Harold, Berdina en Charlie in de herfst van 1943.

Een jaar of 12 geleden kwam uncle Herman nog eens naar zijn roots in Nederland samen met neef Harold die we ook nog nooit gezien hadden. Het voelde echt als familie. Bij Harold kreeg ik zelfs het gevoel of het een oudere broer van me is.
Toen ze weer terug waren kreeg ik de memoires van oom Herman toegestuurd: [i]Goals in Life[/i], noemde hij het. Er zijn dus meer mensen die op latere leeftijd hun levensverhaal willen vastleggen. Tante Hermien deed hetzelfde voor haar kinderen en kleinkinderen: Herinneringen van Hermien Aartsen. Diny en ik mochten het als een grote gunst ook lezen. Nadat mama overleden hadden we bij haar een bijzonder plekje gekregen- als we dat al niet hadden.
Uit opa Egginks dagboekje dat hij bijhield toen hij bij Herman op bezoek was in 1932 had ik al de indruk dat het allemaal nog niet  zo gemakkelijk was daar in Iowa. Uit [i]Goals in Life [/i]sprak dat nog veel duidelijker. Een boer in Iowa was erg afhankelijk van het weer. Er zijn daar lange koude winters. Hij moest vaak machines van buren lenen wat pas kon wanneer die zelf klaar waren met de oogst. Zo is er veel van zijn oogst in de beginjaren verloren gegaan.
Pas na 1945 toen de tractor kwam ging het de familie steeds beter. De brieven van "Herman uut Amerika" gingen van hand tot hand. Op verjaardagen werden ze weer doorgegeven. Herman z'n Holstein/Friesian koeien waren z'n trots. Hij schudde wel eens meewarig z'n hoofd als hij later bij ons de gewone Friese of roodbonte kleinere koeien zag, het Maas- Rijn - en IJsselvee. Nu zie je overal in de wereld die grote Holstein/Friese koeien, ook in Nieuw Zeeland. We hoorden daar dat het vaak Nederlanders zijn die ze op hun grote  melkveebedrijven hebben. Ik bekijk ze wel eens en kan ze echt niet mooi vinden met die uitstekende botten. Ik kan zo'n ouderwets roodbont koetje meer waarderen. In Nw Zeeland zagen we ook de prachtige Jersey koeien. Mark vindt nog steeds dat we hier een koe in de wei moeten hebben. Gebeurt niet hoor..., maar als ik me nog bedenk wordt het een Jersey.
Wanneer uncle Herman naar Nederland kwam ging hij de hele familie rond om zijn verhaal te vertellen. Wanneer de familie zich dan verzameld had begon hij en hield niet weer op voor hij zijn verkorte versie van [i]Goals in Life [/i]klaar had. Hij begon met de meester in De Wildenborch die hem het engelse alfabet had geleerd tot en met de successen in latere jaren.
Regelmatig kwam er ook familie over naar Iowa. Die kregen soms bepaalde instructies. Zo moest pa het bv niet hebben over het fokken van koeien--leek te veel op [i]fuck[/i] neem ik aan.
We hebben dus altijd wel contact gehouden met onze Amerikaanse tak van de familie, maar eindelijk zullen we dan onze nicht Berdina met haar man Curtis in het echt ontmoeten.