De “grote dag”komt, ons nieuwe leven zal beginnen. Samen met Marijke, Betsy en Annie,de nieuwe bewoonster drinken we koffie in een totaal leeg huis. Mark en Rick logeren al bij André en Friedel om al naar school te kunnen. Gerhard is al naar Lochem vertrokken. De verhuisauto is al naar Emmen…… Ik kan wel janken!!

Wat hebben we een goede tijd gehad hier.We zien Bertus en Marijke nog regelmatig. Het gekke is dat er niets veranderd is. Nou ja, onze kinderen zijn volwassen, onze haren wat grijzer….

In Emmen wacht Laan van de Marel 539.

Wim heeft de trap moeten bewerken met een straaljager om de lijm met schuim van het tapijt eraf te schuren. Klaas en Sanny zijn wezen schilderen. De jongens hebben nu een eigen kamer.Het bevalt Wim prima bij Holvrieka. Een buurvrouw wijst me overal de weg.

De hele familie en vriendenkring komt over om mijn 40^e verjaardag te vieren. Diny is er al ’s morgens om 11 uur. “Foi, foi, wat woont jullie noe toch een ende vot!”

En toch…….!

Met Klaas, Sanny, Ipe, Renny en onze jongens gaan we eerst een weekje naar het Zwarte Woud. Daar kunnen we vast op gang komen met bergwandelen. Hier wordt al zingend op de maat gewandeld: De Do en de Do en de Domovla

                    Aardbeien, vanille en chocola

                    In die makkelijke pakken ( met een lange uithaal)

We hadden wel geld kunnen vragen voor die reclame.

De volgende weken in Susten is Sanny’s zus Henny ook van de party. Mijn nicht Gerke en haar Wim en dochters Nienke, Hermine en zoon Sjoerd houden daar al een paar jaar hun vakantie. En zelfs mijn oude fietsmaatje Wim Ruiterkamp met Lydia en zoon Hans is er. Wat wordt de wereld dan klein.

Met Gerke ben ik van kleins af aan opgegroeid ( zie foto’s onder Kinderboekjes) Onze moeders zijn zussen en onze vaders waren vrienden en erg trots op hun eerste dochters. Papa nam me vaak mee wanneer hij even naar oom Sjoerd en tante Hermien ging. Hij bond me dan soms aan de tafelpoot vast, omdat ik er anders vandoor ging. Toen papa eens een opmerking maakte over het slanke nekje van Gerke, gaf oom Sjoerd gelijk een opmerking terug: ”En Hetty…dee hef gien ens een nekke”.( bron: tante Hermien) Er worden weer heel wat herinneringen opgehaald.

Susten is geweldig. Wim en Klaas bestijgen de berg boven de camping. Wanneer ze bijna boven zijn is er een meertje. Ze zijn zo bezweet en hebben zo’n last van de vliegen, dat ze spiernaakt het meertje in duiken. Er is toch niemand….denken ze. Maar ze zitten er amper in of een stoet met dames trekt voorbij. Het water is ijzig koud Wanneer ze er eindelijk weer uitkomen zien ze pas hoe koud….Ha ha!

Een hele groep van ons doet mee aan de beklimming van de Bella Tola ( nee …ik niet) Eerst een stuk met een lift en dan… Rick is er ook bij. Die wil dit niet missen. Onderweg  gaan ze nog aan een touw, maar Rick klautert als een klimgeit en komt heel tevreden weer beneden.

Met Klaas en Sanny is het altijd een gezellige boel. Als we hebben afgesproken dat we gaan barbecuen, dan gaan we barbecuen! Al moet je wanneer het regent alle zeilen en parasols gebruiken die er te vinden zijn. Hun oudere kinderen Han en Herna komen ook even op de camping en dan is het familiegebeuren compleet. Wim en Sanny verzorgen minstens 1 x per vakantie een complete nassimaaltijd voor iedereen. En Wim zorgt er voor dat de pindasaus scherp genoeg is!

De jongelui vormen één grote club. Er wordt veel gepraat,gekaart gelachen en gezwommen!

Een ontspannen vakantie!

“En je huis dan”, hoor ik jullie denken.

In deze toch wat lastige tijd om je huis te verkopen zetten we een kleine advertentie in de zaterdageditie van  Hengelo’s Dagblad. We moeten ’s morgens nog wel even met Gerhard naar de opticien, want die krijgt voor het eerst contactlenzen. Dat blijkt nog een hele klus.

Wanneer we eindelijk tegen half 2 thuiskomen heeft Rick samen met Ipe de eerste rondleiding al verricht. Die middag volgt er nog een bezichtiging. Ik hoor de man nog zeggen:”Ik vind dit een grappig huis”.

Het is ook een leuk huis . Beneden een living met keuken met daarachter sauna en douche en toilet. Boven de woonkamer, die je op deze manier heel netjes kunt houden. En dan de badkamer en de 3 slaapkamers op de 3^e verdieping. Er ligt steeds een lang dik koord met knopen onder ons bed. Die is bedoeld als vluchtweg in geval van brand. En dan de besloten tuin met een ruime garage. Ook de buurt is een aanrader. Bertus en Marijke met kinderen aan de ene en B.B. aan de andere kant. Wij hebben er een geweldige tijd gehad!

Zondags komt er een Engelsman met zijn Annie om het huis te bekijken. Die zijn helemaal verrukt van het huis. Hij tikt boven met zijn voet op het parket, glimlacht en zegt:”Shingles”. Ze bieden gelijk en het huis is verkocht.

Wim rijdt ondertussen al vanaf half april op en neer van Hengelo naar Emmen en dat bevalt hem helemaal niet! Eind augustus zullen we verhuizen naar een tijdelijke woning aan de Laan van de Marel. Ons nieuwe huis in de Rietlanden moet nog gebouwd worden.

We pakken alles in en…… ..gaan op vakantie.

Het wordt een veelbewogen jaar..1983.

In maart wordt Wim bij zijn directe chef geroepen. Die zegt: “Om maar meteen met de deur in huis te vallen: je werkzaamheden gaan veranderen. Een collega waar geen andere plek voor is, gaat de leuke dingen doen en Wim zal meer achter het bureau zitten. Dat zint hem hééélemaal niet. Wanneer hij ’s avonds met André naar de scheidsrechterscursus rijdt, zegt die:”Man wat kijk jij chagrijnig! Is er wat?””Nou als jij een baantje voor me weet”, zegt Wim. “ Ik ben nu zo flauw van de gang van zaken!”

Om een lang verhaal kort te maken: bij Holvrieka in Emmen zoeken ze toevallig net iemand om de kwaliteitsdienst onder zijn hoede te nemen. De volgende dag gaan we naar Emmen , Wim op sollicitatiebezoek. Een week later heeft hij de baan. Wim maakt z’n ontslagbrief klaar en legt die bij zijn chef op tafel met de woorden:”Om maar met de deur in huis te vallen….”Zijn chef dhr Smeitink was 5 minuten lang met stomheid geslagen.

Gerhard moet dat jaar z’n mavoexamen afleggen. Maar wat hierna…… Samen met de decaan worden alle banen die er zijn doorgelicht. Nog geen idee. Hij zou wel bij de politie willen, maar zijn ogen zijn niet goed genoeg. We gaan naar een MTS voor milieutechniek. Het enige wat hij daar interessant vindt is een apparaat dat grafieken schrijft. Dan besluit hij naar de MSvS te gaan in Zutphen. De School voor Scheepswerktuigkundigen is behoorlijk technisch. Of het een goede keuze is…….zal moeten blijken.

En hij heeft voor het eerst een vriendinnetje, Tinja. Tinja heeft veel voor hem over. Ze wurmt zich in een korte broek van Mark om maar mee te kunnen doen met voetballen, huilt tranen met tuiten dat ze meemoet op vakantie naar Friesland. Ze roeit daar zelfs het hele meer over om even Gerhard te kunnen bellen. En dan is hij ook nog niet thuis! Tja…   een veelbewogen jaar! En die is nog niet half om!