'PATATI PATATA
Een ontroerend verhaal over een liefdevolle relatie tussen dochter en haar dementerende moeder

The Breast Cancer Site
Klik deze site elke dag aan en help borstonderzoek betaalbaar houden

Archief per maand
  • 04-2010
  • 12-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 02-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008


    Feel good in TITI's elektronisch kletscafé waar het leven gezien wordt door een Oiljsterse vrouwenbril...en feel je niet good, dan retour à domicile!

    23-05-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hilarische realiteit

    Kijk….lach…en herken jezelf misschien!




    http://www.youtube.com/watch?v=age9ijyoEk0

    Reageer (2)

    21-05-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jammeren

    Onzjierheimelvoort…

     

    Zo spreken ze in mijn stad  deze  destijds gebenedijde dag uit. Die “ze”  is overwegend de generatie van “voor den oorlog”, de zeventig- tachtig- negentigplussers en  enkele niet dementerende honderjarigen. Paps bestempelde steeds deze religieus geïnspireerde “congé payé”  als “de dag van de illusionisten” maar

    vertelde me wel, vijftig jaar geleden, over die ene paus die eind achtienhonderd en oneffen de moed had  neer te pennen dat de honderdduizenden maatschappelijk zwakkeren – fabriekarbeiders, de zich suf barende vrouwen, hongerende en analfabete kinderen- recht hadden op solidariteit, op degelijke behuizing, op een rechtvaardige loon.

     

    Dat er destijds veel bisschoppen, kerk- en regeringsleiders aan de woorden van het vaticaan vierkant hun pingpongballen veegden, bewijst de geschiedenis. O ja, er zal beslist ergens te velde  een of ander goedmenend en gewetensvol pastoortje hebben geleefd die een aarzelend stapje in die richting wou zetten om meteen de muilkorf van de stads- en dorpsnotabelen te ervaren.

     

    Een uitzondering: een Aalstenaar, die van bij ons “ Paster Donsj”, trachtte de elite een geweten te schoppen. Hij maakte van de hoofdlijnen van de pauselijke brief meteen de blauwdruk voor de oprichting van zijn eigen partij “ Christene Volkspartij’. Stampte dusdoende tegen de schenen van de overwegend katholieke regeringsleiders en industriëlen en werkte serieus op de koordekens van iemand minder dan  Leopold II. Daens’  verbale parlementaire duels met Charles Woeste zijn legendarisch. Zijn vergruizing, zijn verbanning door de kerkelijke leiders  alom gekend dankzij onder meer het werk van Boontje en filmmaker Coninckx.   

     

    Gelukkig behoort thans de term “onzjierheimelvoort” daar waar het hoort: in fabeltjeskrant. De christelijke arbeidersbeweging viert vandaag haar eigen 1 Mei: Rerum Novarum. Ik wens dan ook van harte aan alle aanhangers een bezielende feestdag toe. Alleen jammer dat we dit niet samen kunnen vieren. Er zou volk op afkomen, zeker weten. De Wetstraat en omliggende  straten laten daveren. We kunnen dat: SAMEN. Gewoon ons kruis gevormd door bedrog, onkunde en particratie afwerpen en één grote gebalde vuist maken.

    Zien jullie het al gebeuren?  Eerlijk gezegd, hoe geweldig het mag lijken, ik niet.  

    Reageer (1)

    16-05-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.A final curtain


     Ons laatste…

     

      

    …schoolfeest samen. Straks rond halftwee. “Zorg dat je op tijd bent, kwestie een goeie plaats te vinden en laat dat oude fototoestel maar thuis, papa neemt zijn camera mee” zei hij voor ik hem in bed stopte.

     

    Natuurlijk ben ik present. Mijn negende schoolfeest met hem. Wil ik voor geen geld missen. Om dertien uur sta ik in de feestzaal met mijn oude Canon. Met twee koekjes en zijn lievelingsdrankje,  een vochtig washandje in plastic zakje om zijn bezwete gezicht op te frissen in mijn handtas. In alle staten is hij. Straks mag hij zijn skatekunsten tonen en hiphoppen op zelfgekozen muziek. En ja, ik  zal applaudisseren  en joelen, mijn tranen zal hij niet zien, mijn afscheidspijn mag hij niet aanvoelen. Volgend schooljaar wacht de humaniora. Gedaan de schoolfeestjes, geen grootoudersdagen meer. It’s over  en definitief.

     

    Een knalgeel schooltasje met kabouter in zijn ene handje, Dat kleine warme  knuistje in mijn hand. Zijn enthoesiasme bij het zien van de fietsjes op de speelplaats. Zijn haastige kusjes, zijn wachtende kleine vriendjes, zijn zandgevulde schoentjes, dat ene natte onderbroekje…gisteren of negen jaar geleden?

    Kabouter, clown, elfenkoning, paddestoeltje, kikvors, oude opa, bruidegom en giraffe hij kroop in hun huid op de schoolfeesten en straks gaat hij skaten, straks gaat hij zich te pletter dansen, straks is mijn lieve, lieve jongen voor het eerst zichzelf.   



     

    Reageer (4)

    12-05-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kamwielpaniek

    Psy van hier en psy van daar…

     

    Zes minuten. Precies zes  minuten spendeerde het Canvas nieuws gisteren aan één wielrenner. Journaalopener nog aan toe. De ellende van de Pakistaanse vluchtelingen, de dodelijke week-endongevallen, kamperende ouders voor een schoolpoort, de niet-schorsing Koekelberg, de  moord en brand schreeuwende Wetstraat wegens uitgelekte inkomens kon allemaal wachten. Somers en de LDD-intelligentia twee dagen geleden hotter dan hot nu voorlaatste schuif.

     

    Eigenlijk toch een merkwaardig landje België. Een coureur snuift een lijntje coke en ’t land staat op zijn kop. De tergende onrust bij Opel moet wachten. Eerst zien wat de haarwortels van Boonen te vertellen hebben. Daar kan zelfs  een Sarkozy niet tegen op. Verhofstadt moet China aandoen om 30 seconden zendtijd te verwerven. Dehaene  als watermeloen in een pretpark, goed voor amper een flits.  Maar ja, Tommeke  is een winner and the winner takes it all! Dedecker bijt nu op zijn sjiek. Zeggen dat zijn memorabel dossier twee jaar geleden over de getuigenis van een drugsverslaafde oud-wielrenner – bajesklant wegens moordpoging bovendien- het lang niet haalde bij dat lijntje coke van Tom op een zomers terrasje.

     

    Al die heisa omdat de jongeman in kwestie een voorbeeldfunctie zou hebben. Pardon? Een ventje dat de belastingsdiensten van zijn land ontweek door naar Monaco uit te wijken, een voorbeeldfunctie? Schandalig dure auto’s in prak rijden aan overdreven snelheid een voorbeeldfunctie?Als  Boonen een wel omschreven functie heeft dan is het krantenpapier doen verkopen. Papier, kliklaminaat en Vlamingen massaal als lemmingen naar start- en eindmeten van koersen drijven. En Tommeke is daar dankzij de steun van wielerbobo’s en zijn entourage meesterlijk in. Om de financiële zaken van al degenen die in Tommeke een flink stuk van hun broodbeleg zien draaiende te houden komt er nu een begeleidingsplan aan te pas. De ploegartsen zullen hem heel intensief volgen in overleg met een gespecialiseerd centrum, zeg maar afkickcentrum of de A.A. uit de Kempen.  Decompressietechnieken aanleren na te grote inspanningen en maandenlang leven als een pater heet dat. Concreet een resem uitgelezen psychologen en therapeuten, à la limite het sermoen van een ervaringsdeskundige jezuïet  voor het haantjesgedrag van één enkeling. Goudhaantje weliswaar. Vandaar.

     

    Wanneer kleinzoon over enkele jaren me de vraag stelt welke studierichting hij het best uitgaat, een raad: eender wat als er maar PSY aan voorafgaat. Problemen met relaties, problemen met de BBQ van de buren, problemen met je hond of kat of koters, problemen met je sociaal- en rijgedrag of dat van anderen, problemen omdat je niet kunt uitmaken of er een probleem is, problemen omdat je overal problemen ziet? Geen nood, de psy weet raad zolang je betaalt.



     

    Reageer (4)

    10-05-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Moederdagen


     

    Voor mijn darling-daughter…

     

     

     

    Je hoeft me niet te vieren, kind. Geef toe zo’n lieve, oergezellige moeder ben ik  niet. Trouwens wanneer moeders diep in eigen boezem kijken, durven kijken, wedden dat ze met rode kaakjes voor de spiegel staan. Daarom dat moeders zo’n hekel hebben aan een stukje introspectie wanneer het om hun relatie met  hun dochters gaat. Ik weet het ik maak je soms knettergek met mijn opmerkingen. Wanneer ik je voor de zoveelste keer zie slikken, zie denken “ My God, daar gaat ze weer” bij mijn zoveelste opmerking dat die fijne hemdjes van je zoon beter op 30 graden met Dreft worden gewassen dan met dat vloeibaar spul dat je gebruikt of dat je  jouw dure meubels hongeren naar een flinke beurt  met een oerdegelijke vaste boenwas dan met die rotzooi van sprays.

     

    Om horendol te worden die commentaar van mij. Moet je mij niet vertellen hoor heb ik eveneens ervaren met jouw grootmoeder. Kind toch, heb ik mijn make vaak een betweterige zaag gevonden. En nu, zou ik er alles voor veil hebben nog een keer onder mijn voeten te krijgen omdat de schoudernaden van de overhemden niet naar haar zin zijn gestreken. Ons make, jouw liefste memeke, zij beheerst nog steeds een stuk van ons leven, nietwaar?

     

    Je hebt natuurlijk van die moeders die zelden opmerkingen maken, die altijd een brok gezellige warmte zijn  wanneer de kinderen  eens per week of om de veertien dagen langs komen op de koffie of zo. Wij zitten zo niet in mekaar. Jij komt nooit langs op bezoek, jij komt altijd naar huis haast elke dag. Dat oude vertrouwde nest blijven we delen, jij en ik. Ons huis ademt naar jou, jouw geur raakt er nooit meer uit. Kan niet, zesentwintig jaar onder eenzelfde dak laat sporen na. Overal. Je babyschoentjes, je fopspeentje, je glazen papfles, een tetraluier met twee spelden, je kindercouvert, je poppenhuis, je Barbies, al je melktanden, al je schoolrapporten, je 45-toerenplaatjes, je nieuwjaarsbrieven, heel wat opstellen, je diploma’s,  tapes vol zelfgezongen en soms zelfbedachte schlagers toen je de Abba en Olivia Newton-Jones toer opging, zelfs je eerste cognackleurig behaatje alles heb ik gehouden. De liefdesbrieven van je man liggen onaangeroerd  in de lade van je nachtkastje. Met rood lint er rond. Jawel onaangeroerd. Oké, ik heb ze gelezen, twaalf of dertien jaar geleden, sedertdien nooit meer, mijn erewoord. Hoeveel van je tekeningen, jouw attenties voor mij hangen er hier wel niet in huis? En je slakkenhuisje in klei in ons toilet.

     

    Ach, liefje, ik hoef geen bloemen, parfum of wat ook. De klank van je stem, je “ mamma, ik ben hier”, die tedere blik in je mooie grote ogen en je lippen op mijn wang van geschenken gesproken! En die, die krijg ik elke dag. 

    Reageer (2)

    07-05-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Impossible mais vrai!

    Politieke hoerderij of doorgestoken kaart!!??

     

    Denkt een mens dat  met kerels zoals Lippens en zijn acolieten, met de Moermanssaga, met Koekelbergsoap, met de erotische dreiging van Tensamani, met de frauduleuze Van Cau, met lallende zuipschuiten genre Daerden, met in hun gat gebeten, verbitterde en Blackberrygekke geitenhoeders, met archi-slechtscorende en totaal onkundige parlementariërs, die liever lummelen in “The Butterfly” dan één enkel dossiertje door te nemen, de beerputten van de haute finance en politiek na jaren zichtbaar werden, wel dan is er nog de bende van LDD en in Mechelen ruikt babyface Bart, bloed enfin dacht bloed te kunnen ruiken.

     

    Demagogie als coporate governance, als cultus. Surrealisme, onvermogen, loodgieters van de onderbuik,  kotsspuwers. Is het Fellini of platvloerse vaudeville , daar in Oostende- cfr. Camps “Palermo aan  de Noodzee”- en in ’t blauw fabriekje aan de Melsenstraat? De uitgelekte overstapregeling van kamerlid Vijnck slaat alle records. Dat Somers niet aarzelt om de botte bijl te hanteren om DeeDee financieel en moreel knock-out te slaan, niet te verwonderen gelet op zijn antecedenten. Dat een  doorgewinterde advocaat als Kris Luyckx dit prul mede ondertekent dit is pas werkelijk onbegrijpelijk. Scripta manent. Moet zo’n gehaaide rot toch weten! Dat met een DeeDee als tegenpartij! Infantiel, wat zeg ik: debiel. Uitgerekend met de man waarvan iedereen weet dat hij kampioen is in het moddergooien en  garen spint met schandalen en lekken. In diens val trappen? Ca stinke en nog geen beetje. Dit is je reinste opgezet spel daar in Oostende. Bloedwraak. De miskleun rond het gerechtsgebouw in Veurne en de detective van het zevende knopsgat rechtgezet en de media-aandacht rond de vermoedens van fraude door zijn beste (!!??) parlementaire kracht afgenomen.   

     

    Verwonderlijk? Komaan, mensen, als een man 5000 euro  inzet  om eventueel  een pluchen zitje te kopen, goed wetende dat hij ter plaatse als vetbetaalde pispaal en risee van het halfrond zal fungeren, waarom zou hij dan aarzelen om in deze vunzige combine niet op te treden door schijnbaar te willen rollen van cheque naar cheque? Wij verdienen toch beter? Politiek is met de dag meer toebrengen van leed aan de burger, gisteren mijn aangifte formulier ontvangen, nu de hetze met dat stel klootzakken.  Wat volgt nog? Verraad van de burger. Ik ben gedegoutteerd.

     

    Vorige donderdag minister Kathleen Van Bremt in de l mei stoet zien lopen? De zotte mus, pruimrode jersey over zwarte caleçon, vond ooit Liekens een “straffe madam, iemand om eerste minister te worden”, kan het populistischer ja? Loopt ook over naar Europa, Vlaanderen kan ze kussen. Opnieuw speelt de uitspraak van mijn oud-directeur door het hoofd – bestuurslid in een gekende multinational: “De politieke wereld, kind, dat is het containerpark van de industrie!”

    Anderzijds wat te verlangen van een bende kleine garnalen indien de academische wereld eveneens forfait geeft? Zwijg me voortaan over economen.  De rekken in de bibliotheken bezwijken onder de economische theorieën. Hebben al die geleerde koppen en Nobelprijswinnaars de huidige crisis zien aankomen?  Een beschrijving ervan geven, tot in het kleinste detail dat wel, kolommen lang maar  vorspellen, laat staan remediëren?  

     Enkel het mea culpa van twee professoren heb ik gelezen:

     

    “Economie bleek –niet voor het eerst- vooral de wetenschap van de verklaring achteraf, in plaats van de voorspelling vooraf ( prof. Marc De Vos U-Gent)

     

    “Wat we over de wereldwijde financiële crisis weten, is dat we er heel weinig over weten” (Paul A. Samuelson, MIT Nobelprijs 1970)

     

    En daarmee is de kous af!

    Reageer (1)

    04-05-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een zaterdagochtend


    Buurtcomités…


    Zet drie ex-scouts en vijf oud-akela’s rond een tafel en ze smeden plannen. Samenhorigheidsplannen. Zelfs gehuwd, het blijven padvinders: altijd geplaagd door padendrang. Ze hoeven geen bossen, enkele straten volstaan, die van mij onder andere. Wat blijkt? Onze straten liggen er blijkbaar niet gezellig bij. Geen X-factor. Geen sociale blingbling. Geen uitstraling. Change is the word! Samen is nummer twee. En zij gaan er voor.  Verenigen wat gescheiden is, herstellen wat gebroken lijkt, in ’ t kort gezegd “ wat grijs is wordt gekleurd”.

     

    Wat grijs is wordt gekleurd! Het zal wel! Overkomt me om de twee maanden à 60 euro per beurt. Denkende aan hun recent gerenoveerde woningen in alle tonen van grijs, heb ik de woorden “ dat gaat jullie een noot kosten kinderen” tijdig ingeslikt. Ze schoten immers prachtvonken. Zo’n  enthousiasme die drie jonge meiden zo'nveertien dagen geleden om halfnegen aan mijn deur. Cecile, sedert de geboorte van haar tweede baby herdoopt in Cil, droeg haar zoontje in een buidel, stelde haar stapgenoten voor: Brie, zoals de kaas, graatmager en eindeloos lang. Van de derde ben ik de eenlettergreep-naam al kwijt. Het kind stond op het punt te bevallen. De navel stulpte haast door de T-shirt uit. Haar lief snoetje een groot zwangerschapsmasker. Zo’n kind gaat op een vroege zondagochtend op huis-aan-huisvisite. Foei,  blijf toch  in je bed liggen, meisje, over een of twee dagen moet je er wellicht  drie keer per nacht uit. Omwille van haar heb ik het trio in mijn woonkamer gelaten, kon ze tenminste wat rusten in mijn zetel.

     

    Brie stak direct met haar betoog van wal. Zij en haar man hadden samen het plan opgevat want “ Als ik iets in mijn kop heb zit het niet in mijn gat, madam! “. Haar moeder wist dit van in haar babyjaren en Brie wist dat ze sedertdien nog geen haar veranderd was. “Proficiat!” dacht ik en slikte opnieuw mijn woorden in. Indien er voldoende interesse was – en Brie wist zo al  dat die er was- hoefden ze enkel nog een drietal actieve bestuursleden aan te zoeken en de zaak kon opgestart worden om aan te vangen begin juli: en vernieuwd buurtcomité. Voilà!

    Geen  duister,muf en indommelend geval zoals het huidige dat slechts en met moeite een tweetal manifestaties per jaar voorziet. Animo was het kernwoord. Een “Animo” zo zou het comité voortaan heten. Animo zat in Brie d’er kop , en als het in haar kop zit dan….

     

    Brie en haar man wisten uit ervaring wat een buurt - oud, stokoud, iets jonger, heel jong en piepjong, nodig had. Uit ervaring!? Een stel dat samen amper een halve eeuw is!

    “Ja, madam, uit ervaring. We zitten beiden in de sociale sector. Hij op ’t ministerie en ik in ’t stad.”

    “En haar ventje da’s geen kak” kwam Cil tussenbeide “hij staat op de lijst voor ’t Vlaams Parlement. Als het meezit krijgen wij een volksvertegenwoordiger in onze straat!”

    Brief wuifde iets te hautain, doch zichtbaar geflatteerd, de lofzang op haar ventje weg. Vertelde langs de neus weg dat er een wonder zou moeten gebeuren om een zetel te bemachtigen. Maar ja hij stond pas aan het begin van zijn politieke carrière. Het zat hem in het bloed van “jongsaf aan”: eerst de jeugdbeweging, dan de studentenactiviteiten, tijdens het verlof vrijwilligerswerk bij een advokaat-mandataris en door zijn functie op ’t ministerie liep hij ook al iemand van belang een keertje tegen het lijf.

     

    “Zo is van het een het andere gekomen, verstaat ge madam? Toen het kartel uiteenspatte heeft hij zich, tot verdriet van zijn ouders, van die oude garde losgerukt en voor Vlaanderen gekozen. De kansen liggen daar beter op termijn. Allez mijn ventje vindt dat toch.

    “Of haar ventje dan niet wist dat “Animo” de naam was van de socialistische jongerenbeweging. Een politieker-in-spe  wordt toch verondersteld weet te hebben van de concurrentie?” vroeg ik langs mijn neus weg..

     

    Brie keek me ongelovig en verbaasd  aan, dacht hoogstwaarschijnlijk dat ik met haar een loopje nam. Wat dacht dat mens nu wel? Haar ventje wist toch alles zeker?

    Cil heeft me gisteren bekend dat de plannen voor onbepaalde tijd opgeschort werden: te weinig buurtinteresse en de campagne van Brie’s ventje heeft nu alle prioriteit.

     


    Reageer (3)

    Inhoud blog
  • Zomaar
  • Liefst van hetzelfde laken een broek !
  • Kinderen of beestjes?
  • De duivel zit erop!
  • De nakomelingen van Boer Bavo
  • NJET
  • Ontmoetingen na bijna een halve eeuw
  • Olala
  • Op de vooravond van 21 juli...
  • 20-07-2009
  • 't Bakkerietje
  • Hilarische realiteit
  • Jammeren
  • A final curtain
  • Kamwielpaniek
  • Moederdagen
  • Impossible mais vrai!
  • Een zaterdagochtend
  • Omtrent Sarah en DeeDee.
  • Met de E van evolutie
  • In de nasleep van WO-lessen...
  • Mijn gedacht
  • Voor en spellen!
  • Smoelentrekkers
  • Titi is boos!
  • 't Groot Zot
  • Ik zie, ik zie...
  • Valentijn
  • Viva Leterme!
  • 18/12/2008
  • Voilà...
  • Sintje Merten in het land van Aalst
  • Vorstelijk eten.
  • Achtergesteld!
  • Voor mama

    Laatste commentaren
  • zeeppoeier-reclame (maart)
        op Wellustelingen 2
  • WO-16/05/2018 wordt het verhaal hernomen (maart)
        op Wellustelingen 1
  • sterk geschreven (maart)
        op Valentijn
  • paf (maart)
        op For every problem there's a solution...
  • Op wandel (Myette)
        op Zomaar
  • Levensverhalen (Joël)
        op Theomanistenclubje
  • kus (miekemuis en maatje)
        op Zomaar
  • Hoeraa... (ERnst)
        op Zomaar
  • Finalemente !!!!! (Chris (lilac))
        op Zomaar
  • Nogmaals ... (ERnst )
        op Liefst van hetzelfde laken een broek !
  • ....kus (miekemuis en maatje)
        op Liefst van hetzelfde laken een broek !
  • Jou ook... (jacqueline)
        op Liefst van hetzelfde laken een broek !
  • ? (miekemuis en maatje)
        op Kinderen of beestjes?
  • hallo titi, (redpoppy54)
        op Kinderen of beestjes?
  • Weet je Titi (thea)
        op Kinderen of beestjes?
  • Ja, (ERnst)
        op Kinderen of beestjes?
  • Grrrrr (Titi)
        op Kinderen of beestjes?
  • Hoi Titi (thea)
        op Kinderen of beestjes?
  • knuffel (miekemuis en maatje)
        op Kinderen of beestjes?
  • En ja... (ERnst)
        op De duivel zit erop!
  • dat mont er van (hercule)
        op De duivel zit erop!
  • weg en verdwenen (miekemuis en maatje)
        op De duivel zit erop!
  • varen ??? (Chris)
        op NJET
  • de slager (Chris)
        op 't Bakkerietje
  • Vele groetjes uit Zonhoven (sloefke)
        op De nakomelingen van Boer Bavo


  • Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!