|
Melchior de Monteverde - (Melchior van Groenenbergh)
***
.....Melchior, oudste zoon van Jácome de Monteverde, speelde een belangrijke rol in de
politieke geschiedenis van Antwerpen, door als schepen te zetelen in de jaren 1553, 1554, 1555,
1562 en van 1569-1574. Hij huwde in eerste instantie te Keulen met Maria von Wasservas, de
laatste telg van de adellijke familie Venesis-Quatermart. N.a.v. deze gelegenheid gaf Karel V op de
17de juli 1545 belangrijke privilegies en nieuwe wapens (voor blazoenen!) aan Melchior. Op de
27ste juli besliste de keizer nog verder te gaan door hem en zijn nageslacht de gunst te verlenen
het huis van Venesis-Quatermart over te nemen met al haar roem en blazoenen. Hij werd meteen
ook ‘Caballero de la Espuela Dorada’ (‘Ridder van het Gulden Spoor’) en ‘Caballero de la
Banda’ (‘La Banda de Ordenanza’?); eerbetuigingen die toen allesbehalve misstonden. Het zal
hem ongetwijfeld geholpen hebben om als schepen zoveel jaren te kunnen zetelen. Bovendien
werd hij in 1549 uitgekozen door de Vlaamse adel om Filips II, die toen prins was van Asturië, te
feliciteren en te verwelkomen in Vlaanderen.
Reeds voor zijn huwelijk ging hij in 1541 in Antwerpen wonen, want hij huurde samen met
zijn broers en zus een boerderij in Wilrijk. In de jaren 1550 vulde hij zijn immobilieën aan, in en
rond Antwerpen. Ondanks zijn positie kwam hij in aanvaring met de justitie van de stad, op
beschuldigingen van ketterij en muntvervalsing. Hij ging echter vrijuit.
Het is zeer waarschijnlijk dat Melchior tussen zijn laatste vastgoedaankoop in 1558 en zijn
hernieuwd schepenambt in 1562, of zelfs eerder (!), naar zijn bezittingen op La Palma is
geweest. Ginds moet hij toch geen tevreden indruk hebben opgedaan van zijn deel in de
plantages van Argual/Tazacorte, zodat dat hij het andere deel in handen van zijn zuster Ana
ging huren voor een periode van tien jaar, tegen de jaarlijkse huurprijs van 1000 Carolus florijnen.
Terug in Antwerpen in 1562, besliste hij om het deel van zijn zuster te kopen, omdat het gevaar
bestond dat het in handen zou komen van haar schoonkinderen. Melchior flirtte echter al een
tijdje met de grens van zijn financiële mogelijkheden; in 1559 moest hij in La Palma 912 pond
aan de Vlaamse koopman Anes Bantrilha (Hans van Trille). Hij schreef zijn Antwerpse
contactpersoon Valerio Rutis (Valerius Rutis) , maar deze weigerde (verder) geld te sturen uit
hypotheken, waardoor Melchior verplicht was om Jean Baron in Antwerpen een toestemming te
zenden voor het aanslaan van zijn goederen in Flandes, tot een prijs die overeen kwam met de
schuld van 912 pond. Rutis vond het klaarblijkelijk al genoeg dat hij in geval dat nodig was,
goederen van Melchior onder hypotheek mocht plaatsen, tot een bedrag van 4000 florijnen.
Intussen werd de financiële toestand voor Melchior zo precair dat hij het inzag, en Pablo
Van Dalle (Pauwels van Dale) eind 1562 voor 48000 Carolus florijnen de helft van zijn
bezittingen op La Palma verkocht. In juni 1562 hertrouwde te Leuven, de inmiddels weduwnaar
geworden Melchior met María Van Dalle (Maria van Dale), dochter van Pablo. De kersverse
schoonvader nam ook de schulden over die Melchior openstaan had bij zijn broers Juan en
Miguel. Melchior gaf in 1564 op La Palma wederom grote sommen uit voor de verbetering van
zijn (afgeslankte) suikerplantage en moest daarvoor opnieuw gaan lenen. Juanen Miguel schoten
5000 dukaten voor, maar zij gaven de schuldinning door aan Luys Vendabal (Louis Van de Walle)
en enkele Canariërs. Na nog wat verkopen aan Pablo, hield Melchior uiteindelijk nog maar een
vijfde over van de suikerplantages van Argual enTazacorte; vier delen van de oorspronkelijke
twintig.
Tussen 1569 en 1574 was Melchior terug schepen in Antwerpen…..
***
Waar heb ik dit verhaal nog ergens gehoord!? Sinds ik hier woon heb ik meerdere immigranten op
La Palma hun 'fortuin' weten beleggen in vastgoed en uiteindelijk berooid naar het vaderland
weten teruggaan... Dit verhaal begon 500 jaar geleden en is nog steeds actueel.
***
Meer lezen over de Monteverde's, zie bijlagen:
Deze poort voor het koloniale herenhuis Monteverde is gebouwd in 1940 door het 131ste bataljon. Men kan
nog steeds de letters lezen "Todo por la Patria" (Alles voor het vaderland)
***
***
In 1995 werd in dit herenhuis een gerenommeerd restaurant geopend onder de naam "Casona de Argual".
Er werden ook enkele kamers verhuurd, maar die waren niet fameus. Algauw was het een van de meest
impressieve restaurants van het eiland (een omweg waard). In die tijd was er natuurlijk nog niet veel variatie
qua eetgelegenheden op het eiland. Wij zijn er vaak gaan eten. Op een gegeven moment was de eigenaar
met de noorderzon verdwenen. Zonder boe of ba bleven de deuren van het restaurant dicht. De eigenaar was
een fervent liefhebber van brocante, hij was ook de oprichter van de wekelijkse vlooienmarkt op het plein.
***
***
Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft het leger kwartier gemaakt op het plein. 'Casa Monteverde' deed toen
dienst als huis voor de komandant. Voor de deur het wapenschild van het 131ste bataljon.
***
***
***
***
Het casona (groot huis) staat te koop, zie bijlagen:
Maar ga niet Melchior de Monteverde achterna 
Op La Palma wordt voor zulke objecten zoveel geld gevraagd dat mensen met een gezond verstand ze niet
kopen en ze bijgevolg decenia lang staan te verkrotten.
|
fantastische geschiedenis!
't is te hopen dat er rap iemand komt opdagen die hier liefde én geld voor heeft! 
