Groesbeek ligt vlakbij Nijmegen en doordat het Bevrijdingsleger in aantocht was en over de brug zou proberen te komen, moest iedereen evacueren. De brug bleef wonder boven wonder gespaard.

Toen pa zich na de overgave als krijgsgevangene zich moest melden in Utrecht mocht hij wel naar huis, maar zou opgeroepen kunnen worden om in Duitsland te gaan werken. Meerdere jonge boeren in Linde zagen dat niet zitten en samen werkten ze stiekem aan een ondergronds hol om ’s nachts veilig te kunnen slapen. Op het moment dat het hol klaar was zagen ze tot hun schrik een NSB buurman langsfietsen die geïnteresseerd hun kant op keek. “Schei d’r maor mee uut”, zei pa, “Gait hef ons al ezeen". Ze hebben er dus nooit in geslapen en zijn ook nooit opgehaald. Aan het eind van de oorlog barstte De Boomgaard bijna uit z’n voegen van de evacué’s. Vanuit Vorden de fam Garsen, die te dicht bij een fabriek èn de spoorlijn woonde. Mevr. Garsen was hoogzwanger. Hun oudste kind werd inderdaad op de Boomgaard geboren. Vader Hein moest zelfs met de rapklumpkes lopen om de dokter te waarschuwen. Ik heb begrepen dat hij dat best pijnlijk vond omdat tante Hanna geen kinderen meer mocht krijgen i.v.m. haar nierziekte.
En vanuit Groesbeek kwam de fam Coenen, een veehandelaar met vrouw en 9 kinderen. De drie oudsten waren bij de “Klompenmaker” onder dak en de rest van de familie bivakkeerde ’s nachts in een kalverstal dat als slaapvertrek ingericht was.
Ik heb het al eerder verteld dat de fam. Coenen altijd heel dankbaar is gebleven wat zich uitte in uitnodigingen bij bruiloften en andere gelegenheden en meeleven bij ziekte.. Zelfs bij het overlijden van pa was er een krans met een lint voorzien van de tekst: Bedankt Hein.
Het Engelse vliegtuig dat bij Ruiterkamp brandend neerstortte kwam vlak daarvoor over de boomgaard bij De Boomgaard  scheren en er viel een Engelse helm uit. Pa begroef die helm om geen problemen te krijgen in de heuvel om de mangelkeet. Na de oorlog heeft hij hem weer opgegraven en de helm met z’n verhaal deed na die tijd dienst als schep in de voerkist.