De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
05-04-2014
"Leraren hebben een te laag niveau"
Ik was weeral niet rap genoeg. Snelle Polkun is me voor geweest. Over André Oosterlinck, hoe die uithaalt naar het niveau van Vlaamse leerkrachten. De voormalige rector KU Leuven doet zijn beklag bij minister Smet over het belabberde verstandelijk peil van leerkrachten: "De gemiddelde leraar is behoudsgezind en zijn intellectueel niveau is te laag. De onderwijshervorming zal nooit slagen als niet eerst de lerarenopleiding grondig hervormd wordt."
Lerarenopleiding?... Ik wil hier iets aan toevoegen. Wanneer toekomstige leraren met hun hogere opleiding starten, hebben ze al een hele middelbare schooltijd achter de rug. Welke basis hebben ze daar opgebouwd? In hoeverre zijn ze klaargestoomd voor de lerarenopleiding? Moeten wij ons niet focussen op het secundair onderwijs, daar waar de student aan de grondvesten werkt om een goede leraar te worden? Moet het accent niet liggen op de middelbare schoolopleiding die dé voorbereiding is op de eigenlijke lerarenopleiding?...
In januari 2013 kwamen onze Vlaamse leraren ook al in het nieuws door een onderzoek aan 8 Vlaamse hogescholen voor lerarenopleiding. Toen was de conclusie: "Toekomstige leraren missen algemene kennis". Onvoldoende basiskennis dus bij Vlaamse leraren. Niet verwonderlijk! Kijk maar eens naar de vele hiaten in een schooljaar waarbij leerlingen van de ene vakantie in de andere rollen, van het ene verlengde weekend in het andere... Met de blijde intrede van anderstaligen en andere nieuwelingen in ons onderwijs zijn lange en talrijke afwezigheden onverantwoord. Continu onderwijs is noodzakelijk voor een gedegen opleiding. Kijk maar naar de kleine Turkjes die alle Nederlandse woordjes vergeten zijn na een lange vakantie in hun thuisland.
Dan zijn er natuurlijk ook nog de middelbare scholen die zich aanpassen aan de gemiddelde leerling, aan de multiculturele klas. Onvermijdelijk daalt het lespeil en daalt de kwaliteit van de afgestudeerde middelbare scholieren... daalt het niveau van de afgestudeerde die aan zijn lerarenopleiding wilt beginnen, een lerarenopleiding die al begint met een handicap die de toekomstige leraar meesleept vanuit zijn secundair onderwijs!
Lyceum, 1994. Pierke van de vierde klas werd de speelbal van zijn familie, hij raakte verstrikt in familiale onlusten. Het begon allemaal met zijn hysterische oma, die slechts één doel nastreefde: het hoederecht over haar kleinzoon, haar Pierke, haar oogappel.
Om dat doel te bereiken verzon ze een perverse vader-zoonrelatie. Aan iedereen die het horen wilde vertelde ze in detail over verdachte activiteiten van haar schoonzoon wanneer die aan het stoeien was met zijn zoontje, over dubbelzinnige aanrakingen en ongewone handelingen. Het listige incestverhaal verspreidde zich vlug in de hele school. Mensen luisteren graag naar pikante roddels.
Directeur Griezelmans, manipulator, machtswellusteling en treiteraar, viel van zijn voetstuk toen hij het zogezegde incestgeval niet aankon, of liever: niet aandurfde, hij schoof het door naar mij. Hij wist er geen raad mee, hij liet oma maar ratelen en kwebbelen tegen andere ouders op de speelplaats, tegen leerkrachten in de schoolgangen en zelfs op straat.
Oma's geloofwaardigheid kwam in het gedrang toen ze té heftig, en té geobsedeerd telkens alles opnieuw vertelde, haar herhalingen raakten afgezaagd. Haar hele gemoed was er vol van, overal dwong ze iedereen om te luisteren naar haar giftige verzinsels. Toch durfde directeur Griezelmans het hysterische mens niet wegjagen uit school, angstig om een leerling te verliezen. Ja, zo zitten schooldirecteurs in elkaar.
En de moeder van Pierke? Wel, hiervoor verzon oma een andere thriller. Haar eigen dochter was verslaafd aan drugs en alcohol, aldus oma. Aan haar eigen dochter verspilde ze niet zoveel volzinnen als aan haar incestueuze schoonzoon.
Oma slaagde in haar opzet, want nog in de lagere-schooltijd van Pierke kreeg ze het hoederecht en kwam Pierke definitief bij haar wonen. En zeggen dat het allemaal begon met een onschuldige opvang van klein Pierke toen zijn beide ouders gingen werken.
Dit was het verhaal van een krankzinnige en geobsedeerde oma die met verzinsels, roddels, laster en leugens erin slaagde om het hoederecht over haar kleinzoon te krijgen.
In Hasselt woont er een Belgisch-Marokkaanse vrouw die haar weduwepensioen moet delen met een andere vrouw, en dat is de tweede vrouw van haar overleden man.
De Belgisch-Marokkaanse vrouw en haar partner leefden al een aantal jaren gescheiden. Hij in Marokko met zijn nieuwe vrouw, zij in België, achtergelaten en gedumpt, met enkele een 'verstotingsakte' in haar handen, dus niet officieel gescheiden. "De helft van mijn pensioen gaat naar een vrouw die niets met België te maken heeft", zegt Izza Badou, de Hasseltse halfslachtige Marokkaanse die haar weduwepensioen gehalveerd ziet. Wég de andere helft, wég naar Marokko, wég naar haar liefdesrivale.
In plaats van zusterlijk te delen, hekelt ze ons pensioensysteem.
Dat komt ervan als je niet wacht op de Ware Jacob, een Jacob die de enige en echte voor je is, die er alleen en uitsluitend voor jou is, die je niet hoeft te delen met seksrivalen, een Jacob die zou willen sterven om je het volledige weduwepensioen te gunnen...
In ons land zitten er zo'n 235 vrouwen in een gelijkaardige situatie waarbij ze hun pensioen moeten delen met andere vrouwen die leven in landen waar polygamie toegestaan is. In ons land is er allerlei minderwaardige import aan de gang, nu ook al 'polygamische' toestanden. Meervoudige verbintenissen gelden toch enkel in de dierenwereld?
Ooit gehoord van een man die zijn weduwnaarpensioen moet delen met andere mannen?
"Bij jongvolwassenen heerst er in Vlaanderen heel wat achterdocht tegenover allochtonen, ook de jeugd kijkt met argwanende blik naar vreemdelingen...", dat staat vandaag in de krant te lezen. Twee Leuvense professoren vroegen aan 500 jongvolwassenen tussen 18 en 35 jaar hoe ze tegenover de migrant en de islam staan. Uit de antwoorden blijkt dat de jeugd duidelijk worstelt met de multiculturele samenleving: migranten zijn onbetrouwbaar, migranten zijn een culturele bedreiging, migranten zijn een bedreiging voor de sociale zekerheid, zo klinkt het... De argwaan is het grootst tegenover de islam: meer dan de helft van de jongeren is van mening dat de islamitische landen zich ooit tegen Europa zullen keren, en dat de islamitische waarden een bedreiging zijn voor Europa. "Ook opmerkelijk: hoe ouder iemand wordt, hoe negatiever de houding tegenover alles wat vreemd lijkt."Helemaal niet opmerkelijk heren onderzoekers, hoe ouder iemand wordt, hoe meer hij geleerd heeft van zijn negatieve ervaringen met al wat vreemd is. Jonge onderzoekers moeten meer luisteren naar de stem van ouderen!
Het onderzoek heeft het over een "wijdverspreide achterdocht"...?!?!... Argwaan, achterdocht, wantrouwen?! Dat zijn toch normale menselijke reacties als vreemde en nieuwe dingen op je afkomen?! Achterdocht is dan een natuurlijk verdedigingsmechanisme van de mens in zijn drang om te overleven, om zichzelf te beschermen, om zichzelf te behoeden voor gevaren van buitenaf.
Het valt me telkens op bij studies, enquêtes, beweringen, uiteenzettingen... dat ze er allemaal van uitgaan dat het maatschappelijk correct is, dat het zo hoort, dat wij migranten in ons hart sluiten en hen bejegenen alsof ze van nature bij ons horen. Terwijl we vroeger thuis en op school altijd gewaarschuwd werden voor vreemdelingen. En nu ineens zou ons hart moeten overlopen van liefde voor hen?!
Minister Smet zei eens: "Vlaamse scholieren moeten meer verdraagzaam zijn. Onze kinderen moeten leren met andere culturen samen te leven, dat bevordert de integratie van de nieuwkomers." Zo ongeveer klonken zijn verzuchtingen toen. Hij zweeg echter over de bijdrage van de nieuwkomers om te komen tot een harmonieuze samenleving. Alleen de Vlaming zou zich moeten inspannen om een wankele samenleving weer in evenwicht te brengen. De Vlaming zou met open armen zijn vreemde medemensen moeten helpen integreren.
Antwerpse en Gentse scholieren werden onderzocht naar hun houding tegenover moslims: "Eén op drie Vlaamse jongeren staat negatief tegenover moslims... Maar er is beterschap in zicht."Beterschap?!...Moslims tolereren, is dát beterschap?!Zou het niet beter zijn om bij Vlaamse jongeren te werken aan een kritische houding van argwaan en terughoudendheid tegenover moslims en hun rare islamreligie?! De krampachtige pogingen van de overheid om van ons allemaal moslimsympathisanten te maken, kunnen toch nooit slagen.
Einde vorig jaar verscheen er een krantenberichtje met als titel: "Vlaming houdt niet van migranten". Onwillekeurig dacht ik: Waaròm zouden we van migranten moeten houden? Zij houden toch ook niet van ons? En hen wordt toch ook niet gevraagd om liefdevolle toenaderingspogingen te ondernemen naar de Vlaming toe?!
Vanmiddag Eulalie en Eufrasie tegengekomen. Zij gaven vroeger les in een BLO-school, zo ergens op den boerenbuiten waar migrantengezinnen nog niet de weg naartoe gevonden hadden. Het schooltje telde slechts één Turkse leerling, en precies met die ene losbol hadden ze meer last dan met tien Vlaamse belhamels samen.
Eulalie en Eufrasie wisten niets over de migrantenproblematiek, een beetje wereldvreemd waren ze, maar ik heb hen wijzer gemaakt, en dat deed me enorm veel deugd. Terwijl we herinneringen ophaalden en ervaringen uitwisselden, merkte ik dat ze nog niet veel meegemaakt hadden omdat ze enkel met Vlaamse leerlingen te maken hadden.
"BLO-kindjes zijn lief en aanhankelijk, ze zijn een handelbaar groepje in de klas, dankbaar om les aan te geven", zo vertelde juffrouw Eulalie. "Maar het laatste schooljaar heb ik het érgste meegemaakt!". Ze vertelde over enkele kindjes met een zware mentale handicap, en alsof dat niet genoeg was, zat er ook nog een Turks jongetje in de groep.
"Turks gezeik dus", hielp ik Eulalie. En Eulalie was blij met mijn aangever, en ook blij met het nieuwe woord dat ze pas geleerd had. "Ja, Turks gezeik, ik ben er slaags mee geraakt, want die jongen wilde niets aannemen van mij, die andere kindjes respecteerden me temninste... En eigengereid dat die knul was, en alles beter willen weten... Ik wou dat er een islamleraar kwam om hem te temmen, maar voor enen Turk krijgen we geen islamleraar toegewezen"..."Turks gezeik" vulde Eufrasie aan.
Tot mijn grote genoegen merkte ik dat Eulalie en Eufrasie de nieuwe uitdrukking "Turks gezeik", die ze pas van mij geleerd hadden, graag gebruikten, ze genoten van de nieuwe oneliner!
Vroeger heeft een Turkse tolk mij met een vermanend vingertje verteld dat ik een kat een kat moet noemen. Wel, dat heb ik goed onthouden en hoe langer hoe meer denk ik aan haar wijze woorden bij het schrijven van een nieuw blogberichtje. Dat belooft voor de toekomst!
Vandaag is het de beurt aan nalatige allochtone ouders die nooit in orde waren met het betalen van schoolfacturen. Vlaamse ouders hoeven niet op te draaien voor de nonchalance van allochtonen. Daarom noem ik een kat een kat, en bazuin ik het uit: "Het zijn de allochtone ouders die vaak niet in orde zijn met schoolfacturen, met geld voor schoolreizen en uitstappen, met het betalen van schoolgerief, van materiaal... zij hebben een aangeboren ongevoeligheid voor spelregels, voor leefregels van de maatschappij, zij sturen de functionering van het schoolgebeuren, van het 'samen-leven' in de war." Hierover berichtte ik al op 9.2.14.
Nu heeft minister Smet er iets op gevonden om scholen te verlossen van onbetaalde facturen. Om scholen niet meer naar incassobureaus of naar deurwaarders te laten hollen, wil hij één centrale dienst oprichten die op "een sociaal verantwoorde manier" achterstallig schoolgeld zal innen.
Over enkele weken geeft de minister meer uitleg over zijn plan. Maar ik heb zo'n bang vermoeden dat met Vlaams geld de allochtone schulden zullen kwijtgescholden worden.
