Verboden verhalen
Inhoud blog
  • Hulp van boven ?
  • Kerstavond
  • Demokratie in Fascistischstan
  • Centurion & Gladiator
  • De goede rechter
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    08-09-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De wraak van het konijn

     

    Het in de zon glanzende zwarte paard stapte traagjes door de spaanse velden. Labradores (landarbeiders) keken even op. Het was zeker weer een hidalgo (hijo de algo – zoon(tje) van ‘iets’) die, van op zijn paard op de landslaven neerkijkend, zijn ronde deed.

    Eén der arme sukkelaars durfde zijn met water gevulde aarden kruik te nemen en nam een paar slokken. Van de ruiter kwam echter geen reaktie. Misschien deed hij alsof hij niets gezien had. Zou raar zijn, maar dat kon. Zijn zweep hing slap aan zijn zadelknop. Langzaam bewoog het paard zich verder en verwijderde zich, stap na stap. De zon brandde hevig, maar dat was geen reden om even met hun zware arbeid op te houden, en beetje na beetje verdween de figuur in de verre velden.

    De avond viel toen het zwarte paard het ouderlijk erf op reed. De ruiter was scheef in zijn zadel gezakt en zijn gezwollen aangezicht met twee uitpuilende ogen had een knalrode kleur. Te veel lekkere wijn had hem zowat verdoofd en een beentje van een lekker konijnebilletje was in zijn strot blijven steken. Hij was gestikt en had zijn vet lichaam reeds verlaten.

    Zo zie je maar dat zelfs de beste wijn te veel kan zijn.

       


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (55 Stemmen)
    08-09-2017, 00:00 geschreven door Manneke Maan
    Reacties (0)
    31-08-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Onweer

      

    Een scherpe bliksem doorkliefde met enorme snelheid de lucht.

    Amper één sekonde later volgde een intens harde donderknal.

    Hier en daar trilden enkele dakpannen en massa’s reuzegrote

    regendruppels vulden ineens de plots heldonker geworden lucht.

    Krakend volgde de ene bliksemslag de andere op en aan de nu

    zopas gevormde waterplassen zag je dat het aardoppervlak

    lichtjes schudde.

    Zonder enige merkbare reden doofde de straatverlichting en

    hulde de ganse omgeving in een lugubere duisternis. Met een

    beetje verbeelding kon je hier en daar de duistere figuur van een

    duivel ontwaren die, grinnikend op zoek naar buit, hier en daar

    een woning binnenging.

    Luid gegil overstemde het door het onweer gemaakte lawaai en

    liet intens scherp een op menselijke stemmen lijkend gehuil horen.

    Vreselijk zeg ! En ik probeer nu net een uil te vangen en draai me

    in de grote zetel om me uitgestrekt op een andere zij te keren.

    Mocht dat menselijkerwijze mogelijk zijn ik sprong horizontaal

    een meter hoog. Voor het raam van mijn op het gelijkvloers

    gelegen salon stond een duivel, grinnikend en in de rechterhand

    een kleine drietand op en neer bewegend. Hij lachte en tussen

    zijn geopende donkere lippen kwamen over de ganse breedte

    afschuwelijke zwarte misvormde gedeeltelijk met schuim

    bedekte tanden zichtbaar. Uit beide grote spitse oren kwam

    hete damp en een klein scherp bokkebaardje sierde zijn kin.

    Toen verloor ik het bewustzijn.

     

    Ik opende mijn ogen op een dunne kleine streep. Ze verder

    openen was niet mogelijk want een felle zon verblindde me.

     

    Ondanks mijn goede voornemens om met behangen te

    beginnen was ik dan toch in slaap gevallen.

        


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (44 Stemmen)
    31-08-2017, 16:02 geschreven door Manneke Maan
    Reacties (0)
    09-08-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Europese grondwet

      

    Naar het schijnt heeft Europa een grondwet.
    Die zou niet het resultaat van geheime vergaderingen zijn
    maar de vrucht van nog nooit zo openlijk gevoerde debatten.

    Deze unie zorgt voor vele 'werk'plaatsen en maakt duizenden
    uitverkorenen gelukkig.

    Natuurlijk zijn ze tegen oorlog en moeten de leden met
    lede ogen aanzien dat dat een derde wereldoorlog op europees
    grondgebied slechts door een samenwerking tussen Putin en
    Trump kon vermeden worden.
    Maar vanzelfsprekend is vrede prioritair.

    De ekonomie wordt gericht op volledige tewerkstelling en op
    sociale vooruitgang.
    Voor welke delen van de mensheid wordt niet vermeld, want
    Europa wordt erkend wereldkampioen in het vrijgevig verlenen
    van steun aan vooral voor de hand liggende niet-europese staten.

    Natuurlijk komt er vrijheid van mening en persvrijheid.

    Als toetje heeft elke zuropese burger het recht wijzigingen
    in deze europese wetten voor te stellen en met eigen
    initiatieven voor de dag komen.

    Het volstaat eenvoudigweg om een petitie op te stellen die
    over héél de europese unie minstens één slordig miloen
    handtekeningen moet verzamelen.

    Genoeg gelachen ? Dan nu 'au boulot' dan maar.
    De unie heeft geld nodig.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (53 Stemmen)
    09-08-2017, 15:55 geschreven door Manneke Maan
    Reacties (0)
    31-07-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Brood

      

    “Braaf jouw melk drinken hoor jongen ! Nu ge vijf jaar gaat

    worden moet ge dat heel alleen kunnen. Mama gaat nu brood

    halen voor ons ontbijt.”

    “En boterkoeken mama ?”

    “Neen jongen. Brood. Dat is gezonder.”

    “Ja mama.”

    Enkele minuten later komt moeder terug binnen en legt een

    brood op de keukentafel.

    “Wat is dat mama ?”” Dat is een turks brood jongen. En

    begin nu maar al te eten. Ik zal al een stuk afsnijden, ik

    telefoneer nog even en dat kom ik mee ontbijten.” “Ja mama.”

    De moeder is amper de keuken uit en de kleine jongen laat

    zich van zijn stoel glijden. Mama denkt toch niet dat hij van

    ’s morgens vroeg hesp, worst en konfituur gaat eten zeker.

    Resoluut opent hij de kelderdeur en zoekt de pot choko die

    die moeder daar verstopt. Das rap gedaan.

     

    Maar het afgesneden stuk brood ziet de kust schoon en valt

    de gekookte hesp aan. Die verweert zich natuurlijk en beiden

    rollen over het tafelblad.

    De pot konfituur kijkt het van eenzelfde kleur gemaakte

    politiek blad aan en vraagt : Wat moeten we doen ?

    “Ik niks!” antwoordt het krantje. “Jij moet je daar in mengen.

    Niet ik. Ik moet advies geven. Trouwens, mijn bladen zouden

    kunnen vuil worden. Meng jij er maar mee.”

    De varkensworst kan de ongelijke strijd niet meer aanzien

    en laat zich op het brood vallen. Het gevecht wordt zo hevig

    dat allen van de tafel rollen en op de vloer terecht komen.

     

    Op dat moment komen de hond en de kat de keuken binnen.

    De eerste neemt de worst voorzichtig tussen zijn tanden,

    de kat ontfermt zich over de hesp. Het jongetje komt de

    keuken binnen en ziet de hond en de kat met hun buit weg-

    vluchten. Nog met de handdoek over haar natte hoofdharen

    komt nu ook moeder binnen en ziet het stuk brood bewegings-

    loos op de grond liggen.

     

    “Mama!” vraagt het jongetje, de choko nog op de lippen,

    “waarom lusten dieren geen turks brood ?”


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (59 Stemmen)
    31-07-2017, 15:58 geschreven door Manneke Maan
    Reacties (0)
    06-07-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Apokalypso

     

    Massa’s vuur in alle mogelijke vormen, het enige wat op aarde nog

    licht verspreidt. Alles zal vernietigd worden, ook die aardse ruimte-

    tuigen waarmede zelfbenoemde Illuminati vruchteloos zullen

    pogen deze planeet te ontvluchten. Er zal geen uitweg zijn, behalve

    jouw karkas te verlaten. Het worden feestdagen voor de uitbaters

    van de Hel. Eindelijk zullen hun boordevol met kokende olie gevulde

    zwembaden tot aan de rand met de grootste schatrijke misdadigers

    gevuld worden. Is dat niet heerlijk ?

    De zeeën zullen grotendeels verdampen en het oppervlak van wat

    eens ‘de aarde’ genoemd werd zal door de hitte vloeibaar worden.

    Alle rijkdom zal vernietigd worden en de machtigen der aarde

    zullen samen met de dieren kreveren, tot groot jolijt van de door

    hen gedegenereerde mens.

     

    Spijt komt zoals altijd te laat. Dat de veroorzakers van de eindtijd

    een gruwelijk einde zullen kennen is maar een bittere troost.

     

    Gedenk wat begin mei 1945 ene Dk Joseph Goebbels tot de

    sekretaresse van Adolf Hitler zei toen ze hem vroeg waarom hij

    de bewoners van Berlijn belette de stad te ontvluchten.

     

    “Het volk gaf ons volmacht. We hebben verloren.

         Het zal samen met ons ten onder gaan.”


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (51 Stemmen)
    06-07-2017, 16:05 geschreven door Manneke Maan
    Reacties (0)
    06-06-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Terug naar huis

      

    Aan een gesappig tempo reed het wagentje door de vallende

    duisternis. De man die het autootje bestuurde neuriede zacht

    een populair liedje. Zijn vrouw die naast hem zat bekeek hem

    schuin, want zijn repertorium was nogal beperkt en hij was

    nu reeds sinds hun vertrek van bij tante Zulma aan hetzelfde

    refrein bezig. Maar goed, over een twintigtal minuutjes zijn

    we thuis, dacht ze.

     

    Zo’n honderdtal meter verder stond aan de rechterzijde van

    de baan iemand te liften, zo te zien een man. Hij was gekleed

    met een donkere regenjas en een dito hoed. Een fijne regen

    was beginnen vallen en het werd koud. De lifter had zijn

    kraag hoog opgetrokken. Maar een onbekende meenemen

    leek hen nu toch te gevaarlijk. Ze besloten dus om niet

    stoppen en reden vlotjes door.

     

    Aan de lifter gekomen keek ze ietwat medelijdend in diens

    richting. De schok die ze kreeg deed haar bleek worden.

    Het hoofd van die lifter was een doodshoofd. “Sneller !!”

    gilde ze, “Sneller verdomme !!”. Haar man keek niet in haar

    richting maar had dit rare hoofd ook gezien, en in een mum

    van tijd ging de snelheidsmeter van zeventig naar honderd.

    Pas na meerdere kilometers vertraagde hij de snelheid en

    ging de meter terug naar zeventig per uur. Verward keken

    ze mekaar aan. Hadden ze zich vergist en meenden ze

    alleen maar een doodshoofd gezien te hebben ? Nou, Joost

    zal het weten. Ietwat van de emotie bekomen tuften ze

    verder. Traag verslonden ze kilometer na kilometer.

     

    Het scheelde niet veel of de bestuurder reed bijna iemand

    aan. De persoon was donker gekleed en stond bijna op de

    rand van de baan. Een fikse stoot op de rem belette hun

    wagentje de nogal roekeloze figuur omver te rijden. Door

    dit maneuver was de snelheid tot tegen de 20 per uur

    gedaald. De vrouw uitte een luide gil en haar echtgenoot

    werd bleek. Want wat ze onder de hoed van de lifter zagen

    was terug het doodshoofd. Ruw en brutaal duwde de man

    het gaspedaal in en langzaam trok het autootje terug op.

     

    Wat was er in hemelsnaam nu toch gaande? Zoiets kan

    toch niet …. ? Ze droomden toch niet ?

     

    Pas toen hun voertuig uiteindelijk hun straat in reed

    kwamen ze beiden een beetje tot rust. Met een ruk stond

    hun auto stil. Beiden slaakten ze tegelijkertijd een hevige

    en lange zucht. Waarschijnlijk had hun verbeelding hen

    parten gespeeld. Dronken waren ze nochtans niet.

    Zeker niet na een bezoek aan tante Zulma.

    Nog zuchtend stapten ze beiden uit en na wat zenuwachtig

    gepruts met de sleutel stapten ze binnen. Een borrel

    hadden ze alle twee inderdaad wel nodig. Na hun jas

    op de kapstok gegooid te hebben betraden ze het salon.

    De vrouw ontstak de kristallen luster en onmiddellijk

    baadde de plaats in een zee van zacht licht. Een knip aan

    de cv-speler en Chopin vulde de ruimte.

     

    Iemand zat in de brede lederen zetel. Langzaam draaide

    hij het hoofd. Onder de rand van zijn donkere hoed werd

    een grijnzend doodshoofd zichtbaar.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (51 Stemmen)
    06-06-2017, 15:58 geschreven door Manneke Maan
    Reacties (0)
    15-12-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kerstland

       

    Hij woont in een land dat nog niet door in burger geklede soldaten wordt bezet. Nog niet.

    Het is er te koud. En de vrouwen en meisjes lopen er bovendien dik ingeduffeld. Pech dus.

    Petroleum is er ook niet te vinden. Dubbele pech dus. Maar niet voor de inwoners. Die worden voorlopig ongemoeid gelaten en zijn nog enige tijd relatief veilig.

    Daar toont de Kerstman, in een nederig de grootste tijd van het jaar bijna helemaal ingesneeuwd huisje. Ooit bracht ik in dat prachtig dorpje eens een paar dagen door.

    Ik verbleef er in het klein maar gezellig hotel-restaurant De Bevroren Snor.

    Als je daar met je slede de parking afglijdt en je draait rechtsaf dan passeer je

    de schoenwinkel De Sneeuwlaars. Je glijdt er zachtjes voorbij tearoom De Warme Ijskoffie en ietwat verder aan de overzijde zie je de kledingzaak De Sneeuwvlok met ernaast de snackbar De Verkrampte Spaghetti. Juist voor het dierenhotel De Poolbeer draai je terug rechtsaf, de Glijbaan op, en je komt voorbij de Eskimo Club. Dan schuif je rond het pleintje en kom je aan het dichtgevroren openluchtzwembad De Heetzakken. En op een gespierde harpoengooi daarvandaan woont de Kerstman in een lage bungalow met veel kerstbomen in zijn tuin, allemaal prachtig versierd met de mooiste bollen die je ooit zag, in alle kleuren, vormen én verlicht. Op zijn parking staat meestal een schitterende slee, wel zonder rendieren, want die staan in een warme stal.

    Ik nam vele foto’s maar vanwege de kou zijn die helaas allemaal kapot gevroren. Maar de mooie herinneringen zullen nooit vergaan.

    Uiteindelijk toch één plekje op aarde waar nog Vrede heerst.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (72 Stemmen)
    15-12-2016, 14:39 geschreven door Manneke Maan
    Reacties (0)
    10-11-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Waar gebeurd

        

     

    Dit is een waargebeurd verhaal. Niets spectaculairs. Maar toch leuk

    genoeg om op te schrijven. Hier komt het :

    Het gevangenisalarm schreeuwt luidkeels, want enige uren geleden

    zijn veertien gedetineerden, netjes als werklui verkleed, met water

    gevulde emmers, borstels en dweilen inbegrepen, via een onbewaakt

    achterdeurtje gaan lopen. 

    En, net zoals in de ronde van Frankrijk, is er weer geen enkele belg bij.

    De gevangenisdirekteur trekt zich aan de weinige haren die zijn kale

    schedel nog te tonen heeft. Zijn gezwollen volgevreten buik schudt

    van woede tot grote hilariteit van de inwoners van zijn tehuis.

    Machteloos proberen enkele zijner medewerkers de pers op afstand

    te houden. Maar tevergeefs. Hij wordt zowat bedolven onder rake

    vragen en men ziet duidelijk dat zijn twee korte beentjes moeite

    krijgen om zijn corpus nog ordelijk te dragen.

    Tja, vandaag wordt het echt geen personeelsfeest zoals vrijwel elke

    vrijdagavond.

    En uiteraard wordt er naar getuigen op zoek gegaan. 

    De grote Manitou van de instelling ziet een tegen een muur leunende

    oude man die lichtjes glimlacht. 

    “Gij !” roept de grote baas. “Meekomen!” in de overtuiging dat de

    grijsaard makkelijk aan het praten zal gaan.

    “Meekomen ! Naar mijn kantoor. En snel !“

    “Ik zag dat jij zag wat er daarnet gebeurde. Vertel !” snauwt hij de

    bejaarde gevangene toe”.

    “Wat doet u dat denken meneer de direkteur?”, spreekt de ouderling.

    “Bek dicht !” sprak de grote baas, “en vertel !”

    “Oh, voor een fles lekkere wijn doe ik wel wat hoor !”

    De direkteur gaat ietwat aarzelend in een kast en plaats een château

    ‘weet-ik-veel’ op zijn bureautafel.

    De man bekijkt het etiket en zegt zachtjes :

    “Ik zei wel : een lekkere wijn, meneer de direkteur.”

    “Wat wil je dan ?” snauwt die.

    “Oh meneer de direkteur …. met een Cariñena Gran Reserva ben

    ik al heel tevreden hoor.”

    “Ne Carinjeena wa ??”

    “Ne Gran Reserva meneer …. “

    “Ben je mij voor de gek aan het houden, ouwe zak ?”

    “Oh neen meneer, maar als dat niet gaat word ik graag terug naar

    mijn cel gebracht.”

    “Wacht ! Dat komt wel in orde ‘”

    Onmiddellijk geeft de direkteur zijn administratief personeel opdracht

    alle winkels in de stad te telefoneren en naar die wijn op zoek te gaan.

    Na héél vele telefoontjes komt een der bediende bijna buiten adem bij

    de grote baas en vertelt dat hij nog één fles van de gevraagde wijn

    gevonden heeft.

    Die grijnst en beveelt : “Onmiddellijk gaan halen ! En breek ze niet !

    Een goed half uurtje later staat de wijn op de tafel.

    “En …. ?” hijgt de direkteur, “is dat de wijn die je wil ?”

    “Ja, meneer de direkteur, dat is hij.”

    “Maar om zeker te zijn moet ik die natuurlijk proeven nietwaar.

    U als man van de wereld weet hoe dat gaat.”

    Ongeduldig neemt de direkteur een kurkentrekker uit een zijner

    bureelschuiven en ontkurkt de wijnfles. Zachtjes houdt de oude man

    de flessenhals tegen zijn gespierde neusgaten en, de ogen gesloten,

    snuift hij de heerlijke geuren van de zachte drank naar binnen.

    De direkteur wordt ongeduldig en wil weten wat hij daar nu voor

    in de plaats krijgt.

    “Geduld meneer,” zegt de bejaarde man, “Je mag echte wijn nooit

    forceren. Geeft u mij eens een glas alstublieft, een met een voet,

    zoals die glazen waar u en uw bezoekers mogen uit drinken.”

    Met bijna knarsende tanden voldoet de man aan het verzoek en

    schenkt zijn gevangene zuinig een half glas Cariñena uit. Deze

    ruikt met gesloten ogen aan de wijn en kreunt zachtjes van

    genoegen. Gelukzalig kijkend ledigt hij het glas.

    “En …. ?” Vraagt de direkteur nu in gespannen verwachting.

    “Wat krijg ik nu daarvoor ?”

    “Niet zo snel meneer de direkteur. Goede wijn is zoals een vrouw.

    Daar moet je geduldig mee zijn. Giet me heel langzaam nog maar

    een glas uit.”

    Tja …. En nog een …. En nog een …. ….

    Na enige tijd is de fles leeg. De oude man is nog aan het nagenieten.

    Het geduld van de direkteur is nu wel op.

    “Wel ??” schreeuwt hij !!” Wat krijg ik nu daarvoor ??”

    De oude man stelt zich traagjes recht, kijkt de gevangenisdirekteur

    glimlachend recht in de ogen, en zegt :

     

    “Daarvoor krijgt u van mij mijn allermooiste glimlach, meneer.”

    en verlaat gelukzalig grijnzend het bureel.

     


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (74 Stemmen)
    10-11-2016, 16:59 geschreven door Manneke Maan
    Reacties (1)
    06-11-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kerstmis magie

      

    Gelukkig glimlachend stond hij daar : de sneeuwman.

    Zoals gebruikelijk in deze periode droeg hij zijn mooie zwarte hoed met een glanzende rode band versierd. Een stevige rode wortel stond vast ingepland op de plaats waar bij de mens de neus zijn voorgevel versiert.

    Ietwat koolstof was properkes in het sneeuwhoofd op de plaats van de ogen ingewreven en bedekt met bruine kastanje. De leukerd die hem had afgewerkt had de mond  met lippenstift aangebracht. Zijn traditionele eeuwenoude toverborstel stond naast de rechtervoet stevig in de grond geduwen en rustte tegen zijn arm.

    De sneeuwman straalde. Eindelijk nog eens een periode van vrede.

    Sneeuwvlokjes kwamen traag zwevend uit de lucht gevallen en vleiden zich zachtjes op de witte grond, en natuurlijk ook op hun vriend de Sneeuwman.

    De sfeer was volmaakt. Nou, bijna dan toch.

    Drie jongeren kwamen luid diskuterend in de richting van onze kindervriend. “Kijk !” riep een van hen in een voor de sneeuwman moeilijk verstaanbare taal, “Wat is me dat voor iets ? Welke idioot maakte zo’n wangedrocht ?”

    De sneeuwman fronste beledigd zijn lichtjes zwarte wenkbrauwen.

    Welke onnozelaars durfden zoiets te zeggen ?

    Zonder het minste respekt schopte een der vandalen tegen de buik en sneeuw spatte in alle richtingen uiteen. Ze vonden dat grappig. Een tweede schopte eveneens en uit de rug van de sneeuwman verdween een stuk. Maar er was niemand om hem te helpen. En korte tijd later lag hij kapot geschopt ter aarde.

    Lachend en vloekend gingen de jonge schurken verder.

    De sneeuwman lag snikkend op de bevroren grond en weende. Hoe dom kunnen sommige mensen toch zijn. Een brave weerloze sneeuwman lachend kapot schoppen en er nog fier op zijn ook.

    Hoog boven de wolken had de Sneeuwgod het tafereel gade geslagen en keek zwaar verbolgen naar beneden, knarsend met zijn bevroren sneeuwtanden. In zijn funktie was het zijn plicht om tijdens de eindejaarsperiode Gerechtigheid te doen zegevieren en Vrede te promoten, en dat was hij zinnens ook.

    Met de Sneeuwgod wordt niet gelachen, behalve de laatste dagen van een aards jaar en met goede bedoelingen. En dat was hier nu precies niet het geval.

    Met zijn door zes rendieren getrokken slede gleed hij - rood van woede – naar beneden en stopte op enkele honderden meter van een spoorweg, die er rustig en vreedzaam bij lag, onwetend van wat komen zou.

    In de verte werd het zacht gefluit van een sneeuwtrein hoorbaar. De drie zagen het rijtuig heel kleintjes afkomen, het voorste deel geheel met witte verse sneeuw bedekt. Hun spottend gelach bracht hen tot op de besneeuwde rails en lachend zagen ze dat raar ding nader komen.

    Wetend dat hij zijn trein nooit op tijd tot staan zou kunnen brengen begon de machinist als bezeten aan de stoomfluit te trekken.

    Maar hoe harder hij het alarm liet blazen hoe harder de drie jongeren begonnen te lachen. Wat kon zo’n toestel van sneeuw hen deren ?

     

    Bij het ochtendgloren stond de sneeuwman geheel als nieuw in de opgaande zon te glunderen. De aan flarden gereten spotters lagen in stukken en brokken in één grote vuilniszak bijeen gevaagd.

    De sneeuwtrein zette fluitend zijn weg verder.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (70 Stemmen)
    06-11-2016, 00:00 geschreven door Manneke Maan
    Reacties (0)
    03-11-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.10.000 meter onder zee

     

    Iemand fronste de wenkbrauwen.

    Wat deed in hemelsnaam een met een zware kernbom geladen onderzeeboot op tienduizend meter diepte ?

    Het grijze vaartuig gleed langzaam en geluidloos door het donkergroene water en een aantal rare en zeldzame vissen maakten ietwat angstig plaats. Met de regelmaat van een klok verlieten luchtbellen het tuig en stegen traagjes naar het zeeoppervlak.   Enkele diepzeevissen zwommen bellen achterna en hapten er speels in. Andere verwijderden zich. Aan deze bellen was fijntjes te ruiken dat het tuig een kernbom vervoerde. Wat was er verdorie gaande ? De onderzeeër zette koers naar de kust van zijn land van herkomst ….

    Wat had dat te betekenen ?

    Iemand fronste de wenkbrauwen nog dieper.

    Was het weer een “false flag” zoals zo vaak gebeurde ? Waren die onnozelaars weer bezig met de wereld kapot te maken ?

    “Wacht maar !” grinnikte iemand onhoorbaar, en naderde het tuig nog langzamer en geluidlozer dan hetzelf.

    Een zware klop ging door het oorlogstuig heen en het werd ruw tegen de zeebodem gedrukt. En op die diepte kan je nu precies niet uitstappen. Er ontstond paniek aan boord. De techniek had de totale tijd voor de bom zou ontploffen op 48 uur gezet en daarvan waren er al 36 verstreken. Met alle mogelijke middelen werd geprobeerd weer vaart te maken, maar tevergeefs. Er kwam geen centimeter beweging in.

    Hoe het er de volgende 12 uren aan toe ging zal ik niet beschrijven. De aangestormde Duivels maakten zich rustig grinnikend klaar om de bemanning mee te nemen. Hun kapitein op kop. En exact 720 minuten later deed het door de mens ingestelde technisch ontploffingssysteem het werk waarvoor het moest dienen. De Dood zaaien.

    Na enkele minuutjes kwamen vissen toezwemmen en deden zich te goed aan de nog overblijvende stukjes vers zij het dan ook aangebrand vlees.

    Met een krachtige ruk werd de grote drietand uit het zand getrokken. Die hoefde de duikboot nu niet meer klem te zetten. Die was immers aan flarden gereten.

    Neptunus glimlachte genoegzaam en zette rustig zijn weg verder.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (65 Stemmen)
    03-11-2016, 00:00 geschreven door Manneke Maan
    Reacties (0)
    01-11-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hij voelde zich goed

     

    Hij voelde zich goed. Deze namiddag had hij voor de lol een jonge vrouw aangerand en haar dan lachend de keel overgesneden. Wat was het leven toch mooi. Morgen zou hij een vers bruidje van acht gaan afhalen. Hij verheugde zich bij de vooruitzichten. Leuk toch.

    Glimlachend bewonderde hij zichzelf in de spiegel en kamde zijn zwarte glanzende haren. Zijn donkere ogen blonken en het leek net of er in de pupillen een vuurrood vuurtje brandde.

     

    Hij bleef opeens onbeweeglijk staan en meende een geluid waar te nemen. Maar hoe zeer hij zijn oren ook splitste, hij hoorde niets meer dan het geluid van de stilte. Tja, dan kan gebeuren hé.

     

    Hij streelde ijdel zijn gekrulde borstharen en dito zware zwarte snor.

    Hij schrok toen hij ineens blijkbaar dan toch iets hoorde.

    Vliegensvlug draaide hij zich om en trok tegelijkertijd tijd zijn dolk.

    Maar er was niets te zien.

     

    Hij begon zich nu toch wat onbehaaglijk te voelen. Hij voelde een aanwezigheid maar hij zag niemand. Wat gebeurde er toch ?

    Hij trok zijn hemd aan en ging tot aan het raam. Maar behalve de mensen op straat was alles normaal. Raar toch.

    Hij draaide zich terug naar binnen en bleef als aan de grond genageld staan. Hij kende die jonge vrouw. Amper een uurtje of twee geleden had hij haar vermoord. Maar dat kon toch niet.

     

    “Wat die jij verdomme hier ?” vroeg hij met schorre stem.

    De vrouw antwoorde niet maar trok langzaam haar sjaal van haar hoofd. Op haar keel was de open vleeswonde klaar en duidelijk te zien en haar gescheurde kledij was tot op haar benen met donker gestold bloed besmeurd.

    “Ga weg beveel ik je ! Verlaat onmiddellijk mijn woning !”

    Maar de jonge vrouw antwoordde niet.

    Heel langzaam haalde ze een lang vlijmscherp mes te voorschijn.

    “Wat denkt ge dat ge gaat doen ?” probeerde de man te schreeuwen, maar meer dan wat krassend geluid kwam niet uit zijn mond.

    Traag deed ze enkele stappen tot ze oog in oog met haar moordenaar stond, bijna neus tegen neus.

    De man wou gillen, maar niets kwam over zijn lippen. Lijkbleek keek hij zijn slachtoffer in de ogen. Heel langzaam hief ze haar mes omhoog zonder ook maar enig geluid te maken. Ze plantte de punt van haar wapen op de keel van haar beul.

    Het gelaat van de man werd doodsbleek. Hij probeerde te smeken maar niet het minste geluid verliet zijn mond. Tergend langzaam duwde ze het wapen dieper …. en dieper …. en dieper ….

     

    De politie vond het maar een rare zaak en keek stilzwijgend toe hoe de wetsdokter zijn werk deed.

     

    Hoe kan een vent als een boom in zijn eigen huis nu in hemelsnaam van angst sterven ?


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (62 Stemmen)
    01-11-2016, 00:00 geschreven door Manneke Maan
    Reacties (1)
    30-10-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De weg naar de Hel

     

    De weg naar de Hel is lang en eenzaam.

    Zuchtend en kreunend sleepte ze haar lelijk vet lichaam traag en log over de

    slecht geplaveide in rood gehulde weg, nu en dan pijnlijk een voet omslaand.

    Haar versleten kleren absorbeerden zo goed als niets meer. Her haren

    waren vet van vervuiling en in plaats van de heerlijke geuren van door haar

    minnaar geschonken dure parfums verspreidde ze nu zweetachtige stank.

    Bang en trillend vervolgde ze zo goed mogelijk de bijna oneindige weg,

    angstig uitkijkend naar duivels die zich achter hagen en bomen verschuilden

    om dan ineens luid tierend tevoorschijn te komen om met hun zwarte zweep

    als razend hun vers vee af te ranselen. Tja, deze weg afleggen was niet zo’n

    pretje als met een luxueuze wagen erop uit gaan en op zonnige terrasjes

    cava te gaan drinken, samen met enige bordjes lekkere versnaperingen natuurlijk.

    Of om te proberen hun echtgenoot te vermoorden om te kunnen

    erven en maandelijks een niet te versmaden weduwenpensioen op te strijken.

    Moeizaam bewoog ze zich voort, aangepord door het gehuil van andere

    reizigers die, alhoewel reeds zowat kapot geslagen, nòg meer zweepslagen

    te verwerken kregen. Huilend en wenend sleepte ze zich verder, gevolgd door

    een tweetal grijnzende duivels, hun bebloed materiaal klaar voor gebruik.

    Nog slechts bijna dode maar nog rillende karkassen lagen langs de kant

    van de weg, stil en eerbiedig smekend om alstublief te mogen sterven.

    Maar duivels kennen geen genade. En terecht.

     

    Wie naar de Hel gaat moet maar weten dat hij er per slot om gevraagd heeft.

    Die moeten maar aanvaarden wat hen te wachten staat.

    Sed lex dura lex. Zo zij het.

     


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (57 Stemmen)
    30-10-2016, 00:00 geschreven door Manneke Maan
    Reacties (0)
    28-10-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De wind huilde

     

    De koude wind huilde. Ja …. ook tot in de schoorstenen die hier

    en daar op de daken van de schaarse boerderijen verschenen.

    Struiken bewogen woest van ene naar gene zijde en brachten

    samen met de takken van de bomen een angstwekkend geluid

    voort. Een dik konijntje kroop nog snel in zijn pijp en van een

    mol was nog juist het tipje van zijn staart te zien.

    Het water dat de beek vulde spatte wild over de rand en het

    er langs lopende bospad was kletsnat.

    Donder maakte schrikwekkende geluiden en de bliksem deed

    zelfs de stier in de nabij gelegen boerderijstalling angstig ineen

    krimpen. De koeien durfden niet meer te loeien, alleen paarden

    waagden zich aan een zenuwachtig gehinnik.

     

    De Weergoden waren kwaad. Amper een uurtje geleden had

    een gefrustreerd onverlaat voor de lol enkele kleine konijntjes

    neergeschoten en dan doodgestampt. Zo maar. Volgens zijn

    soort dienen personen zoals hij baas over de wereld te zijn en

    moesten alle dieren te verdwijnen, liefst door middel van

    hagel of messen. En liefst op een zo pijnlijk mogelijke manier.

     

    De man die zichzelf ‘de boze jager’ noemde grinnikte. Hij nam

    zijn geweer en keek zorgvuldig of het wel geladen was. Toen

    stond hij op en kleedde zich dik en warm. Laarzen en een

    lederen hoed vervolledigde zijn uitrusting uiteraard met een

    lading reservekogels. Hij stapte naar buiten en trok met een

    klap de voordeur dicht. Zijn hoed tot op de oren getrokken en

    zijn wapen in aanslag begaf hij zich het beboste gedeelte van

    het landschap in. Daar zaten nu immers de dieren verscholen.

     

    Het laatste wat hij nog hoorde was een stem die riep

    : “Ik heb hem Lowie ! En ik denk dat het een everzwijn moet

    zijn. ’t Lijkt me nogal ne grote ! Da wordt smullen zeg !”

    Toen sloot hij voor altijd de ogen en werd het weer stil in

    het bos.

     

    De Weergoden glimlachten.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (61 Stemmen)
    28-10-2016, 00:00 geschreven door Manneke Maan
    Reacties (0)
    Archief per week
  • 28/01-03/02 2019
  • 10/12-16/12 2018
  • 26/11-02/12 2018
  • 19/11-25/11 2018
  • 05/11-11/11 2018
  • 02/07-08/07 2018
  • 04/06-10/06 2018
  • 14/05-20/05 2018
  • 23/04-29/04 2018
  • 26/03-01/04 2018
  • 12/03-18/03 2018
  • 05/02-11/02 2018
  • 22/01-28/01 2018
  • 08/01-14/01 2018
  • 18/12-24/12 2017
  • 11/12-17/12 2017
  • 04/12-10/12 2017
  • 20/11-26/11 2017
  • 13/11-19/11 2017
  • 30/10-05/11 2017
  • 23/10-29/10 2017
  • 09/10-15/10 2017
  • 25/09-01/10 2017
  • 18/09-24/09 2017
  • 04/09-10/09 2017
  • 28/08-03/09 2017
  • 07/08-13/08 2017
  • 31/07-06/08 2017
  • 03/07-09/07 2017
  • 05/06-11/06 2017
  • 12/12-18/12 2016
  • 07/11-13/11 2016
  • 31/10-06/11 2016
  • 24/10-30/10 2016
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Blog als favoriet !

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!