De Boskamp, achter de boerderij.

Het is nog erg onrustig. Overal hoor je nog het schieten van de Duitsers die zich nog schuil houden en nog weerstand bieden. Hier en daar worden er nog Duitsers gevangen genomen door de O.G, die door de bevolking aangebracht zijn. Zo ontdekten ze o.a. bij Vlier dat er nog Duitsers in de berg lagen. G. Norde heeft ze eruit gehaald door ze eerst aan het verstand te brengen dat ze gewoon naar de Engelsen zouden worden gebracht en dat ze dan weer te eten zouden krijgen en dat ze verder niets hoefden te vrezen. En omdat ze echt honger hadden, kwamen ze eruit, met z’n zessen, allemaal gewapend met een zwaar machinegeweer..
In Lochem houden zich ook nog Duitsers schuil in de kerk en van daaruit schieten ze in het rond. Ze kunnen ze er maar niet uit krijgen, want telkens als ze in de kerk zijn, kunnen ze niets vinden en zijn ze er weer uit dan begint het lieve leven weer opnieuw. De Engelsen zeggen dat het voor hun zo lastig is omdat ze zgn. in een soort porseleinkast zijn gekomen en dat zoveel mogelijk gespaard moet blijven. In Duitsland hadden ze het allang kapot geschoten en gebombardeerd. De Duitsers schieten ook nog van de overkant van het kanaal naar Lochem en hebben de toren nog beschoten, die is door een voltreffer lelijk beschadigd, maar kan zo men zegt nog wel hersteld worden.
Ook zijn er daar nog NSB-ers losgekomen en hebben de Duitsers die er hier en daar nog zitten bijstand verleend. Zo moest dan huis voor huis onderzocht en gezuiverd worden. Er was zelfs nog sprake van dat Lochem gebombardeerd zou worden en werd de mensen voor hun eigen veiligheid aangeraden de stad te verlaten. Zo hebben wij nog “oude melkklanten zoals van Buurens” een paar dagen bij ons gehad totdat alles veilig was om weer naar huis te kunnen gaan.
In Vorden zijn zondagmorgen nog veel paarden gevorderd, zelfs nog een paard met een veulen van 14 dagen oud.
Vader is vanmorgen op weg naar Eefde geweest, maar kwam niet verder dan de Almense weg en Lamers de Molen. Verder lag het nog onder het vuur van de Engelsen. In Leesten brandt de ene boerderij na de andere af. Men hoort nog steeds het donderen van de kanonnen en het vuren van de granaten achter Jansen, zo’n 3- 4 km bij ons vandaan. Het donderde alsof de ruiten er uit moesten, maar dat waren we de laatste 5 oorlogsjaren wel gewend door de vele bombardementen in de omgeving. Vooral de spoorwegen moesten het nogal eens ontgelden. Nabij Vorden vielen er wel 100, 10 procent is raak en de rest gaat er langs waardoor ook veel schade ontstaat. De Kranenburg, Linde en Gotink waren vaak het doelwit. Bij Gotink moesten ze dan vaak op een drafje naar de schuilkelder, deels erin en deels er buiten en dan was het Marietje die met de handen om de oren maar vraagt:”Hoe is ’t?... Is ’t al gebeurd?.... Komt ze nog weer?” En: “Waor bunt ze?”
Op ’t ogenblik hoor je nog het suizen van de granaten.