Kuregem was weer in het nieuws. Voor wie het nog niet wist: Kuregem is een wijk in de buurt van het Brusselse zuidstation. Eigenlijk zou ik beter Curegem schrijven , met een C, want Nederlands word er in die buurt niet gesproken. Frans ook heel weinig, maar kom. Kuregem is, volgens sommigen, een voorbeeld van multiculturele gemeenschap. Multicriminele gemeenschap is een beter woord. Als eerlijke burger blijf je beter ver weg van die wijk. De misdaad viert daar hoogtij. Al wie zich in die buurt waagt word bestolen en in elkaar geslagen. Je mag al tevreden zijn als je het overleeft. Het is niet voor niks dat de brandweer nog enkel onder politiebescherming in die wijk komt. Brandweerwagens worden er, na de zoveelste valse brandmelding, op een stenenregen onthaald. De politie op molotovcocktails. Het lijkt daar wel een oorlogszone. Maar sinds één jaar is een nultolerantie van kracht in Kuregem. En nu hebben de slimmeriken het zaakje geëvalueerd. Wat blijkt? De nultolerantie is een succes. Er zijn het afgelopen jaar “slechts” 1.200 (duizend tweehonderd) feiten van “kleine” criminaliteit genoteerd. Dat is een gemiddelde van meer dan drie, genoteerde, feiten per dag. Dat noemen ze dan een succes. Al de berovingen, vernielingen, overvallen, slagen en drugsdelicten waarvan geen aangifte is gedaan komen natuurlijk niet in hun statistieken. Want er zijn nogal wat feiten die niet aangegeven worden omdat de weinige brave mensen die er wonen wel beter weten. Onderzoeken komen er toch niet en als de crimineel te weten komt dat je aangifte deed ben je nog niet jarig. Zou het kunnen dat er minder aangiften zijn omdat de mensen geen aangiften durven doen? Maar dat is allemaal kleine criminaliteit, kattenkwaad zeg maar. Misschien zal het beter worden, want onze nieuwe aartsbisschop Leonard heeft er een optrekje waar hij bij tijd en wijle zal verblijven. Gaat hij de crimineeltjes bekeren? Gaat hij de dieven en de afpersers op het rechte pad brengen? Of is het gewoon: soort zoekt soort?