Hij wist het al toen hij 7 was beweert hij. Opscheppen kan hij als geen andere. Zoiets leerde hij met ouder worden, met stoer en cool doen zoals dat nu heet. De foto’s van drie jaar geleden bewijzen duidelijk zijn ongelijk. Ongelijk dat hij nu smalend weglacht.
De wortel op de schoorsteenmantel, het flesje Orval met leeg glas, de ingekleurde tekening met zijn speelgoedwensen voor de Sint en hij in rode pyjama met hunkerde snoet, dat was cinema, dat waren trucjes van meme om haar fotoalbum vol te krijgen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Als je bijna elf wordt weet je toch beter. Dan hoef je dat speelgoedgedoe niet langer. Met bijna elf ben je immers een fervente gamer op internet. Dat zijn meme daar niet bij kan en er het apezuur van krijgt, tja het zij zo. Meme is blijven steken en hij gaat mee met zijn tijd. Moet mee, wil hij op school met zijn vrienden een interessante discussie aangaan. Hij weet al goed hoe het er in zijn leefwereld en een ietsje daarbuiten aan toe gaat en vooral wat er te koop is. Hij wil bij de “have’s “ behoren en niet bij de “have not’s”.Daarom dat hij nu geld vraagt, geen muntjes liefst briefjes blauwe kleur, hoewel één oranjekleurig…uitzonderlijk misschien? Zoniet moet hij nog vier jaar wachten op die miscroscoop, zelfs een tweedehandse.

Allemaal de schuld van opa die zijn hoofd heeft zot gemaakt over de grondsoorten, de verfijnde uitrusting van kleine insecten, de wortels van planten en de vuiligheid in salami bijvoorbeeld. Die vuiligheid, wel hij wil die zien want hij is gek op salami. Het vergrootglas van opa is té beperkt. Toen hij klein was vond hij het een toverglas maar nu…amusant voor jochies dat wel, doch niets voor hem. Nu hij, dankzij een videoopname, zowat alles weet over celdeling bij zoogdieren en mensen. Nu hij al maanden meemaakt hoe zo’n kleine blaasjes eerst een soort van dikkopje vormen in de buik van mama, dan een foetus en uiteindelijk een baby met alles d’erop en d’eraan, die maakt dat zijn mooie mama bijna op het ontploffen staat en die sakkerse zus wil maar niet naar buiten komen. He knows!. Het moet zijn dat zus het fijn vindt tussen al die sponsjes in die placenta. Ook dat kent hij, de placenta, de koek van de moeder en niet het broedkamertje zoals meme hem vroeger had wijsgemaakt. Ach die meme van hem en haar zelfgemaakte woorden altijd. Wie spreekt nu over een broedkamertje bij mensen!?. Trouwens alles was duidelijk te zien op de 3D opname toen zus 25 weken was. De vedette van de klas was hij toen juf het ceedeetje afspeelde. Zijn zus live sepiakleurig en hij gaf commentaar. Gegierd hebben ze toen zus met haar oortjes en neusje speelde. Hij maar vertellen over die dikke navelstreng, hoe de voeding via zijn mama wordt aangevoerd en de plasjes van zus worden afgevoerd. Dat het een meisje zou worden zag het kleinste kind, rond poepje en niks balletjes dus…

Tja, hij had zo gehoopt op een uitzonderlijk geschenk vooral vandaag. Later haar  verjaardag vieren op een feestdag, geen school, iedereen altijd thuis…. Maar de dag is nog lang, je weet maar nooit…anderzijds vrouwen laten steeds op zich wachten zegt zijn papa…wachten, altijd maar wachten…”Zoals op de duiven” voegt opa er aan toe “duiven gelost in Barcelona bij slecht weer, altijd wachten geblazen, man!”