'PATATI PATATA
Een ontroerend verhaal over een liefdevolle relatie tussen dochter en haar dementerende moeder

The Breast Cancer Site
Klik deze site elke dag aan en help borstonderzoek betaalbaar houden

Archief per maand
  • 04-2010
  • 12-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 02-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008


    Feel good in TITI's elektronisch kletscafé waar het leven gezien wordt door een Oiljsterse vrouwenbril...en feel je niet good, dan retour à domicile!

    30-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Viva Leterme!
    30....

    december...

    2008...


    Leterme I heeft wel iets goeds opgeleverd!

     

    Ik weet het, de man zelf wordt door de media afgedaan als een verongelijkt, chagrijnig, betweterig, eigengereid en miezerig kniezertje. Iedereen denkt er het zijne of het hare van, maar ik ben hem en zijn pipo’s dankbaar. Dat maandenlange Wetraatgeklungel heeft iets geweldigs opgeleverd en kleinzoon heeft er alle baat bij gehad, gewoon door ons dagelijks kwartiertje kranten lezen. Kleinzoon weet nu perfect wat metaforen zijn. Komt door dat herhaaldelijk gebruik van klontjes suiker, borrelnootjes en dikke vissen of sardienen in de pan. Hij begrijpt ten volle dat bepaalde uitdrukkingen een bewezen averechtse betekenis kunnen hebben. Zo staat “goed bestuur” gelijk met “wanbestuur” en is “ politieke moed” een synoniem van “arrogante overmoed”.

     

    Een bloedhekel had hij aan spreekwoorden, want “ Allez meme wie praat nu zo?” tot hij las dat de term “ de zwarte Piet doorgeven of doorspelen” schering en inslag is bij de Wetstraatezen en oude Middeleeuwse en folkloristische gebruiken zoals “met pek en veren insmeren” of “ de hoofdvogel afschieten” opnieuw trendy termen zijn.  “Schitteren door afwezigheid” wordt haast elke week meer dan perfect geïllustreerd door de woensdaguitzendingen van Villa Politica, waar Linda De Win vaak” bokkesprongen moet maken” en zich  “uit de naad moet werken” om toch iemand “bij de kraag te vatten” die iets of wat zinvols te vertellen heeft. Kleinzoon ziet ook dat het merendeel er ”voor spek en bonen bij zit” uiteraard nog meer voor de verloning. Zij bewijzen dat “men de gans plukt, zolang die veren heeft” en het nut “om in het gareel te lopen” kwestie van “een graantje mee te pikken” en ondertussen blijft het “ weinig wol geven doch veel geblaat”.

     

    Nooit eerder werden de legendarische woorden van Koningin Victoria meermaals “ uit de kast gehaald” dan de laatste dagen, want met het eisen van een commissie “om klare wijn te schenken” in het Justitie versus Vandeurzenverhaal, zijn vooral de blauwe vogels ‘ not amused”.

    Nogal wiedes, straks wordt er in Laken een adelaar beëdigd en “adelaars vangen geen vliegen” tenware ook hij “gekortwiekt wordt”, alhoewel zonder “de hete adem van De Wever in zijn nek”, mag die man voor mijn part gerust “aan de bak komen”. Misschien slaagt hij er wel in om “ de bakens te verzetten” en wordt het niet langer voor dit landje “huilen met de pet op”.

     

     

     

    Reageer (5)

    18-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.18/12/2008
    18....

    december...

    2008...


    De wenskaarten sijpelen binnen. Met mondjesmaat. Momenteel overwegend van mensen die geen moer om mijn lichamelijke toestand en geluksgehalte geven, wel om mijn portemonnaie: drie restauranthouders, twee kledingzaken, een aannemer van bouwwerken notabene, een schoenen- en een lingeriewinkel. Wenskaarten als noodkreet in tijden van tanend koopgedrag, zo beschouw ik hun kaartjes. Voor het eerst in jaren geven een handvol lokale handelaars een teken van leven, schijnen ze me te kennen terwijl ik er in evenveel jaren geen voet meer heb binnengezet. Inefficiënte reclame,  wat zij niet weten  publicity hardly seduces me.

     

    Het apezuur (té gek woordje ontleend aan Theaatje uit Zeeland) kreeg ik pas van de wensen van een provincie- en gemeenteraadslid. Dat mens kent mij van haar noch pluim, doch slaat me rond de oren met een resem aan hoedanigheden mocht ik er aan voldoen dan ben ik klaar voor een psychiatrische instelling. “Wees een weg”, schrijft ze, “een weg voor hen die dwalen plus een haard die constant warmte schenkt.” Uitgerekend dit komt van een dame die volgens de ellenlange opsomming van tal van raden en organisaties waarin zij figureert op z’n minst 24 op 24 uur wakker moet blijven om aan haar familiale verplichtingen iets of wat te kunnen voldoen! Het soort vrouw dat, mocht zij kinderen hebben en laat ons hopen van niet, haar koters voortdurend de deur uitjaagt naar allerlei kampen om haar politieke en zogezegd sociale activiteiten te kunnen vervullen. En zo iemand wenst mij de weg te wijzen!

     

    Pas op, hier komt het toppunt. Madame vraagt mij tevens te fungeren als brug. Een brug ja, een bridge over troubled waters om oevers te verbinden  en… - neen het is nog niet gedaan- tevens een huis moet ik zijn, een soort opvanghuis dus, voor hen die vluchten”. Nu moeten jullie weten dat de dame in kwestie deel uitmaakt van uitgerekend die politieke partij die al ruim vijfentwintig jaar alles tewerkstelt om de bruggen tussen het Noorden en Zuiden van dit landje op te blazen en liever de hielen van elke vluchteling ziet dan de neus, dan begrijpen jullie wel dat ik haar vanavond reeds met alle plezier mijn wederwensen ga voorbereiden en dit à la façon de Titi. Wedden dat het mens niet zal reageren?

     

    Reageer (3)

    13-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voilà...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen






    Hier is ze! Axelle. Net 24 uren jong. Om het in prinselijke bewoordingen uit te drukken: een” echt vroowtje”. Eentje  in mini formaat.

    “Zeer alert babietje” wist de dame van Kind & Gezin. Mijn gedacht! Dag na dag ervaren we een willetje van jewelste en stembanden van olala. Mio marito weet zeker dat mijn genen er voor een flink stuk tussen zitten en dochter bijgevolg lang nog niet beseft wat er haar te wachten staat!

     

    Eigenlijk is Axelle er al ruim drie weken, maar ze heeft haar grootje zodanig in de ban dat er van blogjeschrijven bitterweinig in huis komt. Voeg daarbij dat ons ventje voor het eerst zware toetsen moet doorstaan. Een degelijke voorbereiding op de “blok” in de humaniora naar verluid. Aangezien mademoiselle vóór elke voeding zowat de halve buurt de boom in jaagt met haar gekrijs, hebben wij het logement van kleinzoon maar verlengd tot volgende week dinsdag. Verlengd ja. Kleinzoon logeert hier immers ( met uitzondering van de week-ends) sedert medio oktober. Komt door die vroeg ingezette proefweeën van zijn moeder.

     

    Op en neer gaande baarmoederactiviteiten tot 70% op de monitor hebben wekenlang ons rustige, gezapige leventje totaal overhoop geschopt. De telefoon werd een soort van hoogspanningscabine. Dochter zat, beter gezegd lag, er gelaten bij. De dromende, verrukkingsvolle uitdrukking op haar snoetje nam rechtevenredig toe met de omvang van haar lichaam. Drie keer werd ze veiligheidshalve opgenomen. Het is te zeggen, werden wij opgenomen want schoonzoon zat puur toevallig steeds in het buitenland. Telkens na anderhalve dag opname retour à domicile. Voor mijn kind om gek te worden, voor mij één troost: drie kilo’s kwijt. Foetus-watching is stukken heilzamer dan de Weight-Watchers.

     

    De vierde opname werd het lang verwachte schot in de roos. Na vijftien eindeloos durende uren werd mijn kind verlost van haar zoete last. Daar lag ze dan, ons kakelvers snoesje, in dat kleine bedje. Het resultaat van negen maanden liefdevol en zorgzaam verlangen en dit elf jaar na de geboorte van onze kleine prins. Een tikkeltje rood nog maar bij elke ademstoot werd ze mooier en mooier. Verdwenen alle kommer van de voorbije weken, weg de moeite in mijn ouder wordende botten. Zin om haasje-over te springen had ik en samen met ons ventje een indianendansje te doen rond de totem genaamd “Nieuw Leven”. Met dochter gelukkig geen problemen, meer nog, na een vijftal uren intensieve rust, zweefde ze door de kamer, pamperde en voedde haar droomkind met de flair van een doorgewinterde nanny.

    Meteen andere vragen die spontaan opwellen. Lukt de voeding wel? De reflexen oké? De ontlasting?

     

    En dan was er het thuisfront. De verjaardagsparty van kleinzoon diende de week daarop voorbereid. Maar zeven vriendjes waren uitgenodigd. Kastaars tussen 11 en 13 jaar. Zeven rappers stuk voor stuk, zeven uitgehonderde magen, zeven freaks van dezelfde jengel en beat tunes. Maar gek worden deden we niet, net niet. Gek werd ik eerder door de voorbereidingen van zijn nieuwspresentatie. Een soort dagblad samenstellen op het niveau van het zesde basisjaar. Gezamenlijke opdracht  met twee klasgenotes. Twee kwebbel- en giecheltantes om u tegen te zeggen. Twee opeenvolgende woensdagen en een zaterdag- en zondagnamiddag zijn ze langs gekomen. Bekaf waren we ’s avonds.

     

    Amper bekomen begon de voorbereiding van kleinzoons eerste grote spreekbeurt, nog zo’n samenwerkingsgeval. Dit keer echter met een rustig kereltje, eentje van allochtone origine, een schat van een jongen. Een probleem: de jongen had alle moeite om de spraakwaterval die mijn kleinzoon is bij te benen. Dus de zinsconstructies aan zijn spreektempo aangepast en een drietal avonden intensieve dictielessen gegeven. Tussendoor huistakencontroles en toezicht gehouden op het bedenken van enkele limericks door ons ventje en twee van zijn beste vrienden, genre:

     

    Een fier meisje woonde in een grote stad

    Ze was haast elke dag op pad

    Ze spiegelde zich dolgraag in de etalages

    van de winkels, botste  zo tegen een  boerenkinkel

    en viel pardoes op haar gat.

     

    Het metrum zit met haken en ogen in elkaar, doch ze staan op papier,  drie stuks.

     

    Doch the worst was yet to come…de voorbereidingen op “den blok” en deze week de uiteindelijke toetsen. Nederlands en Frans, liepen van een meer dan leien dakje maar die wiskunde…. Ben ik een oen inzake internet, mijn rekenkundig vermogen gewoon is beneden alle peil en kleinzoon is hongerig naar oefeningen. Neen, niet de reeds opgeloste uit zijn werkboek, nieuw materiaal wou hij. Voor het eerst na vijftig jaar een passer ter hand genomen, hoeken leren bepalen met een geodriehoek ( voorheen nooit van gehoord laat staan gezien) en een loep. De negenproef… rats vergeten, destijds het minste van mijn zorgen, voor het eerst Google de hemel ingeprezen  en zodoende een halve eeuw later, voornamelijk om gezichtsverlies te voorkomen, die kloteproef boven water gehaald.

     

    Symmetrieassen en diagonalen, metend rekenen van vierkante centimeter naar vierkante kilometer, kneepjes bij hoofdrekenen met natuurlijke getallen tot 10 miljoen en met kommagetallen, de gelijkwaardigheid bepalen tussen procenten, decimale breuken en kommagetallen, de kenmerken van vierhoeken, meetkundige relaties vastleggen, diagrammen uitwerken,toepassingen (de vraagstukken van voorheen) over treinen en wagens met gelijke eindbestemming, rijdend aan verschillende gemiddelde snelheden, elk met diverse welpaalde stops onder de baan  en dat soort zaken meer leren oplossen … I know now, allez ik denk het. Met uitzondering van eentje. Een vergelijking over het gewicht van een olifant en diens herseninhoud ten overstaan van deze van een volwassen man. Heb ik daar op gesuft, mensen en finaal heeft kleinzoon het dan voor mij opgelost. Hoe luidt het spreekwoord? “ Verstand komt met de jaren!”.




    Reageer (14)

    Inhoud blog
  • Zomaar
  • Liefst van hetzelfde laken een broek !
  • Kinderen of beestjes?
  • De duivel zit erop!
  • De nakomelingen van Boer Bavo
  • NJET
  • Ontmoetingen na bijna een halve eeuw
  • Olala
  • Op de vooravond van 21 juli...
  • 20-07-2009
  • 't Bakkerietje
  • Hilarische realiteit
  • Jammeren
  • A final curtain
  • Kamwielpaniek
  • Moederdagen
  • Impossible mais vrai!
  • Een zaterdagochtend
  • Omtrent Sarah en DeeDee.
  • Met de E van evolutie
  • In de nasleep van WO-lessen...
  • Mijn gedacht
  • Voor en spellen!
  • Smoelentrekkers
  • Titi is boos!
  • 't Groot Zot
  • Ik zie, ik zie...
  • Valentijn
  • Viva Leterme!
  • 18/12/2008
  • Voilà...
  • Sintje Merten in het land van Aalst
  • Vorstelijk eten.
  • Achtergesteld!
  • Voor mama

    Laatste commentaren
  • zeeppoeier-reclame (maart)
        op Wellustelingen 2
  • WO-16/05/2018 wordt het verhaal hernomen (maart)
        op Wellustelingen 1
  • sterk geschreven (maart)
        op Valentijn
  • paf (maart)
        op For every problem there's a solution...
  • Op wandel (Myette)
        op Zomaar
  • Levensverhalen (Joël)
        op Theomanistenclubje
  • kus (miekemuis en maatje)
        op Zomaar
  • Hoeraa... (ERnst)
        op Zomaar
  • Finalemente !!!!! (Chris (lilac))
        op Zomaar
  • Nogmaals ... (ERnst )
        op Liefst van hetzelfde laken een broek !
  • ....kus (miekemuis en maatje)
        op Liefst van hetzelfde laken een broek !
  • Jou ook... (jacqueline)
        op Liefst van hetzelfde laken een broek !
  • ? (miekemuis en maatje)
        op Kinderen of beestjes?
  • hallo titi, (redpoppy54)
        op Kinderen of beestjes?
  • Weet je Titi (thea)
        op Kinderen of beestjes?
  • Ja, (ERnst)
        op Kinderen of beestjes?
  • Grrrrr (Titi)
        op Kinderen of beestjes?
  • Hoi Titi (thea)
        op Kinderen of beestjes?
  • knuffel (miekemuis en maatje)
        op Kinderen of beestjes?
  • En ja... (ERnst)
        op De duivel zit erop!
  • dat mont er van (hercule)
        op De duivel zit erop!
  • weg en verdwenen (miekemuis en maatje)
        op De duivel zit erop!
  • varen ??? (Chris)
        op NJET
  • de slager (Chris)
        op 't Bakkerietje
  • Vele groetjes uit Zonhoven (sloefke)
        op De nakomelingen van Boer Bavo


  • Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!