drie. Jep!. Geloof het of niet, beste lezer, we hebben het opnieuw zitten. Eerst onze bakker, begin zomer onze slager en nu… onze melkboer. Ook hij stopt ermee. Huisleverancier bovendien. Voortaan zal het flessen sjouwen worden. Soit, melk in glazen flessen vindt een mens hier en daar nog. Ik hoop het want ik heb de afgelopen achtendertig jaar geen drop melk elders aangeschaft. Die scheutjes melk zijn het minste van mijn zorgen, wel die heerlijke kakelverse eitjes, de schandalig lekkere ouderwetse melkerijboter, de meest natuurlijke plattekaas en de dan die verse boerenkarnemelk die hij nog steeds met metalen pinten overgiet in ons kannetje. Er over schrijven en het water stroomt uit de mond. Schluss damit Vergangener Zeit, fini, over and out, t’ is gedaan!

Twee maanden geleden had hij ons ingelicht op z’n Amedé’s met een mop:

Hij: “Heb ik u al verteld over die fameuze melkman, madame?”

Ik: ‘Ik zou het niet weten, Amedé, laat horen!”

Normaal krijg ik dan iets aangenaams te horen: over kinderkolder, over dieren, over madammen in hun autootje, kortom iets leuks en deftigs, een mopje dat er zelfs bij kleinzoon goed ingaat. Opent mio marito de voordeur dan tapt hij uit een ander kraantje, zijn vettig kraantje.

Hij: “Wel hij zwaait af. Il donne la pipe à Martin en is schampavie (*)”

Ik , niets vermoedend want nog half slapend onze melkman komt steeds iets na 7 uur ‘s morgens : “En dan?”

Hij: “ En dan? Niks meer. De taak zit er voor mij op, madame. Het zal gaan na achtenveertig jaar zeker? Het zijn die zware bakken en de rug die begint te krakken. En ook de fiscus en al die eisen die nu gesteld worden. Ik moet mijn camionette vervangen maar het kost me een hoop poen. Liever met mijn mistess (**) bruinen aan de Costa del Sol.”

Ik: "En je zoon dan?”

Hij:”Wat gij nu denkt, madame, en ze staan allebei in het onderwijs met meer dan vier maanden congé per jaar. Ik kan die mannen eigenlijk geen ongelijk geven. Maar allez, ge moet nog niet wanhopen met wat geluk heb ik een overnemer.”

Wel het geluk ging aan zijn en bijgevolg ook mijn voordeur voorbij. Ze hebben afgehaakt, de potentiële overnemers. Vier in totaal. Na een dagje meerijden. De gemakkelijkste tournée dan nog. De overnameprijs leek helemaal geen probleem, de opbrengst al helemaal niet…maar djeezes het waren toch lange dagen en steeds sleuren met die bakken, wat een corvée! Hoe Amedé dat al die jaren heeft kunnen uithouden! Daarbij hun trainingen kwamen in gedrang, heel sportieve gasten dat wel: voetbal, motorralley en  bowling. Zo’n venten moeten gaan fitnessen, kwestie van in conditie te blijven De vierde zat in een carnavalgroep en wie daar inzit heeft geen uren, heeft wekenlange voorbereidingen, heeft tombola’s en eetfestijnen te organiseren. en komt eigenlijk handen te kort.

Laatst las ik dat Vlaanderen hoogdringend jonge zelfstandigen nodig had. Hoezo, Unizo!!

(*) il donne la pipe a Martin: letterlijke vertaling van de pijp aan Maarten geven. Schampavie: Aalsters voor “met de noorderzon verdwijnen”.

(**) mijn mistess: verbastering van mistress, wordt door de oudere garde in mijn stad nog gebruikt om over hun echtgenote te spreken

10-09-2009, 21:44 geschreven door ERnst

07-09-2009, 20:41 geschreven door hercule

03-09-2009, 09:50 geschreven door miekemuis en maatje