppen uitgeruste ratio.
Daarom: Een standbeeld voor mensen zoals Martini 

Een groep toeristen heeft zaterdag in IJsland uren gezocht naar een vermiste vrouw om haar uiteindelijk terug te vinden in de groep die aan het zoeken was. De toeristen trokken met een bus door IJsland en waren nabij een vulkanisch gebied gestopt. De vrouw verdween even om zich om te kleden en op te frissen. Toen ze terugkwam, herkende niemand haar, meldt de IJslandse website Reykjavik Grapevine. Enkele uren later ging het als een lopend vuurtje rond dat er een vermiste passagier was. De vrouw herkende de beschrijving van zichzelf niet en begon duchtig mee te zoeken. Ongeveer 50 mensen kamden de omgeving uit, de kustwacht werd gealarmeerd en zette een helikopter in om de vrouw op te sporen. Om 3u 's nachts werd de zoektocht afgeblazen toen duidelijk werd dat de vermiste vrouw heel de tijd in de groep zat op zoek naar zichzelf.
Bron: De Morgen van 30 augustus 2012

Het lijkt wel komkommertijd in mijn geschrijf en dat beetje dat verschijnt is de laatste tijd erg mager en saai ondanks het mag gezegd en geschreven worden dat mijn dagelijkse werkschema's in de realiteit afgewisseld worden door lichtzinnige en onbesuisde acties  en ogenschijnlijke inhoudloze pitstops achter een boek. De meest actieve gedeelten van mijn dagschema's zijn niet altijd de meest zichtbare voor de directe omgeving, het andere gedeelte van de dagschema's - het rustige en introverte gedeelte - des te meer. Misschien, als ik erover probeer na te denken, komt het omdat ik voordat ik bepaalde beslissing neem en tot bepaalde acties overga, toch wel degelijk niet zo maar over één nacht ijs stap, en eerst ernstig wik en weeg, en dit dan liever alleen dan met twee. Anderzijds weet ik soms niet waardat die ideeën en de inspiraties vandaan blijven komen om bepaalde dingen te doen, ze komen in ieder geval niet uit mijn eigen ver verleden. De zaken die ik momenteel ten uitvoer breng komen uit een ijle of indirecte omgeving waar mijn verleden niets mee te maken heeft, het zijn totaal nieuwe dingen, die ik desondanks en desalniettemin met meer dan genoeg plezier en met de simpele talenten waarover ik mag beschikken tot een goed eind breng. Indien je meer wil weten over mijn toekomstplannen dan moet je maar blijven komen kijken.

grtjs




 

De Waarheid moet je zelf vinden en je moet het pad alleen gaan - en eigenlijk is er geen pad naar De waarheid. De Waarheid is een uitgestrekte oceaan die niet in kaart gebracht is, zij is onpeilbaar. Je moet ze zelf vinden, je moet eindeloos lopen, en die eindeloosheid zal een marteling worden, iets waar je bang voor bent als je niet begrepen hebt waar we het in begin over gehad hebben. Dan verdwijnt namelijk de tijd, dan leef je zo in die vol-ledigheid dat de tijd verdwijnt en leef je totaal in het heden, het hier en nu. Heb je ooit een vogel zijn glijden op zijn vleugels of een blad zien vallen of de zon zien schitteren op het water of de volle maan zien reflecteren op het water. Heb je dat al werkelijk gezien?, de schoonheid van dat moment?, op dat moment is er namelijk geen tijd: dat moment is eindeloos, maagdelijk, onvergankelijk,... tijdloos. Datzelfde zie je ook in een religieuze geest gebeuren. En het is alleen zo'n religieuze geest die het onmetelijke, het naamloze, kan ontvangen.


vrij vertaald naar de tekst van Jiddu Krishnamurti


Truth is the vast ocean which has not been charted: it is fathomless

Wetenschap beweert dat de Mens een eindproduct is van de evolutie, en dat zou je Darwinisme kunnen noemen. Veel is daar niet tegenin te brengen en wanneer je dat wel van plan bent zijt ge een creationist, en dat is een believer van een god die als bijberoep het heelal geschapen heeft, en dat is niet niks. Je zou ook gewoon tegen de stroom kunnen zwemmen en durven beweren dat de Mens niet het eindresultaat is van de Evolutie maar de oorzaak, met andere woorden is de Oerknal volledig in opdracht geweest van de Mens, en ik weet niet ofdat de wetenschap daar vrede mee kan nemen en evenzo voor de adepten van de verschillende godsdiensten. Dat zouden we eens moeten bespreken tussen pot en pint. Enfin, geniet ondertussen van het resultaat van de natuurlijk selectie en gelukkig zien we geen bonobo's op het podium rondhuppelen, evenmin als gepluimde aartsengelen, maar jonge mensen die hun creativiteit en liefde voor kunst kunnen uiten in een desondanks hoogstaande cultuur, een parel aan de kroon.