Vandaag in de media: Pastoor laat parochianen tekenen voor begrafenis.

Met alle respect voor ieders geloofsovertuiging en alle vormen van geloofsbeleving maar als deze pastoor nu denkt dat hij het warm water heeft uitgevonden is hij niet goed bezig.

De regeling voor begrafenissen crematies is reeds lang vastgelegd en geregeld door de Vlaamse overheid, decreet van 2004.

Vrije keuze en autonomie van het individu laten toe om voor een uitvaart te kiezen die bij hun eigen overtuiging past.

Kinderen en ouders zijn veelal heel nabij, meer nabij dan een pastoor die men zelden of nooit ziet.

Existentiële of zingevingsvragen worden ook besproken met de na- en naastbestaanden. Kinderen waarmee men meestal een heel goede band heeft en waarmee communicatie goed mogelijk is.

Ik vrees ervoor dat mijnheer pastoor in kwestie door zijn formulier tweedracht zal zaaien in families waar er voorheen vredevol gesproken werd over levenseindevragen, waar nog een liefdevol dialoog mogelijk was zal er nu twijfel ontstaan. 

Vooral de uitdrukking "Dat hij dacht dat de mensen het zo niet gewild hadden. Ze waren nochtans religieus, in een tijd waarin hun nabestaanden niet zo veel meer hebben met het geloof en de kerk" baart mij zorgen. 

Hier gaat mijnheer pastoor al denken voor zijn schapen en … invullen hetgeen hij denkt voor zijn volgelingen.Zorgwekkend en zeer onrealistisch.

Het formulier dat hij beoogt en waarvan melding gemaakt wordt is reeds lang gekend.Bij het Vlaams decreet op de begraafplaatsen en lijkbezorging werd een registratieformulier voorzien downloaden op deze link van de Vlaamse Overheid.   

Dit model laat de burger toe te kiezen welke eredienst hij wenst bij zijn uitvaart naargelang zijn overtuiging.

Niemand hoeft dan in zijn plaats te kiezen en het formulier laat heel veel ruimte om te kiezen naargelang je eigen overtuiging.

Er wordt je niet opgedrongen, gewoon  vrijwillig jouw keuze maken op dat moment zonder bemoeienissen of belangenvermenging van derden. Dit is ten volle gebruik maken van je eigen autonomie en zelfbeschikkingsrecht.

Ik wil er nog op wijzen dat aangaande het formulier waarvan sprake in het krantenartikel van mijnheer pastoor, vermeld staat, dat dat de keuze definitief is. Dit is niet waar, die keuze kan altijd herroepen worden.

Tenslotte heb ik zo mijn bedenkingen bij een keuzeformulier waarop maar één religieuze overtuiging staat zodat de andere uitgesloten worden.

Als deze ter beschikking gelegd worden in een "Open huis" van de gemeenschap waar iedereen welkom is dan moet men zich wel houden aan de regelgeving van de overheid en het formulier dat voorzien is door de overheid gebruiken. Hierop heeft men wel de keuzemogelijkheid tussen alle overtuigingen.

Vredevolle gelijkwaardigheid over alle overtuigingen heen noemt men pluralisme. Opdringen van een bepaalde overtuiging zou men bekrompenheid kunnen noemen en dat kan toch niet de bedoeling zijn.