‘Jij, jij schoft, jij stuk ellende, jij verderf van mijn kind, jij onwaardige vader’, krijste zij.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

‘Nu is het gedaan. Voortaan hou ik me onze jongen bezig, hoor je !’ reageerde ik kalm  doch beslist en riep daarop nog harder dan zij:

‘Zie je niet dat hij dit kotsbeu is. Die spoken van hierboven maken jou ziende blind, jij… jij kwezel.’

 Zij kwam op mij af en mepte met grote uithaal  op mijn gezicht.

‘Jij, hoe zou jij je om een kind kunnen bekommeren? Je bent haast nooit thuis en zit je niet in dat duivelsoord van een krant, dan kruip je naar je werkkamer. Jij stuk niets, jij goddeloze, jij satansloeder, monster ja, een monster dat verdelgd moet worden, dat ben je’.

Dit was onze eerste slaande ruzie.

Francis zat er stilletjes, onbegrijpend en angstig bij. Ach, die talloze hoogoplopende twisten, soms met een por, een slag, zelfs een schop toen Francis nog een jochie was. Vervreemd opgroeide tussen zijn ouders en later meer en meer wegkroop achter zijn studieboeken. Wij maakten hem in feite tot een verschrikte zwijger, en ik, ik wou me om dit alles nog meer aan hem hechten zonder echter ooit zijn kille schors van bange weerstand te kunnen doorbreken.

Ja, beste lezer, die zinloze, overdreven godsvruchtigheid van Gerda! Ik zou er willen aan voorbijgaan, maar ik moet er blijven over schrijven. Het is immers de kern van mijn geschiedenis.

Neen, ik ben nooit wat men noemt “gelovig” geweest. Te nuchter? Misschien. Zeker niet te simpel van geest. Hoe mysterieus het ontstaan van de mens ook is, kennis en weten zijn ten slotte stukken beter dan geloven. 

Ik kan alle respect opbrengen voor de oudste volkeren ter wereld, de aanbidders van de zon, dat wonderlijk hemellichaam, dat ons licht en warmte geeft en dat, hoe verbazingwekkend ook, met miljarden jaren energie  zichzelf  dag na dag blijft opladen.

Maar de leer van een  god volgen en eren, die, na drie eeuwen caritatieve werken, het pacifisme in het Westen verving door verheerlijking en wettiging van zinloos geweld. In wiens naam moorden, branden en folteringen, liefst honderden  jaren lang zijn gebeurd. Een leer volgen, die onze geschiedenis onteert door de gruwelijkse oorlogen, door vrouwen te onderdrukken en levend te verbranden. Een leer, die de Afrikaanse medemens ging mores leren met paters en nonnen als excuustruzen en met de stilzwijgende en welwillende medewerking van staatshoofden als exploitanten van de bodemrijkdom, als vampieren die naties leegzuigen. Een leer die nu fulmineert naar mensenhandel, maar eeuwenlang expert was in slavenhandel. Een leer die achttien eeuwen lang een spoor van bloed, vernieling en dood heeft achtergelaten. Een leer, die er maar niet in geslaagd is  het wereldbeeld  mooier, beter en leefbaarder te maken, neen, hondermaal neen. Spreek mij gerust tegen als ik fout zit, beste lezer, maar  dát kan er bij mij echt niet in. Daar bedank ik feestelijk voor.

 Het enige “religieuze” moment, dat mij kan boeien, is een fenomenale goal of schitterende pass van een Zuid-Amerikaanse voetballer, die op de knieën valt en de handen ten hemel steekt.

Religie en voetbal? Waarom niet! Dus de Rode Duivels in het vervolg op retraite in een Norbertijnerklooster in plaats van een luxe resort ergens te velde!

Wordt vervolgd