Achtergestelde gezinnen. Wij behoren erbij. De voorbije dagen met de neus op de feiten gedrukt en ons rot geschrokken hij en ik. Een mens leeft in de vaste overtuiging dat hij een weliswaar modaal doch relatief zorgeloos leventje leidt, nu blijkt dat uitgerekend dat wat voor ons een vorm van welstand inhoudt eigenlijk achterstand was. En nog geen beetje!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Goed wij hebben de wagen al vier jaar uitgewuifd, wij hebben geen vaatwasmachine, slechts één tv-toestel, geen dvd-speler, geen Amerikaanse koelinstallatie, geen Miele stoomapparaat, geen BBQ, geen jacuzzi, geen sauna, slechts één vaste telefoon en een GSM die zelden wordt gebruikt, geen gesofistikeerd koffiezetapparaat, geen droogkast,zelfs geen digitaal fototoestel, buitenlandse reizen hoeven niet meer en wij doen geen beroep op de diensten van een wasserij en poetsdame. Kortom vergeleken met het gros van onze kennissenkring zijn wij een ouderwets stel, totaal vervreemd van hedendaagse trendy faciliteiten. Antieke lummels tussen onze antieke spulletjes. Bon, het zij zo en het deert ons in de verste verte niet. Blijkt nu dat we eigenlijk arme luizen zijn en, beste lezer, wij beseften dat hoegenaamd niet!
Meer nog wij zouden het wellicht nooit geweten hebben indien de geldmarkt niet op hol was geslagen. Waar en wie we ook ontmoeten, iedereen is er het hart van in. Plots blijkt iedereen geld te hebben verloren. Zwaar verloren. De ene meer dan de andere aan de zure gezichten te zien. Zo te horen heeft de doorsnee Belg, de Vlamingen toch, aandelen à volonté. In mijn straat is het al Fortisgekanker wat de klok slaat. Geen flauw benul hadden wij ervan dat wij tussen zon pak zeer welstellende burgers wonen. Goed van sommigen zie je meteen aan de levenswijze dat ze hun schaapjes op het droge hebben: twee tot drie wagens, design interieur en een overvloed van Vuitonhandtassen, een stulpje aan de kust of kinderen met B&B etablissement ergens in de Provence. Anderen daarentegen, de eeuwige klagers over hun beperkt pensioentje, die alle mogelijke instanties plat lopen om na te gaan waar er iets extra te rapen valt, de uitgesproken profijtjagers die je zelden in een buurtwinkel ziet staan, zij die naar de Aldi aan de overkant van onze stad gaan, het soort van lui dat een eurocent in twee zou bijten, dat ooit betrapt werden omdat zij hun huisvuil in andermans zakken deponeerden en zich niet generen om zakken met kledij bestemd voor een goed doel mee te jatten, dat soort van mensen bezit blijkbaar een flink pak goedehuisvader aandelen. Begin deze week is er eentje afgevoerd met de ambulance: hartritmestoornissen na het onheilspellend journaal!
Het mensdom kop noch staart krijg ik eraan!
|
