24 Januari 2005.

De eerste sneeuw in het leven van ons Dréke!
Hij vindt het zo leuk!


Utta geniet goed ingepakt van de winterse schoonheid...


Dréke is in zijn sas!


Rennen maar!

Je ziet hem nauwelijks lopen!
Kijk naar de vogel in de lucht!


Net een schilderij ...


Utta geniet samen met paps van het mooie uitzicht ...


Dicht bijeen is het altijd warmer!


Ook de winter is prachtig ...




Tjonge, tjonge! Zoveel te ontdekken!


Bijna thuis ...


Mijn geliefde brem in de winter ...


Het huisje van mams en paps ...

Voor ons Dréke is het hoog tijd om met de pootjes in een warm badje te gaan staan!

Daarna lag hij heerlijk te slapen ...

Mijn witte beer met Kerst ...

Bedankt voor je bezoekje!
Ik hoop je gauw weer terug te zien, want meer fotootjes van Dréke's avonturen zullen volgen!
Schrijven jullie wat in mijn gastenboekje?
Je vindt het in het linker menu.

Vele groetjes van Viva



   
      

Waarom toch alleen maar vrouwen????

Sommigen mensen vragen zich blijkbaar nog steeds af waarom "De Zoeten Inval"-zondag alleen voor dames was.
Zijn wij mannenhaters? Nee, helemaal niet. Er zijn zelfs mannen die wij héél graag zien! Veel zelfs
Maar er blijken onverwacht veel vrouwen te bestaan met drempelvrees. En die zouden helemaal niet opgedaagd zijn als we er ineens ook de mannen bij gevraagd hadden.
Vrouwen gedragen zich dikwijls ook anders als hun echtgenoot meekomt. Gesprekken verlopen ook anders als er alleen vrouwen aanwezig zijn. Het ijs is rapper gebroken onder dames alleen.
Dat waren de enige redenen om eens een kennismaking van alleen meisjes te organiseren.
Tenandere, het idee was gewoon om met vier vrouwen in een café te gaan zitten en af te wachten welke dames gingen opdagen. Zonder op voorhand te moeten zeggen wie ging komen. Maar omdat het aantal geïnteresseerden zo groot werd moesten we wel een plek reserveren om zeker plaats te hebben voor 25 personen omdat het juist Valentijnsweekend was. En daarom moesten we op 't laatste wel aan de vrouwen vragen wie ging komen en wie niet om aan de taverne-eigenaar een getal op te kunnen geven.
Nu we mekaar allemaal wat beter kennen zullen we op de volgende Zoeten Inval waarschijnlijk ook gewoon de mannelijke bloggers uitnodigen. De vrouwen voelen zich nu al een pak meer op hun gemak nu ze al wat andere dames kennen. Meer moet je hier dus allemaal niet achter zoeken.
Jongens, wij houden écht wél van jullie hoor

Geschreven door Laathi - 18 februari 2006

Ik kon het niet beter verwoorden, daarom zette ik de tekst van Laathi hier. Laathi heeft op haar blogje vlak onder dit bericht ook nog haar overdenkingen over de blogwereld geplaatst. De moeite om eens te lezen!

http://blog.seniorennet.be/laathi/

We waren met 22 blogsters en 4 blogbezoeksters:

Zoete Inval voor blogdames en hun bezoeksters.
Belangrijke mededeling!

Hallo meisjes!

Laathi en ik zijn gisteren op inspectie geweest in Lier. Ja, het zware werk moet ook gebeuren

Mare was naar Brugge en Fernanda lag nog ziek in haar bedje, dus besloten we met ons twee de uitgekozen tavernes eens te bezoeken.

Gezien het Valentijn weekend, was het niet simpel om op 12 februari iets te vinden dat niet volledig volgeboekt was. Maar wij vonden toch een heel toffe gelegenheid.

Nu is ons probleem het volgende:

Wij hadden verwacht dat uiteindelijk een tiental dames naar onze samenkomst zouden komen, maar indien iedereen die zich geïnteresseerd toonde, zou komen, zijn we al met 31!

In de taverne die we uitkozen kregen we een aparte hoek in de taverne. Echt super gezellig!

Hier een foto:

Probleem is dat we, gezien het grote aantal geïnteresseerden, wel het aantal mensen moeten opgeven vóór vrijdag 10 februari om 17u00!

Wij nemen aan dat de meesten van jullie tegen vrijdag namiddag wel zullen weten of ze gaan komen of niet. Uiteraard zijn er onvoorziene omstandigheden zoals ziekte en andere noodgevallen, maar zo iets kan niemand vooraf weten. Maar op dit moment staan er teveel mensen op de "misschien" lijst om ons een gedacht te kunnen vormen over het aantal dat ons gaat vervoegen op deze super gezellige namiddag.

Daarom graag een mailtje met de bevestiging vóór vrijdagnamiddag!

Mogen wij op jullie rekenen?

De plaatsen zijn beperkt tot een 40-tal. Moesten er dus dames zijn die nog niet op de lijst staan, wacht niet te lang! Op dit moment hebben wij geen idee of wij nu met 10 of 40 zullen zijn!

viva.s@scarlet.be

Vele groetjes van Mare, Fernanda, Laathi en Viva

Geboorte

Na het breken van de code

De minzame lach

Werpt ze haar jongen

Één voor één

 Ze telt tot vijf vannacht

Wacht tot de wolken scheuren

De maan naar een cirrusleugen graait

En dooft

In de duisternis

Likt ze haar kinderen schoon

 

Liliane Melis

Pasgeboren kittens!

Dit is het verhaal van Daisy en haar 5 kleintjes.
In de komende weken gaan we ze van dichtbij volgen en we zullen proberen voor iedere kitten een goede en liefdevolle thuis te vinden.

Eind oktober 2005 merkte Viva beweging op in haar tuinhuis/garage. Iedere keer dat ze de deur opende, vluchtte er "iets" weg. Op een keer zag ze nog net een stukje van een zwarte staart dus daarmee was dat al opgeklaard! Een kattin of kater! Van toen af zette ze elke dag eten neer en was dat de volgende dag ook verdwenen. De poes bleef echter onzichtbaar en liet zich nooit of te nimmer zien. Ze sliep op een rek aan de muur waar de tuinkussens op gestapeld lagen. Eén keer bij het binnenrijden in de garage zag ze een paar hevig groene ogen oplichten ... Zo ging dat de hele winter door. Tot het voorjaar kwam ... Viva had een droom dat de poes in haar garage zwanger was al wist ze niet zeker of het wel een kattin was . Daarom ging ze toch een nest maken in een kartonnen doos en ging elke dag eens tasten of er nog niets in zat! Maandag 10 april 2006 had Viva de kans om de poes vanop afstand te bekijken terwijl ze aan het eten was en besloot dat het een kater moest zijn ! Toen ze echter op dinsdag 11 april het tuinhuis binnenkwam hoorde ze gepiep! Poesjes! Ze lagen echter niet in de doos. Mama was veel slimmer geweest en had ze in de oversteek van het dak gebaard. Er was alleen een smalle opening om daarin te geraken, niemand kon er bij. De volgende dag  haalde Viva haar digitale camera er bij en stak haar hand in de opening en klikte blindelings, in de hoop op een paar beelden. Spijtig was alleen mama te zien! Maar dit was dan toch een eerst foto van "Daisy", want vanaf toen noemde ze zo!

Daisy, pas 1 dag moeder, op dinsdag 12 april 2006.
Ze voelt zich bedreigd door die mensenhand met camera ...

Donderdag 14 april. Viva gaat eten dragen maar hoort "niets"!! Ze denkt in paniek dat Daisy de kittens weggebracht heeft. Gauw neemt ze blindelings een paar foto's en ziet een zwart hoopje liggen. Eerst denkt ze aan Daisy zelf maar eens de foto's op de PC zijn uitgeladen ziet ze al vlug dat het de kittens zijn! Hoeveel is nog even gissen!

De kittens op donderdag 14 april 2006

Via Laathi was Viva in contact gekomen met Bieke, van Den Dierenvriend. Besloten wordt dat het beter is om Daisy te vangen en met haar kleintjes zo snel mogelijk naar het kattenasiel te brengen. Zo zijn ze veilig en warm, onder de allerbeste omstandigheden.

Zondag, 16 april 2006 - Pasen
De poesjes, net voor we ze uit hun geboorteplaats en schuilplaats halen. 

We dachten aan 4 kittens, maar het zijn er vijf! Voor het geslacht te kennen moeten we nog even wachten!

De poesjes zullen liefdevol worden grootgebracht door Daisy en door Bieke. Bieke zal er liefdevolle huisdieren van maken. Gewend aan mensen, katten en honden. Daarna zal Daisy worden gesteriliseerd.

Bij Bieke, vlak voor ze bij hun mama gelegd worden.
Vier zwarte kittens en één tijgertje.

Van één zwarte heb ik in een wip al kunnen zien dat het vooraan een wit merktekentje heeft. We zullen vlug te weten komen hoe de anderen er uit zien.

Daisy heeft alles rustig doorstaan. Wel dankzij een kalmeringsmiddel. Maar ook later op de dag valt alles goed mee. We weten dus nog altijd niet of Daisy een wilde kat is of een ongewenste huiskat. Dat zal later blijken. Het is een prachtige kattin, mooi, sterk en gezond. Bieke zal meer over haar te weten komen in de komende weken ...

 

Alle kittens zijn al vlug aan het zuigen bij mama, die alles rustig laat gebeuren ...
Bieke liet vandaag weten dat alles naar wens verloopt. Daisy blaast wel een beetje en Bieke mag er nog niet aankomen maar dat is vrij normaal. Fernanda zal in de komende weken reporter van dienst zijn en we zullen jullie op de hoogte houden met woord en beeld!

(Gepost door Viva op 17 april 2006)

Gisteren kreeg ik van Bieke volgend mailtje:

Met Daisy gaat het goed - de kleintjes zuigen zeer goed - zij eet voor 6 - dat is goed!!!!! Vanmorgen heb ik haar even aangeraakt maar haar ogen werden zo groot als appeltjes!!!! "Wat gaat die doen met die hand????" Je kon het je zo voorstellen wat ze dacht - dus wild is ze volgens mij niet maar wel weggejaagd door mensen, denk ik - dus véééél geduld en liefde heeft zij nodig en dat kan ze krijgen!!!!!

Als dat geen goed nieuws is! Vandaag belde ik haar op, de poesjes groeien als kool en Daisy maakt het goed. Bieke heeft vanmorgen haar vinger uitgestoken naar Daisy en zij beet er zachtjes in. Daarvoor moet je toch wel echt een groot hart voor dieren hebben want voor hetzelfde geld had Daisy eens goed doorgebeten! Maar Bieke doet dit om haar vertrouwen te winnen. Stilletjes aan lukt dat wel maar het blijft afwachten. Het zou niet de eerste keer zijn dat een kattin heel zachtaardig is zolang ze haar jongen zoogt. Vaak worden ze nadien weer hun agressieve zelf. Welk het echte karakter van Daisy is zullen we dus pas binnen enkele weken te weten komen. Zij interesseert zich ook niet voor de vele andere katten die daar in de veranda van Bieke rond haar lopen, als een echte moeder is haar enige bekommernis: haar vijfkoppige kroost!

Bieke denkt dat dit weekend de oogjes van de poesjes zullen opengaan. Fernanda brengt hun zondagnamiddag een bezoekje, dus dat zou wel eens een paar mooie foto's kunnen opleveren. Kom zondagavond dus zeker kijken!

(Gepost door Viva op 21 april 2006)

Onze dag begon weer goed! Dit mailtje kregen we van Bieke:

Goeie morgen lieve vriendinnen, goed nieuws - er is al één zwartje gereserveerd - zo mogelijk een katerke maar 't is nog te vroeg om dat te zien - ze weten dat ze nog zowat 6 à 7 weken moeten wachten, maar ze wachten al van met nieuwjaar - geduldige mensen neem ik aan - maar het grootste nieuws komt nu!!!!!  Ik heb vanmorgen Daisy geaaid en zij kwam kopjes geven!!!!!  Af en toe bijt ze wel eens in mijn vinger maar niet echt om te bijten - lief is 't niet - de oogjes van de prutskens zijn open dus zondag kan een goede fotoshoot gemaakt worden!!!!! Daisy begint mij echt te vertrouwen en dat doet zo'n deugd!!!! Ik hoop dat jullie ook blij zijn ... Bieke

En of we blij zijn, Bieke!! Dat is heerlijk nieuws!
Bieke heeft gisteren ook een nieuw nestje van vijf binnen gekregen. Ze zijn vier weken oud en je houdt het niet voor mogelijk welk een mooi gekleurde vacht ze hebben! Morgen gaat Fernanda op pad voor een reportage en indien mogelijk zal ook Mare er bij zijn. Morgenavond zetten we alles hier op het blogje! Jullie zullen verstomd staan over zoveel schoonheid!

(Gepost door Viva op 22 april 2006)

Vandaag zijn we gaan kijken hoe Daisy en haar kroost het maken bij Bieke. Ze lag daar heel ontspannen en keek ons al wat vriendelijker aan met haar mooie groene ogen. De kittens waren al flink gegroeid en lagen zalig bij moederpoes te slapen. Daisy is een zeer goede moeder en verzorgt haar kroost met liefde! Bieke vertelde ons dat ze ook heel netjes de uitwerpselen van haar kleintjes opruimt en er haast niets meer te vinden is. Ze laat zich strelen door Bieke die met veel geduld haar vertrouwen wint. Zo geniet ze meer en meer van een lekkere massage waarvoor ze zelfs op haar rug gaat liggen, soms boven op haar kleintjes, die zich dan terug naar de oppervlakte wriemelen. Af en toe gaat Daisy even op een plank, bovenaan de kooi liggen, om op adem te komen. De kleintjes doen af en toe hun oogjes al open om deze wereld te aanschouwen. Het flitsen van de camera's zijn ze ondertussen al gewoon geworden, want zeg nu zelf, zijn het geen kleine beroemdheden aan het worden ?

De hele familie ...




Daisy's tijgertje ...


Samen, lekker dicht bij mama ...


(Gepost door Mare op 23 april 2006) Als voorproefje van onze namiddag bij Bieke:


Klik hier om te kijken naar 'Daisy-en-kittens1'

Klik hier om te kijken naar 'Daisy-en-kittens-2'


Als het filmpje de eerste keer hapert, laat het dan volledig uitspelen en klik daarna nog eens op "play" (het pijltje).
Je zal zien dat je het dan wel goed kan bekijken.
Wil je het in groot formaat bekijken, kies dan onderaan het filmpje voor View Size 800.
Meer dan de moeite waard!
Het tijgertje werd geadopteerd door Fernanda!

(Gepost door Viva op 30 april 2006)

De eerste stapjes uit het nest! Lieve dierenvrienden - hier het nieuws vanuit het poezenmoederhuisje - ons D-groepje is vandaag uit geweest - Daisy een beetje in paniek met een eigenaardig geluidje omdat haar nestje weg was - waar moest ze nu naar toe met haar familie???? Fernanda's tijgertje op avontuur ... Geen nood dames, alleman is weer kompleet terug in hun vertrouwde doos -  er zijn er zelfs die al turnles hebben gehad en evenwichtsoefeningen - het was een hele ervaring - en nu zijn ze terug gaan slapen bij mama!!!!  Turnles!

(gepost door Viva, maandag 8 mei 2006)

      
Daisy, knuffelend met zoontje Denzel

Zondag, op moederdag, zijn we op bezoek geweest bij Bieke om haar een 'Gelukkige Poezenmoederdag' te wensen. Een volle mand met leuke speeltjes en lekkers, werd in dank aanvaard, er vloeide ook een traantje van vreugde.
De poesjes groeien als kool en eten al wat vast voedsel. Op de kattebak gaan, kunnen ze ook al, net als moeder !

Hebben jullie al geraden hoe ze noemt?





Allen knus samen het buikje vullen bij mama Daisy ...

(gepost door Viva op 15 mei 2006)

Een froot gezin voor Daisy


Daisy als liefhebbende pleegmoeder laat de vreemde vijfling aanliggen ...

Het is vandaag weer een heuglijke dag - wat zijn dieren toch verdraagzaam  -  nee meer ... wat zijn ze ontvankelijk voor anderen zonder voorwaarden of regels! Onze Daisy die haar pootjes vol heeft met hààr vijfling heeft vandaag de andere vijfling aanvaard en ze mogen zelfs allemaal aanliggen - natuurlijk niet zo lang als voordien, want nu zijn er 10 kittens die van mamapoes willen genieten en zijzelf heeft er deugd van - kijk zelf maar!

Teatime, Daisy geniet er van!

Tien kinderen om te voeden!
Gelukkig eten de kittens ook al vast voedsel!



(gepost door Bieke op 26 mei 2006)

Leven als kat en hond ...

De thuiskomt  met Daisy en Denzel verliep goed. Ze waren al direct aan het eten en hun nieuwe thuis aan het verkennen. De grote verrassing was Daisy, die mij direct aanvaardde en uitgebreid wou gestreeld worden. Tien minuten aan een stuk en ze had er nog steeds niet genoeg van . Als ik Denzel wou strelen kwam ze altijd gauw tussen beide, "zij" wou mijn aandacht!

Met Denzeltje zelf mag ik doen wat ik wil, nog geen enkele keer blaasde hij of gebruikte hij zijn nageltjes tegen mij, een echt lief voddenpopje . Ik mocht hem al helemaal kammen, terwijl hij spinnend zat te genieten. Beiden gebruiken ook al van dag één de kattenbak. Amai, hebben die een goede opvoeding van Bieke gekregen .

Maar dan ... ons Dréke. Hij zou zoooo graag vriendjes met hun worden! Van bij het eerste oogcontact met Denzel was de strijd al beslist. Dréke gaf zich onderdanig over aan dat zwarte, kleine monster . Om het half uur probeert hij zachtjes kwispelend en op een respectabele afstand toenadering te zoeken maar Denzel is razend op hem. Ook voor Daisy is het oorlog. Dréke begrijpt er niets van. Een beetje in de war denkt hij toch dat ze een spelletje spelen, want zeg nu zelf: op hem kan toch niemand kwaad zijn? Maar voor de poezen is het bittere ernst ...

Daisy en Denzel hebben mijn vensterbank in de keuken al volledig ingepamld.


Dréke probeert Daisy vanop veilige afstand te overhalen om vriendschap te sluiten ...


Daisy heeft daar voorlopig absoluut geen zin in!


Denzel bekijkt het tafereel nieuwsgierig ...


Hij vindt Dréke nog veel akeliger en laat dat duidelijk merken!!


Dréke met één pootje omhoog, niet wetend wat te doen tegen zoveel vijandschap ... Doet ze dit om te spelen?


Make? Menen die dat nu?
Waarom zijn die zo kwaad op mij?
Ik wil zo graag vriendjes worden!


Dréke blijft minuten lang "mooi vragen" ...
Denzel geeft niet toe, hoe ontzettend lief hij ook is voor ieder mens, hij moet niks van honden hebben!


Denzeltje aan de krabpaal!


Moeder en zoon spelen graag tesaam ...
Toch nadert het afscheid.

Daisy, genietend van de avondzon in onze tuin ...

De vriendschap tussen Dréke en Daisy begint stilaan vorm aan te nemen . Geregeld haalt ze nog uit naar hem, zeker als hij te dicht nadert naar haar zin, maar het betert! Toen Dréke op mijn schoot zat, kwam ze,  gezellig, vlak voor mij op mijn buro liggen. Ze snuffelde aan zijn pootjes en legde de hare boven op die van hem! Dréke hield bijna zijn adem in, bewoog niet en bekeek het vol verwondering. Ik nam zijn pootje en streelde daarmee minutenlang het kopje van Daisy. Die genoot zichtbaar van die zachte, wollige poot, met gesloten ogen. Ja, het komt zeker goed tussen die twee! Beiden lopen me overal achterna, het zijn mijn schaduwen . Ik liet Daisy vandaag ook voor het eerst in 8 weken weer eens buiten. Ze klauterde al eens in haar boom en besnuffelde de struiken. Maar van het moment dat ik aanstalten maak om binnen te gaan is ze mij al voor, zo bang is ze dat ik haar zou buiten sluiten. Stilletjes aan wordt het weer een huisje weltevree tenhuize Viva ...

Utta te gast bij Madammeke ...

Positief denken

Het is moeilijk te geloven ... sinds gisteren leef ik 73 jaar op deze Aarde. Hoe raar is toch die gedachte ... in mijn geest ben ik nog steeds die jonge vrouw; wat wijzer en bezadigder misschien, maar verder is er hierboven weinig veranderd. Hieronder een fotootje van in het jaar 1948, toen ik 15 lentes jong was.

Natuurlijk, de spiegel drukt mij dagelijks met de neus op de feiten, net als mijn stijve spieren en andere kleine en grote mankementjes die zich met de jaren aandienden.

Het zijn deze zaken, die vooral de ouder wordende mens, vaak stilaan, als een langzaam vergif, het plezier in het leven doen verliezen. Kankeren, zagen en klagen, vitten op iedere kleine ergernis, al deze eigenschappen die wij als jongeren zo verafschuwden in de “oudjes”… Nu moeten we uitkijken of we verzeilen in hetzelfde patroon.

Enkele jaren geleden was ik bijna ongemerkt ook in zo een dal gesukkeld. Ik verveelde mij, had geen doel meer in het leven. Het leven was zo een sleur, lichamelijk werden mijn mogelijkheden beperkt door ziekte. Natuurlijk waren er lichtpunten maar niet genoeg om te kunnen zeggen, "ik ben gelukkig". De leegte bracht met zich mee dat ik mij de kleinste zaken ging aantrekken en ze opblies tot grote problemen waardoor ik me vaak dagenlang depressief voelde. De ene negatieve gedachte was de perfecte voedingsbodem voor de volgende. Ik benijdde mensen met een hobby die ze passioneel beoefenden.

Zelf ben ik een accordeoniste en muziek spelen was altijd mijn grote vreugde. De laatste jaren heb ik spijtig genoeg niet meer de fysieke kracht om hier uren per dag mee bezig te zijn, al speel ik nog regelmatig. Ik speel ook elektronisch orgel maar dat instrument heeft mij nooit zo kunnen boeien. Ik vond voor mezelf geen andere hobby die me echt kon begeesteren. Ik was zo ontevreden.

Foto gemaakt door Viva op 12 maart 2006.

Drie jaar geleden kreeg ik van één of andere firma een gratis elektronische agenda toegestuurd. Ik begon hier al mijn adressen in te brengen, afspraken en verjaardagen in te noteren en telefoonlijsten aan te leggen. Wekenlang was ik er mee in de weer en iedereen in mijn omgeving stond versteld van het feit dat dit mijn nieuwe hobby was. Een elektronische agenda is maar een stapje verwijderd van een PC en dank zij mijn dochter Viva en zoon Ferdi, stond er al vlug een ouder model in mijn living. Nog hadden ze het moeilijk om te geloven dat hun moeder met dit ding wilde leren werken. Mijn man schudde al helemaal met zijn hoofd … Maar al vlug waren ze enthousiast en steunden mij voor de volle 100% in mijn nieuwe hobby.

 

Twee jaar geleden kwam ik dan in de wereld van het internet terecht. Nooit had ik kunnen denken dat dit mijn leven in zo een positieve zin zou veranderen. Ik ben vooral SeniorenNet heel dankbaar; voor de mailgroepen en sinds een jaar ook voor mijn blogje, "Utta’s paradijsje". Gedichten, spreuken, mooie plaatjes en foto’s, altijd hebben ze mij een goed gevoel gegeven. Ik wou met mijn mailtjes op de mailgroepen en in mijn paradijsje een droomwereld creëren. Een wereld van schoonheid, niet alleen uiterlijk maar ook innerlijk. Vooral voor mezelf maar ook voor anderen.

Er zijn vele prachtige gedichten over droefheid en pijn; donkere spreuken die ontzettend veel waarheid bevatten. Ik heb er echter bewust voor gekozen om alleen maar positieve gedachten in mijn paradijsje toe te laten. Dit was en is mijn droomland, mijn paradijsje waar ik graag in vertoef.

Tot mijn verwondering ben ik zo stilaan terug anders tegen het leven gaan aankijken. Door zoveel tijd te besteden aan het creëren van een mooie, positieve wereld en de wijze spreuken dagelijks te lezen ben ik zelf weer een gelukkiger mens geworden. Niet in het minst door de vriendschap die ik van de andere mailers, bloggers en mijn bezoekers mag ervaren. De vele enthousiaste reacties die ik dagelijks krijg via mail of gastenboek doen mij zo ontzettend goed. De vriendschappen die hieruit voort vloeiden betekenen heel veel voor mij. Ik geniet er ook van om andere blogs te bezoeken en de creativiteit van andere senioren te bewonderen. De ene met schrijftalent, de andere met humor, met fotografie, PSP of met simpelweg het bijeen sprokkelen van interessante weetjes. Ieder blog is weer anders en de moeite waard.

Positief denken, het is geen wondermiddel tegen problemen maar het leert je wel om anders tegen deze problemen aan te kijken. Ik hoop dat ik met mijn paradijsje nog veel andere mensen wat meer levensvreugde kunnen schenken heb ... Wat zeg ik? Als ik hier een paar mensen enkele vreugdevolle momenten mee kunnen bezorgen heb, ben ik reeds lang tevreden.

Ook wil ik mijn dochter Viva nog eens extra bedanken voor alles wat ze mij met veel geduld heeft aangeleerd. Nog elke dag kan ik op haar steun rekenen, net zoals bij het schrijven van dit verhaal. Ze heeft mij ook nu weer geholpen om mijn gedachten ordelijk op te schrijven. Schrijven is niet mijn grote talent, maar dank zij haar heb ik ook dit weer tot een goed einde weten te brengen. Tevens dank aan mijn man, André, die wel vaak klaagt over de vele tijd die ik aan de pc besteed maar toch ook een zeer grote steun voor me is.

Bij deze wil ik jullie van harte welkom heten in mijn paradijsje. Aan de rechterkant van mijn blogje vind je tal van nuttige links met plaatjessites, wallpapers, gedichtensites, kaartjes en nog zo veel meer. Vergeet zeker het archief niet te raadplegen (per maand) want in totaal staan er nu al meer dan honderd spreuken en gedichtjes op mijn blog, stuk voor stuk woorden die een mens weer moed geven om gelukkig door het leven te gaan. Veel kijk en leesplezier! Natuurlijk mag je ze ook kopiëren voor op een e-mail te plakken of voor jullie eigen blogje te versieren.

Mijn blog Romantica is mijn eigen plaatjessite, waar ik de mooiste animaties die ik vond op het internet verzamelde en zelf oplaadde naar Imageshack. Velen vragen of ze een plaatje mogen gebruiken voor op hun blog … Natuurlijk!! Daar is deze site voor gemaakt! Ik hoop dat jullie nog veel plezier aan dit blogje mogen beleven!

02-04-2006 Bravo!!! Ik heb het artikel nu pas ontdekt, een beetje laat, maar ik ben op reis geweest. Toch wil ik er zeker nog op reageren want het is zo mooi, zo verzorgd en zo doorleefd geschreven, dus : Proficiat Utta, nog vele gezonde gelukkige jaren, en nog heel veel blogplezier voor jou en al je lezers! Drie dikke kussen van Laathi! 02-04-2006 om 14:27 geschreven door laathi 18-03-2006

Bravo

Applaus van mij ook... ben wel wat laat maar heb het nu pas maar gelezen... ik voel dat ook zo aan... een hobby hebben dat je helemaal opslorpt is een zegen en met de PC verveel je je nooit... er gaat een hele nieuwe wereld voor je open... Myette 18-03-2006 om 23:33 geschreven door Myette

Prachtig

Mooi geschreven verhaal, proficiat lieve Utta! Sjoeke, dat heb je weer goed gedaan, hé meisje! Ook ne proficiat voor jou, zenne! En een prettig weekend, veel liefs 18-03-2006 om 12:41 geschreven door sandra1968

16-03-2006

Trots

Utta, mijn lieve mams, ik ben trots op jou! Bedankt Sjoeke om er zo een mooi liedje van de platters bij te zetten! Viva xxx 16-03-2006 om 18:37 geschreven door Viva

Prachtig verhaal...

Dank zij jou Sjoeke kon Utta haar verhaal kwijt. Een verhaal recht uit het hart...Utta "het boegbeeld" van bloggenland. Je mag het draaien of keren: seniorennet opent veel deuren. Je blog is gewoon een fantatische plaats om in rond te dwalen en te genieten...opgefleurd met een heel tof lied van de Platters...wauw...veel groetjes van en Cattina 16-03-2006 om 17:59 geschreven door tinaatje

..

dat heb je weer prachtig voor elkaar gekregen Madammeke, ik weet dat je er zelf veel werk in steekt om het stukje zo mooi mogelijk te maken. Proficiat hoor. Ik ben nu ook benieuwd en zal zeker eens gaan kijken naar de blogjes van Utta! Groetjes, 16-03-2006 om 16:03 geschreven door bojako

sjoeke

Hallo Sjoeke, Leuke manier hoor om zo het prachtige blog van Utta onder de aandacht te brengen. Groetjes en tot ziens, Thea. 16-03-2006 om 07:33 geschreven door thea

Voor Utta

Dank je Utta, voor dit schrijven van Positief denken! zal het nog dikwijls lezen denk ik ...Want zo positief ben ik niet ingesteld als jij! Het doet goed dat er nog Madammeke's van boven de 70j zijn, zo als jij! Die het leven nemen, en een traan weg lachen!! Doe er nog veeeel jaartjes bij op de blog...Liefs Madammeke 16-03-2006 om 02:36 geschreven door sjoeke

15-03-2006

Proficiat

Wat een prachtig schrijven en ik herken dat helemaal,'t leven maakt soms rare kronkels Proficiat aan beide dames en dikke knuffels van Shelly, 15-03-2006 om 23:27 geschreven door shelly

Hallo Sjoeke,

Uta heeft je blogje verrijkt met een mooi levensverhaal. Utta is een 'klasse' dame en jong hart! Ik denk zelfs dat ze een hartje van goud heeft! En 't is waar, de pc is heeft er ook voor gezorgd dat ik niet in dat zwarte gat ben terecht gekomen toen ik op pensioen ging! Lieve groetjes 15-03-2006 om 23:01 geschreven door ida

Goed hoor!

Ja Sjoeke Utta is ook een toffe madam nietwaar! Groetjes,Joeltjeblues. 15-03-2006 om 22:33 geschreven door joel loose

mooi geschreven

Heel erg mooi en goed geschreven ,precies zoals ze het voelt en hoe het is. Een dikke kus voor Jutta ze verdiend het . Groetjes Corry 15-03-2006 om 22:21 geschreven door corry

mooi Utta

Mooi verhaal Utta heb er van genoten om het te lezen.Ook je positieve denkwijze is een goed iets,hoop nog heel lang naar je mooie blog's te kunnen kijken groetjes en een dikke knuf 15-03-2006 om 20:21 geschreven door tineke

Prachtig

Sjoeke, ik heb het verhaal van Utta aandachtig gelezen en het zou zeker haar bedoeling niet geweest zijn dat ik het met tranen in m'n ogen heb gelezen, bedankt allebei voor dit prachtig verhaal, dikke knuffels, 15-03-2006 om 17:29 geschreven door Fernanda

zomaar

Hallo Utta Wat een prachtig verhaal! Ondanks tegenslagen blijf jij toch altijd positief ingesteld je bent een voorbeeld voor mij,en als ik eens een dipje heb zal ik aan je verhaal terug denken. Dikke knuffel en veeeel liefs Edelweis 15-03-2006 om 14:27 geschreven door edelweis

mooi!

Dit is weer een prachtige bijdrage in Sjoeke haar blog,Utta ,je schrijft neer wat ik ook al denk sinds ik hier mee begonnen ben ,ik dreigde ook in een gat te vallen ,en nu ben ik hier zoveel mee bezig dat ik nooit geen tijd heb om te piekeren,En bij deze wil ik Utta nog eens feliciteren met haar verjaardag,Utta je bent een prachtvrouw!! 15-03-2006 om 13:30 geschreven door hotlips

hallo

PRACHTIG VERHAAL WEER IETS MOOI GR SONIA 15-03-2006 om 13:02 geschreven door palson

Prachtig

Weer een schot in de roos Sjoeke met dit prachtig verhaal van Utta, telkens ik op haar blogje kom voel ik de liefde en warmte die Utta uistraalt met haar mooie spreuken en de bijgaande foto's... doe zeker zo voort lieve Utta enl aat ons nog lang geieten van je blogje...groetjes Mikke 15-03-2006 om 10:50 geschreven door mikke

Poke

lieve Utta je verhaal heeft me de moed gegeven om verder positief te denken,wat in mijn geval zeer belangrijk ikmag de moed niet laten zaken, en zal het ook niet doen. Bedankt voor je verhaal. Poke KLIK OP MIJN FOTO VOOR EEN BEZOEK POKE 15-03-2006 om 10:32 geschreven door Van de Maele leopold

proficiat Utta ,

Eerst en vooral wil ik je nog een hele gelukkige verjaardag wensen !!! Ik heb genoten van je schrijven inderdaad het internet en vooral het seniorennet is een luxe , waar vele mensen die niet MEE zo jong zijn hun hartje kunnen ophalen , ieder op zijn manier met zijn eigen ideeën en denkwereld !!! Dat maakt het ook zo aangenaam die verscheidenheid in gelijkheid ... Bedankt , Utta voor je positieve schrijven en ik hoop dat je nog wel geniet van je blog´s Ook Madammeke je had weer een super interessante gast , ook nogmaals bedankt voor je initiatief , zo leren we elkaar wat kennen , en kan iedereen zijn EIGEN keuze maken Gtjes xxx Vera 15-03-2006 om 10:25 geschreven door vera

groetjes van vifke

Mooi je verhaal Utta,en wie kan je beter begrijpen dan ikzelf,dank zij het sennet ben ik terug iemand in de maatschappij want als je ziek bent is er niet veel meer maar blogvrienden hebben dat is zalig,ook madammeke bedank weer een mooi verhaal meer er bij vifke en kwispel 15-03-2006 om 09:34 geschreven door vifke

Formidabel !!

Wauw, Sjoeke, dat is prachtig gedaan "Utta denkt positief". Met veel aandacht en plezier heb ik deze brief gelezen met de mooie foto's erbij. Utta straalt, als zij accordeon speelt ... jammer dat ik mij haar niet meer kan herinneren toen ze nog speelde bij mijn oom tijdens de kermis !! Ik was nog te klein, maar ik heb wel verre herinneringen , dat het plezant was !!. Een knuffel van Ninne en een pootje van Zoety. 15-03-2006 om 08:27 geschreven door wouninne

Verhaal

Mooi verhaal van Utta met als conclusie dat men mits een positieve ingesteldheid een heel eind kan komen... gr pedro 15-03-2006 om 08:18 geschreven door Pedro hallo Hoi utta,ik moet je toch proficiat wensen met dit mooie blog,ook met je pc prestaties,wat jij allemaal kan daar kan ik alleen maar van dromen,ik geniet telkens weer van je positieve verhalen,maar ik denk dat je je heel gelukkig moet voelen om zulke positieve gedichten neer te pennen,nog vele groeten, 15-03-2006 om 18:46 geschreven door paula(pook1952) woensdagse groetjes Amaai ,proficiat met het artikel van Utta!!! Goed hoor! Groetjes en liefs van 15-03-2006 om 11:00 geschreven door roosje

Resultaat eerste verkiezing Internethond van het jaar

VERWAARLOOSDE COCO WINT DANKZIJ "VIVA"!

BEDANKT AAN ALLE DEELNEMERS EN STEMMERS

Meer dan 10.000 keer werd er gestemd op de bijna 400 deelnemers aan de eerste Internethond van het Jaar verkiezing. De bedoeling van deze verkiezing was dat iedereen de kans kreeg om eens te vertellen waarom zijn of haar hond zo'n superhond is. De verkiezing werd gesteund door Superhond finalistern Starky en Max die het peterschap van Pets.be op zich genomen hebben.

Winnen was niet belangrijk, maar in dit geval doet het ons toch een groot plezier dat de kruising Bichon Frisé Coco de wedstrijd gewonnen heeft. Coco kreeg het niet alleen het meeste stemmen maar ook de hoogste gemiddelde score. Alle resultaten staan verder op deze pagina.

Internethond voert campagne op internet met hulp van blogster "Viva"

Coco werd graatmager opgevangen in een Spaans asiel en eind mei op Pets geplaatst. Hij stal meteen het hart van Viva, een van de 76.000 bezoekers die in mei op de site langskwamen. Viva - die zelf een kerngezonde en luxueus uitziende Bichon Frisé heeft - besloot alles te doen om Coco aan een nieuwe thuis te helpen.

Ze besloot dat de beste manier om aandacht voor Coco te krijgen een inschrijving was voor de Internethond van het Jaar. Meteen ontpopte ze zich als een echte internet marketing specialiste en trommeldie via haar eigen blog mensen op om op Coco te komen stemmen. Met succes! Meer dan 50 blogs plaatsten een bannertje naar de pagina van Coco enmeer dan 100 mensen gaven Coco een superhoge score. Daarmee werd Coco's pagina meer dan 2500 keer bekeken, een absoluut record. Begin juni ving ze zelf een tijdje Coco op (zie foto).


Als initiatiefnemer van Pets.be en de deze wedstrijd ben ik erg verheugd met deze winnaar: een sterk verwaarloosde asielhond wordt door op Pets opgemerkt door een enthousiaste hondenliefhebster die op haar beurt alle zeilen bijzet om Coco aan een nieuwe thuis te helpen.

Een paar dagen geleden heeft Coco via Pets een nieuwe thuis gevonden bij erg lieve mensen in de Ardennen. Hoe dat precies in zijn werk gegaan is kan je nalezen op op de blog van Viva!

Tot slot: het was opvallend hoe streng sommigen waren bij het beoordelen van andere deelnemers. Daarom wil ik de deelnemers met een lagere score op het hart drukken: winnen of scoren was in deze wedstrijd geenszins de bedoeling. Ik ben ervan overtuigd dat velen van jullie met veel liefde een al dan niet uiterlijk mooie hond hebben. Dat de foto die bij het profiel staat misschien wat minder geslaagd is, doet niets af van de inzet voor jullie dieren. Daarom allen van harte bedankt voor het deelnemen en het bekendmaken van Pets bij vrienden en kennissen. Een speciaal bedankje ook aan Starky en baasje Anne-Marie voor alle moeite die ze gedaan hebben bij het bekendmaken van de wedstrijd. We hopen dat jullie dit ook in de toekomst zullen blijven doen!

 TIP: lees alles over Coco op de blog van Viva (wat naar beneden scrollen!) met een massa foto's en onderstaand filmpje over de aankomst op Zaventem!

Dries Coucke

Initiatiefnemer Pets.be