De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
01-07-2018
Moslima's in de Winkel
Gisteren in de Colruyt... Ik snoof de exotische geur op van zand en zwoele woestijnwinden, van kamelen en dorre vlakten, toen ik drie woestijnmadammen in de gaten kreeg, inclusief draperieën en lange gewaden, lompe sandalen en gekleurde handdoeken op hun hoofd. Enkel een bruine snoet was zichtbaar... Een onbehaaglijk gevoel bekroop me. Mag het?...
Al kwebbelend en tetterend schuifelde het trio irriterend traag langs alle rayons. Als koninginnen van de winkel. Ze laadden hun winkelwagentjes boordevol, zonder nadenken tastten ze hun spullen zomaar in het karretje. Het was stil in de winkel. Alleen het geschetter en gekletter van het uitheemse taaltje was hoorbaar. Zij domineerden de hele winkel met hun buitenlands getater.
Het geeft je een onwennig gevoel als je in je eigen vertrouwde buurtwinkel niet meer rustig aan je gebruikelijke spulletjes kunt komen. Er kwam een akelig gevoel in me op: "hier wordt iets van ons afgepakt, onbekenden zijn beslag aan 't leggen op onze dingen". Nogmaals: Mag het?...
Er zijn geen grenzen meer, geen poorten noch deuren, heel Europa is een snoepwinkel die nooit sluit en geen rustdagen kent. De wereld is van iedereen geworden. Nergens rest er nog een toevluchtsoord, een vluchtheuvel om op adem te komen, om onszelf weer terug te vinden, om weer tot onszelf te komen. We zijn overgeleverd aan zonevreemde medemensen die nooit de intentie hadden om zich te versmelten met de originele inboorlingen. We hebben hen niet uitgenodigd, ze zijn pardoes in ons midden gedropt.
Toen de vermomde waggelganzen de winkel verlieten, zag ik ze zag ik ze naar de allermooiste auto van de hele parking waggelen, een gloednieuwe blits-mercedes, een bijzonder exemplaar dat wel twee parkeerplaatsen nodig had (kansarmoede?). Toen de woestijnmadammen hun marchandises in de koffer stapelden aan het tempo van een trage slak, stopten ze nog altijd niet met kletsen in hun rare thuistaaltje.
De droomauto stoof weg richting Houthalen-Helchteren, naar één van de vele getto's waar ontwortelden en ontheemdem zich samen sterk voelen, waar blanken in de minderheid zijn en allochtonen de baas zijn.
Het ultraconservatieve moslimland Saoudi-Arabië heeft eindelijk vrouwen toegelaten om zelfstandig auto te rijden. De opheffing van het verbod voor vrouwen achter het stuur, kadert in een reeks hervormingen die vrouwen meer willen laten deelnemen aan het sociaal en economisch leven in hun land... Toch blijven vrouwen er nog altijd afhankelijk van de bazige mannelijke voogdij als ze bv willen reizen, of studeren, of een bepaald beroep willen uitoefenen.
Toen Saoudi-Arabië nog het enige land ter wereld was waar vrouwen niet mochten autorijden, kwam vijf jaar geleden Sheikh Saleh al-Lohaidan in het nieuws met een opmerkelijke, zoniet bizarre uitspraak over vrouwelijke chauffeurs: "Vrouwen die autorijden riskeren problemen met hun eierstokken". De moslimwereld vergaapte zich op deze onzinnigheid en maakte er meteen een slogan van: "Wat zegt de islam over vrouwelijke chauffeurs?"
De Sheikh was een conservatieve Arabische geestelijke die aanbevelingen en adviezen schreef voor de Saoudische overheid. Hij mag nu wel zijn koffers pakken met heel zijn eierstokverzinsel. Alsof eierstokstoornissen een straf van Allah zijn. Islamitische gekken zijn er met hopen, maar deze deed er wel een schepje bovenop.
In 2013, toen geen kat mijn blog kwam lezen, schreef ik een tekstje, een probeerseltje om het eierstokverhaal te ontzenuwen, om het te verplaatsen naar mannelijke moslimchauffeurs, en om het verhaal van de Arabische kwiet te vervolledigen:
"Ik zal eens vertellen welk onheil er boven de hoofden hangt van mannelijke moslimchauffeurs. Wel, als die mannen achter het stuur kruipen, ondergaan ze al onmiddellijk een gedaanteverwisseling, ze worden kleiner, krimpen ineen, en hun ego-gevoel daalt onder zero. Nog erger: hun libido glijdt weg uit hun lichaam en dan resten er enkel nog ersatz-bevredigingen, zoals jonge maagdjes overmeesteren, doen alsof ze de halve wereld kunnen verkrachten... Maar dat zal niet meer lukken, want door het autorijden raken hun edele delen in de knel, er kan geen bloed meer door stromen, en hun hele spel raakt over z'n toeren, raakt verdoofd, en dus naar de knoppen. Niets meer mee aan te vangen. Mannelijke geslachtshormonen verdwijnen uit de teelballen. Foetsie! Geplette balletjes waarin geen hormoontjes meer aangemaakt kunnen worden. Een mini-peniske blijft er over dat nooit meer in volle bloei kan komen. De baardgroei stopt en hun stemmetjes gaan hoger klinken... De verschrompelde penis is gedoemd tot eeuwige slapheid... Dat is het lot van een mannelijke moslim die achter het stuur kruipt..."
Verzwelgen in Nostalgie... Een lome zwoele zomerdag als vandaag doet me denken aan een klasuitstapje van vroeger. In het derde kleuterklasje zat ik toen. Met weemoed denk ik terug aan hoe we op een broeierige snikhete dag met ons klasje gingen wandelen naar 'Het Veld'. Langs uitgestrekte korenvelden, maïsvelden om in te verdwalen, langs akkers en boerderijen.
We hadden niets om ons tegen de zon te beschermen, enkel een zakdoek met vier knopen, voor op ons hoofd. De zon scheen ongenadig, en aan de horizon leek het of de lucht trilde. Een onvergetelijke zomerdag. De wandeling ging langs smalle veldweggetjes die zich kronkelden tussen uitgestrekte weilanden. Hoge canadabomen omzoomden de weiden. In de schaduw van die bomen zochten koeien bescherming tegen de felle zonnestralen. Ze loeiden niet, maar lagen vredig te herkauwen in het malse gras.
In de hele omgeving was er geen mens te bekennen, dit is een onbewoond eiland, dacht ik. In de verte kwam er een fietser aangereden, dat was een hele belevenis. Een boer op een gammele fiets was op weg naar zijn koeien om te zien of er nog genoeg water in de badkuip zat. Ja, vroeger dronken koeien uit een oude badkuip.
Nergens zagen we huizen, alleen een oude boerderij met een pompje er voor, met een lange hendel, en als je die op en neer bewoog, dan kwam er water uit. De vriendelijke boerin gaf aan ieder kindje van de klas een klein gamelletje gevuld met het dorstlessende water. Een vreselijke lekkernij!
De juf leerde ons om in alle stilte te 'luisteren' naar de natuur. Luisteren naar de stilte. Luisteren naar de natuur. Ze leerde ons ook mooie veldboeketjes maken, van korenbloemen, klaprozen, boterbloemen, zelfs het prachtigste 'onkruid' zat er in het boeketje.
Dit heerlijke stukje hemel op aarde bestaat nu niet meer. Weg! De paradijselijke weilanden, velden en akkers hebben plaats geruimd voor sociale woningen, een sportcomplex, straten met asfalt, een glasfabriek en nog wat bedrijfjes... Mensen maken al wat mooi is kapot.
Het stukje wilde natuur, 'Het Veld', heeft echt bestaan in Hasselt, in de jaren vijftig, tussen de Breestraat en de Alverbergstraat. De natuur was er toen bosrijk. Er waren daar De Zandberg en het Lijmfabriek, het 'Tomattebeekske' en het 'Boemekoeët', een bomkrater die in de jaren na de oorlog bedekt werd met wilde plantengroei. En de Zandberg, dat was voor de plaatselijke jeugd het strand van Oostende. In de winter konden we glijden over het bevroren water in de overgelopen weilanden. En 's zomers bouwden we 'kampen', dat waren een paar stokken en een laken overheen een sloot naast het weiland...
Het jongetje op de foto is Laurent Simons, acht jaar, en al met een diploma van middelbaar onderwijs op zak. Hij volgde met succes de Sint-Jozefhumaniora in Brugge, en is nu klaar voor de universiteit: "Ik wil ingenieur worden, later wil ik computerchips maken".
De media noemen hem een wonderkind, maar in werkelijkheid schuilen er meer 'wonderkindjes' in elke school, ze vallen niet op, ze krijgen geen kansen om uit te blinken omdat ze meegezogen worden in de grauwe massa waarin het verboden is om met kop en schouders boven medeleerlingen uit te steken. Kreten van zelfverheerlijking "ik ben de beste, ik ben de slimste" worden gesmoord. Wedijveren, triomferen en zegevieren, het wordt allemaal aan banden gelegd in ons klassieke onderwijs waarin hoogbegaafden de kansarmen zijn. Zij kunnen zich niet tenvolle ontplooien en worden gediscrimineerd omdat alle aandacht naar zwakkelingen en achterblijvers gaat die het lespeil doen dalen tot het gezakt is beneden alle peil en beneden alle waardigheid.
Dát is ons linkse onderwijsbeleid met extreme belangstelling voor buitenbeentjes en wanpresteerders... ten koste van onze begaafde leerlingen.
De hoogbegaafde Laurent is een aanleiding voor het onderwijs om zich eens eindelijk te bezinnen over een aangepaste opvang van genieën en bollebozen. Om te verhinderen dat deze slimmeriken verdrinken in de heterogene chaos van hun klas. Intelligente, ambitieuze en gemotiveerde leerlingen verdienen aangepaste programma's om zich zo op hun eigen vlotte ritme te kunnen ontwikkelen en tot een maximale ontplooiing van hun talenten te komen.
Er dringt zich een speciale opleiding op voor leerkrachten en vooral voor kleuterleidsters om tijdig begaafde kinderen te herkennen én te signaleren. Bijzonder getalenteerde kinderen eisen een aanpak die die aansluit bij hun capaciteiten en rijpheid. Begaafde leerlingen zouden uitgedaagd moeten worden met moeilijkere leerstof. Doorgaans gebeurt dit niet in het gewone klassikale systeem, en daarom moeten genieën weggehaald worden uit een geestdodende klas waarin ze stikken, en waar hun capaciteiten belanden in een soort diepvriezer waar ze nooit tot hun volle recht kunnen komen.
Het is nu aan de leerkrachten om tijdig hun uitblinkers te ontdekken om hen apart te kunnen onderbrengen in een kwaliteitsschool voor elitair onderwijs. In deze tijden van overrompeling van onze scholen door ongeletterden, anderstaligen en andere minderwaardigheid, dringt zich meer en meer het belang op van elitair onderwijs!
Vandaag 27 juni vieren we O.L.V. van Altijddurende Bijstand. En dan denk ik aan alle OCMW's die altijddurend hun plunderaars bijstaan. OCMW's als geldschieters die met miljoenen en miljarden smijten, met geld van de belastingbetaler.
Gisteravond vertelde de nieuwslezer op tv in koelen bloede dat elke Vlaming jaarlijks 146, 60 euro betaalt aan het in leven houden van leefloners. Wij, werkende Vlamingen, zijn verdraagzaam, genereus en werkwillig, met een grenzeloze zin voor liefdadigheid om onze vreemde medemensen te helpen met overleven. Dat is de Vlaming ten voeten uit: onderdanig en behulpzaan, zichzelf wegcijferend om daarna weg te glijden naar zijn eigen ondergang.
De eerste aanslagplegers op OCMW's waren vroeger de gewone migranten die disproportioneel aanwezig waren in de steeds groeiende groep leefloners. Ook de financieel-economische crisis speelde mee. Maar door de asielcrisis zijn er nu de laatste jaren zóveel parasieten en tafelschuimers van over de hele wereld bijgekomen dat het aantal leefloners uit z'n voegen aan het barsten is, en ook uit de pan aan het rijzen. En dan spreekt de overheid heel deftig over: "Meer nood aan bijstand".
De stormloop op Europa is voelbaar tot in de diepste vezels van alle OCMW's die kreunen onder het aantal leefloners. Ze schreeuwen het al lang uit dat ze sociaal aan het stikken zijn, dat ze een sociaal fiasco vrezen als ze nog meer leeggezogen worden door kaalvretende getinte kleurlingen en ander divers tuig dat niet naar hier gekomen is om te werken, maar om feest te vieren op kosten van de werkende Vlamingen die daarom langer en meer moeten werken.
Het aantal steuntrekkers bij OCMW's is van ruim 100.000 in 2008 toegenomen tot meer dan 150.000 in 2017. Hun aantal zal in de toekomst nog met sprongen hoger de lucht in stijgen.Gemeenten pompen jaarlijks 1,8 miljard euro in de OCMW’s.
Als toetje citeer ik woorden van Bart De Wever: "In geen enkel ander land kunnen mensen al gebruik maken van de sociale zekerheid vooraleer ze er geld in gestopt hebben."
TV-documentaires laten vaak de meest stemmige beelden zien van droomplekjes over de hele wereld. Idyllische oorden en exotische bestemmingen worden er als droomfantasieën afgeschilderd. De bejubeling van een leven aan de andere kant van de aardbol grenst aan het euforische. Reisbureaus zeggen ook allemaal hoe fijn het overal op de wereld is... Maar hoe komt het dan dat de halve wereld hier in Europa wilt wonen?
Studenten die geschiedenis willen gaan studeren aan de Universiteit Antwerpen raad ik aan om holderdebolder een andere universiteit te kiezen. Keuze genoeg, want UA is de enige universiteit in Europa die de islam doceert.
Universiteit Antwerpen is een moslimvriendelijke universiteit. In de opleiding geschiedenis is er een nieuw vak bijgekomen: "History of the Islamic World", een verplicht vak voor bachelorstudenten geschiedenis. De aftrap werd gegeven in het academiejaar 2016-2017. Het vak wordt tweejaarlijks aangeboden aan bachelor 1 en 2 samen. Nu in september start de 'islamwereld' voor de nieuwe eerstejaars. En in de derde bachelor wordt de geschiedenis van de islamwereld meer gespecialiseerd en uitgebreid met Engelstalige vakken over de islamwereld. En daarmee richt Universiteit Antwerpen de focus op moslimstudenten. UA wil toegankelijker worden voor studenten met islamitische en allochtone achtergrond. Moslims dus.
De vernieuwing aan UA beoogt meer aandacht voor de buiten-Europese geschiedenis, in 't bijzonder voor de geschiedenis van de islamwereld. De doelstellingen van de nieuwe cursussen over islamcultuur zijn: de blik van geschiedenisstudenten afwenden van Europa, hen minder westers doen denken en hun blik meer globaal verruimen buiten Europa. Think Globely... Klinkt weinig belovend. Onheilspellend en gevaarlijk. Kortom onze nieuwe historici moeten minder eurocentrisch opgeleid worden. Minder eurocentrisch?... Wat is er mis met westers denken, met eurocentrisch denken? Waarom moet het eurocentrisme doorbroken worden? Eerder moeten wij de rijkdom van het Westen koesteren en behoeden voor vernietigende invloeden van buitenaf.
UA heeft twee nieuwe docenten aangetrokken voor de islamitische vakken: Malika Dekkiche en Isa Blumi. Beiden prijzen de islamcultuur de hemel in, tot in alle hemelse uithoeken. Zouden zij de studenten ook vertellen over de nefaste gevolgen van volksverhuizingen, hoe grote beschavingen en rijke culturen teloorgaan door een massale toevloed van vreemdelingen die minderwaardigheid importeren?...
P.S. Het is rector Herman Van Goethem van de UA die meer kleur in de aula's wil hebben, meer moslimstudenten dus.
Kijk eens hoe goed deze Turken zich aangepast hebben aan onze Vlaamse samenleving. Turkse vlaggetjes en Turkse euforie. Zij leven daar op een Turks eiland met eigen wetten en normen.
In het Limburgse Heusden-Zolder hebben feestende Turken gisteravond heel wat chaos veroorzaakt. Ze trokken in massa de straat op met Turkse vlaggen en reden al toeterend rond met de auto. Als onnozele schapen in een kudde. Via politie, imams en mails werden de Turken opgeroepen om de veiligheid niet in gevaar te brengen. Toch blokkeerden ze het verkeer en bedreigden de pers. Ook de politie kreeg ervan langs.
