Potxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
+ Pot
+ Patat
EXQUIZA wordt de winnaar!
Natuurlijk gaan de twee jonge meiden de wedstrijd winnen. De kaarten liggen al lang in hun voordeel. Televoting bepaalt. Televoting dat is de kijker, de honderduizenden die vanavond met een zakje chips, pindanootjes en pils uitzonderlijk niet in hun zetel luieren, doch tot de laatste seconde aan het vingeren gaan.
Kom op mensen, drukken, drukken! Laat komen jullie sms-jes want jullie bepalen. De winnaar hangt van jullie mobieltjes af.
Het meisje met de pepermolen kent haar vak. Zij is niet aan haar proefstuk toe. Een opjutster van jewelste professioneel en privé, maar toegegeven, heel charmant.
VTM kleurt niet alleen onze dagen. VTM daagt meer dan ooit uit. Zet ons provinciegewijs tegen elkaar op. Kanakna, het productiehuis, heeft met Mijn Restaurant een serieuze hoofdvogel afgeschoten, een kijkcijferkanon hors classe en
gefundenrs Fressen voor de zender, aanverwante krant en magazines. Die mediagoeroes weten verdomd goed hoe de kijkerssnaren te bespelen. Dat uitgerekend die meiden geselecteerd werden heeft niets te maken met het feit dat je op tweehonderd manieren een patat weet op te dienen, maar alles met hun geaardheid. Vervang de meiden door twee homos, een flamboyant nichterig geval in de zaal en een ruige gast achter het fornuis, daar hebben wij toch niets aan?. Vlaanderen is al jaren vertrouwd met de janettenkeuken. Maar twee vrouwen, die tussendoor elkaar een tong draaien of bij het kontje pakken, die hun hetero hulpje jennen en ten behoeve van hun clientèle als prijsstier verloten
dat is ander eten! En vanavond na het binnenhalen van de prijs, als kers op de taart een
huwelijksaanzoek! Vlaanderen valt van ontroering in katzwijm en de holibi-scène juicht. Wedden dat de patriarchale uitlatingen van ene Bart de Wever een historische dreun krijgen? Maar goed ook want zoals eerder geschreven de derde emancipatiegolf komt eraan, alle baten helpen. De pot op met die onruststoker en zijn archaïsche klokkentorenmentaliteit!
Ja, de twee Barbiepotjes zijn geboren winnaars. De culinaire genoegens aldaar zijn niet bepaald aan mij besteed, het zijn de meiden die het hem doen. Er zit schwung. Het zijn lefgozers. Ambiance troef en daar gaat het hun bij hun publiek om, ambiance à volonté en Limburgse gezelligheid. Zelfs indien moeder en zoon Leuven het via de beroepsjury zouden halen, ze hebben geen schijn van kans om een dergelijke zaak te runnen. Hoe La Mama ook haar devoren doet, het mens heeft hèt niet en zal het nooit hebben. Een moeder Theresa figuur zet je niet in een zaal waar getipt wordt op de betere clientèle. Dat zet je in de refter van een of ander klooster.
Ja, Titi en huisgenoot hebben enkele afleveringen gevolgd, aanvankelijk op verzoek van een kennis leraar aan een kokschool- en nadien echt voor de lol. De man in kwestie heeft een montage gemaakt van de bloopers als studiemateriaal, hilarisch tot en met en zeer gegeerd door de studenten.
Alles behalve hilarisch, zelfs afgrijselijk voor ons is de verbouwing van De Barbarie tot Matizze. Waarom chef Caraels er na anderhalf decennium de brui aangeeft hoeven wij niet te weten, doch de misdadigers die er aan de slag zijn gegaan verdienen de dood met de kogel. Een van de prachtigste eettempels van t Stad gewoon kapot gemaakt. Weg zilverkasten, weg kroonluchters, weg savoir-faire. De huisspecialiteit Barbarie met acaciahoning, net engeltjes die je tong en gehemelte strelen
Wat de would-be uitbaters trendy noemen is voor mij gewoon modernistisch verval, zoiets als De Colvenier ombouwen tot een Mac Donalds.
Rond zevenen open ik mijn restaurant: kabeljauwhaasjes op vel gebraden op een bedje van groene linzen, jonge wortelen en mini spekjes, krokant koekje van puree afgewerkt met saus op basis van een oude Lussac en als dessert een tipje Savoietaart, het overgrote deel heeft ons ventje al mee.
|
