Is er leven na de dood? Als overtuigde atheïst weet ik dat er niks is na de dood. Het absolute niemendal. Net als voordat ik geboren werd. Daar herinner ik mij ook niks van. En daar ga ik terug naartoe. Dat weet ik zeker. En toch. Soms bedenk ik weleens of ik niet beter katholiek zou worden. Gewoon al mijn zonden eventjes opbiechten en alles zal mij vergeven worden. En na mijn dood linea recta naar de hemel. Efkens bij st-pieter aanbellen en de hemelpoorten gaan wagenwijd open. Met klaroengeschal en tromgeroffel naar binnen. Tot in de eeuwigheid rijstpap eten met gouden lepeltjes. Gemakkelijk toch om zo een eeuwigheid in peis en vree te verdienen. Eventjes berouw tonen en 't is in orde. Maar dan. Rijstpap eten. Bah. Ik lust helemaal geen rijstpap. En wat kunnen mij die gouden lepeltjes schelen. Geef mij liever een gezonde duvel in een simpel glas. Nee, katholiek is niks voor mij. Geen hemel met rijstpap. Misschien kan ik wel moslim worden. Hetzelfde systeem. Mijn zonden biechten, vergiffenis vragen en hopla. Subito presto naar het paradijs. Een stuk of zeventig maagden tot mijn beschikking. Tot in de eeuwigheid. Maar wat doe je met maagden? Die moeten alles nog leren. Wat kan een normale man met maagden aanvangen? Om maar te zwijgen over die zeventig schoonmoeders. Als het nu zeventig hoeren moesten zijn. Dan zou ik er wel eens over nadenken om moslim te worden. Dat zou pas een feest worden. Zeventig ervaren hoeren met alles erop en eraan. En als daar dan nog een onuitputtelijke voorraad duvel moest bijkomen was ik de eerste kandidaat om moslim te worden. Maar dat zal er niet inzitten zeker. Misschien kan ik boeddhist worden. Boeddhisten geloven in reïncarnatie. Als je doodgaat kom je terug als een ander levend wezen. Dan wil ik wel terugkomen als konijn. En mijn schoonmoeder als een krop sla. Dan vreet ik ze gewoon op. Weg schoonmoeder. Maar dat zal ook wel niks worden zeker. Een konijn dat slachtrijp is word zelf opgegeten. En een konijn lust geen duvel. Nee, allemaal niks voor mij. Ik zal maar atheïst blijven.