|
Een school vissen (dorades of zeekarpers) rond mijn bootje.
Vrienden vragen me vaak,: "Telkens weer de oceaan op, is dat niet eentonig? Je vaart de haven uit en wat zie
je? Water, water en nog eens water!". Niets is minder waar. Het eiland op zich is al heel mooi om naar te
kijken, maar verder de oceaan op is er vanalles te beleven. Je moet er oog voor hebben. Zeeliefhebbers turen
de horizon af op zoek naar beweging of een kleine ondulatie in het water. Soms gebeurt het plotseling rond je
boot. Onaangekondigd bleef een school vissen rondjes draaien. Mijn bootsmaat, een toegewijd visser had per
direct verschillende lijnen uitgegooid met divers aas, maar de vissen hapten niet toe! Dan maar meer aas in't
water gegooid, nada! Ze hadden geen honger en bleven rond de boot zwemmen. Tot ze het beu
werden en in de diepte verdwenen.
Dorade
of zeekarper komt voor aan de Oostelijke kusten van de Atlantische Oceaan. Ze leven gewoonlijk (vaak in
scholen) bij met wier begroeide rotskusten. Ze fourageren op algen en het macroleven dat daarin verblijft. Als
ze de oceaan opzwemmen vertoeven ze gewoonlijk onder iets dat drijft op het water, zoals een houten plank
met zeewier. Vandaar verbleven ze misschien rondzwemmen in de schaduw van de boot in de hoop algen te
vinden. Deze vissen staan hier ook wel bekend als lijkenpikkers, want als een lichaam in zee drijft, verblijven
ze daar ook onder. Om die reden worden deze "magische" in het wild gevangen lijkenpikkers niet gegeten
door de Palmeros.
***
***
***
***
Magisch!
|
