Jawel, een flamingant in hart en nieren  is een  schuinmarcheerder, nu  internationaal (h)erkend. Zegt, Titi niet, wel Louis Ide en Bart De Wever. En waarom zeggen ze dat ? Omdat aan enkele  Belgische ambassades hun teergeliefde leeuwenvlag niet uithangt, terwijl de Waalse en Brussels vlag lustig mogen wapperen. Nu de Vlaamse toerist braafjes huiswaarts keert regent het van klachten bij NV-A. In mijn naïeviteit denk ik dat een mens die enkele honderden kilometers veil heeft om een flink stuk hogerop dan Oostenrijk te reizen, naar de Baltische landen bijvoorbeeld, er vooral heen trekt om aan zijn geografische,  natuurschoon, culturele en culinaire honger te voldoen. Tarara!

 De opmerkelijkste klachten bij het NV-A komen van toeristen die Riga aandeden. Riga is niet alleen gekend als de hoofdstad van Letland, doch sedert de BBC reportage in Panorama vorig jaar en volgens gespecialiseerde reisagentschappen, ook gereputeerd als de hoofdstad van de hoerderij. De Reeperbahn en de Walletjes in kwadraat en Thailand in Europa, zeg maar. Kneep boer Bavo ooit de katjes in het donker, de klachten bewijzen dat ook hij op korte tijd evolueerde, vereuropeaniseerde dus. Wat doet dat soort Vlaming als toeristische nevenactiviteit? Op zoek gaan naar de Belgische ambassade, zegt senator Ide, en kijken of de leeuwenvlag uithangt. In Riga hing dat vaan op 11 juli nota bene NIET uit!  Shame on you, Belgische ambassade, in dat  godverloren neukgat!

Daarom dat de NV-A de kersverse minister van Buitenlandse Zaken Leterme om uitleg zal vragen. Om de vraag wat op te schonen voegde dhr. De Wever er haastig aan toe: “Niet toevallig is de Belgische diplomatie nog altijd sterk traditioneel en sterk francofoon”. Nu nog een parlementaire commissie om de stand van zaken in de “diepte” na te gaan. Na Fortis-, Justitie-en Lange Wappergate, thans Riga-gate. Het moeten niet altijd dezelfden zijn.

Ze zegt dat ik een averechts mens ben. Ze zegt dat het moeilijk is om voor zo iemand goed te doen. Daarom dat iedereen na een poos  afhaakt. Geduld is een schone deugd doch ik ben om de muren op te lopen. Soms. Neen, niet soms, eerder dikwijls.  Eigenlijk meestal. Daarom dat zij nu reeds voorspelt dat ik ooit heel alleen zal eindigen als hij er niet meer is. Want HIJ is te braaf met mij, zegt ze, té verdraagzaam, té alles en nog wat. Ze zegt dat ik dan niet moet afkomen om te klagen. Ze weet trouwens dat ik nog liever crepeer dan te klagen, maar het moet haar van het hart. Iemand moet het mij vertellen. Moest ik weten hoeveel mensen er net zoals zij over dachten ik zou achterover vallen. Ze zegt dat ze weet dat ik nu heel lastig op haar zal zijn, maar het kan haar geen moer schelen.

Trouwens ze kent me al meer dan een halve eeuw. Een normaal mens verandert, verzacht met de jaren. Ik, ik blijf echter tegendraads. Ergo, tegendraads de pijp aan Maarten geven zit er beslist voor mij in, weet ze zeker. Komt natuurlijk omdat ik averechts geboren ben, een andere logische verklaring vindt ze niet. En toch ben ik en blijf ik haar beste vriendin, hoewel dat niet altijd even makkelijk is met mijn apart karakter. Haar enige vriendin. Haar zusterziel. En ja, haar grootste steun in tijden van miserie. Zelfs van miserie heb ik, lucky me, nog maar zelden pap gegeten, zegt ze! Als er iemand weet wat miserie is, zij dan. Haar leven draait vierkant, al jaren. Bij mij valt alles steeds in de plooi. Heb ik een echtgenoot die op gezette tijden buiten de pot pist? Neen! Heb in een zoon van vijfendertig die nog steeds“hotel mama” verkiest en rotzooit met een drietal onnozele wichten? Neen. Heb ik een dochter die twee huwelijken achter de rug heeft? En drie kinderen heeft bij twee verschillende vaders? Die zo stom is zich te laten bezwangeren van een knaap die 13 jonger is zodat ze nu met de gebakken peren zit? Neen!.

Miserie! Aan mijn deur wordt voorbijgegaan, maar haar, haar weten ze wonen. Misschien zou een ietsiepitsie van mijn averecht zijn haar van pas kunnen komen, zegt ze. Nu en dan even NEEN durven zeggen zoals ik. Maar ja, dat ligt niet in haar natuur. De mensen zouden zoiets van haar helemaal niet accepteren. Zij is er steeds voor iedereen en alles, zelfs voor een hond met een hoedje op. Té goed is half zot, maar toch. Neen, neen zeggen lukt haar nooit.

Al dat gezanik, beste lezer, gewoon omdat ik vorige week NJET heb gezegd op haar uitnodiging om wat te doen, denkt u….te ballonvaren! Haar zoon wou perse zijn verjaardag op een meer originele wijze vieren maar… pa lijdt aan hoogtevrees, zus is zwanger en kotst zich te pletter, dus waarom vroeg mama haar boezemvriendin niet mee? Het zou iets enigs worden.
Tarara, ik zie ons daar al hangen.  
Sjampieteren op zo'n honderdvijftig meter boven de begane grond is niet voor Jan en alleman weggelegd.
Best mogelijk, doch ik denk er niet aan!

Wie laat nu zo’n kans liggen om eigen streek, eigen stad, eigen tuin, eigen dak vanuit de hoogte te zien?
Ikke!

Anderen betalen zich blauw voor zo’n luchttrip. Er waren geen vreemden bij. Na de landing was er een verfijnde bbq voorzien in een nabijgelegen restaurant. Haar hoogtevrezende echtgenoot zou mijn  man thuis gaan ophalen.
Sorry! Wij zijn trouwens niet zo tuk op bbq’s. Hoe verfijnd ook het blijft cowboyvreten.

“Al aan gedacht wat er kan gebeuren bij plotse windwijziging?” vroeg ik “ ‘k zie je daar al zwieren in zo'n mand aan een of andere klokkentoren”.
Typisch voor mij. Tegendraads en pessimist. Haar zoon ging niet zomaar de lucht in met de eerste de beste hoor. De ballonvaarder had een internationale reputatie en was bovendien een ernstige zakenrelatie. Meer nog zijn vriendin en broer volgen met hun SUV om eventueel in te grijpen. Zo safe als wat dat luchttochtje. Piece of cake. Tja, dat heb je met vrouwen zoals ik, zei ze, altijd grote bek opzetten doch als puntje bij paaltje komt om ietwat lef te tonen geven ze direct forfait. Op deze woorden heb ik  haar vorige week uitgeleide gedaan, kusje  gegeven en het gezelschap een goeie vaart toegewenst.

Vanmorgen belde haar man. Zijn vrouw kon woensdag, zoals afgesproken, niet mee naar de kliniek op ziekenbezoek. Het scheelde niet veel of ik had haar daar eveneens kunnen bezoeken.
Hoezo?

Wel ja, die landing gisteren, er was geen abnormale wind maar het is niet al te best verlopen. De mand ging heftig aan het waggelen en zij kreeg drie man over zich heen .
Toch geen erge verwondingen?
Al bij al valt dat nog best mee slechts een viertal gekneusde ribben. Een geluk dat je er niet bij was. Heeft mijn zoon daar “zijne père”( *) gezien met mijn vrouw en dat in het bijzijn van zijn vrienden!
Ah bon?
Na het tweede of derde glas champagne begon ze te kotsen en dood van de schrik heeft ze toen …
Toen wat?
Wel, toen heeft ze… op de koop toe nog in haar broek gedaan. Dat komt ervan nooit willen luisteren naar goede raad. Op van de zenuwen en stijf van schrik van ’s morgens vroeg en darmen die aan het rotelen slaan, tja wat wil je, nietwaar?

(*) met iemand zijne père zien (dialect) : met iemand heel wat last hebben.