|
In den beginne schiep god hemel en aarde. Hij sprak: ik wil dat er licht is, en er was licht. Tegen wie hij dat zei is niet geweten. Het zou me verwonderen dat hij dat tegen elektriciens zei want die moesten nog geboren worden. Maar goed, god zou god niet zijn als hij geen trukendoos achter de hand had. Er was dus licht. Dan kon hij toch al zien waar hij mee bezig was. En dan bleek dat er nog werk aan de winkel was. Dus ging hij aan de slag. Hij schiep zo nog één en ander. Het ene al nuttiger dan het andere. Wat nuttig is en wat niet laat ik in het midden, want daar heeft ieder zijn persoonlijke mening over. Gedurende zes dagen was god dus druk in de weer met scheppen en schapen. En telkens weer 'zag hij dat het goed was'. Al heb ik wel enkele bedenkingen, maar kom, niemand is perfect zeg maar. De zevende dag rustte hij. Dat was, toen al, een vakbondseis van het intergalactische godensyndicaat. Tot daar het bijbelse sprookje. Maar wat niemand weet is dat hij de achtste dag opnieuw begon met zijn goochel trucjes. Een normaal mens zou denken dat hij al genoeg gedaan had, en dat al dat geschapene zichzelf wel naar de filistijnen zou helpen. Maar nee, hij wist niet van ophouden. De achtste dag schiep hij dan maar de PMD zak. En daar is iets mis mee. Niet dat het niet nuttig zou zijn, want recycleren is een goede zaak. Alleen, geen mens die weet wat er precies thuishoort in die PMD zak. Yoghurtbekers, plasticfolie, boter- en margarinevlootjes bijvoorbeeld mogen er niet in. Aluminiumbakjes dan weer wel. Aluminiumfolie dan weer niet. Plasticflessen met dop mogen er in. Een eenzame, achtergelaten, flesloze dop mag er dan weer niet in. Pure discriminatie is dat. Dat arme dopje heeft toch ook zijn nut bewezen. Waarom mag dat niet gerecycleerd worden zoals alle anderen? Misschien moet ik er eens aan denken om een actiegroep op te richten. Ter bescherming van de rechten van alleenstaande flessendopjes. Als voorbereiding voor de oprichting van die actiegroep ben ik eens op zoek gegaan naar de oorzaak van die schandalige achteruitstelling. Veel informatie is daaromtrent niet te vinden. Maar toch ben ik er in geslaagd om de reden te achterhalen. Nu ja, een echte reden is er niet. Het heeft meer te maken met menselijke bemoeienis. Want wat blijkt? In den beginne mocht geen enkel dopje in de PMD zak. Omdat ze moeilijk te recycleren zijn. Ze veroorzaken brokken in het afvalmateriaal. Maar dan vonden enkele mierenneukers dat samengeperste plastiek flessen de neiging hadden om terug hun oorspronkelijke vorm aan te nemen. En dus te veel plaats innamen in de PMD zak. Om die gebiedsuitbreiding te voorkomen werd bij ministerieel besluit besloten om toe te laten dat samengeperste flacons een dop mochten dragen. Zodat ze klein en pietluttig bleven. Wegens gebrek aan lucht. Maar de flesloze doppen werden hier schromelijk verwaarloosd. Geen plaats voor hen in de prestigieuze PMD zak. In de plaats daarvan verwezen naar de ordinaire restvuilzak. Dat respectloos behandelen van alleenstaande doppen is een schrijnende onrechtvaardigheid. Daar moet met onmiddellijke ingang een einde aan komen. Daarom een actiegroep. Naar analogie van de dierenbescherming moet er een doppenbescherming komen. Met doorslaggevende argumenten. Argumenten waar niks tegen in te brengen is. En ik ken een argument waar andere groeperingen ook gebruik van maken om hun eigen grote gelijk te bewijzen. Het is de wil van god.
|
Ik ben Fredje
