Wellustelingen....
episode...
77... |
Enkele bladzijden verderxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
29 april -Vierde zondag na Pasen - dag van de Heilige Petrus, martelaar.
Ik heb de zondagsmis zoals gewoonlijk bijgewoond. Dan ben ik met de dames van de Heilige Maagd naar de kapel van de Heilige Jacobus geweest, voor een genezingsgebed. Daarop heb ik mijn Heiland thuis begroet.
Ik begrijp Serge soms niet goed. Hij lijkt me afstandelijk en vreemd. Gisteren toonde hij me een paar witte paterskoorden met dikke knopen. Kijk, Gerda, zei hij, verdraag deze en je zal je lichaam lichter voelen. Toen deed hij de deur van mijn kamer op slot en schoof de overgordijnen dicht. Ik had het liever zo, in het halfduister. Ik wou niet dat de gezant van God mijn naaktheid zag. Van voren bedoel ik. En zeker mijn vrouwelijkheid niet.
Ik knielde, boog voorover en werd direct de striemende koordslagen op mijn rug en achterste gewaar.De pijn was verschikkelijk maar ik beet op mijn tanden.Dit was mijn eigen gevecht met satan. God wilde het. Ja, ik ben een zondares, al denk ik nog altijd dat mijn fouten veel minder zijn dan die van de hoerenloper.
Hij is vanmorgen met de auto vertrokken. Gelukkig is het zondag en was hij heel vroeg weg, zodat de buren misschien niets hebben gemerkt. Ik vermoed dat zij zijn kleren nu kiest. Precies een oude, rijke homo, de zot. Zo opgetut zag hij eruit. Heer, vergeef mij, aanvaard mijn pijnen en spaar mij van deze gedachten. Heer, ik ken Uw groot verdriet maar ook Uw genade. Ik zal boeten.
Ik zakte bijna door de knieën. Ik zei tegen Serge dat het nu toch wel genoeg was voor vandaag. We krijgen er hem wel uit, Gerda, zei hij. Ik zag dat hij enorm transpireerde en hoorde hem gesmoord nahijgen. Hij had een vreemde, donkere blik in zijn ogen, precies als was er een stuk van mijn bezetenheid naar hem overgeslagen.
Hij zei dat dit zijn manier was om aan duivelsuitdrijving te doen. Allemaal goed en wel, maar ik wil zon pijn niet meer gewaar worden. Serge keek me hard en doordringend aan en snauwde dat er nog andere manieren waren. We zullen tot het uiterste gaan, Gerda, tot het uiterste.
Heb dank, O, Heer maar maak alstublieft Serge wijs dat hij het wat zachter de duivel uitdrijft..
Wordt vervolgd
|
