Bij het geven van voordrachten over vroegtijdige zorgplanning komt uiteraard ook euthanasie ter sprake. Soms komt daar hardnekkig verzet tegen door mensen die een bepaald geloofsovertuigingen aanhalen en zoals onlangs nog beweren dat door een sterk geloof ondraaglijk lijden niet bestaat.

Jammer dat zulke mensen zo bekrompen zijn en niet de inspanning leveren om wat vrijwilligerswerk te doen bij zieke mensen die ondraaglijk lijden. Ook jammer dat men heel eenzijdig de zaak bekijkt en geen oog heeft voor ander groepen en overtuigingen in onze maatschappij. Ik heb respect voor ieders ideologische, filosofische of godsdienstige overtuiging wat hij ook wil of vermag. In levenseindebegeleiding komt het er op aan te zorgen voor wat de patiënt echt wil en zijn wil dan ook optimaal te respecteren.
Ondraaglijk fysiek of psychisch lijden bij of naar het levenseinde toe is voor veel mensen een brug te ver. Men moet dit respecteren zoals men ook moet respect hebben voor het feit dat mensen wel willen doorgaan tot de laatste seconde, willen doorgaan tot het laatste stukje levensdrift is overgegaan. Die beslissing behoort enkel en alleen tot de stervende, tot de patiënt en tot de patiënt alleen.

Bekrompenheid in overtuiging kan op termijn leiden tot ruzie, conflicten of zelf oorlog. Daar moet ieder beschaafde mens van overtuigd zijn. Daarom moeten wij er alles aan doen om respectvol met elkaar om te gaan over alle overtuigingen heen gelovig of niet gelovig. Net zoals rouwen iets heel individueel is is ook zorgen voor de laatste levensfase hoogst persoonlijk. Hierbij iemand zijn wil of overtuiging opdringen zou getuigen van weinig fatsoen en respect voor de persoon en diens integriteit.