Gisteren in de vroege ochtend lekker weggeweest met mijn "Klavertje", want zo heet mijn bootje (in het

Spaans Trébol). De meeuwen waren terdege aan 't jagen maar ze hadden last van weinig vis. Ik had meer

geluk met mijn "Klavertje (vier)". Net buiten de haven zag ik een schooltje sardientjes richting de 'marina'

zwemmen. Het klavertje vier is een zeldzame variant van de klaver die normaal drie blaadjes heeft.

Volgens de legende vertegenwoordigt elk blaadje iets,:

Het eerste is voor de hoop.

Het tweede is voor het geloof.

Het derde is voor de liefde.

Het vierde is voor het geluk.

Wat wil je nog meer...?

Het aangroeien van het vierde blaadje wordt veroorzaakt door genetische of milieuredenen, namelijk een

somatische mutatie of een fout in de ontwikkeling. Het kan ook worden veroorzaakt door interactie van

verschillende genen die segregeren in het individuele klaverplantje. Het is zoiets als kanker... Men weet er

veel over maar men is nog steeds op zoek naar dat ene geneesmiddel dat "geluk" brengt.

***

Terwijl ik aan't varen was is mijn vriend Pierre Lelubre thuis gestorven, in het bijzijn van de verpleegster die

hem bezocht. Pierre heb ik heel goed gekend ten tijde van onze vliegopleiding, maar toen hij naar Marokko

vertrok om daar te crop-dusten, hoofdzakelijk om vlieguren te maken voor zijn verdere opleiding als piloot,

heb ik hem uit het oog verloren. Een leven later hebben we mekaar terug gevonden via FB en is er nog een

leuk digitaal contact ontstaan over de goeie ouwe tijd. Zijn dood kwam vrij plotseling. Niets over een

aanslepende ziekte of de 'grootkiller' kanker. De honderden mensen die allemaal hun eigen verhaal hebben

met Pierre en die hem condoleren op zijn facebook, zijn ook verrast en geschrokken van een zo abrupt einde.

"Pilots never die, they keep on flying"

RIP Pierre.

***

***

***

Oeps! Mens-dom! Plastic eend.

***

***

***

***

***

***

***

El Puerto, het geliefde strand van mijn vriend Pedro Martin.

El Puerto, la playa favorita de mi amigo Pedro Martín.

***

***

Dag Inge, het was dus '12 dagen geleden' toch niet de laatste keer dat ik ben wezen varen. Laat ons het

houden op de voorlaatste maal. Dan heb ik steeds een keer tegoed

Het is niet altijd makkelijk, dat weet jij ook maar dat betekent niet dat het nooit meer goed komt.

Ik wilde even laten weten dat ik aan je denk. Sterkte en een dikke knuffel.

Het is wel tegeltjeswijsheid maar het is oprecht en welgemeend.

Bijlagen:
https://www.facebook.com/pierre.lelubre?fref=ts   

Mei is de maand dat de kinderen tussen de 8 en 10 jaar hun Eerste Communie doen. La Palma is nog steeds

een traditioneel katholiek eiland, dat hoort bij het leven hier. Mijn vriend gaf zijn kijk op de kerk als volgt,:

"Meestal komen we hier vier keer in ons leven, met het doopsel, de Eerste Communie, ons huwelijk en de

begrafenis". In ieder geval was deze Eerste Communie in de parochiekerk van 'La Laguna' heel levendig en

met veel aanwezigen. De meeste kinderen vinden het een geweldige feestdag met trouwjurkjes voor de

meisjes en hemd en das voor de jongens, let wel onder een "capa" (= een witte monnikspij). In de kerk was

een capa verplicht voor zowel de jongens als de meisjes (iedereen gelijk voor de wet en geen show in de

kerk). Na het kerkbezoek wordt de pij uitgetrokken en komen de prinsesjes en de prinsen te voorschijn. Na

de kerkplechtigheden in de wijk La Laguna gingen we met een aantal genodigden een traditioneel feestmaal

nuttigen in het parochiehuis van een dorpje verderop, namelijk 'Todoque'.

Op naar de volwassenheid en afscheid van de kindertijd met een symbolische teddybeer.

***

Even bijpraten,: "Kom even dichterbij, ik zal je wat zeggen maar je moogt het aan niemand verder vertellen" ;-)

***

***

***

Het was voor mij wel, ach ja... zeker meer dan 50 jaar geleden dat ik nog in een kerk was geweest. Ik stond

versteld dat leken nu het lichaam van Jesus mogen uitdelen. Er is veel veranderd in de katholieke kerk. Ook

droeg geen enkele vrouw een hoofddeksel meer. Het was reeds 13 uur na de middag en bijna iedereen, ttz de

meeste vrouwen gingen te communie. Wij moesten in de tijd nuchter zijn.

***

***

***

Eerste communie, niet getroffen door de crisis ;-)

***

Het lokaal van de buurtvereniging van Todoque.

Een traditionel feestmaal op La Palma zijn:

Brood met mojo

Kikkererwtensoep met varkenvlees

Geroosterd speenvarken met gerimpelde aardappelen

en rode mojo als dipsaus

Witte en rode wijn, alle soorten frisdranken a volonté

Lekkere taart, ik heb er twee grote stukken van gegeten ;-)

Wat dacht je! Daar zaten de kinderen van 7 tot 77 jaar natuurlijk allemaal op te wachten!

***

¡ Una Gran Familia !

Een geweldige familie!

***

***

Na de lekkere taart met de nodige digestiva werd er gedanst, maar wij zijn huiswaarts gekeerd voor de siesta

Een plastic zakje wordt gemaakt in luttele seconden, we gebruiken het 5 minuten en de afbraaktijd bedraagt

soms wel 20 jaar. Het plastic zakje dat de mens achteloos weggooid op straat, in de natuur en op het strand

komt via de wind en de rivieren in zee terecht. Plastic is een groot probleem voor dieren. Drijvende

plasticdeeltjes lijken sterk op voedsel waardoor ze vaak worden gegeten door vissen, vogels en

zeeschildpadden. Op die manier komen ze ook in onze voedig terecht.

92% van de magen van stormvogels bevat plastic!

Code rood voor plastic zakje.

***

***

***

ZONdag

Het verloop van een winterse zonsondergang.

Deze foto's zijn gemaakt op één avond

***

***

***

***

***

***

***

Sinds 1988 is op het eiland de "Sky Law" van kracht. Het luchtverkeer boven La Palma is streng

gecontroleerd en gedeeltelijk verboden. Alleen indien nodig en met toelating van de verkeerstoren van het

vliegveld mag er in het luchtruim boven het eiland gevlogen worden. Boven het ORM (Observatorio del Roque

de los Muchachos) mag er ten allen tijden 'niet' gevlogen worden. De vliegtuigen die op La Palma landen

dalen over zee en vliegen lager dan het ORM. Condentiesporen van vliegtuigen zijn daarom zeldzaam boven

het eiland. Hieronder enkele foto's van die ongewoon uitzonderlijke vliegtuigstrepen.

Een contrail ontstaat als een rechte streep in het spoor van een overvliegend vliegtuig.

***

***

uitgewaaierde condensatiestreep.

***

***

***

***

***

Gisteren even naar het "Hospital General de La Palma" geweest voor een kleine behandeling. Vermist die

onder verdoving zou plaatsvinden mocht ikzelf niet met de auto naar huis rijden en reed mijn "Wanenonlie".

In de vensters van de ingang van het ziekenhuis ziet men de panda van mijn "Wanenonlie" die met mij terug

naar huis rijdt.

***

Ik kon het niet laten om met mijn verdoofde kop vanuit de passagierszetel naast mijn "Wanenonlie", toch nog

even enkele fotokes te schieten op de Ctra. de La Cumbre (LP-3) van ons mooie 'Isla Verde' (Groene Eiland).

***

Het Fluitekruid is in feite bijna uitgebloeid maar op de foto oogt het toch nog mooi

De oorspronkelijke bewoners van La Palma zijn de Benahoarieten (Spaans: Benahoares) waarvan de

oorsprong nog steeds onbepaald is. Zij hadden een neolithische cultuur en waren verdeeld in verschillende

stammen die geleid werden door stamhoofden. Zij noemden La Palma Benahoare.

***

De naam La Palma komt voort uit de aanwezigheid van veel palmbomen. De naam werd dan ook door de

veroveraars bedacht, evenals de nieuwe naam voor de bewoners "Palmeros"

***

Parasieten

***

***

***

***

De nabijheid van een bananenplantage in combinatie met gif is niet gezond voor een palmboom.

***

Cocospalm

***

Enkele jaren geleden was er op het eiland een kevertje dat de palmbomen binnendrong, gangen maakten en

zodoende de palm verzwakte zodat hij omviel tijdens een zware storm. Het waren meestal washintonia's.

Voor alle veiligheid heeft de gemeente hier de wonden van het snoeien dichtgeschilderd. Tegenwoordig wordt

het niet meer gedaan.

***

***

Kerst-palm-boom

***

Over de kerkhoven van La Palma.

***

Het bekenste kerkhof op La Palma is ongetwijfeld dat van Santo Domingo de Garafia. Dit cementerio is een

landmark en ligt geïsoleerd en ommuurd aan het begin van de wandelroute naar Puerto Viejo. Een korte

wandeling die de meeste toeristen maken. Dit kerkhof is dan ook het meest gefotografeerde van het eiland.

Elke gemeente op La Palma heeft heeft zijn eigen cementerio en op dit blog zijn er al meerdere gepasseerd,

namelijk dat van El Paso, Los Llanos en Puntagorda.

***

Elk kerkhof heeft zijn eigenheid, net zoals de vele dialecten die hier gesproken worden. Hetgeen opvalt over

het kerkhof van Tazacorte is dat het midden tussen de bananenplantages ligt en een zeer mooie aanplant

heeft van cipressen, palm- en andere bomen. Een arboretum tussen de bananenvelden. Bij het betreden leek

het een oase van "rust". Het kon ook niet anders. Behalve mijzelf en een enkele tuinier was iedereen dood.

***

Op de voorgrond een bananen-water-tank.

***

***

Sr. Don Jose Miguel Sotomayor was een van de weldoeners van het eiland. Hij schonk de gronden voor het

kerkhof en het gemeentehuis, het voetbalveld alsook de mooie promenade in het dorp aan de gemeente

Tazacorte.

***

***

***

***

***

***

***

***

***

***

***

Ik ben geen fervent kerkhof bezoeker. Het is de eerste keer dat ik deze oase van bomen midden de immense

grote vlakte van bananen bezoek. In sommige graven staan beeldjes; een vogeltje, een vissersboot, een uil

en ook vele kruisjes en figuurtjes van verschillende heiligen. Wat mij opviel was het Charlie Chaplin achtig

beeldje. Ik vermoed dat deze gewoontes afkomstg zijn uit de mengreligies van Zuid-Amerika, zoals Voodoo,

Candomblé maar vooral Santería, dit geloof is afkomstig uit Cuba. Met dit eiland aan de andere kant van de

Atlantische Oceaan heeft La Palma een emotionele binding door emigratie en remigratie.

***

Santería is een religie waarin heiligen worden aanbeden. De religie ontstond in de Afrikaanse

slavengemeenschappen die zich ophielden op de achttiende-eeuwse suikerplantages van Cuba. De religieuze

overtuigingen van de slaven, die voornamelijk afkomstig waren uit West Afrika, werden vermengd met

elementen van het door de Spanjaarden opgelegde katholicisme. Santería overleefde ondanks de religieuze

intolerantie van Castro’s regime en bleef overeind, ook nog in huidige tijden. 

***

***

Bijlagen:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Santer%C3%ADa   

Puerto de Tazacorte is een 'hotspot' aan de westkust van het eiland. Het is een magneet voor natuurhappers

die na hun wandelingen door diepe ravijnen en woeste bergen nog willen nagenieten van een zonsondergang

over de oceaan. El Puerto is niet zoals in de meeste badplaatsen wel het geval is, volgebouwd met hotels en 

  appartementsgebouwen. Juist daarom blijft het een gemoedelijk kustplaatsje voor de bewoners.

De toeristen rijden 's avonds na een hapje eten terug de berg op naar hun hogergelegen vakantiehuisjes.

Er wordt onderzoek gedaan naar de economische mogelijkheden van deze zonovergoten kuststreek

(zie beroepsfotograaf). Sinds jaar en dag komt er van allerlei projecten niet veel in huis en trekken de

projectontwikkelaars, om de een of andere duistere reden, zich terug. Hopelijk blijft die reden duister

en kunnen toeristen zowel als bewoners nog lang genieten van het gemoedelijke El Puerto.

***

***

***

***

***

Kunst(matig) rif in de tuin.

Een vijftal jaren geleden heb ik dit rif-sculptuur gemaakt met zee-ijzer (= op het strand gevonden

aangespoeld schroot), keien, lavastenen en drijfhout. Het zee-ijzer is een materiaal dat gevoeliger is voor

corrosie dan bv cortenstaal. Het schrootijzer heeft jarenlang in het zoute water van de Atlantische Oceaan

gelegen. In combinatie met de vochtigheid (regen) en de zuurstof in de buitenlucht zal het verder door-

roesten tot er uiteindelijk niets meer overblijft dan de stenen vissen. Na een half decennium in de tuin te

hebben gestaan vind ik dat het rif er nog redelijk goed uitziet. Het roesten is een niet te stoppen

voortschrijdend proces net zoals het ouder worden

Sommige kunstmatige riffen zijn gecreëerd met afgezonken oorlogsbodems, gehele autowrakken en afval

blokcontainers, ook autobanden werden ervoor gebruikt. Men is er ondertussen reeds achtergekomen dat

rubber gif afgeeft als het in contact komt met zout water, autobanden zijn dus absoluut uit den boze.

Wanneer men op La Palma zich voorneemt om een kunstmatig rif te bouwen kunnen de gedachten daarover

wel eens op hol slaan. De menselijke logica over het bouwen van een leefomgeving voor vissen is puur

subjectief en soms geheel ongepast voor het leven onder water. Het doel is echter het verzekeren van

onderwaterfauna ten behoeve van sportduikers en toerisme.

***

***

***

***

***

***

***

***

***

***

***

***

***

ZONdag

***

***

***

La Palma heeft vele kleine zwarte lavastranden. Sommigen zijn moeilijk toegankelijk en een uitdaging om er

te komen. Vaak per boot, ofwel moet je helemaal vanaf een steile klif langs een geitenpad naar beneden

wandelen. Je wordt dan ook steevast beloond met een ongeëvenaarde schoonheid. In de zomer meestal

gitzwart lavazand en in de winter liggen er meer keien op de strandjes. Zwemmen is door de gevaarlijke

stromingen niet overal veilig en vaak ben je daar ook helemaal alleen.

***

***

***

***

***

***

***

Oude autobanden project (6).

Een probleem met oude autobanden is dat ze heel moeilijk afbreekbaar zijn. De natuur verteert ze niet.

Het wrange is dat men als consument bij aankoop van nieuwe banden betaalt voor de milieuvriendelijke

verwerking van je oude banden. Als men dan ziet dat ze gewoon worden gedumpt... In Europa is nochtans

het dumpen van hele banden op vuilnisbelten en stortplaatsen verboden sinds 2003.

***

***

***

***

***

***

***

***

***

***

***

***

Volgens de 'filosofische' gedachte,: "Vandaag is de eerste dag van wat er nog rest van je leven" in combinatie

met "Van uitstel komt afstel", ben ik gisteren wezen varen. Inderdaad, als je alles uitstelt tot morgen heb je

vandaag niets te doen. Maandag en dinsdag LL waren wij aan de andere kant van het eiland en daar was het

miezerig weer. Je liep er met je hoofd in de wolken en het zeverde  (=heel fijne, zachte regen). Gisteren

woensdag was het hier aan de westkant van het eiland "Sky's the limit". De oceaan was een spiegel en zeer

uitnodigend om te varen.

***

***

***

Onlangs las ik een reactie van een FBvriendin en zij schreef,: "Daar mogen wij wonen" Een zin om even bij

stil te staan. Zeker als je onder een blauwe hemel op de oceaan dobbert en van verre het eiland bekijkt.

Je wordt van minder filosofisch. Een kwart eeuw leef ik op die rots midden in de oceaan! Het was de mooiste

tijd van mijn leven. Pre-La Palma komt zelfs niet meer in aanmerking. In feite wil ik hier ook sterven en m'n

as laten uitstrooien op de oceaan. Hopelijk mag ik nog vele malen (bij leven) de oceaan opvaren en is dit niet

de laatste keer, ik zal maar hout vasthouden (Wat een zwartgallige gedachte). Maar ja! Aan alle mooie dingen

komt een eind, ook aan het mogen leven op La Palma.

***

Ik ben in feite geen visser, toch had ik een lijntje uitgegooid en weet je wat? Een nieuwsgierige vis kwam

kijken. Hij vond mijn aas en visserslatijn helemaal niet de moeite waard en zwom ongeïnteresseerd verder.

***

Meeuwen op het water is steeds een schouwspel en zeker als je hen het vuur aan de schenen legt ;-)

***

***

***

***

***

***

***

***

Het kan een uitdaging zijn om goede detailfoto's te maken. Het zijn gewoonlijk eenvoudige beelden die uit

een groter verhaal komen. Een stukje uit een groter beeld dat menigmaal genoeg zegt over het hele beeld.

Je kunt detailfoto's maken van vrijwel alles en het geeft vaak een verassend effect.

***

***

***

***

***

***

***

***

Project: Bananenwater tanken (3)

Karpers

"Waar water is, is leven"

 De vorige logs over bananenwater tanken gingen over het leven rond de waterbakken. Vandaag schiet ik

foto's van het 'verborgen' leven in de tanken, namelijk de vissen. In vele tanken zwemmen karpers. Het lijkt

alsof ze gecultiveerd worden voor consumptie, maar niets is minder waar. Palmeros eten geen karpers. In

Nederland en België worden karpers doorgaans niet gegeten. De vis heeft een typische slijksmaak en is

moeilijk te ontbenen. In Polen en Hongarijen wordt de vis wel gegeten. Met Kerstmis en Nieuwjaar maken de

Duitsers een terrine of mousse van zoetwatervissen waaronder karpers. Het is blijkbaar een delicatesse. In

sommige watertanken kunnen onze mederesidenten a volonté aan hun trekken komen. Men kan de karpers

scheppen met een schepnet. Het lijkt alsof de bakken proppensvol zitten met deze "monsters" ;-)

***

Om de karpers goed te kunnen fotograferen had ik een zak brood bij me. Het wateroppervlak van zo'n

waterbak is doorgaans een spiegel, geen leven te bespeuren. Maar oh jee! Als men er een stukje brood in

gooit, dan breekt de hel los ;-)

***

***

***

***

***

***

***

Een typisch menselijke aktiviteit: "zich ontdoen van dingen, maakt niet uit hoe!"

***

***

***

***

***

Het brood is op. Na een minuutje keert de rust weder en verdwijnen de karpers in de diepte.

Photoshoot van een 'Bago-ñete'

Net zoals Sinjoor voor de Antwerpenaar of Stoepenschijter voor de Amsterdammer heeft de inwoner van

Tazacorte ook een bijnaam, namelijk: "Een Bagañete". Van waar komt die bijnaam eigelijk? Blijkbaar is

Bagañete afgeleid van de grote mauve bloemknop die uit de bananenstruik tevoorschijn komt en zo zwaar is

dat hij met z'n kop vermoeid naar beneden hangt. Uit deze toestand wordt de bananentros geboren. Dit

geheel noemden de bananenboeren vroeger "Bago", vervolgens werd het geassocieerd met "ñete", een veel

gebruikt woord. Samengevoegd kreeg men "Bagañete".

Speciaal voor mijn Belgische vriend die ergens in de fruitstreek van de Limburg een bananenplantage heeft

opgezet met 7 bananenstruiken. Hij moet wel een fervent liefhebber zijn van bananen want het is schier een

onmogelijke taak. Daarom wil ik met deze photoshoot hem een riem onder het hart steken. Moest het lukken

daar in de Limburg, dan willen de Russen misschien wel bananen in de plaats van appelen en peren ;-)

***

***

***

***

***

***

***

***

***

***

***

de witte bloempjes worden geknipt om de banaatjes sneller te laten groeien.

ZONdag

***