Weet je nog? De bordjes “zonder-haat-straat” die ooit bedacht zijn door een reclamebureau om aan te tonen dat allochtonen welkom waren. Die bordjes konden brave mensen voor hun raam plaatsen om op een “serene manier een duidelijk signaal te geven dat ze tegen het toenemende racisme en geweld waren”. Tegelijk betekenden die bordjes een vingerwijzing naar de racisten die het aandurfden om te twijfelen aan de goede bedoelingen van de nieuwkomers. Datzelfde reclamebureau heeft nu een 3 meter hoge stalen afsluiting rond hun personeelsparking laten plaatsen. Compleet met camerabewaking en bovenaan prikkeldraad. Waarom dat nodig is? Eenvoudig. Die firma heeft haar vestiging in het Brusselse Sint-Jans-Molenbeek. Een buurt met hoofdzakelijk allochtonen. Hun, vooral vrouwelijke, personeelsleden werden constant lastiggevallen, beroofd, en gemolesteerd door de lieve bruine krullebolletjes. Daarom dus een met prikkeldraad afgespannen parking. Zodat de vrouwen zonder overvallen te worden van en naar het werk kunnen. Degene die met de auto komen zijn dus min of meer veilig. De vrouwen die met het openbaar vervoer naar het werk komen hebben pech. Maar toevallig ken ik een vrouw die daar werkt en dagelijks met het openbaar vervoer gaat werken. Die heeft een andere oplossing gevonden. Ze heeft een boerka gekocht. En elke morgen en avond trekt ze die boerka over haar hoofd om de afstand tussen station en werk te overbruggen. Ze is zelfs speciaal naar de dierentuin geweest om de pinguïns te bestuderen. De waggelgang van de pinguïns in het bijzonder. Nu waggelt ze dus met boerka over de straten van Sint-Jans-Molenbeek. Originele oplossing, dat wel. Maar toch stel ik mij serieuze vragen over die gang van zaken. Brave werkende Belgen kunnen dus niet eens in hun eigen hoofdstad rondlopen zonder achter prikkeldraad te belanden. Dat doet mij sterk denken aan de concentratiekampen tijdens de tweede wereldoorlog. Wie is hier de racist? Hoelang moeten we dat nog toelaten? Wanneer komen er maatregelen om dergelijke toestanden voor eens en voor altijd uit te roeien? Hoeveel “verdraagzaamheid” kan een samenleving aan? Mij zou het niet verwonderen dat er op een dag bij één of andere moegetergde Brusselaar de stoppen doorslaan en dat hij er eens begint in te schieten. Maar die zal dan wel opgesloten en veroordeeld worden wegens racisme en meervoudige moord. Volgens mij zijn de echte moordenaars de politiekers. De politiekers met hun multicultureel gezever. Met hun politiek van verdraagzaamheid en positieve integratie. De politiekers die de politie kortwiekt en de opdracht geeft om vooral de schatjes niet te provoceren door “kattenkwaad” aan te pakken. De Brusselse politiekers staan immers aan de kant van het crapuul. Er mag niet geraakt worden aan de “kansarme” straatschuimers. Maar dat is normaal. Als je de namen bekijkt van degene die in de gemeenteraad zetelen weet je genoeg. De meeste gemeenteraadsleden komen uit hetzelfde milieu. Alhoewel ik moet toegeven dat er reactie kwam van die politiekers. Toen de burgemeester van Sint-Jans-Molenbeek vernam welke investeringen het reclamebureau gedaan had was hij eerst verbolgen. Hij vond het niet kunnen dat die firma het speelterrein van zijn lievelingetjes ingeperkt had. De burgemeester kwam met een, volgens hem, vindingrijk en efficiënt voorstel. In plaats van die parking af te sluiten met prikkeldraad had de firma er beter aan gedaan om voor het raam een bordje te hangen met als tekst “zonder-haat-straat”.