De dag van de derde Belgische verkiezingen na de tweede wereldoorlog werd mijn geboortedatum. Niet dat ik er mij veel van herinner, daarvoor was ik nog iets te klein. Maar het verhaaltje van die junidag in 1950 heb ik dikwijls moeten horen. Het begon met de barensweeën van mijn moeder in de late avonduren van 3 juni 1950. Mijn tijd in de moederschoot zat er op en ik wou eruit. Vader ging op zoek naar de dokter om te helpen. En vond hem aan de toog van een café. Het was immers de laatste nacht voor de verkiezingen en de dokter was een hevige fan van de toenmalige CVP. Een beetje voorbarig was hij met zijn politieke vrienden de overwinning aan het vieren. Behoorlijk boven zijn theewater kwam de dokter binnen en besloot om met het hele gezin naar het ziekenhuis te rijden. Dat ging zo in die jaren. Er waren maar weinig personen die over een auto beschikten. En de dokter was er één van. De rit verliep niet vlekkeloos want onderweg kwamen ze een plakkersploeg van de socialistische partij tegen. Woedend stopte de dokter en deed een poging om uit zijn wagen te stappen. Dat lukte niet helemaal vermits hij heel wankel op zijn benen stond. Maar toch slaagde hij er in om, zichzelf vasthoudend aan de deur van zijn auto, met de vuist in de lucht hevige verwensingen te roepen. De plakkers stonden op het punt om de dokter een stevige rammeling te geven toen vader ingreep. Hij maakte er de plakkers op attent dat ze onderweg waren naar het ziekenhuis voor een bevalling. Het lukte. De plakkers lieten hem gaan. In het ziekenhuis deed de dokter de bevalling en vertrok. Toen mijn ouders al twee weken thuis waren kwam de dokter eens informeren. 'Omdat dat kind toch lang op zich liet wachten'. Hij wist niet eens meer wat hij die nacht uitgespookt had. Toen vader hem vertelde dat hij wel degelijk de bevalling gedaan had keek hij een beetje schaapachtig maar kon zich niks meer herinneren. Ik ben dus ter wereld gekomen met de hulp van een strontzatte dokter in een walm van alcohol. Ooit heb ik eens gelezen dat een kind de eerste indrukken na de geboorte onbewust zijn leven lang meedraagt. De eerste geuren en geluiden zouden als het ware in de hersenen worden opgeslagen. En als maatstaf dienen voor de rest van de levensjaren. Of het waar is weet ik ook niet. Maar het geeft mij een prachtig excuus voor mijn alcoholgebruik. Het is de fout van de dokter.