|
Dat concurrentie goed is voor de portemonnee van de consument zal ik zeker niet betwisten. Het is maar goed dat er wel degelijk concurrentie is tussen verschillende fabrikanten. En toch had ik enkele bedenkingen toen ik in de supermarkt kon kiezen tussen verschillende merken. Het ene product al goedkoper dan het andere. Wat zou nu eigenlijk het verschil zijn vroeg ik mij af. Hoe komt het dat het ene waspoeder slechts de helft van de prijs kost dan het andere. Bij waspoeder is dat relatief eenvoudig te verklaren. Reclame. Dat een bepaald waspoeder zoveel meer kost heeft natuurlijk te maken met de vele reclame die dat bepaalde merk maakt. Dat kost ook geld. Als je weet dat een reclamespotje gemiddeld zo'n 10.000 euro per 30 seconden kost, gewoon om uitgezonden te worden, dan weet je het wel. Dat moet ook betaald worden en het is de consument die dat gewoon bijbetaald. Simpel. Maar er zijn andere producten die ook sterk verschillen in prijs. Producten waarvoor niet zoveel reclame word gemaakt als voor waspoeder. De ene fabrikant kan dat dus merkelijk goedkoper produceren dan de andere. Waar zit daar het verschil? Gebruikt de ene goedkopere grondstoffen dan de andere? Minderwaardige kwaliteit? Toevoeging van andere smaakstoffen? Of moeten de werknemers toegevingen doen op het loon? Want, eerlijk is eerlijk, tegenwoordig bepalen de grootwarenhuizen de prijs van een product. Als de fabrikant niet akkoord is met de prijs die de warenhuizen willen betalen blijft de fabrikant met zijn spullen zitten. En een fabriek dat met verlies werkt zoekt oplossingen. Gewoonlijk op de duurste productiekosten. De lonen van de werknemers. Die lonen moeten dan naar omlaag. Zo laag dat er werkloosheid van komt. En als dat nog niet voldoende is dan wijkt de hele fabriek uit naar lagelonenlanden. Met nog meer werkloosheid tot gevolg. Als we dus met zijn allen naar de goedkoopste producten grijpen heeft dat gevolgen. Daar moest ik toch even aan denken toen ik voor de saucisjes stond. Ik stopte dan maar de dure soort in mijn karretje. Weer een mens aan het werk gehouden dacht ik bij mezelf. Dan kwam ik aan het WC papier. Weer een merkelijk prijsverschil. Zou ik nog voor werkgelegenheid zorgen? Niks van zei mijn portemonnee. Ik koos de goedkoopste. Ik ben toch niet gek.
|
Ik ben Fredje
