“ Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en ik zie het hier” een kinderspelletje waar kleinzoon  al jaren tuk op is en  waarbij wij dan minutenlang de  idioot en slechtziende uithangen tot jolijt van onze pipo. Grootouders, die hier sporadisch nog komen lezen, kennen dit beslist. Het maakt deel uit van de kinderwereldxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ten huize Titi ziet niet enkel kleinzoon dingen, opa evenzeer! Gaat het gezichtsvermogen achteruit, de geestelijke scherpziendheid neemt met de dag toe. Niet direct in onze huiskamer wel via tv. De dingen die mio marito meent te zien hebben niets te maken met onnozele spelletjes van al even onnozele bv’s maar alles met de politieke klasse. Zaken die normaliter het daglicht schuwen maar in de spots van de wandelgangen uitvergroot worden op het scherm: love hangt in the air van de Wetstraat en opa ziet wat ik in de verste verte niet zie.

Zo ziet hij vb. hoe een klein vinnig anderhalve meter hoog VRT-popje vlakbij de ingangsdeur van de Kamer met verlangen uitkijkt naar die ene. Hij ziet ook hoe die ene vaak ongeduldig staat te drempelen als een jong broekje terwijl het meisje toevallig bij een van zijn collega’s de wormen uit de neus haalt. Hij ziet haar oogjes glinsteren, de zware micro in haar handje trillen, hoort ook hoe vaak ze haar vooraf ingestudeerde woordjes kwijtraakt waneer hij met zijn poep, op haar verzoek, op een of andere tafel plaatsneemt en zijn knie enkele keren terloops haar heupje of dijtje aanraakt.

“Haast je toch!” roept hij “ kijk hoe die twee elkaar het wit uit de ogen kijken! Blue eyes weet niet waar hij het heeft. Meer last met zijn klieren dan met zijn commissie zo te zien.”

Tegen de tijd dat ik mijn keuken uit ben, mijn handen droog wrijf en mijn bril opzet, heeft de Villa Politica regisseur Vadderke in beeld gebracht. Die jongen probeert dan een geleerde uitleg te geven aan de platte verwijten van de oppositie, met vijf minuten blablabla in plaats van een one-liner: Reynders salut en de kost!

Over amourettes gesproken, recent publiceerde een of ander gezaghebbend orgaan de resultaten van een uitgebreide studie, hieruit bleek dat een op de vier amourettes op de werkvloer ontstaan. Een op de vier!! Chapeau voor al die buitenhuiswerkende dames en heren van nu! In mijn tijd ging het er anders aan toe: drie op de vier gegarandeerd. Natuurlijk dat was de generatie pré-IT verankerde stresskonijnen, de niet crèchetijden gebonden ouders. Een mens kon nog effen uitblazen, rustig een of meerdere tongen draaien en soms vlug van bil gaan achter een gesloten kantoordeur, tussen twee metalen klasseerkasten, op het veldbedje in de infirmerie mits het meebrengen van fruit, groenten  of een flesje elixir voor de verpleegster en voor de carrièristen was het hoogpolige kamerbreed tapijt  een draaiende zetels in directielokalen een zegen.

Maar ja, in mijn tijd was er nog geen sprake van weeweewee jachtvelden dot com. Terwijl al wie nu op vrijersvoeten loopt en een internetaansluiting heeft, via datingstekken gemakkelijker aan zijn of haar trekken komt zonder het huis uit te gaan. Als je dan tussen al het kaf efficiënt de liegbeesten kunt filteren, ontdekt je hier een daar een korenhalm. Als het dan na een tijdje heen en weer gemail of gechat meezit, heb je een touche en zo geraakt een mens heden ten dage misschien ook van ‘t straat.

Wisten jullie dat er in dit landje liefst anderhalf miljoen singles rondlopen? Anderhalf miljoen op elf miljoen inwoners, ’t is wat! Daarvan prijzen er meer dan honderdduizend hun kwaliteiten en marchandise aan op weeweeweedotrendezvousdotbe ee, lees ik in mijn krant. Vandaar de nood aan sociale woningen.

Liaisons op de werkvloer hebben een groot voordeel: je weet ongeveer direct wat voor vlees je in je kuip  wenst en krijgt, terwijl met zo’n klein fotootje en wat opgeblazen woorden op een scherm…

Ja ja, Titi heeft ervaring met datingsites. Maanden geleden op aanvraag van en samen met mijn buurman-duivenmelker-vrijgezel naar zo’n tweetal stekken gekeken en afgehaakt. Al die kreten van eenzamen, da’s slecht voor ’t hart.