27-04-2005 om 23:20 geschreven door Verdano  

27-04-2005 om 15:09 geschreven door Verdano  

27-04-2005 om 11:06 geschreven door Verdano  

(1e herwerking)

luister hoe het water reikt
en rustig in zijn bedding ijlt
het plooit de benen lang gerekt
rond de palen van een steiger
en aan de oevers zijn de stenen
glad, ze glanzen langs
het water schilfert licht

het lijkt alsof ik hier
al eeuwen heb verbleven
ik adem er de traagheid diep

dan blijkt alsof ik alles
ben vergeten, zelfs de dagen
en de stroming sleept me mee

er is geen zee in zicht
slechts een bewolkte lucht
van hier tot daar
zover mijn blik reikt

en als ik uiteindelijk
mijn hoofd laat zakken
vult het water al de gangen
en in mijn gehoor luiden
er gedempte waterklanken

---

27-04-2005 om 10:41 geschreven door Verdano  

26-04-2005 om 20:48 geschreven door Verdano  

26-04-2005 om 12:40 geschreven door Verdano  

26-04-2005 om 12:31 geschreven door Verdano  

26-04-2005 om 11:29 geschreven door Verdano  

26-04-2005 om 09:11 geschreven door Verdano  

Vandaag eens wat geconstrueerd uit hetgeen hier allemaal werd voorbereid. Helemaal tevreden ben ik nog niet, maar als ik het luidop voordraag klinkt het toch.

Tuinfluiter

je siertuin opgeschoond
met gouden regen
en groen struikgewas
de randen afgezoomd
en glad geschoren gras
wat schuwe wildgroei
wordt er niet gedoogd

je kortgeknipte haar
en strenge oogopslag
heeft alles nauw gezet

maar zelf zou ik
je liever vleugels geven
en geen lof, geen wit
zodat je bonte vlinders
gretig volgen kan
en wilde bloemen
struiken mag bezoeken
die buiten strakke tuinen
staan, ze mooi te wezen

ik fluit daar een liedje
weet je
mijn lied

25-04-2005 om 18:12 geschreven door Verdano  

25-04-2005 om 14:48 geschreven door Verdano  

De morgen stond
heel mistig op de grond

een frisse bries 
de bladeren ritselen
regen druppels zegen
zeggen de bomen

het park duldt nog geen wandelaars 
de ijzeren poorten zijn nog toegedicht

De muze komt vandaag
heel traag naar boven

een grijze dag
de blaren ritselen
de inkt loopt nog verlegen
zegt de schrijver

het blad duldt nog geen poorten
want houten woorden
maken geen gedicht

---

25-04-2005 om 10:39 geschreven door Verdano  

alleen haar donkere haar
waaiert nog losbandig

hij staart naar een brandpunt
waar rechte lijnen samenkomen

zij ademt schurend zacht
haar stem is moederloos

hij hoort haar niet
bekijkt haar open ogenblik
en haar mond verbeten trek

want ze heeft de moker
in haar buik gevoeld
waardoor ze nu haar ogen
op oneindig richten moet

hij fronst verbeten
rechte lijnen

---

25-04-2005 om 09:56 geschreven door Verdano  

24-04-2005 om 16:36 geschreven door Verdano  

24-04-2005 om 11:53 geschreven door Verdano  

23-04-2005 om 22:25 geschreven door Verdano  

23-04-2005 om 15:15 geschreven door Verdano  

23-04-2005 om 13:25 geschreven door Verdano  

wij mensen houden van zwart wit
en klare kijk in troebel water
we noemen dat beschaving

maar een bedreigde diersoort
eet zijn jongen op en moordt
de kinderen teren op de moeder
wat is melk anders dan wit bloed

en zijn wij niet de hoeder
van de dood, in naam van ...
iets dat ik niet kan benoemen
maar anderen blijkbaar wel

de dood is rood
de hemel blauw
en paars de jaren van de ondergang
de mens is maar een ogenblik
de rest is wit

---

23-04-2005 om 12:36 geschreven door Verdano  

23-04-2005 om 09:53 geschreven door Verdano