|
Wie nu nog aan Darwin twijfelt
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Een homp vlees presenteren om mij te paaien, doet hij niet. Mijn lievelingsfruit aanhalen wel, soms verpakt in een mandje met een strikje, samen met enkele lieve woordjes in zijn typisch haast onleesbaar, krullerig handschrift. Zich op de borst kloppen valt nu en dan een keertje voor. Het bijhorende brullen is sterk afgenomen of vervangen door de stem van Sardou en Brel, kwestie de buren niet op stang te jagen beweert hij, mijn adorabele leugenaar. Wat ik al jaren weet is nu wetenschappelijk bewezen. Mio marito heeft het niet van vreemden. Het zit in de genen, is eigen aan ons soort want ook bij apen is seks te koop!
Chimpanseemannetjes kunnen maar beter een stuk vlees meebrengen wanneer ze seks willen. Vrouwelijke chimpansees paren namelijk vaker met soortgenoten die op regelmatige basis hun buit met hen delen, dan met soortgenoten die dat niet doen. Om tot die conclusie te komen hebben twee primatenwatchers van het Max Planck Instituut in Leipzig zo maar eventjes 3000 uren in een nationaal park in Ivoorkust chimpansees bestudeerd.
Mannetjes die bereid zijn hun buit te delen hebben dubbel zoveel partners dan hun soortgenoten die het vertikken te doen. Vrouwtjes die niet hoeven te jagen raken hun calorietjes niet kwijt en behouden alle energie nodig voor de eisen van het uitverkoren aapje. Op dit vlak wijk ik eventjes van mijn primaatzussen af. Ik wil moridicus mijn colorietjes wel kwijt. Vandaar dat ik blijf jagen. Verwoed jagen. Meestal op huisvuil en de komende maanden op alle soorten vliegende insecten die me het leven zuur maken. Duurt mijn huisvuiljacht naar zijn zin té lang, dan stopt hij, opnieuw om me te paaien, een Mon Chérie in de mond. Daar waar Schotse onderzoekers in het West-Afrikaanse Guinea hebben waargenomen dat wilde chimpansees begeerde vruchten uit velden en tuinen stelen om ze als geschenk te geven aan vrouwtjes. Dit alles met het ultieme doel voor ogen: zich zelfs meer voortplanten dan de leider van de groep.
Van voortplanten gesproken
ja, het gebeurt nog. Hier en daar een wintervast plantje als aanvulling van de perkjes in onze tuin. Ook voor primaten komt de levensklok ooit stil te staan. Alhoewel heel uitzonderlijk en gewoonlijk in een godvergeten streek vernemen wij soms iets over een barende oma van goed 60-plus. In dit verband kan men wel spreken van de wegen Gods die ondoorgrondelijk en wonderbaarlijk zijn, doch zoals Ernst me ooit schreef voor het merendeel op onze leeftijd echter slecht geplaveid!
|
