Uit doorgaans goed ingelichte bron, kwam een eigenaardige e-mail in mijn postbus terecht. Het gemeentepersoneel zou getroffen zijn door een besmettelijk virus. Volgens het bijgevoegde rapport zou het gaan om het uiterst zeldzame laborare-virus. Maar niemand van het personeel zou op de hoogte zijn van het feit dat ze besmet zijn. Het rapport zou opgemaakt zijn door een speciale onderzoekscommissie van de dienst volksgezondheid op last van de burgemeester himself. De burgervader zelf had blijkbaar enkele jaren geleden gemerkt dat er iets aan de hand was met zijn personeel. Hij wou een discreet onderzoek om geen paniekreactie te weeg te brengen. De onderzoeken zouden dan ook 's nachts plaatsgevonden hebben. Volgens datzelfde rapport zou het niet te achterhalen zijn hoe het laborare-virus in onze gemeente terechtgekomen is. Uit een kleine voetnoot uit het rapport zou men echter kunnen afleiden dat de plaatselijke politiekers, al of niet bewust, zelf de oorzaak kunnen zijn. Daarom waarschijnlijk de strikte geheimhouding. Er zouden ook slechts enkele mensen op de hoogte zijn van het bestaan van het rapport. Wel zou vaststaan dat het epicentrum zich in het gemeentehuis bevindt. En dat het hier om een heel eigenaardig virus gaat blijkt wel uit het feit dat enkel het gemeentepersoneel en enkele politiekers besmet zouden zijn. Maar het virus zou nog wel meer eigenaardige eigenschappen hebben. Zo zouden toevallige bezoekers aan het gemeentehuis niks te vrezen hebben. De tijdspanne van een kort bezoek zou onvoldoende zijn om besmet te raken. En gepensioneerden zouden helemaal immuun zijn aan het virus. Dat zou te maken hebben met het feit dat ze in hun jonge jaren al te maken gehad hebben met een bepaalde stam van het laborare-virus, waardoor hun afweersysteem de nodige antistoffen aangemaakt heeft. Bij navraag aan de meerderheidspartijen over het bestaan van dit toch wel vreemde virus kwam het nietszeggende “geen commentaar”. En bij de oppositiepartijen was het enige commentaar “ bij ons is niemand besmet, door welk virus dan ook”. Het blijft dus koffiedik kijken in deze hele zaak. Al heeft het weinig nut te weten of iemand wel of niet besmet is. Want volgens het rapport zouden er geen geneesmiddelen bestaan tegen het laborare-virus. Zelfs inenten zou niet kunnen wegens geen inentingen beschikbaar. Wie besmet raakt zal er moeten mee leren leven. Een normaal mens zou dan denken dat verantwoordelijken er alles aan doen om het virus in te perken. Maar dat is niet zo. Integendeel. Want uit het rapport zou ook blijken dat er nachtelijke vergaderingen met burgemeesters uit de buurgemeenten geweest zijn. Niet om maatregelen te nemen tegen het virus, maar wel om het virus te verspreiden over verschillende gemeenten. De burgemeesters van de omliggende gemeenten zijn vragende partij om hun personeel te besmetten met het laborare-virus. Er zouden al afspraken gemaakt zijn om gemeentepersoneel enkele maanden uit te wisselen om het virus de kans te geven zichzelf te verspreiden. Want het laborare-virus zou zo zijn voordelen hebben. Wie besmet is krijgt een onbedwingbare drang om te werken. Om anderen te helpen. Om te zwoegen. Om het uiterste van zichzelf te geven. Gelukkig ben ik gepensioneerd en dus immuun.